Jorge Luis Borges beroemde citaten

Dus plant je eigen tuinen en versier je eigen ziel, in plaats van te wachten tot iemand je bloemen brengt.

Als ik schrijf, doe ik het gedreven door een intieme noodzaak. Ik heb geen exclusief publiek in gedachten, of een publiek van menigten, ik denk in geen van beide. Ik denk erover na om uit te drukken wat ik wil zeggen. Ik probeer het zo eenvoudig mogelijk te doen.

Het feit is dat poëzie niet de boeken in de bibliotheek zijn . . . Poëzie is de ontmoeting van de lezer met het boek, de ontdekking van het boek.

Ik kan niet slapen als ik niet omringd ben door boeken.

Voetbal is populair omdat domheid populair is.

Bij je zijn en niet bij je zijn is de enige manier waarop ik tijd kan meten.

Niets is gebouwd op steen, alles is gebouwd op Zand, maar we moeten bouwen alsof het zand steen is.

Het werk van een schrijver is het product van luiheid.

Elk leven bestaat uit één enkel moment, het moment waarop een mens voor eens en altijd ontdekt wie hij is.

La duda es uno de los nombres de la inteligencia.

Het leven zelf is een citaat.

Als schrijvers sterven, worden ze boeken, wat tenslotte geen slechte incarnatie is.

Praat niet tenzij je de stilte kunt verbeteren.

Ik heb altijd gedacht dat het paradijs een soort bibliotheek zou zijn.

Ik weet niet zeker of ik besta, eigenlijk. Ik ben alle schrijvers die ik heb gelezen, alle mensen die ik heb ontmoet, alle vrouwen van wie ik heb gehouden, Alle steden die ik heb bezocht.

Laat anderen trots zijn op het aantal pagina 's dat ze hebben geschreven; Ik zou liever opscheppen over de pagina' s die ik heb gelezen.

Hij ging om met prostituees en dichters...en met mensen nog erger.

Schrijven is niets meer dan een geleide droom.

Herlezen, niet lezen, is wat telt.

Verliefd worden is een religie creëren die een feilbare god heeft.

Het woordenboek is gebaseerd op de hypothese-duidelijk een onbewezen-dat talen bestaan uit gelijkwaardige Synoniemen.

Elk leven, hoe lang en ingewikkeld het ook is, bestaat eigenlijk uit één enkel moment-het moment waarop een man voor altijd meer weet wie hij is.

Poëzie komt voort uit iets dieper; het gaat verder dan intelligentie.

De oefening van letters wordt soms gekoppeld aan de ambitie om een absoluut boek te vormen, een boek van boeken dat de anderen bevat zoals een platonisch archetype, een object waarvan de deugden niet worden verminderd door het verstrijken van de tijd.

Soms, kijkend naar de vele boeken die ik thuis heb, voel ik dat ik zal sterven voordat ik aan het einde van hen Kom, maar ik kan de verleiding niet weerstaan om nieuwe boeken te kopen. Wanneer ik een boekwinkel binnenloop en een boek vind over een van mijn hobby ' s-bijvoorbeeld Oud-Engelse of Oud-Noorse poëzie-zeg ik tegen mezelf:" wat jammer dat ik dat boek niet kan kopen, want Ik heb al een exemplaar thuis.

Persoonlijk ben ik een hedonistische lezer; Ik heb nooit een boek gelezen alleen maar omdat het oud was. Ik lees boeken voor de esthetische emoties die ze me bieden, en ik negeer de commentaren en kritiek.

Er is een uur van de middag wanneer de vlakte op het punt staat iets te zeggen. Het zegt het nooit, of misschien zegt het het oneindig, of misschien begrijpen we het niet, of we begrijpen het en het is onvertaalbaar als muziek.

Ik heb geprobeerd (Ik weet niet hoe succesvol) om duidelijke verhalen te schrijven. Ik durf niet te zeggen dat ze eenvoudig zijn; er is geen eenvoudige pagina, een eenvoudig woord, op aarde -\-\ voor alle pagina ' s, alle woorden, predicateren het universum, waarvan het meest beruchte kenmerk zijn complexiteit is.

De geest droomde. De wereld was zijn droom.

Ik zag alle spiegels op aarde en geen van hen weerspiegelde mij.

Als ik gevraagd zou worden de belangrijkste gebeurtenis in mijn leven te noemen, zou ik zeggen: bibliotheek van mijn vader,

Literatuur is niet uitputtend, om de voldoende en eenvoudige reden dat een enkel boek dat niet is.

Wat een schrijver wil doen is niet wat hij doet.

De waarheid is dat we ons leven uitstellen van alles wat kan worden uitgesteld; misschien weten we allemaal diep van binnen dat we onsterfelijk zijn en dat vroeg of laat alle mensen alle dingen zullen doen en weten.

De werkelijkheid is niet altijd waarschijnlijk of waarschijnlijk.

Een schrijver moet nog een leven hebben om te zien of hij gewaardeerd wordt.

Over het algemeen heeft elk land de taal die het verdient.

Ik kan niet door de buitenwijken lopen in de eenzaamheid van de nacht zonder te denken dat de nacht ons behaagt omdat het nutteloze details onderdrukt, net zoals ons geheugen dat doet.

Ik voorzie dat de mens zich elke dag zal overgeven aan nieuwe gruwelen, en spoedig zullen alleen bandieten en soldaten overblijven.

Tijd is de substantie waaruit ik ben gemaakt. De tijd is een rivier die mij voortvoert, maar ik ben de rivier; het is een tijger die mij verslindt, maar ik ben de tijger; het is een vuur dat mij verteert, maar ik ben het vuur.

Een boek is een fysiek object in een wereld van fysieke objecten. Het is een set dode symbolen. En dan komt de juiste lezer langs, en de woorden-of liever de poëzie achter de woorden, want de woorden zelf zijn slechts symbolen-komen tot leven en we hebben een opstanding van het woord.

Alles wat ons overkomt, inclusief onze vernederingen, onze tegenslagen, onze verlegenheid, alles wordt ons gegeven als grondstof, als klei, zodat we onze kunst kunnen vormgeven.

Dichters kunnen, net als blinden, in het donker zien.

I...ik heb altijd geweten dat mijn lot bovenal een literaire bestemming was-dat slechte dingen en sommige goede dingen me zouden overkomen, maar dat het op de lange termijn allemaal in woorden zou worden omgezet. Vooral de slechte dingen, omdat geluk niet hoeft te worden getransformeerd: geluk is zijn eigen doel.

Emma liet de krant vallen. Haar eerste indruk was van een zwak gevoel in haar buik en in haar knieën; dan van blinde schuld, van onwerkelijkheid, van kou, van angst; dan wenste ze dat het al de volgende dag was. Onmiddellijk daarna besefte ze dat die wens nutteloos was omdat de dood van haar vader het enige was dat in de wereld was gebeurd, en het zou eindeloos blijven gebeuren.

Niemand is een dichter van acht tot twaalf en van twee tot zes. Wie een dichter is, is er altijd een, en wordt voortdurend aangevallen door poëzie.

Muziek, gevoelens van geluk, mythologie, gezichten gedragen door de tijd, bepaalde schemeringen en bepaalde plaatsen, willen ons iets vertellen, of ze vertelden ons iets dat we niet hadden mogen missen, of ze staan op het punt ons iets te vertellen; deze dreigende openbaring die niet wordt geproduceerd is misschien 'de esthetische gebeurtenis'.

Echt mooie poëzie moet hardop worden voorgelezen. Een goed gedicht laat zich niet met een lage stem of in stilte lezen. Als we het in stilte kunnen lezen, is het geen geldig gedicht: een gedicht vereist uitspraak. Poëzie herinnert zich altijd dat het een mondelinge kunst was voordat het een geschreven kunst was. Het herinnert zich dat het eerste lied was.

Ik kan je mijn eenzaamheid geven, mijn duisternis, de honger van mijn hart, Ik probeer je om te kopen met onzekerheid, met gevaar, met nederlaag.

Het origineel is ontrouw aan de vertaling.