Lydia Davis beroemde citaten

Doe wat je wilt doen, en maak je geen zorgen als het een beetje vreemd is of niet in de markt past.

Bijna elke ochtend komt er een bepaalde vrouw uit onze gemeenschap haar huis uitrennen met haar gezicht wit en haar jas Wild fladderend. Ze schreeuwt: "noodgeval, noodgeval", en een van ons rent naar haar toe en houdt haar vast totdat haar angsten zijn gekalmeerd. We weten dat ze het verzint; er is niets echt met haar gebeurd. Maar we begrijpen het, want er is nauwelijks iemand van ons die op een bepaald moment niet is bewogen om precies te doen wat zij heeft gedaan, en elke keer heeft het al onze kracht nodig gehad, en zelfs de kracht van onze vrienden en families, ook, om ons stil te houden.

Je weet dat de pijn deel uitmaakt van het hele gebeuren. En het is niet dat je achteraf kunt zeggen dat het plezier groter was dan de pijn en dat is waarom je het opnieuw zou doen. Dat heeft er niets mee te maken. Je kunt het niet meten, omdat de pijn erna komt en het langer aanhoudt. Dus de vraag is echt, waarom laat die pijn je niet zeggen, Ik zal het niet opnieuw doen? Als de pijn zo erg is dat je dat moet zeggen, maar dat doe je niet.

Als je iets bedenkt, Doe het dan. Veel mensen denken vaak: "ik zou dit of dat graag doen.

Net als een tropische storm kan ook ik op een dag beter georganiseerd worden.

Ik vind lesgeven - ik vind het leuk, maar ik vind het heel moeilijk om gewoon de klas in te lopen en de studenten onder ogen te zien.

Als ik over een academicus of een moeilijker persoon zou schrijven, zou ik de Latijnse woordenschat meer gebruiken, maar ik denk dat Angelsaksisch de taal van emotie is.

Samuel Johnson is verontwaardigd: dat Schotland zo weinig bomen heeft.

de vertaler, een eenzame soort acrobat, raakt verward in een labyrint van paradoxen, of klimt een piramide van afhankelijke zinnen en moet er in zijn eigen taal een weg naar beneden uitvinden.

In zekere zin zijn de tekst en de vertaler in een strijd verwikkeld - 'ik viel die zin aan, het verzette zich tegen mij, Ik viel een andere aan, het ontging me' - een strijd waarin, vreemd genoeg, wanneer de vertaler wint, de tekst ook wint ...

Ik probeer de hele dag, op het werk, niet na te denken over wat er voor me ligt, maar dit kost me zoveel moeite dat er niets meer over is voor mijn werk. Ik behandel telefoongesprekken zo slecht dat na een tijdje de centrale operator weigert me te verbinden. Dus ik had beter tegen mezelf kunnen zeggen, ga je gang en poets het zilverwerk prachtig op, leg het dan klaar op het dressoir en wees er klaar mee. Omdat ik het de hele dag in mijn hoofd poets-dit is wat me kwelt (en het zilver niet reinigt).

Het moment waarop een limiet wordt bereikt, wanneer er niets anders in het verschiet ligt dan duisternis: er komt iets binnen om te helpen dat niet echt is. Een andere manier is dit alles als waanzin: een gek die niet uit zijn problemen wordt geholpen door iets dat echt is, begint te vertrouwen op wat niet echt is omdat het hem helpt en hij het nodig heeft omdat echte dingen hem blijven helpen.

We hebben allemaal een doorlopend verhaal in ons hoofd, het verhaal dat hardop wordt uitgesproken als een vriend een vraag stelt. Dat verhaal voelt heel natuurlijk voor mij. We houden ook vast aan stukjes dialoog. Onze herinneringen dienen ons meestal geen hele scènes, compleet met dialoog. Dus ik denk dat ik zeg dat ik graag werk vanuit wat een personage zich waarschijnlijk zal herinneren, vanuit een meer innerlijke plek.

We voelen een affiniteit met een bepaalde denker omdat we het met hem eens zijn; of omdat hij ons laat zien wat we al dachten; of omdat hij ons in een meer uitgesproken vorm laat zien wat we al dachten; of omdat hij ons laat zien wat we op het punt stonden te denken; of wat we vroeg of laat zouden hebben gedacht; of wat we veel later zouden hebben gedacht als we het nu niet hadden gelezen; of wat we waarschijnlijk zouden hebben gedacht maar nooit zouden hebben gedacht als we het nu niet hadden gelezen; of wat we graag zouden hebben gedacht maar nooit zouden hebben gedacht als we het nu niet hadden gelezen.

Tolk ... Eigenaardige buitenstaander, geest in de wereld van de literatuur, die in een andere vorm iets herschept dat al geschapen is, scheppend en niet scheppend, woorden schrijft die van hem zijn en niet van hem, een werk schrijft dat niet origineel is voor hem, componeert met uiterste pijn en zonder erkenning van zijn pijn of het feit dat de compositie echt van hem is.

Vaak komt het idee dat er een breed scala aan vertalingen van één tekst kan zijn, niet bij mensen op - of dat een vertaling slecht, heel slecht en ontrouw aan het origineel kan zijn.

Ik denk dat het nauwe werk dat ik doe als vertaler loont in mijn schrijven - Ik ben altijd op zoek naar meerdere manieren om dingen te zeggen.

Ik droom nooit in het Frans, maar sommige Franse woorden lijken beter of leuker dan Engelse woorden - zoals 'pois chiches' voor kikkererwten!

Maar het is merkwaardig hoe je kunt zien dat een idee absoluut waar en juist is en toch niet diep genoeg gelooft om ernaar te handelen.

Waarom hou je niet van het voedsel dat ik lekker vind?"vraagt hij soms. "Waarom hou je niet van het voedsel dat ik maak?"Antwoord ik.

Kunst is niet op een verre plek.

Ik kan alleen lang praten als het om iets saais gaat.

Dus de vraag is echt, waarom laat die pijn je niet zeggen, Ik zal het niet meer doen? Als de pijn zo erg is dat je dat moet zeggen, maar dat doe je niet.

Er leken drie keuzes te zijn: het opgeven van het proberen van iemand te houden, te stoppen met egoïstisch te zijn, of te leren van iemand te houden terwijl je egoïstisch blijft.

Niemand belt me. Ik kan het antwoordapparaat niet controleren omdat ik hier al die tijd ben geweest. Als ik uitga, kan iemand bellen terwijl ik weg ben. Dan kan ik het antwoordapparaat controleren als ik terug kom.

Om de wereld zorgvuldig te observeren, om veel te schrijven en vaak, indien nodig op een schema, om het woordenboek veel te gebruiken, om de oorsprong van woorden op te zoeken, om het werk van schrijvers die je bewondert nauwkeurig te analyseren, om niet alleen tijdgenoten maar schrijvers uit het verleden te lezen, om ten minste één vreemde taal te leren, om een interessant leven te leiden buiten het schrijven.

Misschien doet de waarheid er niet toe, maar Ik wil het weten, al is het maar om tot enkele conclusies te komen over vragen als: of hij boos op mij is of niet; als hij dat is, hoe boos dan; of hij nog steeds van mij houdt of niet; als hij dat doet, hoeveel dan; of hij van mij houdt of niet; hoeveel; hoe bekwaam hij is om mij te misleiden in de daad en na de daad in het vertellen.

Ik zag eruit als een vrouw met een bril, maar ik droomde ervan een heel ander soort leven te leiden, het leven van een vrouw die geen bril zou dragen, het soort vrouw dat ik af en toe van een afstand in een bar zag.

Het hart huilt. Het hoofd probeert het hart te helpen. Het hoofd vertelt het hart hoe het is, opnieuw: je zult degenen verliezen die je liefhebt. Ze gaan allemaal. Maar zelfs de aarde zal verdwijnen, op een dag. Het hart voelt dan beter. Maar de woorden van het hoofd blijven niet lang in de oren van het hart. Hart is zo nieuw voor dit. Ik wil ze terug, zegt Hart. Hoofd is alles wat het hart heeft. Help, hoofd. Help het hart.

Ik ben gewoon niet geïnteresseerd in het creëren van narratieve scènes tussen personages.

Mijn verhalen zijn soms dichter bij gedichten of meditaties, maar vaak zit er op zijn minst een beetje verhaal in.

Ik begon met het schrijven van de verhalen van één zin toen ik 'Swann' s Way ' vertaalde. Er waren twee redenen. Ik had bijna geen tijd om mijn eigen schrijven te doen, maar wilde niet stoppen. En het was een reactie op Proust ' s zeer lange zinnen.

Ik zou het zeker aanraden om een 'dagtaak' te ontwikkelen die je leuk vindt - verwacht geen geld te verdienen met schrijven!

Ik heb interesse om voor Twitter te schrijven. Hoewel uitgevers nog steeds van de roman houden en mensen er nog steeds graag in zinken, is de zeer snelle vorm aantrekkelijk vanwege het tempo van het leven.

Ik ben eigenlijk het soort persoon die stage-fright teaching heeft. Ik kruip een klaslokaal binnen. Ik ben ook geen anekdote-verteller, hoewel ik vaak zou willen dat ik dat was.

Ik ga niet veel naar beneden. Ik schrijf het begin van een verhaal in een notitieboekje en het komt heel dicht bij wat het uiteindelijk zal zijn. Er is niet veel overleg over.