Dietrich Bonhoeffer beroemde citaten

We moeten bereid zijn ons te laten onderbreken door God.

Een christen zijn gaat minder over het voorzichtig vermijden van zonde dan over het moedig en actief doen van Gods wil.

Wie kan werkelijk trouw zijn in grote dingen als hij niet geleerd heeft trouw te zijn in de dingen van het dagelijks leven?

De kerk is geen religieuze gemeenschap van aanbidders van Christus, maar is Christus zelf die vorm heeft aangenomen onder de mensen.

Eén daad van gehoorzaamheid is beter dan honderd preken.

Jezus zelf probeerde de twee dieven aan het kruis niet te bekeren; hij wachtte tot een van hen zich tot hem wendde.

Jezus roept mensen niet tot een nieuwe religie, maar tot het leven.

De viering van de Advent is alleen mogelijk voor hen die in hun ziel verontrust zijn, die weten dat ze arm en onvolmaakt zijn en die uitkijken naar iets groters dat komt.

Als je de Bijbel leest, moet je denken dat God hier en nu met mij spreekt.

Je leven als christen zou niet-gelovigen moeten doen twijfelen aan hun ongeloof in God.

We moeten leren om mensen minder te beschouwen in het licht van wat ze doen of nalaten te doen, en meer in het licht van wat ze lijden.

De gave van Christus is niet de christelijke religie, maar de genade en liefde van God die culmineren in het kruis.

Alleen hij die gelooft is gehoorzaam en alleen hij die gehoorzaam is, gelooft.

Goedkope genade is de dodelijke vijand van onze kerk. We vechten vandaag voor kostbare genade.

In het gewone leven beseffen we nauwelijks dat we veel meer ontvangen dan we geven, en dat het leven alleen met dankbaarheid rijk wordt.

Anderen veroordelen maakt ons blind, terwijl liefde verhelderend is. Door anderen te oordelen verblinden we onszelf voor ons eigen kwaad en voor de genade waar anderen net zo recht op hebben als wij.

Goedkope genade is genade zonder discipelschap.

Christendom zonder discipelschap is altijd Christendom zonder Christus.

Gevechten worden gewonnen, niet met wapens, maar met God. Ze worden gewonnen waar de weg naar het kruis leidt.

De Heer schenkt grote eer aan Zijn dienaren wanneer hij hen leed brengt....

Zwijgen in het aangezicht van het kwaad is zelf kwaad: God zal ons niet onschuldig houden. Niet spreken is spreken. Niet handelen is handelen.

Maak je geen zorgen! Aardse goederen misleiden het menselijk hart door te geloven dat ze het veiligheid en vrijheid van zorgen geven. Maar in werkelijkheid zijn zij de oorzaak van angst. Het hart dat zich vastklampt aan goederen ontvangt met hen de verstikkende last van zorgen. Zorgen verzamelen schatten, en schatten produceren meer zorgen. We willen ons leven veilig stellen met aardse goederen; we willen dat onze zorgen ons zorgeloos maken, maar de waarheid is het tegenovergestelde. De ketenen die ons aan aardse goederen binden, de klauwen die de goederen stevig vasthouden, zijn zelf zorgen.

Als iemand achter mij aan wil komen, laat hij zichzelf verloochenen. De discipel moet tot zichzelf dezelfde woorden zeggen als Petrus over Christus zei toen hij hem verloochende: "ik ken deze man niet. Zelfverloochening is nooit slechts een reeks geïsoleerde daden van vernedering of ascetisme. Het is geen zelfmoord, want zelfs daarin zit een element van eigen wil. Zichzelf verloochenen betekent alleen Christus kennen en niet meer zichzelf, alleen hem zien die voor ons gaat en niet meer de weg die te moeilijk voor ons is. Nogmaals, alles wat die zelfverloochening kan zeggen is: "hij leidt de weg, Blijf dicht bij hem.

Maar discipelschap bestaat nooit uit deze of gene specifieke actie: het is altijd een beslissing, voor of tegen Jezus Christus...Christus spreekt tot ons precies zoals hij tot hen sprak. Het was niet alsof zij hem eerst als de Christus erkenden en vervolgens zijn gebod ontvingen. Zij geloofden zijn woord en gebod en erkenden hem als de Christus-in die volgorde.

De eerste dienst die men in de Gemeenschap aan anderen verschuldigd is, bestaat uit naar hen te luisteren. Zoals de liefde voor God begint met het luisteren naar zijn woord, zo is het begin van de liefde voor onze broeders en zusters het leren luisteren naar hen.

Alleen de lijdende God kan helpen.

We moeten bereid zijn om ons te laten onderbreken door God, die onze plannen zal dwarsbomen en onze wegen keer op keer, zelfs dagelijks, zal frustreren door mensen over ons pad te sturen met hun eisen en verzoeken. We kunnen ze dan voorbijgaan, bezig met onze belangrijke dagelijkse taken, net zoals de priester - misschien de Bijbel aan het lezen was-voorbijging aan de man die tussen de rovers was gevallen. Wanneer we dat doen, passeren we het zichtbare teken van het kruis dat in ons leven is opgewekt om ons te laten zien dat Gods weg, en niet de onze, telt.

God houdt niet van een ideaal persoon, maar van mensen zoals wij zijn, niet van een ideale wereld, maar van de echte wereld.

Er is niets dat de afwezigheid van iemand die ons dierbaar is kan vervangen, en men moet zelfs niet proberen om dat te doen. Men moet het gewoon volhouden en verdragen. In eerste instantie klinkt dat heel hard, maar tegelijkertijd is het ook een grote troost. Want voor zover de leegte werkelijk onvervuld blijft, blijft men erdoor verbonden met de andere persoon. Het is verkeerd om te zeggen dat God de leegte vult. God vult het geenszins, maar laat het nog veel meer precies onvervuld en helpt ons zo de authentieke relatie te behouden-zelfs in pijn.

Een christen is iemand die het lijden van God in de wereld deelt.

De essentie van optimisme is dat het geen rekening houdt met het heden, maar het is een bron van inspiratie, van vitaliteit en hoop waar anderen zich hebben neergelegd; het stelt de mens in staat zijn hoofd hoog te houden, de toekomst voor zichzelf op te eisen en niet aan zijn vijand over te geven.

Actie komt niet voort uit denken, maar uit een bereidheid tot verantwoordelijkheid.

Een christelijke gemeenschap leeft en bestaat door de voorspraak van haar leden voor elkaar, of ze stort in. Ik kan een broeder voor wie ik bid niet langer veroordelen of haten, ongeacht hoeveel moeite hij mij veroorzaakt. Zijn gelaat, dat tot nu toe vreemd en ondraaglijk voor mij was, wordt door voorspraak veranderd in het gelaat van een broeder voor wie Christus stierf, het gelaat van een vergeven zondaar.

Aardse goederen worden gegeven om te worden gebruikt, niet om te worden verzameld.... Hamsteren is afgoderij.

Als je goed werk doet voor anderen, genees je jezelf tegelijkertijd, want een dosis vreugde is een spirituele genezing.

De uitsluiting van de zwakken en onbeduidenden, de schijnbaar nutteloze mensen, uit een christelijke gemeenschap kan in feite de uitsluiting van Christus betekenen; in de arme broeder klopt Christus aan de deur.

Een pastor moet nooit klagen over zijn gemeente, zeker niet tegen andere mensen, maar ook niet tegen God. Een gemeente is hem niet toevertrouwd opdat hij haar aanklager zou worden voor God en de mensen.

Het christendom predikt de oneindige waarde van wat schijnbaar waardeloos is en de oneindige waardeloosheid van wat schijnbaar zo gewaardeerd wordt.

Gebed betekent niet simpelweg het uitstorten van je hart. Het betekent veeleer de weg naar God te vinden en met hem te spreken, of het hart nu vol of leeg is.

Wie ben ik? dit of het andere? Ben ik vandaag de ene persoon en morgen de andere? Ben ik beide tegelijk? Een hypocriet voor anderen, en voor mezelf een verachtelijke woebegone zwakkeling? Of is er iets in mij dat nog steeds lijkt op een verslagen leger dat in wanorde vlucht voor een overwinning die al is behaald? Wie ben ik? Ze bespotten me, deze eenzame vragen van mij. Wie ik ook ben, Gij weet het, O God, Ik ben de uwe.

Zo hoort ook de christen niet in de afzondering van een afgesloten leven, maar in het midden van vijanden. Daar is zijn opdracht, zijn werk.

Wanneer Christus een mens roept, vraagt hij hem te komen en te sterven.

Discipelen zullen niet verzwakt worden door lijden, uitgeput en verbitterd worden totdat ze gebroken zijn. In plaats daarvan dragen ze lijden, door de kracht van hem die hen ondersteunt. De discipelen dragen het lijden dat hen is opgelegd alleen door de kracht van hem die al het lijden aan het kruis draagt. Als dragers van lijden staan zij in gemeenschap met de gekruisigde.

Muziek... zal helpen uw verwarring op te lossen en uw karakter en gevoeligheden te zuiveren, en in tijden van zorg en verdriet, zal een fontein van vreugde in u levend houden.

Het christendom zonder de levende Christus is onvermijdelijk het christendom zonder discipelschap, en het christendom zonder discipelschap is altijd het christendom zonder Christus.

We doen Gods werk voor onze broeders en zusters als we leren naar hen te luisteren. Zo vaak denken christenen, vooral predikers, dat hun enige dienst altijd is om iets te 'aanbieden' wanneer ze samen zijn met andere mensen. Ze vergeten dat luisteren een grotere dienst kan zijn dan spreken. Veel mensen zoeken een sympathiek oor en vinden het niet onder christenen, omdat deze christenen praten, zelfs als ze zouden moeten luisteren.

God zal u en ons alleen maar roepen op het uur dat God heeft gekozen. Tot dat uur, dat alleen in Gods hand ligt, zullen wij zelfs in het grootste gevaar worden beschermd; en uit onze dankbaarheid voor deze bescherming ontstaat zeker steeds nieuwe bereidheid voor de laatste oproep

Gods waarheid oordeelt de dingen uit liefde, en Satans waarheid oordeelt ze uit afgunst en haat.

Vaak bestrijden we onze kwade gedachten het meest effectief als we absoluut weigeren ze in woorden uit te drukken..

De hele dag krijgt orde en discipline wanneer het eenheid verwerft. Deze eenheid moet gezocht en gevonden worden in het ochtendgebed. Het ochtendgebed bepaalt de dag.