Jean-Paul Sartre beroemde citaten

Alles is bedacht, behalve hoe te leven.

...Ik had mijn tijd besteed aan het vervalsen van de eeuwigheid...

Het doel van language...is naar communicate...to geef anderen de resultaten die men heeft obtained...As ik praat, ik onthul de situatie...Ik onthul het aan mezelf en aan anderen om het te veranderen.

De mens is niets anders dan wat hij voor ogen heeft, hij bestaat alleen voor zover hij zichzelf realiseert, hij is dus niets anders dan de som van zijn daden, niets anders dan wat zijn leven is.

Ze geloofde nergens in; alleen haar scepticisme weerhield haar ervan atheïst te zijn.

Wij zijn onze keuzes.

We moeten Passie uitdragen voordat we het kunnen voelen.

Ik ben alleen te midden van deze gelukkige, redelijke stemmen. Al deze wezens besteden hun tijd aan het uitleggen, zich gelukkig realiserend dat ze het met elkaar eens zijn. In hemelsnaam, waarom is het zo belangrijk om allemaal dezelfde dingen te denken?

Politiek is een wetenschap. Je kunt laten zien dat je gelijk hebt en dat anderen ongelijk hebben.

Als je eenzaam bent als je alleen bent, ben je in slecht gezelschap.

Ik denk alleen aan de dood met rust, als een einde. Ik weiger de dood het leven te laten belemmeren. De dood moet het leven binnengaan om het te definiëren.

Ik voelde me zo eenzaam dat ik zelfmoord overwoog. Wat me weerhield was het idee dat niemand, absoluut niemand, zou worden bewogen door mijn dood, dat ik nog meer alleen zou zijn in de dood dan in het leven.

We oordelen niet over de mensen van wie we houden.

Mijn gedachte ben ik: daarom kan ik niet stoppen. Ik besta omdat ik denk-en ik kan mezelf niet tegenhouden om te denken. Op dit moment-het is verschrikkelijk-als ik besta, is dat omdat ik geschokt ben door het bestaan. Ik ben degene die mezelf wegtrekt uit het niets waarnaar ik streef.

Ik had mijn religie gevonden: niets leek me belangrijker dan een boek. Ik zag de bibliotheek als een tempel.

Ik veronderstel dat het uit luiheid is dat de wereld dag na dag hetzelfde is. Vandaag leek het te willen veranderen. En dan kan er van alles gebeuren.

Ik ga glimlachen, en Mijn glimlach zal in jullie leerlingen zakken, en de hemel weet wat het zal worden.

Het leven heeft geen betekenis op het moment dat je de illusie verliest dat je eeuwig bent.

Ik wil vertrekken, ergens heen gaan waar ik echt op mijn plek zou moeten zijn, waar ik zou passen . . . maar mijn plaats is nergens; ik ben ongewenst.

Het leven heeft geen betekenis a priori-het is aan jou om het een betekenis te geven, en waarde is niets anders dan de Betekenis die jij kiest.

Er zijn misschien mooiere tijden, maar deze is van ons.

Wat bedoelen we met zeggen dat het bestaan voorafgaat aan de essentie? We bedoelen dat de mens in de eerste plaats bestaat, zichzelf ontmoet, opstijgt in de wereld-en zichzelf daarna definieert.

Luister naar me: een familie man is nooit een echte familie man. Een moordenaar is nooit een moordenaar. Ze spelen een rol, begrijp je. Als hij dood is, is hij echt dood. Te zijn of niet te zijn, toch?

Absurd, onherleidbaar; niets-zelfs geen diep en geheim delirium van de natuur-zou [een boomwortel] kunnen verklaren.

In het voetbal wordt alles gecompliceerd door de aanwezigheid van het tegenovergestelde team.

Het beantwoordt de vraag die je kwelde: mijn liefde, je bent niet 'één ding in mijn leven' - zelfs niet het belangrijkste - omdat mijn leven niet langer van mij is omdat...je bent altijd mij.

Het overhandigen van een bankbiljet is genoeg om een fiets van mij te maken, maar mijn hele leven is nodig om dit bezit te realiseren.

Er is een universum achter en voor hem. En de dag nadert dat het laatste boek op de laatste plank aan de linkerkant wordt gesloten; hij zal tot zichzelf zeggen: "wat nu?

Ik besta. Het is zacht, zo zacht, zo langzaam. En licht: het lijkt alsof het in de lucht hangt. Het beweegt.

Dat ben ik. Ik ben, ik besta, ik denk, daarom ben ik; Ik ben omdat ik denk, waarom denk ik? Ik wil niet meer denken, Ik ben omdat ik denk dat ik niet wil zijn, Ik denk dat ik . . . omdat . . . ugh!

De absurde mens zal geen zelfmoord plegen; hij wil leven, zonder afstand te doen van zijn zekerheid, zonder toekomst, zonder hoop, zonder illusies en ook zonder berusting. Hij staart met gepassioneerde aandacht naar de dood en deze fascinatie bevrijdt hem. Hij ervaart de "goddelijke onverantwoordelijkheid" van de veroordeelde man.

Commitment is een daad, geen woord.

Alles wat ik over mijn leven weet, heb ik blijkbaar in boeken geleerd.

Ik denk niet dat ik daarom een snor ben

De mens is veroordeeld om vrij te zijn, want eenmaal in de wereld geworpen, is hij verantwoordelijk voor alles wat hij doet.

Dat is wat het bestaan betekent: het eigen zelf leegmaken zonder het gevoel van dorst.

Vrijheid is wat je doet met wat je is aangedaan.

Hij liep in stilte verder, het eenzame geluid van zijn voetstappen weerklonk in zijn hoofd, als in een verlaten straat, bij zonsopgang. Zijn eenzaamheid was zo volkomen, onder een heerlijke hemel zo zacht en sereen als een goed geweten, te midden van die drukke menigte, dat hij verbaasd was over zijn eigen bestaan; hij moet iemand anders ' nachtmerrie zijn, en wie het ook was, zou zeker spoedig ontwaken.

We worden alleen wat we zijn door de radicale en diepgewortelde weigering van wat anderen van ons hebben gemaakt.

Voel je niet hetzelfde? Als ik mezelf niet kan zien, ook al raak ik mezelf aan, vraag ik me af of ik echt Besta.

Ik heb geen religie, maar als ik er een zou kiezen, zou het die van Shariati zijn.

Het is daarom zinloos te denken aan klagen, omdat niets vreemds heeft bepaald wat we voelen, wat we leven of wat we zijn.

Acteren is happy agony.

Ik heb zo ' n verlangen om te slapen en ben zo veel achter mijn slaap. Een goede nacht, een goede nacht en al deze onzin zal worden weggevaagd.

Het leven begint aan de andere kant van de wanhoop.

Hoe meer men zich verdiept in het bestrijden van het kwaad, hoe minder men in de verleiding komt het goede in twijfel te trekken.

Drie uur is altijd te laat of te vroeg voor alles wat je wilt doen.

Woorden zijn geladen pistolen.

Alleen de man die niet roeit heeft tijd om de boot te schudden.

Als literatuur niet alles is, is het geen uur van iemands problemen waard.