Marcus Borg beroemde citaten

Stel je voor dat het niet gaat om het zelf en zijn zorgen, over wat er voor mij in zit,of dat nu een gezegend leven na de dood is of voorspoed in dit leven.

Het christelijke leven gaat niet over het behagen van God, de vingerschudder en rechter. Het gaat er niet om nu te geloven of nu goed te zijn omwille van de hemel later. Het gaat over het aangaan van een relatie in het heden die alles nu begint te veranderen. Spiritualiteit gaat over dit proces: het openen van het hart voor de God die al hier is.

Het doel van het christendom is niet ontsnappen aan deze wereld. Het houdt van deze wereld en probeert deze ten goede te veranderen.

Is er een leven na de dood, en zo ja, hoe zal het zijn? Ik heb geen idee. Maar ik ben ervan overtuigd dat degene die ons in het leven heeft opgedreven, ons ook door de dood heen zal opdrijven. We sterven in God. Wat dat meer betekent, Weet ik niet. Maar dat is alles wat ik moet weten.

Wanneer men denkt dat traditie aangeeft hoe de dingen werkelijk zijn, wordt zij de regisseur en rechter van ons leven; wij zijn er in feite door gevangen. Aan de andere kant kan traditie worden begrepen als een aanwijzer naar dat wat voorbij traditie is: het Heilige. Dan functioneert het niet als een gevangenis maar als een lens.

Het punt is niet dat Jezus een goede man was die iedereen accepteerde, en dus zouden we hetzelfde moeten doen (hoewel dat goed zou zijn). Zijn leer en gedrag weerspiegelen eerder een alternatieve sociale visie. Jezus sprak niet over hoe goed te zijn en hoe zich te gedragen binnen het kader van een overheersingssysteem. Hij was een criticus van het overheersingssysteem zelf.

God houdt al van ons en heeft dat vanaf het begin gedaan. Het christelijke leven gaat niet over geloven of doen wat we moeten geloven of doen zodat we gered kunnen worden. Het gaat erom te zien wat al waar is-dat God ons al liefheeft-en dan in deze relatie te beginnen te leven. Het gaat over bewust worden van en opzettelijk over een verdiepende relatie met God.

Hoe kunnen vrouwen naar het beeld van God zijn als God niet in vrouwelijke vorm kan worden afgebeeld?

De werkelijkheid is doordrongen, inderdaad overspoeld, met goddelijke creativiteit, voeding en zorg.

Gods droom voor ons is niet alleen gemoedsrust, maar vrede op aarde.

Stel je voor dat het christendom gaat over het liefhebben van God,

De Bijbel is waar, en een deel ervan is echt gebeurd.

De Bijbel is een menselijk product: Het vertelt ons hoe onze religieuze voorouders de dingen zagen, niet hoe God de dingen ziet.

Sommige mensen vinden de ervaring en beoefening van compassie als een spirituele discipline een meer directe route naar de transformatie van het hart dan gebed. Het is niet zo dat gebed geen rol speelt of zou moeten spelen in hun leven, maar hun weg naar de opening van het hart ligt door daden van mededogen. "Just do it" vat dit pad van transformatie samen.

'Geloven' kan niet de weegschaal kantelen bij het maken van een historisch oordeel over de vraag of er iets echt is gebeurd. Ik kan ervoor kiezen om te geloven dat George Washington een zilveren dollar over de Rappahannock gooide, maar mijn geloof dat hij het deed heeft niets te maken met of hij het echt deed of niet. Zo ook met het verhaal van Jezus die op het water loopt: geloven dat hij het gedaan heeft, heeft niets te maken met de vraag of hij het echt gedaan heeft. 'Geloof' kan niet de basis zijn voor historische conclusies; het heeft geen directe relevantie.

Jezus liet zien dat God barmhartig is. Jezus sprak over God op die manier: "wees barmhartig, zoals God barmhartig is. Compassie is de primaire eigenschap van de centrale figuren in twee van zijn beroemdste gelijkenissen: De Vader in de gelijkenis van de verloren zoon en de Barmhartige Samaritaan. En Jezus zelf, als een manifestatie van het heilige, wordt vaak genoemd als de belichaming van mededogen.

Een van Gods centrale eigenschappen is mededogen, een woord dat in het Hebreeuws verwant is aan het woord voor "baarmoeder". Compassie is niet alleen een vrouwelijk beeld dat de bron van leven en voeding suggereert, maar het heeft ook een gevoelsdimensie: God als mededogenvolle geest voelt voor ons zoals een moeder voelt voor de kinderen van haar baarmoeder. De geest voelt het lijden van de wereld en neemt er deel aan. . . .

Lezen gaat niet alleen over het leren herkennen en uitspreken van woorden, maar ook over het horen en begrijpen ervan... Het is verstandig om te onthouden dat wanneer we brieven lezen die nooit voor ons bedoeld zijn, alle problemen van begrip van ons zijn en niet van hen.