Richard Rohr beroemde citaten

Er valt niets te bewijzen en niets te beschermen. Ik ben wie ik ben en het is genoeg.

Het terugkerende thema van alle religies is sympathie, empathie, verbinding, capaciteit tussen het menselijke en het goddelijke - dat we gemaakt zijn voor vereniging met elkaar. Ze kunnen dit uitdrukken door verschillende rituelen, doctrines, dogma ' s of overtuigingen, maar op de hogere niveaus hebben ze het over hetzelfde doel. En het doel is altijd eenheid met het goddelijke.

De mensen die God goed kennen-mystici, kluizenaars, biddende mensen, zij die alles riskeren om God te vinden-ontmoeten altijd een minnaar, geen dictator.

De echte spirituele reis is werk. Je kunt een naïeve bewering maken dat je op Jezus vertrouwt, maar totdat het een goede, o, 200 keer wordt getest, betwijfel ik ten zeerste of het waar is.

We denken onszelf niet in nieuwe manieren van leven, we leven onszelf in nieuwe manieren van denken.

Onze cultuur is bijna volledig voorbereid om je niet alleen te helpen je valse zelf te creëren, maar om je er heel erg mee te identificeren en eraan gehecht te raken. Dus, zonder een of andere vorm van Godservaring, die je leert wie je bent los daarvan - we zouden zeggen in de religieuze wereld, wie je bent "in" God, in de geest en het hart van God - is er bijna geen manier om eruit te komen.

Er is een deel van jou dat liefde zelf is, en dat is waar we in moeten vallen. Het is er al. Zodra je je identiteit verplaatst naar dat niveau van diepe innerlijke tevredenheid, zul je je realiseren dat je put uit een leven dat veel groter is dan het jouwe en uit een diepere overvloed.

Religie heeft in feite de cultuur overtroffen in dualistisch denken-we zijn zo gewelddadig geworden, zo haatdragend tegenover onze vijanden, verdoemend naar de hel en wat dan ook, dat de wereld niet naar ons kijkt voor wijsheid, omdat we gevangen zitten in de dualistische geest, in plaats van de geest van Christus die we verondersteld werden te hebben.

De reis naar geluk houdt in dat je de moed vindt om in jezelf neer te dalen en verantwoordelijkheid te nemen voor wat er is: alles.

Alles moet worden begrepen in tegenstelling tot iets anders. Om een of andere reden geeft het ego er de voorkeur aan om de ene kant beter te maken dan de andere, dus kiezen we. En we besluiten dat mannen beter zijn dan vrouwen, Amerika beter is dan Canada, Democraten beter zijn dan Republikeinen. En voor de meeste mensen, zodra deze beslissing is genomen, is het verbazingwekkend hoeveel blindheid ze kunnen bereiken. Ze zien echt niet wat er recht voor hen staat. Als je dit eenmaal ziet, is het een verbazingwekkende doorbraak, en dat is de startplaats om weg te gaan van dualistisch denken.

Als God Drie-eenheid is en Jezus het gezicht van God is, dan is het een welwillend universum. God is niet iemand om bang voor te zijn, maar is de grond van het zijn en aan onze kant.

We kunnen de globalisering van kennis en informatie niet vermijden. Toen ik een jongen was die opgroeide in Kansas, kon ik nooit denken aan een boeddhist, of een hindoe, of een moslim, of zelfs een Protestant - ik groeide op in zo ' n Katholiek getto. Dat is niet meer mogelijk, tenzij je in een grot woont of zo. Dus ofwel hebben we kennis van wat de andere religies en andere denominaties zeggen, en hoe ze in de gemeenschappelijke draad binden, of we eindigen gewoon gevaarlijk onwetend van andere mensen en daarom bevooroordeeld.

Ofwel sta je toe dat de Heilige Schrift jou verandert, of je zult normaal gesproken proberen het te gebruiken om andere mensen te veranderen-en te verslaan. Het is het toppunt van afgoderij om het veronderstelde Woord van God te gebruiken, zodat mijn kleine zelf de controle kan hebben en gelijk kan hebben. Maar ik ben bang dat dit meer de norm dan de uitzondering is geweest in het gebruik van de Bijbel.

Als je eenmaal ervaart dat je bemind wordt als je onwaardig bent, dat je vergeven wordt als je iets verkeerds hebt gedaan, dan beweegt dat je naar non-dualistisch denken. Je gaat van wat ik meritocratie noem, quid pro quo denken, naar de enorme oceaan van genade, waar je stopt met tellen of berekenen.

We worden allemaal een goed vermomd spiegelbeeld van alles waar we te lang of te direct tegen vechten. Datgene waar we ons tegen verzetten bepaalt de energie en omlijst de vragen na een tijdje. De meeste frontale aanvallen op het kwaad produceren gewoon een ander soort kwaad in jezelf, samen met een zeer opgeblazen zelfbeeld om op te starten.

Als ik een soort spirituele leraar wil blijven, moet ik zelf dieper gaan. En zo bewaar ik lange perioden van eenzaamheid, stilte, gebed, dagboek, studie, schrijven. Ik zet geen muziek of TV aan, tenzij het echt nodig is.

Het kruis is de vaste verklaring van wat we elkaar en onszelf aandoen. De opstanding is de blijvende verklaring van wat God ons in ruil doet.

Het is belangrijk op te merken dat Jezus en Christus twee verschillende geloofsbevestigingen zijn. Bijna geen enkele Christen is dat geleerd - ze denken dat "Christus" Jezus ' achternaam is.

Je hart moet van tevoren voorbereid zijn door geloof en gebed en genade en barmhartigheid en liefde en vergeving, zodat je je hart open kunt houden in de hel, wanneer de hel gebeurt.

Geloven in Jezus is geloven dat de historische persoon die meer dan 2000 jaar geleden op deze aarde leefde, het beeld was van de onzichtbare God. Dat is een enorme sprong van geloof, maar het is mijn sprong van geloof, het is de daad van geloof van de christelijke gemeenschap.

God is altijd groter dan de dozen die we voor God bouwen, dus we moeten niet te veel tijd verspillen aan het beschermen van de dozen.

Mensen die denken dat ze gewoon een non-stop vlucht kunnen maken naar mystiek, non-duaal denken, om het eruit te krijgen zonder door het proces te gaan, hebben meestal geen gelijk. Dat is luchtig denken. Ze moeten wachten tot ze zichzelf pijn doen, of ze worden bedrogen, voorgelogen of verraden, en ze zullen zien dat hun non-dualistische denken niet op de proef wordt gesteld, of echt een gave van de geest is. Het is gewoon vaag denken.

Religies moeten worden begrepen als alleen de vingers die naar de maan wijzen, niet de maan zelf.

In de mate dat je intimiteit met God hebt ervaren, zul je niet bang zijn voor de dood omdat je de eerste smaken en beloften van de hemel in deze wereld ervaart.

Wanneer je het slachtoffer niet hoeft te spelen of slachtoffers hoeft te maken, ben je vrij

Volwassenheid is het vermogen om vreugdevol te leven in een onvolmaakte wereld.

Hongersnood, armoede, misbruik, je kunt dat niet allemaal buiten houden. Als je die dingen je laat leren, je laat beïnvloeden, je laat veranderen, zijn dat de gebeurtenissen die je veranderen zonder dat je het zelfs maar Weet om meer medelevend te worden.

Laten we het duidelijk stellen: een groot idee van de bijbelse openbaring is dat God zich manifesteert in het gewone, in het actuele, in het dagelijkse, in het nu, in de concrete incarnaties van het leven, en niet door zuiverheidscodes en morele prestatiewedstrijden, die toch zelden worden bereikt.

Als je in de hoofdstroom van het leven blijft, laat je het lijden van de wereld binnen dat onveranderlijk al onze levens binnengaat tegen de tijd dat we in onze middelbare jaren zijn, wanneer we een paar sterfgevallen hebben meegemaakt en een paar koppen hebben gelezen.

Christenen zijn meestal oprechte en goedbedoelde mensen totdat je bij echte kwesties van ego, controle macht, geld, plezier en veiligheid komt. Dan zijn ze meestal net als iedereen. We gaven vaak een valse versie van het Evangelie, een of andere fastfoodreligie, zonder enige diepe transformatie van het zelf; en het resultaat is de geestelijke ramp van "christelijke" landen die de neiging hebben net zo consumentgericht, trots, oorlogszuchtig, racistisch, klassenbewust en verslavend te zijn als iedereen-en vaak nog meer, ben ik bang.

Als je de eerste helft van je leven goed doet, heb je een goed gevoel voor jezelf.

Het is aan de onderkant waar we genade vinden; want als water zoekt genade De laagste plaats en daar bundelt het zich.

Religie werd op maat gemaakt om" de wereld te redden", om een uitdrukking te gebruiken die christenen zo vaak gebruiken, maar we hebben het al eeuwen niet goed gedaan. Het is echt hartverscheurend.

Het meest verbazingwekkende feit over Jezus, in tegenstelling tot bijna elke andere religieuze stichter, is dat hij God in wanorde en onvolmaaktheid vond-en ons vertelde dat we hetzelfde moesten doen of we zouden nooit tevreden zijn op deze aarde.

De moderne cultuur zit in zoveel problemen, waar mensen geen diep innerlijk leven hebben, of een diepe ervaring van hun ware zelf in God, wie ze waren voordat iemand iets over hen zei, voordat ze hun eerste medaille of ego-identificatie ontvingen. Daarom is lijden zo belangrijk, want lijden is wanneer die kleine beloningen van je worden afgenomen.

Een goede leraar leert mensen hoe ze moeten zien, niet wat ze moeten zien.

De school van relaties is waar je zelfkennis leert. Ik weet alleen niet hoe je het kunt leren alleen in de woestijn op een rots. Je moet zien waar je faalt. En die confrontatie met je eigen vermogen - "ik was weer niet in staat om lief te hebben" - dat zijn de leerbare momenten.

Transformerende mensen transformeren mensen.

Je valse zelf is altijd dat wat voorbijgaat. Je ware zelf gaat niet omhoog of omlaag, het is constant - het is een rots. Als je eenmaal leert hoe je daar moet leven, wat anderen over je zeggen, je mislukkingen of successen - deze sturen je niet op een achtbaanrit naar beneden of omhoog. Het is echt de enige weg naar vrede. Er is geen andere manier om vredig te zijn dan in het ware zelf.

Pijn die niet wordt getransformeerd, wordt overgedragen.

Christus is groter dan de aarde. Als we morgen leven op een andere planeet zouden ontdekken, zou het hele stuk" Jezus " geen zin meer hebben. Als hij alles voor ons zou doen op deze planeet, zou hij niet de redder van de wereld zijn."

Het leven is niet, noch is het ooit geweest, een rechte lijn voorwaarts ... Het leven wordt veel meer gekenmerkt door uitzondering en wanorde dan door totale of volmaakte orde.

Ik denk dat het bijna noodzakelijk is voor de meeste mensen om de vrijheid te hebben om terug te trekken, en dan weer binnen te gaan op een volwassen niveau, waar ze noch het slachtoffer spelen noch slachtoffers creëren, maar gewoon deelnemen aan kalm, volwassen gedrag. Omdat heel veel kerken er gewoon niet zijn bij volwassen Christendom, lijkt dit de norm meer te zijn.

Het leven is niet een kwestie van het creëren van een speciale naam voor onszelf, maar van het blootleggen van de naam die we altijd hebben gehad.

Je hebt succes nodig als jongere. Ze blazen het ego niet noodzakelijkerwijs op, ze geven je alleen identiteit en egostructuur. Maar bouw je leven niet rond het creëren van die dingen. Of je wordt narcistisch en egocentrisch. Dat brengt je nergens.

Het menselijke ego geeft de voorkeur aan alles, zo ongeveer alles, boven vallen, veranderen of sterven. Het ego is dat deel van je dat van de status quo houdt-zelfs als het niet werkt. Het hecht zich aan verleden en heden en vreest de toekomst.

We groeien op als natuurlijke optimisten als Amerikanen. Katholieke priesters waren zo hoopvol toen we de ervaring van Vaticanum II zagen. Toch is het een klap in de buik om te zien wat er in de kerk en de wereld is gebeurd. Dualistisch denken lijkt de kerk en onze politiek tot een echt neurotisch niveau te hebben overgenomen.

De eenvoudigste spirituele discipline is een zekere mate van eenzaamheid en stilte. Maar het is het moeilijkste, want niemand van ons wil bij iemand zijn waar we niet van houden. Daarnaast voelen we ons altijd verveeld met onszelf en komt al onze eenzaamheid aan de oppervlakte.We zullen niet de moed hebben om naar die angstaanjagende plaats te gaan zonder liefde om ons te beschermen en te leiden, zonder dat het licht en de liefde van God onze eigen twijfel overheersen. Zo ' n stilte is de meest ruime en krachtige techniek ter wereld, maar het is helemaal geen techniek. Het is juist de weigering van elke techniek.

De meeste mensen zijn dualistische denkers. Het brengt ze de dag door. Het geeft hen een gevoel van superioriteit en veiligheid - dat is wat het ego wil.

De meesten van ons hebben geleerd dat God van ons zou houden als en wanneer we veranderen. God houdt van je, zodat je kunt veranderen. Wat verandering bekrachtigt, wat je verlangen naar verandering maakt, is de ervaring van liefde. Het is die inherente ervaring van liefde die de motor van verandering wordt.