James Joyce beroemde citaten

Toen de korte dagen van de winter kwamen, viel de schemering voordat we onze diners goed hadden opgegeten. Toen we elkaar op straat ontmoetten, waren de huizen somber geworden. De ruimte van de hemel boven ons was de kleur van steeds veranderende violet en naar haar de lampen van de straat hief hun zwakke lantaarns. De koude lucht stak ons en we speelden tot onze lichamen gloeiden. Ons geschreeuw weerklonk in de stille straat.

De geschiedenis, zei Stephen, is een nachtmerrie waaruit ik probeer te ontwaken.

De hoogste Vraag over een kunstwerk is hoe diep een leven ontspringt.

Begraaf de doden. Stel dat Robinson Crusoe trouw was aan het leven. Vrijdag begroef hij hem. Elke vrijdag begraaft een donderdag als je er naar komt kijken.

Ik heb zoveel raadsels en puzzels ingebracht dat het de professoren eeuwenlang bezig zal houden met ruziën over wat ik bedoelde, en dat is de enige manier om iemands onsterfelijkheid te verzekeren.

Je kunt nog steeds sterven als de zon schijnt.

Zijn ziel viel langzaam flauw toen hij de sneeuw hoorde vallen die zwak door het universum viel en flauw viel, als de afdaling van hun laatste einde, op alle levenden en doden.

Soms zag hij zichzelf luisteren naar het geluid van zijn eigen stem. Hij dacht dat hij in haar ogen tot een engelachtige gestalte zou stijgen; en toen hij de vurige aard van zijn metgezel steeds dichter bij hem hechtte, hoorde hij de vreemde onpersoonlijke stem die hij als de zijne herkende, die aandrong op de ongeneeslijke eenzaamheid van de ziel. We kunnen onszelf niet geven, zei Het: we zijn van onszelf.

Het is misschien net zo pijnlijk om uit een visioen gewekt te worden als Om geboren te worden.

Het zweefde, een vogel, het hield zijn vlucht, een snelle zuivere schreeuw, zwevende zilveren bol het sprong sereen, snel, volgehouden, om te komen, draai het niet te lang uit lange adem hij ademt lang leven, zwevend hoog, hoog schitterend, in vlammen, gekroond, hoog in de gloed symbolistische, hoog, van de etherische boezem, hoog, van de hoge uitgestrekte straling overal al zwevend rondom het al, de eindeloze oneindigheid...

Denk dat je ontsnapt en loop jezelf tegen het lijf. De langste weg is de kortste weg naar huis.

Een groot deel van elk menselijk bestaan wordt doorgegeven in een staat die niet zinvol kan worden gemaakt door het gebruik van wideawake taal, cutanddry grammatica en goahead plot.

en toch was haar naam als een oproep tot al mijn dwaze bloed.

De heaventree van sterren hing met vochtige nachtblauwe vruchten.

Hij wilde rustig huilen, maar niet voor zichzelf: voor de woorden, zo mooi en triest, als muziek.

Gedachte is de gedachte van gedachte.

Er zijn geen vrienden zoals de oude vrienden.

Je liet me de angsten bekennen die ik heb. Maar Ik zal je ook vertellen waar ik niet bang voor Ben. Ik ben niet bang om alleen te zijn of om afgewezen te worden voor een ander of om te verlaten wat ik moet verlaten. En ik ben niet bang om een fout te maken, zelfs een grote fout, een levenslange fout en misschien ook zo lang als de eeuwigheid.

Liefde houdt van liefde.

Jullie veldslagen inspireerden mij-niet de voor de hand liggende materiële veldslagen, maar de veldslagen die achter jullie voorhoofd werden gevochten en gewonnen.

Een man van genie maakt geen fouten; zijn fouten zijn vrijwillig en zijn de poorten van ontdekking.

Sluit je ogen en kijk.

Roodharige vrouwen bokken als geiten.

Een Wilde Engel was aan hem verschenen, de engel van sterfelijke jeugd en schoonheid, een gezant van de eerlijke rechtbanken van het leven, om in een ogenblik van extase de poorten van alle wegen van dwaling en heerlijkheid voor hem open te gooien.

Fouten zijn de portalen van ontdekking.

De kunstenaar, als de god van de schepping, blijft binnen of achter of voorbij of boven zijn handwerk, onzichtbaar, verfijnd uit het bestaan, onverschillig, zijn vingernagels aan het knippen.

Alle dingen zijn onbestendig, behalve het geloof in de ziel, dat alle dingen verandert en hun onbestendigheid vult met licht...

Poëzie, zelfs als ze schijnbaar het meest fantastisch is, is altijd een opstand tegen kunstgrepen, een opstand, in zekere zin, tegen de werkelijkheid.

De statige, mollige Buck Mulligan kwam van de trap, met een kom schuim waarop een spiegel en een scheermes gekruist lagen.

Maar mijn lichaam was als een harp en haar woorden en gebaren waren als vingers die op de draden liepen.

Wat er ook onzeker is in deze stinkende mesthoop van een wereld is de liefde van een moeder niet.

Ik ben morgen, of een toekomstige dag, wat ik vandaag vaststel. Ik ben vandaag wat ik gisteren of een vorige dag heb vastgesteld.

Geen pen, geen inkt, geen tafel, geen ruimte, geen tijd, geen stilte, geen neiging.

Ze leefden en lachten en hielden van elkaar en vertrokken.

A way a lone a last a loved a long de rivier, voorbij die van Eva en Adam, van de bocht van de kust tot de bocht van de baai, brengt ons via een commodius vicus van recirculatie terug naar Howth Castle en omgeving.

De lichte muziek van whisky die in een glas valt - een aangenaam tussenspel.

Alle Moanday, Tearday, Wailsday, Thumpsday, Frightday, Shatterday.

Toen ik in de duisternis keek, zag ik mezelf als een schepsel dat door ijdelheid werd gedreven en bespot; en mijn ogen brandden van angst en woede.

Wat is er beter dan aan het eind van de dag te zitten en wijn te drinken met vrienden, of vervangers voor vrienden?

Onze zielen, beschaamd door onze zonden, klampen zich nog meer aan ons vast, een vrouw aan haar minnaar klampt zich vast, hoe meer hoe meer.

Haar lippen raakten zijn hersenen aan zoals ze zijn lippen aanraakten, alsof ze een voertuig waren van een of andere vage spraak en tussen hen voelde hij een onbekende en schuchtere preasure, donkerder dan het flauwvallen van de zonde, zachter dan geluid of geur.

Hoewel hun leven bescheiden was, geloofden ze in goed eten.

Elk tijdperk moet zijn goedkeuring zoeken voor zijn poëzie en filosofie, want in deze bereikt de menselijke geest, als hij achteruit of vooruit kijkt, een eeuwige staat.

Man en vrouw, liefde, Wat is dat? Een kurk en een fles.

Voor mezelf schrijf ik altijd over Dublin, want als ik het hart van Dublin kan bereiken, kan ik het hart van alle steden van de wereld bereiken. In het bijzondere zit het universele.

Ik heb mijn boek verlaten, Ik heb mijn kamer verlaten, want ik hoorde u zingen door de duisternis.

Elk leven is in vele dagen, dag na dag. We lopen door onszelf, ontmoeten Rovers, geesten, reuzen, oude mannen, jonge mannen, vrouwen, weduwen, broers-in-liefde. Maar we ontmoeten onszelf altijd.

Wanneer een man geboren wordt...er worden netten naar hem gegooid om hem tegen te houden. Je praat met me over nationaliteit, taal, religie. Ik zal proberen langs die netten te vliegen.

Wat betekende dat, kussen? Je deed je gezicht zo omhoog om welterusten te zeggen en toen deed zijn moeder haar gezicht naar beneden. Dat was om te zoenen. Zijn moeder legde haar lippen op zijn wang; haar lippen waren zacht en ze bevochtigden zijn wang; en ze maakten een klein geluid: kus. Waarom doen mensen dat met hun twee gezichten?

Momenten uit hun geheime leven samen barsten als sterren in zijn geheugen.