Franz Kafka beroemde citaten

Ik schrijf anders dan ik spreek, ik spreek anders dan ik denk, ik denk anders dan ik zou moeten denken, en zo gaat het allemaal over in de diepste duisternis.

Ik ben een kooi, op zoek naar een vogel.

Door hartstochtelijk te geloven in iets dat nog niet bestaat, creëren we het. Het niet-bestaande is wat we niet voldoende hebben gewild.

U hoeft uw kamer niet te verlaten. Blijf aan je tafel zitten en luister. Luister niet eens, wacht gewoon, wees stil en eenzaam. De wereld zal zich vrijelijk aan je aanbieden om ontmaskerd te worden, ze heeft geen keuze, ze zal in extase aan je voeten rollen.

Menig boek is als een sleutel tot Onbekende kamers in het kasteel van het eigen zelf.

Begin met wat juist is in plaats van wat acceptabel is.

Vanaf een bepaald punt is er geen weg meer terug. Dat is het punt dat moet worden bereikt.

Ik kan geen groter geluk bedenken dan de hele tijd bij je te zijn, zonder onderbreking, eindeloos, ook al voel ik dat er hier in deze wereld geen ongestoorde plaats is voor onze liefde, noch in het dorp noch ergens anders; en ik droom van een graf, diep en smal, waar we elkaar in onze armen zouden kunnen grijpen als met klemmen, en ik zou mijn gezicht in jou verbergen en jij zou je gezicht in mij verbergen, en niemand zou ons ooit meer zien.

De jeugd is gelukkig omdat ze het vermogen heeft om schoonheid te zien.

Deze geweldige wereld die ik in me heb. Hoe mezelf en deze wereld te bevrijden zonder mezelf in stukken te scheuren. En liever verscheur ik mezelf in duizend stukken dan begraven te worden met deze wereld in mij.

Ik droom van een graf, diep en smal, waar we elkaar in onze armen zouden kunnen grijpen als met klemmen, en ik zou mijn gezicht in jou verbergen en jij zou je gezicht in mij verbergen, en niemand zou ons ooit meer zien

Alle taal is slechts een slechte vertaling.

De waarheid is altijd een afgrond. Men moet-als in een zwembad-durven te duiken van de trillende springplank van triviale alledaagse ervaring en zinken in de diepten, om later weer op te stijgen-lachen en vechten voor adem-naar het nu dubbel verlichte oppervlak van dingen.

Buig niet; bewater het niet; probeer het niet logisch te maken; bewerk je eigen ziel niet volgens de mode. Volg liever je meest intense obsessies meedogenloos.

Het doel van een verhaal is om een bijl te zijn die het ijs in ons breekt.

We hebben de boeken nodig die ons raken als een ramp, die ons diep bedroeven, zoals de dood van iemand van wie we meer hielden dan van onszelf, zoals verbannen worden naar bossen ver van iedereen, als een zelfmoord. Een boek moet de bijl zijn voor de bevroren zee in ons.

Ik wil nooit gemakkelijk gedefinieerd worden.

Ik Los problemen meestal op door ze me te laten verslinden.

Je bent tegelijk de stilte en de verwarring van mijn hart.

Ik kan niets voelen; alle treurige bloemblaadjesstormen dansen in de zeer privé lente van mijn hoofd.

Als de literatuur die we lezen ons niet wakker maakt, waarom lezen we die dan? Een literair werk moet een ijsax zijn om de bevroren zee in ons te breken.

Volg je meest intense obsessies meedogenloos.

Een van de meest effectieve middelen van verleiding die het kwaad heeft, is de uitdaging om te vechten. Het is als de strijd met vrouwen, die eindigt in bed. De ware afwijkingen van een getrouwde man van het pad van deugd zijn, terecht begrepen, nooit homo.

Alle wetenschap is methodolgie met betrekking tot het Absolute. Daarom hoeft er geen angst te zijn voor het ondubbelzinnige methodologische. Het is een schil, maar niet meer dan alles behalve de ene.

Zolang je voedsel in je mond hebt, heb je alle Vragen voorlopig opgelost.

Sommige boeken lijken een sleutel tot Onbekende kamers in iemands eigen kasteel.

Het is niet nodig dat je het huis verlaat. Ga aan je bureau zitten en luister. Luister niet eens, wacht gewoon. Wacht niet, Wees stil en alleen. De hele wereld zal zich aan jou aanbieden.

Ik heb eenzaamheid nodig voor mijn schrijven; niet 'als een kluizenaar' - dat zou niet genoeg zijn - maar als een dode man.

De mens kan niet leven zonder een voortdurend vertrouwen in iets onverwoestbaar in zichzelf.

Luipaarden breken inÂto de temÂple en drinken al de sacâriâfiâciale blaasjes droog; het blijft hapÂpenÂing; uiteindelijk kan het in adÂvance calÂcuÂlatÂed worden en is het inÂcorÂpoÂratÂed inÂto de rituele.

De verdrijving uit het paradijs is eeuwig in zijn voornaamste aspect: dit maakt het onherroepelijk en ons leven in deze wereld onvermijdelijk, maar de eeuwige aard van het proces heeft tot gevolg dat we niet alleen voor altijd in het paradijs kunnen blijven, maar dat we er momenteel zijn, of we het nu weten of niet.

Voor zover ik heb gezien, op school...ze wilden iemands individualiteit uitwissen.

Ik had nooit gedacht dat zoveel dagen uiteindelijk zo ' n klein leven zouden maken.

Ik probeer altijd iets over te brengen dat niet kan worden overgebracht, om iets uit te leggen dat onverklaarbaar is, om te vertellen over iets dat ik in mijn botten heb, iets dat alleen in de botten kan worden uitgedrukt.

Laat me u herinneren aan de oude stelregel: mensen onder verdenking zijn beter in beweging dan in rust, omdat ze in rust misschien op de weegschaal zitten zonder het te weten, samen gewogen met hun zonden.

We zijn zondig, niet alleen omdat we van de boom der kennis hebben gegeten, maar ook omdat we nog niet van de boom des levens hebben gegeten. De staat waarin we ons bevinden is zondig, ongeacht schuld.

Het beslissende moment in de menselijke evolutie is eeuwigdurend. Daarom hebben de revolutionaire spirituele bewegingen die alle vroegere dingen waardeloos verklaren, gelijk, want er is nog niets gebeurd.

De ervaring van het leven bestaat uit de ervaring die de geest van zichzelf heeft in de stof en als stof, in het denken en als het denken, in de emotie, als emotie, enz.

Geschreven kussen bereiken hun bestemming niet, maar worden onderweg dronken door de geesten.

Een boek moet een ijs-bijl zijn om de bevroren zeeën in onze ziel te breken.

Een niet-schrijvende schrijver is een monster dat krankzinnigheid verkent.

Ik ben moe, kan nergens aan denken en wil alleen maar mijn gezicht in je schoot leggen, je hand op mijn hoofd voelen en zo blijven tot in alle eeuwigheid.

Als je betrokken raakt bij mij, gooi je jezelf in de afgrond.

Er zijn een aantal dingen die je alleen kunt bereiken door een bewuste sprong in de tegenovergestelde richting.

Het leven is gewoon verschrikkelijk; Ik voel het zoals weinig anderen dat doen. Vaak-en in mijn diepste zelf misschien de hele tijd-betwijfel ik of ik een mens ben.

Ik wil eigenlijk meer van je. In mijn denkgeest kleed ik jullie met licht; ik wikkel jullie in dekens van volledige aanvaarding en dan geef ik mezelf aan jullie. Ik verlang naar jullie; ik die gewoonlijk zonder verlangen verlang, alsof ik onbewust ben en verzonken in neutraliteit en apathie, verlang werkelijk volkomen naar elk stukje van jullie.

Ik probeer voortdurend iets te communiceren dat niet te communiceren is, iets onverklaarbaars uit te leggen, iets te vertellen dat ik alleen in mijn botten voel en dat alleen in die botten kan worden ervaren. In wezen is het niets anders dan deze angst waarover we zo vaak hebben gesproken, maar angst verspreidde zich over alles, angst voor het grootste en het kleinste, angst, verlammende angst om een woord uit te spreken, hoewel deze angst niet alleen angst kan zijn, maar ook een verlangen naar iets dat groter is dan alles wat angstig is.

Ik heb mijn hele leven verzet tegen de wens om er een einde aan te maken.

Zie mij als een droom.

Er is geen rustige plek hier op aarde voor onze liefde, niet in het dorp en nergens anders, dus stel ik me een graf voor, diep en smal, waarin we elkaar omhelzen alsof we samengeklemd zijn, Ik begraaf mijn gezicht tegen jou, jij de jouwe tegen mij, en niemand zal ons ooit zien.