Paul Tillich beroemde citaten

De eerste plicht van liefde is luisteren.

Geloof is een daad van een eindig wezen dat wordt gegrepen door en zich tot het oneindige wendt.

Wie riskeert en faalt, kan vergeven worden. Hij die nooit riskeert en nooit faalt, is een mislukking in zijn hele wezen.

Taal... heeft het woord 'eenzaamheid' gecreëerd om de pijn van alleen zijn uit te drukken. En het heeft het woord 'eenzaamheid' gecreëerd om de glorie van alleen zijn uit te drukken.

De moed om te zijn is de moed om jezelf te accepteren, ondanks dat je onacceptabel bent.

Er is geen plaats waar we voor God kunnen vluchten, die buiten God is.

Twijfel is niet het tegenovergestelde van geloof; het is een element van geloof.

De scheiding van geloof en liefde is altijd een gevolg van een verslechtering van religie.

Religieus zijn betekent hartstochtelijk de vraag stellen naar de Betekenis van ons bestaan en bereid zijn antwoorden te ontvangen, zelfs als de antwoorden pijn doen.

De moed om te zijn is geworteld in de God die verschijnt wanneer God is verdwenen in de angst van twijfel.

Elke instelling is inherent demonisch.

Niets wat werkelijk werkelijk is, wordt eeuwig vergeten, want alles wat werkelijk is, komt uit de eeuwigheid en gaat naar de eeuwigheid.

Beslissing is een risico geworteld in de moed om vrij te zijn.

Er is geen liefde die geen hulp wordt.

Ik hoop op de dag dat iedereen zonder schaamte weer over God kan spreken.

De mens wordt gevraagd van zichzelf te maken wat hij verondersteld wordt te worden om zijn lot te vervullen.

Echte vergeving is deelname, hereniging die de krachten van vervreemding overwint. . . We kunnen niet liefhebben tenzij we vergeving hebben geaccepteerd, en hoe dieper onze ervaring van vergeving is, hoe groter onze liefde is.

Soms denk ik dat het mijn missie is om geloof te brengen aan de ongelovigen, en twijfel aan de gelovigen.

Het besef van de dubbelzinnigheid van iemands hoogste prestaties, evenals iemands diepste mislukkingen, is een duidelijk symptoom van volwassenheid.

Je bent geaccepteerd. Gij zijt aanvaard, aanvaard door wat groter is dan gij, en de naam waarvan gij niet weet. Vraag nu niet naar de naam; misschien vindt u hem later wel. Probeer nu niets te doen; misschien zul je later veel doen. Zoek niets; doe niets; begeef niets. Accepteer gewoon het feit dat je wordt geaccepteerd!

Het geloof bestaat erin dat men zich van vitaal belang bekommert om die ultieme werkelijkheid waaraan ik de symbolische naam van God geef. Wie oprecht nadenkt over de zin van het leven staat op de rand van een daad van geloof.

Ouders moeten net zo goed naar hun kinderen luisteren als naar hen: "de eerste plicht van liefde is luisteren."

Verveling is woede verspreid dun.

De vreugde over ons werk wordt bedorven wanneer we het uitvoeren, niet vanwege wat we produceren, maar vanwege het plezier waarmee het ons kan voorzien, of de pijn waartegen het ons kan beschermen.

Verwondering is de wortel van de filosofie.

Wreedheid jegens anderen is altijd ook wreedheid jegens onszelf.

Neurose is de manier om niet-zijn te vermijden door het zijn te vermijden.

Geloof als ultieme zorg is een daad van de totale persoonlijkheid. Het gebeurt in het centrum van het persoonlijke leven en omvat al zijn elementen. Geloof is de meest gecentreerde daad van de menselijke geest. Het is geen beweging van een speciale sectie of een speciale functie van (ons) totale zijn. Zij zijn allen verenigd in de daad van het geloof.

Vergeving veronderstelt herinnering. En het creëert een vergeten, niet op de natuurlijke manier waarop we het weer van gisteren vergeten, maar op de manier van het grote "ondanks" dat zegt: Ik vergeet hoewel ik me herinner. Zonder dit soort vergeten kan geen enkele menselijke relatie gezond blijven. Ik heb het niet over een plechtige daad van vergeving vragen en aanbieden. Rituelen die soms plaatsvinden tussen ouders en kinderen, of vrienden, of man en vrouw, zijn vaak daden van morele arrogantie aan de ene kant en gedwongen Vernedering aan de andere kant. Maar ik spreek van de blijvende bereidheid om hem te accepteren die ons pijn heeft gedaan.

Waarom gebruikt de filosofie concepten en waarom gebruikt het geloof symbolen als beide proberen hetzelfde ultieme uit te drukken? Het antwoord is natuurlijk dat de relatie met het ultieme niet in elk geval hetzelfde is. De filosofische relatie is in principe een losstaande beschrijving van de basisstructuur waarin het ultieme zich manifesteert. De geloofsrelatie is in principe een betrokken uiting van bezorgdheid over de Betekenis van het ultieme voor de gelovigen.

Uit het element van deelname volgt de zekerheid van het geloof; uit het element van afscheiding volgt de twijfel in het geloof. En elk is essentieel voor de aard van het geloof. Soms overwint zekerheid twijfel, maar het kan twijfel niet elimineren. De overwinnaar van vandaag kan de overwinnaar van morgen worden. Soms overwint twijfel het geloof, maar het bevat nog steeds geloof. Anders zou het onverschilligheid zijn.

De theologie beweegt zich heen en weer tussen twee polen, de eeuwige waarheid van haar fundamenten en de tijdelijke situatie waarin de eeuwige waarheid moet worden ontvangen.

Wijsheid heeft de mensenkinderen lief, maar zij verkiest degenen die door dwaasheid komen boven wijsheid.

Eenzaamheid kan alleen worden overwonnen door degenen die eenzaamheid kunnen verdragen.

Moraliteit [of ethiek] is geen onderwerp; het is een leven dat in tientallen momenten op de proef wordt gesteld.

Alle dingen en alle mensen, om zo te zeggen, roepen ons aan met kleine of luide stemmen. Ze willen dat we luisteren. Ze willen dat we hun intrinsieke claims begrijpen, hun rechtvaardigheid van zijn. Maar we kunnen het alleen aan hen geven door de liefde die luistert.

Onze spiritualiteit is de grond van ons wezen.

De mens is niet wat hij denkt te zijn in zijn bewuste beslissingen.

De overvloed van een dankbaar hart geeft eer aan God, zelfs als het zich niet in woorden tot hem wendt. Een ongelovige die vervuld is van dank voor zijn eigen wezen is opgehouden een ongelovige te zijn.

Liefde is het oneindige dat aan het eindige wordt gegeven.

De passie voor de waarheid wordt tot zwijgen gebracht door antwoorden die het gewicht hebben van onbetwiste autoriteit.

De fatale pedagogische fout is om antwoorden als Stenen naar het hoofd te gooien van degenen die de vragen nog niet hebben gesteld.

Kennis van datgene wat ons oneindig aangaat, is alleen mogelijk in een houding van oneindige zorg.

Genade treft ons als we veel pijn hebben ....Soms breekt op dat moment een golf van licht in onze duisternis, en het is alsof een stem zegt: 'Je bent geaccepteerd.'

Het karakter van het menselijk leven, zoals het karakter van de menselijke conditie, zoals het karakter van al het leven, is "dubbelzinnigheid": de onafscheidelijke mengeling van goed en kwaad, het ware en het valse, de scheppende en destructieve krachten-zowel individueel als sociaal.

De bevestiging van iemands essentiële wezen ondanks verlangens en angsten schept vreugde.

Ik hield van u, mooi en vriendelijk, en legde een eeuwige gelofte af; zo veranderd zijn uw gezicht en geest, dat het meineed was om u nu lief te hebben!

Angst, in tegenstelling tot angst, heeft een bepaald object, dat onder ogen kan worden gezien, geanalyseerd, aangevallen, doorstaan... angst heeft geen doel, of liever, in een paradoxale zin, zijn doel is de ontkenning van elk object.

Wie de diepte kent, kent God.

Angst is de afwezigheid van geloof.