Jürgen Moltmann beroemde citaten

De waarheid van de menselijke vrijheid ligt in de liefde die barrières doorbreekt.

God weent met ons, zodat wij op een dag met hem kunnen lachen.

Zonder hoop kan men niet leven. Leven zonder hoop is ophouden te leven.

Gevangen professoren onderwezen gevangen studenten vrije theologie.

Het laatste woord van de kerk is niet 'Kerk', maar de heerlijkheid van de Vader en de zoon in de geest van vrijheid.

Naarmate de tijd vordert, worden we oud, de toekomst krimpt in, het verleden breidt zich uit...Maar met toekomst bedoelen we niet alleen de komende jaren; we bedoelen altijd ook de overvloed aan mogelijkheden die ons uitdagen. creativity...In confrontatie met de toekomst we kunnen jong worden als we de uitdagingen van de toekomst accepteren.

Geloven in de opstanding betekent niet alleen instemmen met een dogma en het opmerken van een historisch feit. Het betekent dat deelnemen aan deze scheppingsdaad van Gods opstanding geen troostende opium is, ons geruststellend met de belofte van een betere wereld in het hiernamaals. Het is de energie voor een wedergeboorte van dit leven. De hoop wijst niet naar een andere wereld. Het is gericht op de verlossing van deze.

God geneest de ziekten en het verdriet door de ziekten en het verdriet zijn lijden en zijn verdriet te maken. In het beeld van de gekruisigde God kunnen de zieken en stervenden zichzelf zien, want in hen herkent de gekruisigde God zichzelf.

Christelijke hoop belooft geen succesvolle dagen aan de rijken en de sterken, maar opstanding en leven aan hen die in de schaduw van de dood moeten bestaan.Succes is geen naam van God. Rechtvaardigheid is.

Zelfs de discipelen van Jezus vluchtten allemaal voor het kruis van hun Meester. Christenen die niet het gevoel hebben dat ze de gekruisigde Christus moeten ontvluchten, hebben hem waarschijnlijk nog niet radicaal genoeg begrepen.

Daarom veroorzaakt het geloof, waar het zich tot hoop ontwikkelt, geen rust maar onrust, geen geduld maar ongeduld. Het kalmeert het onrustige hart niet, maar is zelf dit onrustige hart in de mens. Zij die op Christus hopen, kunnen de werkelijkheid niet langer verdragen zoals ze is, maar beginnen eronder te lijden, haar tegen te spreken. Vrede met God betekent conflict met de wereld, want de prikkel van de beloofde toekomst steekt onverbiddelijk in het vlees van elk onvervuld heden.

Jezus ' genezingen zijn geen bovennatuurlijke wonderen in een natuurlijke wereld. Ze zijn de enige echt 'natuurlijke' dingen in een wereld die onnatuurlijk, gedemoniseerd en gewond is.

Het motief dat de moderne rede ertoe aanzet om te weten, moet worden omschreven als het verlangen om te overwinnen en te domineren. Voor de Griekse filosofen en de kerkvaders betekende weten iets anders: het betekende weten in verwondering. Door het kennen of waarnemen neemt de een deel aan het leven van de ander. Hier verandert het weten de tegenhanger niet in de eigenschap van de kenner; de kenner eigent zich niet toe wat hij weet. Integendeel, hij wordt getransformeerd door sympathie, en wordt een deelnemer aan wat hij waarneemt.

De kennis van het kruis brengt een belangenconflict met zich mee tussen God die mens is geworden en de mens die God wil worden.

Kapitalisme, racisme en onmenselijke technocratie ontwikkelen zich stilletjes op hun eigen manier. De oorzaken van ellende zijn niet meer te vinden in de innerlijke houding van de mensen, maar zijn al lang geïnstitutionaliseerd.

Persoonlijke, innerlijke verandering zonder verandering in omstandigheden en structuren is een idealistische illusie, alsof de mens slechts een ziel is en niet ook een lichaam.

In christelijke termen zijn evangelisatie en humanisering geen alternatieven. Dat geldt ook niet voor de verticale dimensie van het geloof en de horizontale dimensie van de naastenliefde en de politieke verandering.

Christus 'eigen' godverlaten-zijn ' aan het kruis liet me zien waar God aanwezig is, waar God aanwezig was geweest in die nachten van sterfgevallen in de vuurstormen in Hamburg en waar God aanwezig zou zijn in mijn toekomst, wat er ook zou komen.

Nergens anders in het christendom speelt de verschrikkelijke of heldhaftige naam Armageddon zo ' n rol als in Amerika. Zelfs niet in de openbaring van Johannes.

God is niet alleen een goddelijk persoon die we in gebed kunnen aanspreken, maar ook een grote leefruimte die wij mensen elkaar ruimte geven om te leven wanneer we elkaar ontmoeten in liefde en vriendschap.

Passie is iets liefhebben genoeg om ervoor te lijden.

Er zijn verschillende namen voor deze 'geest van leven' omdat er verschillende levenservaringen zijn.

Alleen wanneer mensen zichzelf eenvoudig als mensen zien, niet langer als goden, zijn ze in staat om de geheel andere natuur van God waar te nemen.

. . . als we kinderen hebben. Als ze net geboren zijn, doen we alles voor ze. We zijn almachtig, ze zijn volledig afhankelijk van ons, maar als ze opgroeien moet je je invloed op hen terugnemen, om ze vrijheid te geven.

Zolang hoop het denken en handelen van mensen niet omarmt en transformeert, blijft het op zijn kop en ineffectief.

Er waren twee verschillende verwachtingen in dit land van de toekomst. Aan de ene kant het optimistische geloof in een oneindige vooruitgang met millenarianistische overtonen en aan de andere kant de doemsdagverwachting van de laatste slag van Armageddon. Beide perspectieven zijn uniek Amerikaans en beide zijn met elkaar verbonden.

Om je eigen land opnieuw uit te vinden heb je een grote durf van hoop nodig.

Amerikanen als niemand anders in de Oude Wereld kijken vooruit en zijn toekomstgericht zonder de beperkingen van tradities en kunnen vooruit kijken zonder de lasten van het verleden.

In het kruis van Christus neemt God de dood van de mens serieus, zodat hij voor hem de gelukkige Vrijheid van Pasen kan openen. God neemt de pijn van de ontkenning en de godverlaten van het oordeel op zich om zich te verzoenen met zijn vijanden en de goddeloze gemeenschap met zichzelf te geven.

De wending van dit einde [wanhoop] naar een nieuw begin kwam uit drie dingen. Een bloeiende kersenboom, de onverwachte vriendelijkheid van Schotse arbeiders en hun families, en de Bijbel.

Wanhoop kan zijn als een ijzeren band die het hart vernauwt.

Met elke rechtvaardige daad bereiden we de weg voor voor de nieuwe aarde waarop gerechtigheid zal wonen. En het brengen van gerechtigheid aan degenen die lijden onder geweld betekent het licht van Gods toekomst aan hen te brengen.