Joan D. Chittister beroemde citaten

Ik geloof niet dat alleen omdat je tegen abortus bent, dat je pro-leven maakt. In feite denk ik dat je moraliteit in veel gevallen diep ontbreekt als je alleen maar een kind wilt dat geboren wordt, maar geen kind dat gevoed wordt, geen kind dat opgeleid wordt, geen kind dat gehuisvest wordt. En waarom denk ik dat jij dat niet doet? Omdat je niet wilt dat er belastinggeld naar toe gaat. Dat is niet pro-life. Dat is pro-geboorte. We hebben een veel breder gesprek nodig over wat de moraal van pro-life is.

Een splitsing van loyaliteiten die vereist dat religieuzen het canoniek recht boven het burgerlijk recht en het zedelijk recht plaatsen, brengt ons in een situatie waarin de hoeders van religie zelf een van de grootste gevaren kunnen worden voor de geloofwaardigheid - en de moraal - van de kerk zelf.

De geestelijke taak van het leven is om hoop te voeden. Hoop is niet iets wat je buiten ons kunt vinden. Het ligt in het spirituele leven dat we binnenin cultiveren. Het hele doel van worstelen met het leven is om te worden getransformeerd in het zelf dat we moeten worden, om uit de grenzen van onze valse zekerheden te stappen en onze scheppende God toe te staan door te gaan met scheppen. In ons.

Hoop is geen kwestie van wachten tot dingen buiten ons beter worden. Het gaat erom dat je binnen beter wordt over wat er buiten gebeurt.

Contemplatie is een zeer gevaarlijke activiteit. Het brengt ons niet alleen oog in oog met God. Het brengt ons ook oog in oog met de wereld, oog in oog met het zelf. En dan moet er natuurlijk iets gebeuren. Niets blijft hetzelfde als we de God hebben gevonden. We dragen de wereld in ons hart: de onderdrukking van alle volkeren, het lijden van onze vrienden, de lasten van onze vijanden, de verkrachting van de aarde, de honger van de hongerigen, de vreugde van elk lachend kind.

We hebben geleerd dat de dingen die we hebben verzameld om onszelf te bewijzen hoe waardevol, hoe belangrijk, hoe succesvol we waren, het helemaal niet hebben bewezen. In feite hebben ze er heel weinig mee te maken. Het is wat er in ons is, niet wat er buiten ons is dat telt.

Wij zijn misschien wel degenen die spreuken waarschuwt wanneer het ons eraan herinnert: "koningen hebben behagen in eerlijke lippen; zij waarderen degene die de waarheid spreekt."Het punt is duidelijk: als het volk spreekt en de koning niet luistert, is er iets mis met de koning. Als de koning overhaast handelt en het volk niets zegt, is er iets mis met het volk.

Het is juist de ervaring van de vrouw van God die deze wereld mist. Een wereld die haar zwakste niet koestert, kent God niet, de moeder die geboren wordt. Een wereld die de planeet niet bewaart, kent God de schepper niet. Een wereld die de geest van mededogen niet eert, kent God de geest niet. God de wetgever, God de rechter, God het almachtige wezen hebben de westerse spiritualiteit verteerd en uiteindelijk zijn hart verschrompeld.

Alleen ideeën laten ideeën stromen. Wanneer we onze geest sluiten voor wat nieuw is, simpelweg omdat we besluiten ons er niet mee bezig te houden, sluiten we onze geest af voor onze verantwoordelijkheid tegenover onszelf - en tegenover anderen - om te blijven groeien.

In de Gemeenschap zien we God in de ander. Het is in de Gemeenschap dat we onze eigen leegte opgevuld zien worden. Het is de gemeenschap die mij roept voorbij de beknelde horizonten van mijn eigen leven, mijn eigen land, mijn eigen ras, en mij de gaven geeft die ik niet in mij heb.

Ik vier mezelf", schreef de dichter Walt Whitman. De gedachte is zo heerlijk dat het bijna obsceen is. Stel je de vreugde voor die zou komen met het vieren van het zelf-onze prestaties, onze ervaringen, ons bestaan. Stel je voor hoe het zou zijn om in de spiegel te kijken en te zeggen, zoals God ons leerde: "dat is goed.

Duisternis verdient dankbaarheid. Het is het alleluia-punt waarop we leren begrijpen dat alle groei niet in het zonlicht plaatsvindt.

Pas op voor de religie die je tegen een ander keert. Het is onwaarschijnlijk dat het echt religie is.

Op het moment dat een vrouw thuiskomt, op het moment dat ze weet dat ze een persoon van invloed is geworden, een kunstenaar van haar leven, een beeldhouwer van haar universum, een persoon met rechten en verantwoordelijkheden die gerespecteerd en erkend wordt, begint de opstanding van de wereld.

Net wanneer de zomer perfect wordt-frisse nachten, zachte zon, ongedwongen briesjes, verpletterend volle en rustig verkoelende bomen, lege stranden en vrije weekends - eindigt het. Het leven is ook zo. Net als we het goed doen, begint het te veranderen. Het werk wordt makkelijk en we weten precies hoe we het moeten doen, en ze vertellen ons dat we met pensioen zijn. De kinderen worden volwassen en worden redelijk en ze verlaten het huis, net als het leuk is om ze in de buurt te hebben. . . . Dat is het leven aan de rand van de herfst. En dat is mooi-als we er de nederigheid voor hebben.

Compassie voor de ander komt voort uit ons vermogen om onszelf te accepteren. Totdat we ons zowel onze eigen zwakheden als onze eigen privileges realiseren, kunnen we nooit een gebrek aan status en diepte van zwakte in de ander tolereren.

Maar we zijn hier om van deze wereld af te wijken zo klaar als we maar kunnen worden.

We spreken over religie in een wereld die het brood aanbidt maar het niet uitdeelt, die rituelen beoefent in plaats van gerechtigheid, die belijdt maar geen berouw toont.

Verlangen is een kompas dat ons door het leven leidt. We krijgen misschien nooit wat we echt willen, dat is waar, maar elke stap op de weg zal erdoor worden bepaald.

Vrijheid, in de kindertijd, kan het recht zijn om volledig egocentrisch te zijn. Maar vrijheid op oudere leeftijd is het vermogen om het beste van het zelf te zijn dat ik in al die jaren heb ontwikkeld.

Werk is dus geen slavernij. Werk is creativiteit. Het is de uitdrukking van onszelf die niemand anders kan dupliceren.

Verlicht zijn is weten dat de hemel niet "komt"."De hemel is hier.

Als iets een persoon vermindert, is het de kanker van voortdurend klagen.

Juist vanwege de grootheid van God hoeven we helemaal niet groot te zijn. Gewoon onder de indruk.

Het geheugen gaat niet over wat er in het verleden is gebeurd, het gaat over wat er op dit moment in ons gebeurt. Het is samengesteld uit de stof van het leven in het proces van het worden van de koren van de ziel.

Spiritualiteit zonder gebed is het leven helemaal geen spiritualiteit en het zal niet langer duren dan de eerste nederlagen. Gebed is een opening van het zelf, zodat het Woord van God kan doorbreken en ons Nieuw kan maken. Gebed ontmaskert. Gebed bekeerlingen. Gebed drijft. Het gebed ondersteunt ons op de weg. Bid voor de genade die nodig is om door te gaan met wat je wilt stoppen.

Onze rol in het leven is om het licht van onze eigen ziel naar de donkere plaatsen om ons heen te brengen.

Acceptatie is de universele valuta van echte vriendschap. . . . Het kromtrekken of vorm of wrench een persoon om iets anders te zijn dan wat ze zijn.

Vandaag de dag leven we in een wereld die zijn prestaties beoordeelt op snelheid en drukte. We zijn zo druk bezig dingen te laten gebeuren dat we weinig tijd meer hebben om na te denken over de waarde van wat er gebeurt. We hebben dringend mensen nodig die zich concentreren op de zin van het leven in plaats van alleen de snelheid.

Vind het ding dat je hart roert en maak er ruimte voor

Het leven is niet bedoeld als een last. Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden. Het is een zegen om gevierd te worden.

Angst is niet het tegenovergestelde van moed. Angst is de katalysator van moed.

De boodschap die we hebben geïnternaliseerd is duidelijk-we zijn wat we doen en wat we bezitten, niet wat we in onszelf zijn. Waar het telt!

Niemand vindt tijd voor gebed. Je neemt er de tijd voor of je snapt het niet.

Schoonheid strooit de zaden van hoop in ons.

Profeten zijn degenen die het leven nemen zoals het is en het uitbreiden. Ze weigeren een visie van morgen te krimpen tot de grenzen van gisteren.

Het leven is een oefening in de ontwikkeling van gevoelens. Wanneer we gevoelens onderdrukken, worden we zuur en veroordelend. Wanneer we overspoeld worden door grote gevoelens over kleine dingen, raken we verveeld lang voordat we zelfs maar begonnen te genieten. Wanneer gevoelens in balans zijn, verzoenen ze lange dagen en grote afstanden met dankbaarheid en hoop.

De visie van een cultuur ligt in wat haar belangrijkste instellingen worden, in wat zij zich herinnert als haar meest invloedrijke gebeurtenissen, in wie zij als haar helden ziet.

Een zoeker zocht jarenlang naar het geheim van prestaties en succes in het menselijk leven. Op een nacht in een droom verscheen een wijze met het antwoord op het geheim. De wijze zei eenvoudig: "strek je hand uit en bereik wat je kunt."Nee, zo eenvoudig kan het niet zijn", zei de zoeker. En de wijze zei zachtjes: "je hebt gelijk, het is iets moeilijker. Het is dit: strek je hand uit en bereik wat je niet kunt."Dat is visie.

Verleidingen zijn onderdeel van het leven, onderdeel van opgroeien. We worstelen vaak met hen - in sommige gevallen voor ons leven-voordat we beseffen dat het niet zozeer de overwinning is als wel de strijd die heilig is.

Leren om vreugde te vieren is een van de grote praktijken van het spirituele leven.

Onszelf leren kennen en leren beheersen zijn de twee grote taken van het leven. Verzin geen vreemde en exotische boetedoeningen."Zeg gewoon één keer per dag nee tegen jezelf en je zult de rest van je leven op weg zijn naar heiligheid.

Echte mislukking komt wanneer we onszelf goed genoeg vinden in iets om het te kunnen herhalen in plaats van het te ontwikkelen. "Succes is gevaarlijk", zei Pablo Picasso. Men begint zichzelf te kopiëren, en zichzelf kopiëren is gevaarlijker dan anderen kopiëren. Het leidt tot steriliteit."

Probeer dit dertig dagen lang in stilte te zeggen tegen iedereen en alles wat je ziet en zie wat er met je eigen ziel gebeurt: Ik wens je nu geluk en alles wat je in de toekomst geluk zal brengen.

Stel je voor hoe gelukkig, hoe heilig het leven zou zijn als we ooit echt schoonheid zouden leren zien.

Twee ideeën verzetten zich tegen ons bewust bijdragen aan een betere wereld. Het idee dat we alles kunnen doen of de conclusie dat we niets kunnen doen om deze wereld een betere plek te maken om te leven zijn beide verleidingen van de meest verraderlijke vorm. De Een leidt tot arrogantie, de ander tot wanhoop.

Elke dimensie van het leven, zijn winsten en zijn verliezen, zijn reden om te vieren omdat elk van hen ons dichter bij wijsheid en volheid van begrip brengt.

Te vaak dringen we erop aan om van mensen te houden op de manier waarop we van hen willen houden in plaats van op de manier waarop ze geliefd moeten worden.

Het leven is een ding van vele stadia en bewegende delen. Wat we op een bepaald moment in ons leven met gemak doen, kunnen we op een ander moment nauwelijks aan. Wat we niet konden doorgronden toen we jong waren, vinden we grote vreugde als we oud zijn. Net als de seizoenen waarin we ons bewegen, is het leven zelf een eindeloze reeks oogsten, een andere vrucht voor elke keer.

Een waardevol leven is niet een reeks grote dingen die goed gedaan zijn; het is een reeks kleine dingen die bewust gedaan zijn.