Marcel Proust beroemde citaten

De echte ontdekkingsreis bestaat niet uit het zoeken naar nieuwe Landschappen, maar uit het hebben van nieuwe ogen.

Laten we dankbaar zijn voor de mensen die ons gelukkig maken, zij zijn de charmante tuiniers die onze ziel laten bloeien.

Mijn bestemming is niet langer een plaats, maar een nieuwe manier van kijken.

Als een beetje dromen gevaarlijk is, is de remedie niet om minder te dromen, maar om meer te dromen, om de hele tijd te dromen.

Er zijn misschien geen dagen van onze jeugd die we zo volledig hebben geleefd als die we hebben doorgebracht met een favoriet boek.

Ons intellect is niet het meest subtiele, het krachtigste, het meest geschikte instrument om de waarheid te onthullen. Het is het leven dat, beetje bij beetje, voorbeeld na Voorbeeld, ons in staat stelt om te zien dat wat het belangrijkst is voor ons hart, of voor onze geest, niet door redeneren wordt geleerd, maar door andere instanties. Dan is het dat het intellect, het observeren van hun superioriteit, afstand doet van zijn controle aan hen op redelijke gronden en ermee instemt om hun medewerker en lakei te worden.

Wacht niet op het leven. Verlang er niet naar. Wees je ervan bewust, altijd en op elk moment, dat het wonder zich in het hier en nu bevindt.

Laten we dankbaar zijn voor de mensen die ons gelukkig maken.

Wij ontvangen geen wijsheid; wij moeten haar zelf ontdekken na een reis die niemand voor ons kan maken of ons kan sparen.

Iedere lezer vindt zichzelf. Het werk van de schrijver is slechts een soort optisch instrument dat de lezer in staat stelt te onderscheiden wat hij zonder dit boek misschien nooit in zichzelf zou hebben gezien.

Het is troostend als men een verdriet heeft om in de warmte van zijn bed te liggen en daar, alle inspanning en alle weerstand op te geven, zelfs zijn hoofd onder het dekmantel te begraven, zich er volledig aan over te geven, kreunend als takken in de herfstwind. Maar er is nog steeds een beter bed, vol goddelijke geuren. Het is onze zoete, onze diepe, onze ondoordringbare vriendschap.

Een verandering in het weer is voldoende om de wereld en onszelf te herscheppen.

Elke lezer, zoals hij leest, is eigenlijk de lezer van zichzelf. Het werk van de schrijver is slechts een soort optisch instrument dat hij de lezer verschaft, zodat hij kan onderscheiden wat hij zonder dit boek nooit in zichzelf zou hebben gezien. De erkenning van de lezer in zichzelf van wat het boek zegt, is het bewijs van de waarheid van het boek.

In zijn jongere dagen droomt een man ervan het hart te bezitten van de vrouw van wie hij houdt; later kan het gevoel dat hij het hart van een vrouw bezit, genoeg zijn om hem verliefd op haar te maken.

Wij ontvangen geen wijsheid, wij moeten haar zelf ontdekken, na een reis door de woestijn die niemand anders voor ons kan maken, die niemand ons kan sparen, want onze wijsheid is het gezichtspunt van waaruit wij eindelijk de wereld zien.

Zoals veel intellectuelen was hij niet in staat om iets eenvoudigs op een eenvoudige manier te zeggen.

Het is in momenten van ziekte dat we gedwongen worden te erkennen dat we niet alleen leven, maar geketend aan een schepsel van een ander koninkrijk, hele werelden apart, dat geen kennis van ons heeft en door wie het onmogelijk is om onszelf te laten begrijpen: ons lichaam.

Deze dromen herinnerden me eraan dat, aangezien ik ooit schrijver wilde worden, het hoog tijd was om te beslissen wat voor soort boeken ik zou gaan schrijven. Maar zodra ik mezelf de vraag stelde en probeerde een onderwerp te ontdekken waaraan ik een filosofische betekenis van oneindige waarde kon geven, zou mijn geest stoppen als een klok, mijn bewustzijn zou worden geconfronteerd met een leegte, ik zou het gevoel hebben dat ik volledig verstoken was van talent of misschien dat een of andere kwaal van de hersenen de ontwikkeling ervan belemmerde.

Het is vaak moeilijk om de tranen te verdragen die we zelf hebben veroorzaakt.

De geur en smaak van dingen blijven lang in evenwicht, als zielen, klaar om ons eraan te herinneren.....

Zolang mensen vrij zijn om te vragen wat ze moeten, vrij om te zeggen wat ze denken, vrij om te denken wat ze willen, kan Vrijheid nooit verloren gaan en kan de wetenschap nooit achteruitgaan.

In een scheiding is het degene die niet echt verliefd is die de tedere dingen zegt.

De soldaat is ervan overtuigd dat hem een bepaalde onbepaalde tijd wordt toegekend voordat hij wordt gedood, de inbreker voordat hij wordt gepakt, mannen in het algemeen, voordat ze moeten sterven. Dat is het amulet dat individuen-en soms populaties-niet beschermt tegen gevaar, maar tegen de angst voor gevaar, in werkelijkheid tegen het geloof in gevaar, wat hen in sommige gevallen in staat stelt het te trotseren zonder dapper te zijn. Zo ' n vertrouwen, net zo ongegrond, ondersteunt de minnaar die rekent op een verzoening, een brief.

Want hoewel we weten dat de jaren voorbijgaan, dat de jeugd plaats maakt voor ouderdom, dat fortuinen en tronen afbrokkelen (zelfs de meest solide onder hen) en dat roem van voorbijgaande aard is, heeft de manier waarop we-door middel van een soort momentopname-kennis nemen van dit bewegende universum dat door de tijd heen is geslingerd, het tegenovergestelde effect dat het wordt geïmmobiliseerd.

Al onze uiteindelijke beslissingen worden genomen in een gemoedstoestand die niet lang zal duren.

Alles in de wereld komt van neurotici. Alleen zij hebben onze religies gesticht en onze meesterwerken samengesteld.

De tijd die we elke dag tot onze beschikking hebben, is elastisch; de passies die we voelen vergroten het, degenen die ons inspireren verkleinen het en de gewoonte vult het.

Liefde is een Wederzijdse marteling.

Alleen door kunst kunnen we uit onszelf tevoorschijn komen en weten wat een ander ziet.

In plaats van nieuwe landschappen te zoeken, ontwikkel je nieuwe ogen.

Het karakter dat we in de tweede helft van ons leven vertonen hoeft niet noodzakelijkerwijs, hoewel het vaak is, ons oorspronkelijke karakter te zijn, verder ontwikkeld, opgedroogd, overdreven of verminderd. Het kan precies het tegenovergestelde zijn, zoals een pak dat binnenstebuiten gedragen wordt.

Dankzij de kunst zien we, in plaats van slechts één wereld te zien, de Onze, die wereld zich vermenigvuldigen en hebben we evenveel werelden tot onze beschikking als er originele kunstenaars zijn, werelden die meer van elkaar verschillen dan die in oneindige ruimte draaien, werelden die, eeuwen na het uitsterven van het vuur waaruit hun licht voor het eerst voortkwam, of het nu Rembrandt of Vermeer wordt genoemd, ons nog steeds een ieder zijn speciale uitstraling geven.

met één beeld zou hij die schoonheid in me laten exploderen.

Onze passies vormen onze boeken, rust schrijft ze in de intervallen.

Ons geheugen is als een winkel in het raam waarvan nu een, nu een andere foto van dezelfde persoon wordt blootgesteld. En in de regel blijft de meest recente tentoonstelling enige tijd de enige die te zien is.

Liefde is niet ijdel omdat ze gefrustreerd is, maar omdat ze vervuld is. De mensen van wie we houden veranderen in as als we ze bezitten.

Er is geen belachelijker gewoonte dan degene die ervoor zorgt dat je op een bepaalde dag voor eens en altijd medeleven betuigt aan iemand wiens verdriet zo lang als zijn leven zal duren. Zo 'n verdriet, op zo' n manier gevoeld, is altijd aanwezig, het is nooit te laat om erover te praten, nooit repetitief om het opnieuw te noemen.

Zodra de warme vloeistof gemengd met de kruimels raakte mijn gehemelte of een rillingen liep door me heen en ik stopte, gericht op de buitengewone ding dat gebeurde met mij.

Liefde...., altijd ontevreden, leeft altijd in het moment dat op het punt staat te komen.

De enige echte ontdekkingsreis . . . het zou niet zijn om vreemde landen te bezoeken, maar om andere ogen te bezitten.

Alles wat we als geweldig beschouwen, is bij ons gekomen van neurotici. Zij zijn het en zij alleen die religies hebben gevonden en grote kunstwerken hebben gemaakt. De wereld zal nooit beseffen hoeveel zij aan hen verschuldigd is en wat zij hebben geleden om hun gaven aan haar te schenken.

Mensen die niet verliefd zijn, begrijpen niet hoe een intelligente man kan lijden vanwege een heel gewone vrouw. Dit is alsof je verbaasd bent dat iemand met cholera wordt getroffen vanwege een wezen dat zo onbeduidend is als de gewone bacillus.

Ziekte wordt het meest in acht genomen door artsen: aan goedheid en wijsheid doen we alleen Beloften; pijn gehoorzamen we.

De herinnering aan de dingen uit het verleden is niet noodzakelijkerwijs de herinnering aan de dingen zoals ze waren.

We zijn soms te bereid te geloven dat het heden de enige mogelijke stand van zaken is.

De enige ware reis, het enige bad in de fontein van de jeugd, zou niet zijn om vreemde landen te bezoeken, maar om andere ogen te bezitten, om het universum te zien door de ogen van een ander, van honderd anderen, om de honderd universa te zien die elk van hen ziet, die elk van hen is; en dit doen we [met grote kunstenaars]; met kunstenaars als deze vliegen we echt van ster naar ster.

Voor elke ziekte die artsen genezen met medicijnen, provoceren ze er tien bij gezonde mensen door ze te inoculeren met het virus dat duizend keer krachtiger is dan welke microbe dan ook: het idee dat men ziek is.

Maar soms is de toekomst latent in ons zonder dat we het weten, en onze zogenaamd leugenachtige woorden voorspellen een dreigende realiteit.

Maar wanneer uit een ver verleden niets blijft bestaan, nadat de mensen dood zijn, nadat de dingen zijn gebroken en verstrooid, blijven alleen smaak en geur, kwetsbaarder maar duurzamer, meer onstoffelijk, meer volhardend, meer trouw, lange tijd in evenwicht, zoals zielen, zich herinnerend, wachtend, hopend, te midden van de ruïnes van al het andere; en dragen onwrikbaar, in de kleine en bijna ongrijpbare druppel van hun essentie, de enorme structuur van herinnering.

Zoals iedereen die niet verliefd is, dacht hij dat men de persoon koos om geliefd te worden na eindeloze beraadslagingen en op basis van bepaalde kwaliteiten of voordelen.