Stanley Hauerwas beroemde citaten

De kerk heeft geen sociale strategie, de kerk is een sociale strategie.

De moedige hebben angsten die lafaards nooit weten.

Want christenen stellen hun hoop niet op hun kinderen, maar hun kinderen zijn een teken van hun hoop . . . God heeft deze wereld niet verlaten.

Alleen de ene ware God kan het risico nemen om te regeren door te vertrouwen op de kracht van nederigheid en liefde.

Het leven van de heiligen is de hermeneutische sleutel tot de Schrift.

De basis voor de ethiek van de Bergrede is niet wat werkt, maar eerder wie God is.

Onze hoop op een leven na de dood is een hoop die mogelijk wordt gemaakt, niet door een algemeen sentimenteel geloof in een leven na de dood, maar door onze deelname aan het leven van Christus.

Heiligen kunnen niet bestaan zonder gemeenschap

Wanneer een volk in loyaliteit verbonden is aan een verhaal dat iets vreemds bevat als de Bergrede, worden we in conflict gebracht met de wereld.

Het is moeilijk om te onthouden dat Jezus niet kwam om ons veilig te maken, maar eerder om ons discipelen te maken, burgers van Gods new age, een koninkrijk van verrassing.

De basis voor de ethiek van de Bergrede is niet wat werkt, maar eerder de manier waarop God is. Wangdraaien wordt niet bepleit als wat werkt (het werkt meestal niet), maar bepleit omdat dit de manier is waarop God is - God is vriendelijk voor de ondankbaren en egoïsten. Dit is geen list om te krijgen wat we willen, maar de enige manier van leven die beschikbaar is, nu we in Jezus hebben gezien wat God wil. We zoeken verzoening met de naaste, niet omdat we ons daarna zoveel beter voelen, maar omdat verzoening is wat God in de wereld doet door Christus.

De kerk is gevormd als een nieuw volk dat uit de naties is verzameld om de wereld eraan te herinneren dat we in feite één volk zijn. Het verzamelen is dus een eschatologische daad, aangezien het de voorproef is van de eenheid van de gemeenschap van de heiligen.

Heiligen kunnen niet bestaan zonder een gemeenschap, omdat zij, net als wij allen, verzorging nodig hebben van een volk dat, hoewel vaak ontrouw, de gewoonten bewaart die nodig zijn om het verhaal van God te leren.

Een ander kenmerk van het christendom is dat redding niet individualistisch is-het is niet iets dat een persoon voor zichzelf ontvangt. Redding is het koninkrijk van God. Het is een politiek alternatief voor de manier waarop de wereld is samengesteld. Dat is een heel belangrijk deel van het verhaal dat verloren is gegaan voor verslagen van redding die gecentreerd zijn in het individu. Maar zonder te begrijpen dat redding het rijk van God is, heeft de noodzaak voor de kerk om redding te bemiddelen helemaal geen zin.

Denk nooit dat je God moet beschermen. Want wanneer je denkt dat je God moet beschermen, kun je er zeker van zijn dat je een afgod aanbidt.

Het christendom is geen verzameling overtuigingen of doctrines die men gelooft om een christen te zijn, maar het christendom is veeleer het hebben van iemands lichaam gevormd, iemands gewoonten bepaald, op een zodanige manier dat de aanbidding van God onvermijdelijk is.

In de kruistochten was het terugkrijgen van het Heilige Land het doel, en alle middelen konden worden gebruikt om het te bereiken. De Tweede Wereldoorlog was een kruistocht. De brandbommen van Tokio door Doolittle en de tapijtbommen in Duitsland, vooral door de Britten, toonden dat aan.

Arm zijn betekent niet dat je de middelen mist om liefdadigheid uit te breiden naar een ander. Je hebt misschien geen geld of voedsel, maar je hebt de gave van vriendschap om de eenzaamheid te overweldigen die het leven van zovelen grijpt.

Burgerlijke religie is de poging om religie te bekrachtigen, niet voor het welzijn van religie, maar voor de creatie van de burger.

Ik geef toe dat ik als theoloog pervers genoegen neem in de controverses rond het postmodernisme.

Ik vrees dat een groot deel van het christendom dat ons omringt, ervan uitgaat dat het onze taak is om de schijn te redden door God te beschermen tegen Job-achtige angst. Maar als God de God van Jezus Christus is, dan heeft God onze bescherming niet nodig. Wat God vraagt is geen bescherming, maar waarheid.

Vanuit mijn perspectief noemt 'postmodernisme' slechts een interessante reeks ontwikkelingen in de sociale orde die gebaseerd is op de veronderstelling dat God er niet toe doet.

Ik ben een Congregationalist met Katholieke gevoeligheden. Wat waarschijnlijk verklaart hoe ik in een Episcopalijnse kerk belandde.

Mijn vader was een betere metselaar dan ik een theoloog ben. Ik heb nog steeds te veel haast. Maar als het werk dat ik in de theologie heb gedaan van enig nut is, is het vanwege wat ik op het werk heb geleerd, dat wil zeggen, Je kunt maar één steen tegelijk leggen.

Vanuit het perspectief van degene die zelfmoord pleegt, kan zijn of haar daad een van de meest perverse vormen van morele manipulatie zijn, omdat het degenen die achterblijven overlaat aan hun schaamte, schuld en verdriet. Zelfmoord is iets als een metafysische " ik heb je!"Het is vaak een poging om anderen te doden of te verwonden.

Om met ons begin in het reine te komen, is een waarheidsgetrouw verhaal nodig om de vaardigheden te verwerven om in dankbaarheid te leven in plaats van wrok voor het geschenk van het leven.

Geen krachten bepalen ons leven vollediger dan degenen die we denken te hebben onder onze controle. I

Als ik een persoon was die niet-Amerikaans was, zou ik denken dat humanitaire interventie gewoon een andere naam is voor het imperialisme van de Verenigde Staten.

Zachtmoedigheid wordt gegeven aan hen die hebben geleerd dat God Zijn koninkrijk niet zal laten triomferen door het geweld van de wereld, want zo ' n triomf kwam door de zachtmoedigheid van een kruis.

De beweging die Jezus begint bestaat uit mensen die geloven dat ze alle tijd van de wereld hebben, mogelijk gemaakt door Gods geduld, om het ongeduldige geweld van de wereld aan te vechten door kruis en opstanding.

De meest creatieve sociale strategie die we te bieden hebben is de kerk. Hier tonen we de wereld een manier van leven die de wereld nooit kan bereiken door sociale dwang of overheidsactie. We dienen de wereld door haar iets te laten zien dat het niet is, namelijk een plaats waar God een gezin vormt uit vreemden.

Denk aan het probleem van het douchen met christenen. Zij zijn immers voortdurend bezig met het getuigen in de hoop bekeerlingen tot hun God en Kerk te maken. Zou je met zulke mensen willen douchen? Je weet nooit wanneer ze je zouden proberen te dopen.

Kerkgroeistrategieën zijn het doodsgeroer van een kerk die de weg kwijt is.

Advent is geduld het is hoe God ons een volk van belofte heeft gemaakt, in een wereld van ongeduld.

Ik kan er gewoon niet overheen komen wat een verrassend en prachtig leven God me heeft gegeven.,

We klagen over het toegenomen tempo van ons leven, maar onze hectische levens zijn slechts een weerspiegeling van het economische systeem dat we hebben gecreëerd.

Christenen weten dat het christendom gewoon een uitgebreide training is om vroeg te sterven. Dat is waar we altijd over zijn geweest.

We moeten eerst het Koninkrijk ervaren als we zelfs maar willen weten wat voor soort vrijheid en wat voor soort gelijkheid we zouden moeten verlangen. Christelijke vrijheid ligt in dienstbaarheid, christelijke gelijkheid is gelijkheid voor God, en geen van beide kan worden bereikt door de dwanginspanningen van liberale idealisten die de wereld naar hun beeld willen transformeren.

Jezus is Heer en al het andere is onzin.

Een sociale orde die gericht is op het produceren van rijkdom als een doel op zich, kan niet voorkomen dat een volk wordt geschapen waarvan de zielen oppervlakkig zijn en waarvan het dagelijks leven wordt gevangen genomen door sentimentaliteiten. Ze zullen vragen stellen als "Waarom laat een goede God slechte dingen gebeuren met goede mensen" zulke mensen kunnen zich niet voorstellen dat er ooit een volk bestond dat de Psalmen produceerde en zong. Als we leren " God "te zeggen, zullen we dat doen met het gebed" mijn God, mijn God, waarom hebt u Mij verlaten?