Jean Vanier beroemde citaten

Liefde betekent niet dat je buitengewone of heldhaftige dingen doet. Het betekent weten hoe je gewone dingen met tederheid kunt doen.

Iemand liefhebben is hem zijn schoonheid, zijn waarde en zijn belang tonen.

Elke persoon is heilig, ongeacht zijn of haar cultuur, religie, handicap of kwetsbaarheid. Ieder mens is geschapen naar Gods beeld; ieder mens heeft een hart, een vermogen om lief te hebben en bemind te worden.

Groei begint wanneer we onze eigen zwakte beginnen te accepteren

We weten niet wat te doen met onze eigen pijn, dus wat te doen met de pijn van anderen? We weten niet wat we met onze eigen zwakte moeten doen, behalve het verbergen of doen alsof het niet bestaat. Dus hoe kunnen we de zwakte van een ander volledig verwelkomen als we onze eigen zwakte niet hebben verwelkomd?

Uiteindelijk is het belangrijkste niet om dingen te doen voor mensen die arm en in nood zijn, maar om een relatie met hen aan te gaan, om bij hen te zijn en hen te helpen vertrouwen in zichzelf te vinden en hun eigen gaven te ontdekken.

Elk kind, elke persoon moet weten dat ze een bron van vreugde zijn; elk kind, elke persoon, moet gevierd worden. Alleen wanneer al onze zwakheden worden geaccepteerd als onderdeel van onze menselijkheid kunnen onze negatieve, gebroken zelfbeelden worden getransformeerd.

Ieder mens, hoe klein of zwak ook, heeft iets te brengen aan de mensheid. Als we anderen echt leren kennen, als we naar elkaars verhalen beginnen te luisteren, beginnen dingen te veranderen. We beginnen de beweging van uitsluiting naar inclusie, van angst naar vertrouwen, van geslotenheid naar openheid, van oordeel en vooroordeel naar vergeving en begrip. Het is een beweging van het hart.

We hebben allemaal een geheim verlangen om gezien te worden als heiligen, helden, martelaren. We zijn bang om kinderen te zijn, om onszelf te zijn.

Alleen wanneer we opstaan, met al onze tekortkomingen en lijden, en proberen anderen te ondersteunen in plaats van ons in onszelf terug te trekken, kunnen we ten volle het leven van Gemeenschap Leiden.

Een van de geweldige dingen aan community is dat het ons in staat stelt om mensen te verwelkomen en te helpen op een manier die we als individu niet konden.

Degenen die we het vaakst uitsluiten van het normale leven van de samenleving, mensen met een handicap, hebben diepgaande lessen om ons te leren

Wanneer we mensen liefhebben en respecteren en hun hun waarde onthullen, kunnen ze achter de muren komen die hen beschermen.

Wijsheid is iets dat, beetje bij beetje, komt door veel luisteren.

Een samenleving die de zwakken en niet-productieve weggooit, riskeert de ontwikkeling van rede, organisatie, agressie en het verlangen om te domineren te overdrijven. Het wordt een samenleving zonder hart, zonder vriendelijkheid - een rationele en droevige samenleving, zonder viering, verdeeld in zichzelf en overgegeven aan concurrentie, rivaliteit en tenslotte geweld.

De armen zijn altijd profetisch. Zoals ware profeten altijd aangeven, openbaren ze Gods ontwerp. Daarom moeten we de tijd nemen om naar hen te luisteren. En dat betekent dicht bij hen blijven, omdat ze rustig en zelden spreken; ze zijn bang om zich uit te spreken, ze hebben geen vertrouwen in zichzelf omdat ze gebroken en onderdrukt zijn. Maar als we naar hen luisteren, brengen ze ons terug naar het essentiële.

Afgunst komt voort uit de onwetendheid van mensen over, of het gebrek aan geloof in, hun eigen gaven.

Ieder mens is een mengeling van licht en duisternis, vertrouwen en angst, liefde en haat.

We weten allemaal goed dat we dingen voor anderen kunnen doen en ze in het proces verpletteren, waardoor ze het gevoel krijgen dat ze niet in staat zijn om dingen zelf te doen. Iemand liefhebben is hen hun capaciteiten voor het leven onthullen, het licht dat in hen schijnt.

Een christelijke gemeenschap moet doen wat Jezus deed: voorstellen en niet opleggen. De aantrekkingskracht ervan moet liggen in de uitstraling van de liefde van broeders.

Eenzaam zijn is je ongewenst en onbemind voelen, en daarom onbemind. Eenzaamheid is de smaak van de dood. Geen wonder dat sommige mensen die wanhopig eenzaam zijn zichzelf verliezen in psychische aandoeningen of geweld om de innerlijke pijn te vergeten.

Ik geloof dat elke daad van geweld ook een boodschap is die begrepen moet worden. Geweld moet niet alleen worden beantwoord door meer geweld, maar door echt begrip. We moeten ons afvragen: "Waar komt het geweld vandaan? Wat is de betekenis ervan?

We moeten onszelf er voortdurend aan herinneren dat we geen redders zijn. Wij zijn slechts een klein teken, te midden van duizenden anderen, dat liefde mogelijk is, dat de wereld niet veroordeeld is tot een strijd tussen onderdrukkers en onderdrukten, dat klassen-en rassenstrijd niet onvermijdelijk is.

Gemeenschap is een teken dat liefde mogelijk is in een materialistische wereld waar mensen elkaar zo vaak negeren of bestrijden. Het is een teken dat we niet veel geld nodig hebben om gelukkig te zijn-in feite het tegenovergestelde.

De persoon in ellende heeft geen blik nodig die oordeelt en bekritiseert, maar een troostende aanwezigheid die vrede en hoop en leven brengt en zegt: 'Je bent een menselijke persoon: belangrijk, mysterieus, oneindig kostbaar, wat je te zeggen hebt is belangrijk omdat het uit een menselijke persoon vloeit; in jou zijn die zaden van het oneindige, die kiemen van liefde... van schoonheid die moet oprijzen uit de aarde van uw ellende zodat de mensheid wordt vervuld. Als je niet opstaat, zal er iets ontbreken... Sta weer op, want we hebben jullie allemaal nodig... bemind worden geliefde.'

Het antwoord op oorlog is om te leven als broers en zussen. Het antwoord op onrecht is om te delen. Het antwoord op wanhoop is een grenzeloos vertrouwen en hoop. Het antwoord op vooroordelen en haat is vergeving. Werken voor de Gemeenschap is werken voor de mensheid. Werken voor vrede is werken voor een echte politieke oplossing; het is werken voor het Koninkrijk van God. Het is werken om iedereen in staat te stellen te leven en de geheime vreugden te proeven van de menselijke persoon verenigd met het eeuwige.

Elke persoon met zijn of haar geschiedenis van geaccepteerd of afgewezen worden, met zijn of haar verleden van innerlijke pijn en moeilijkheden in relaties, is anders. Maar in elk van hen is er een verlangen naar Gemeenschap en verbondenheid, maar tegelijkertijd een angst ervoor. Liefde is wat we het meest willen, maar het is wat we het meest vrezen.

Wanneer we beginnen te geloven dat er meer vreugde is in het werken met en voor anderen, in plaats van alleen voor onszelf, dan zal onze samenleving echt een plaats van viering worden.

Als we in liefde willen groeien, moeten de gevangenissen van ons egoïsme worden ontsloten. Dit impliceert lijden, voortdurende inspanning en herhaalde keuzes.

Ik ben getroffen door hoe het delen van onze zwakte en moeilijkheden meer voedend is voor anderen dan het delen van onze kwaliteiten en successen.

Een van de geweldige dingen aan community is dat het ons in staat stelt om mensen te verwelkomen en te helpen op een manier die we als individu niet konden. Wanneer we onze krachten bundelen en het werk en de verantwoordelijkheid delen, kunnen we veel mensen verwelkomen, zelfs mensen in diepe nood, en hen misschien helpen zelfvertrouwen en innerlijke genezing te vinden.

De sterken hebben de zwakken evenzeer nodig als de zwakken de sterken nodig hebben.

Mensen kunnen hun eigen kwaad niet accepteren als ze zich niet tegelijkertijd geliefd, gerespecteerd en vertrouwd voelen.

Ik heb de waarde van psychologie en psychiatrie ontdekt, dat hun leringen knopen in ons kunnen ongedaan maken en het leven weer kunnen laten stromen en ons kunnen helpen om meer echt menselijk te worden.

Vrede is de vrucht van de liefde, een liefde die ook gerechtigheid is. Maar groeien in liefde vereist werk-hard werken. En het kan pijn brengen omdat het verlies impliceert-verlies van de zekerheden, troost en pijn die ons beschutten en definiëren.

De buiklach is de beste manier om angst te evacueren.

Gemeenschap begint in mysterie en eindigt in bestuur. Leiders verplaatsen zich van mensen naar papier.

In het hart van de viering staan de armen. Als ze worden uitgesloten, is het geen feest meer. [... Een feest moet altijd een feest van de armen zijn.

...Individualistische materiële vooruitgang en het verlangen om prestige te verwerven door aan de top te komen, hebben het gevoel van gemeenschap, mededogen en gemeenschap overgenomen. Nu wonen mensen min of meer op zichzelf in een klein huis, jaloers hun goederen bewaken en van plan zijn meer te verwerven, met een bericht op de poort dat zegt: 'pas op voor de hond.

Ik herinner me dat door de geschiedenis heen de weg van waarheid en liefde altijd heeft gewonnen. Er zijn tirannen en moordenaars geweest en voor een tijdje kunnen ze onoverwinnelijk lijken. Maar uiteindelijk vallen ze altijd. Denk er altijd aan...wanneer je twijfelt of dat Gods manier is - de manier waarop de wereld bedoeld is. Denk daar eens over na en probeer dan zijn manier te doen.

Gemeenschap is geen ideaal, het zijn mensen. Het zijn jij en ik.in de Gemeenschap zijn we geroepen om mensen lief te hebben zoals ze zijn met hun wonden en hun gaven, niet zoals we willen dat ze zijn.

Stop met zoeken naar vrede. Geef jezelf waar je bent. Stop met naar jezelf te kijken, kijk in plaats daarvan naar je broeders en zusters in nood. Vraag hoe je beter van je broers en zussen kunt houden. Dan zul je vrede vinden.

Een gemeenschap is pas een gemeenschap wanneer de meerderheid van haar leden de overgang maakt van' de Gemeenschap voor mezelf 'naar'mezelf voor de gemeenschap'.

Hij die diep gekwetst is of is, heeft het recht er zeker van te zijn dat hij geliefd is.

Gemeenschap betekent zorg: zorg voor mensen. Dietrich Bonhoeffer zegt: "hij die gemeenschap liefheeft, vernietigt gemeenschap; hij die de broeders liefheeft, bouwt gemeenschap op."Een gemeenschap is geen abstract ideaal.

Dus we hebben plaatsen nodig, laboratoria, de creatie van plaatsen die elk van onze huizen kunnen zijn, waar we mensen uitnodigen die anders zijn, en we luisteren naar elkaar, mensen van verschillende klassengroepen.

Zo velen in onze wereld lijden vandaag aan isolatie, oorlog en onderdrukking. Er wordt veel geld besteed aan de bouw van wapens. Veel, veel jonge mensen zijn wanhopig vanwege het gevaar...

Elke menselijke activiteit kan ten dienste worden gesteld van het goddelijke en van de liefde. We moeten allemaal onze gave gebruiken om een gemeenschap op te bouwen.

Echte vrede kan zelden van buitenaf worden opgelegd; ze moet binnen en tussen gemeenschappen worden geboren door middel van ontmoetingen en dialoog en vervolgens naar buiten worden gedragen.

Als mensen van elkaar houden, zijn ze tevreden met heel weinig. Wanneer we licht en vreugde in ons hart hebben, hebben we geen materiële rijkdom nodig. De meest liefdevolle gemeenschappen zijn vaak de armste. Als ons eigen leven luxueus en verspillend is, kunnen we arme mensen niet benaderen. Als we van mensen houden, willen we ons met hen identificeren en met hen delen.