Thomas Keller beroemde citaten

Een recept heeft geen ziel. Jij, als kok, moet ziel brengen in het recept.

Dit is de grote uitdaging: om de passie voor de dagelijkse routine en de eindeloos herhaalde handeling te behouden, om diepe voldoening te halen uit het alledaagse.

Het gaat niet om Passie. Passie is iets dat we te veel benadrukken, waar we zeker te veel belang aan hechten. Passie eb en vloed. Voor mij gaat het om verlangen. Als je constant, onwrikbaar verlangen hebt om een kok te zijn, dan zul je een geweldige kok zijn.

Laten we eerlijk zijn: als jij en ik dezelfde capaciteiten hebben, dezelfde energie, hetzelfde personeel, als het enige wat anders is tussen jou en mij de producten zijn die we kunnen krijgen, en ik een beter product kan krijgen dan jij, dan word ik een betere chef-kok.

Een kookboek moet recepten bevatten, maar het mag geen blauwdruk zijn. Het moet meer inspirerend zijn; het moet een gids zijn.

Voor mij is dat een van de belangrijke dingen over koken. Wat gisteren goed genoeg was, is vandaag misschien niet goed genoeg.

Wanneer je erkent, zoals je moet, dat er niet zoiets bestaat als perfect voedsel, alleen het idee ervan, dan wordt het werkelijke doel van het streven naar perfectie duidelijk: mensen gelukkig maken, dat is waar koken om draait.

Het gaat niet om perfectie; het gaat om de vreugde van het streven.

En vergeet muziek niet-Muziek in de keuken is een essentieel ingrediënt!

Maar af en toe zie je me misschien bij in en Out Burger; ze maken de beste fastfood hamburgers die er zijn.

Hopelijk, door te geven wat belangrijk voor mij is, respect voor het eten en die informatie over de leveranciers, zullen mensen beseffen dat Voor een restaurant om goed te zijn, zoveel stukken samen moeten komen.

Je leert wie de grote chefs zijn door hun boeken.

Ik wilde alles leren over wat nodig is om een geweldige chef te zijn. Het was een keerpunt voor mij.

We vertrouwen op onze leveranciers om ons te vertellen wat er beschikbaar is en wat goed is.

We gaan door onze carrière en dingen gebeuren met ons. Die ervaringen hebben me gemaakt tot wat ik ben.

Ik denk dat je iets moet maken dat je bevalt en hopen dat andere mensen hetzelfde voelen.

Ik vraag me af of ik van de gemeenschappelijke handeling van het eten zo veel hou, omdat ik gedurende mijn hele jeugd, met vier oudere broers en een moeder die in de restaurantbranche werkte, veel tijd besteedde aan het voor mezelf zorgen, alleen eten - en herkennen hoe samen eten het verschil maakte.

Zelfs de meest scherpzinnige chefs zoeken de hulp van Celine Labaune, eigenaar van Gourmet Attitude, omdat ze weten dat ze kunnen vertrouwen op haar scherpe zintuigen en diep begrip van de truffelhandel.

Ik begon te begrijpen dat de woorden executive en corporate nooit naast het woord chef horen.

In elk restaurant van dit kaliber bevinden de chefs zich in dezelfde positie en bouwen relaties op.

Of het nu het lot is of het lot of wat dan ook, ik denk niet dat ik ergens anders een Franse was kan doen.

Ik denk dat de belangrijkste bron van stress voor mij de stress is die ik mezelf opleg.

Je moet gedreven worden. Je moet gefocust zijn. Je moet je ervan bewust zijn.

Een van de problemen bij het schrijven van een kookboek is dat recepten in het moment bestaan.

Sommige recepten in het boek zijn voor ons geëvolueerd. Velen niet.

Als je eenmaal de basis van koken begrijpt - wat voor soort je ook wilt, of het nu Frans of Italiaans of Japans is - heb je echt geen kookboek meer nodig.

De media bouwen je op, en dan scheurt het je naar beneden.

Ik wilde schrijven over wat we deden bij de French Laundry, de recepten en de verhalen.

Als ik uit eten ga, is het meestal iets gematigd in stijl.

Het ging niet om mechanica; het ging om een gevoel, iemand iets willen geven, wat op zijn beurt echt bevredigend was. Dat resoneerde echt voor mij.

De wet van afnemende rendementen is iets waar ik echt in geloof.

Het boek is er voor inspiratie en als basis, de fundamenten waarop gebouwd kan worden.

Een kaiseki-maaltijd is zo, zeer kleine gangen over een lange periode.

Ik wilde niet worden belemmerd door wat iemand anders vaardigheden waren, hun apparatuur of omgeving of hun vermogen om bepaalde producten te krijgen.

Ik dronk meer wijn als ik niet zo veel werkte, om eerlijk te zijn.

Ik denk dat elke jonge kok een boek wil schrijven.

Met passie, als je de eerste asperges van de lente ziet en je wordt er gepassioneerd over, des te beter, maar drie weken later, als je die asperges nu elke dag ziet, zijn de passies verdwenen. Wat zorgt ervoor dat je de asperges hetzelfde behandelt? Het is het verlangen.

Ik geloof dat Fernand Point een van de laatste echte gourmands van de 20e eeuw is. Zijn gedachten zijn buitengewoon en tot nadenken stemmend. Hij is een inspiratiebron geweest voor legioenen koks.

Koken gaat niet over gemak en het gaat niet over snelkoppelingen. Onze honger naar de gastronomische maaltijd van twintig minuten, naar gemak in één pot en voorwas, voorgesneden ingrediënten heeft onze levenslijn verbroken voor de bevrediging van het koken. Neem de tijd. Het duurt lang. Beweeg langzaam en bewust en met veel aandacht.

In restaurants wordt het personeel van de dienst in het verleden aanzienlijk hogere lonen toegekend dan koks en ander personeel dat het voedsel bereidt waarop de reputatie van een restaurant is gebaseerd. De loonkloof is zo groot dat het voor jonge koks steeds moeilijker wordt om hun passie na te streven tegen het tarief dat restaurants zich kunnen veroorloven.

Mijn favoriete wijnen zijn Zinfandels.

Ik drink graag jonge wijnen, wijnen die robuust zijn en veel fruit hebben.

Ik heb geen culinaire opleiding, toch?

Ze weten wat mijn normen zijn. Ze weten wat ik nodig heb en hoe ze het bij me kunnen krijgen, en ze weten hoe ze met me moeten communiceren als ze het om de een of andere reden niet kunnen krijgen.

Mijn jeugd was niet vol met heerlijke culinaire herinneringen.