Thomas Mann beroemde citaten

Orde en vereenvoudiging zijn de eerste stappen naar de beheersing van een onderwerp.

Tolerantie wordt een misdaad wanneer het op het kwaad wordt toegepast.

De tijd heeft geen scheidslijnen om haar doorgang te markeren, er is nooit een donderstorm of trompetgeschal om het begin van een nieuwe maand of jaar aan te kondigen. Zelfs wanneer een nieuwe eeuw begint, zijn het alleen wij stervelingen die klokken luiden en pistolen afvuren.

Eenzaamheid geeft geboorte aan het origineel in ons, aan onbekende en gevaarlijke schoonheid - aan poëzie. Maar het brengt ook het tegenovergestelde voort: het perverse, het ongeoorloofde, het absurde.

Het is de liefde, niet de rede, die sterker is dan de dood.

Oorlog is slechts een laffe ontsnapping uit de problemen van de vrede.

Kunst is als het ware de trechter waardoor geest in het leven wordt uitgestort.

Ik sta tussen twee werelden. Ik ben thuis in geen van beide, en ik lijd als gevolg daarvan. Jullie kunstenaars noemen me een bourgeois, en de bourgeois proberen me te arresteren...Ik weet niet waardoor ik me slechter voel.

In boeken vinden we niets anders dan onszelf. Vreemd genoeg geeft dat ons altijd veel plezier, en we zeggen dat de auteur een genie is.

Lachen is een zonnestraal van de ziel.

De tijd koelt af, de tijd verduidelijkt; geen enkele stemming kan in de loop van de uren vrij onveranderd worden gehandhaafd.

Men heeft het idee van een domme man als volkomen gezond en gewoon, en van ziekte als het maken van een verfijnde en slimme en ongewone.

Een mens leeft niet alleen zijn persoonlijke leven, als individu, maar ook, bewust of onbewust, het leven van zijn tijd en zijn tijdgenoten.

Afstand in een rechte lijn heeft geen mysterie. Het mysterie zit in de sfeer.

Niemand blijft wat hij was toen hij zichzelf herkende.

Een grote waarheid is een waarheid waarvan het tegendeel ook een waarheid is.

Het gedrag van mensen is logisch als je erover nadenkt in termen van hun doelen, behoeften en motieven.

Er zijn zoveel verschillende soorten domheid, en slimheid is een van de ergste.

Wie meer liefheeft, is minderwaardig en moet lijden.

Niets is nieuwsgieriger en ongemakkelijker dan de relatie van twee mensen die elkaar alleen met hun ogen kennen-die elkaar dagelijks ontmoeten en observeren, zelfs elk uur en die de indruk houden van desinteresse, hetzij vanwege moraal of vanwege een mentale afwijking. Tussen hen is er lusteloosheid en opgekropte nieuwsgierigheid, de hysterie van een ontevreden, onnatuurlijk onderdrukte behoefte aan Gemeenschap en ook een soort gespannen respect. Omdat de mens de mens liefheeft en eert zolang hij niet in staat is hem te beoordelen, en verlangen een product is van gebrek aan kennis.

Aangeboren in bijna elke artistieke natuur is een moedwillige, verraderlijke voorliefde voor het accepteren van onrechtvaardigheid wanneer het schoonheid creëert en sympathie toont voor en hulde brengt aan aristocratische privileges.

Dit was liefde op het eerste gezicht, eeuwige liefde: een gevoel onbekend, onverhoopt, onverwacht-voor zover het een kwestie van bewust bewustzijn kon zijn; het nam hem volledig in bezit en hij begreep met vreugdevolle verbazing dat dit voor het leven was.

Alle interesse in ziekte en dood is slechts een andere uiting van interesse in het leven.

Ik kan nooit begrijpen hoe iemand niet kan roken het berooft een man van het beste deel van het leven. Met een goede sigaar in zijn mond is een man volkomen veilig, niets kan hem letterlijk aanraken.

Gedachte die geheel in gevoel kan samensmelten, gevoel dat geheel in gedachte kan samensmelten - dat is de hoogste vreugde van de kunstenaar.

Want het is meer dan een eenvoudige volharding, het is een daad van agressie, een positieve triomf.

Een schrijver is iemand voor wie schrijven moeilijker is dan voor andere mensen.

Er is maar één echt ongeluk: je eigen goede mening over jezelf verliezen. Verlies je zelfgenoegzaamheid, verraad eens je eigen zelfverachting en de wereld zal het zonder aarzelen onderschrijven.

Eenzaamheid produceert originaliteit, gedurfde en verbazingwekkende schoonheid, poëzie. Maar eenzaamheid brengt ook perversheid voort, het onevenredige, het absurde en het verboden.

Een schadelijke waarheid is beter dan een nuttige leugen.

Wat een wonderlijk verschijnsel is het, zorgvuldig overwogen, wanneer het menselijk oog, dat juweel van organische structuren, zijn vochtige schittering concentreert op een ander menselijk schepsel!

Alles is politiek.

Want de mythe is het fundament van het leven; het is het tijdloze schema, de vrome formule waarin het leven stroomt wanneer het zijn eigenschappen uit het onbewuste reproduceert.

De Freudiaanse theorie is een van de belangrijkste fundamentstenen voor een gebouw dat door toekomstige generaties zal worden gebouwd, de woning van een vrijere en wijzere mensheid.

En toen de sluwe aartsliefhebber die hij was, zei hij het subtielste van allemaal: dat de minnaar dichter bij het goddelijke was dan de geliefde; want de god was in de ene maar niet in de andere-misschien wel de tedere, meest spottende gedachte die ooit werd gedacht, en bron van alle sluwheid en geheime gelukzaligheid die de minnaar kent.

Alleen het soort kunst toestaan dat de gemiddelde mens begrijpt, is de ergste kleingeestigheid en de moord op geest en geest. Ik ben ervan overtuigd dat het intellect er zeker van kan zijn dat het, door te doen wat de menigte het meest verontrust, door de meest gedurfde, onconventionele vooruitgang en verkenningen na te streven, op een zeer indirecte manier de mens zal dienen - en op de lange termijn alle mensen.

Als de jaren van de jeugd langzaam worden ervaren, terwijl de latere jaren van het leven met een steeds toenemende snelheid voorbijgaan, moet het de gewoonte zijn die het veroorzaakt. We weten heel goed dat het inbrengen van nieuwe gewoonten of het veranderen van oude gewoonten de enige manier is om het leven te behouden, om ons gevoel voor tijd te vernieuwen, om onze ervaring van tijd te verjongen, te intensiveren en te intensiveren-en daardoor ons gevoel voor het leven zelf te vernieuwen. Dat is de reden voor elke verandering van omgeving en lucht..

De waarnemingen en ontmoetingen van een eenzame, stilzwijgende man zijn vager en tegelijkertijd intenser dan die van een sociaal man; zijn gedachten zijn dieper, vreemder en nooit zonder een vleugje verdriet. Beelden en waarnemingen die met een blik, een lach, een uitwisseling van meningen kunnen worden afgewezen, hem onnodig bezighouden, intenser worden in de stilte, betekenisvol worden, een ervaring worden, een avontuur, een emotie. Eenzaamheid produceert originaliteit, gedurfde en verbazingwekkende schoonheid, poëzie. Maar eenzaamheid brengt ook perversheid voort, het onevenredige, het absurde en het verboden.

Hij nam de piepende muziek, de vulgaire en smachtende melodieën in zich op, omdat passie de goede smaak immobiliseert en serieus overweegt wat nuchter als grappig en verontwaardigd zou worden beschouwd.

Het is opmerkelijk hoe een mens zijn gedachten zelfs niet op de meest algemene manier kan samenvatten zonder zichzelf volledig te verraden, zonder zijn hele zelf erin te stoppen, geheel onbewust, en de basisthema ' s en problemen van zijn leven als in allegorie te presenteren.

Wat zou politiek goed zijn als het niet iedereen de kans zou geven om morele compromissen te sluiten.

Technologie en comfort-mensen spreken over cultuur, maar hebben het niet.

wat onze tijd nodig heeft, wat het eist, wat het voor zichzelf zal creëren, is terreur.

Alleen liefde, en niet rede, levert vriendelijke gedachten op.

Is het niet groots, is het niet goed, dat taal maar één woord heeft voor alles wat we associëren met liefde - van uiterste heiligheid tot de meest vleselijke lust? Het resultaat is volmaakte helderheid in dubbelzinnigheid, want liefde kan niet ontlichaamd worden, zelfs niet in haar meest geheiligde vormen, noch is ze zonder heiligheid, zelfs niet in haar meest vleselijke vorm. Liefde is altijd eenvoudig zichzelf, zowel als een subtiele bevestiging van het leven als als de hoogste passie; liefde is onze sympathie voor het organische leven.

De waarnemingen en ontmoetingen van een toegewijde van eenzaamheid en stilte zijn tegelijkertijd minder duidelijk en indringender dan die van de sociale mens; zijn gedachten zijn zwaarder, vreemder en nooit zonder een vleugje droefheid. Beelden en waarnemingen die anders gemakkelijk zouden kunnen worden verdreven door een blik, een lach, een uitwisseling van opmerkingen, maken hem onnodig bezorgd, ze zinken in stomme diepten, krijgen Betekenis, worden ervaringen, avonturen, emoties.

Zelfs in persoonlijke zin is kunst tenslotte een geïntensiveerd leven. Door kunst is men dieper tevreden en sneller opgebruikt. Het graveert in het gelaat van zijn dienaar de sporen van denkbeeldige en intellectuele avonturen, en zelfs als hij uiterlijk in kloosterrust heeft bestaan, leidt het op de lange termijn tot overfastiousness, over-verfijning, nerveuze vermoeidheid en overstimulatie, zoals zelden het gevolg kan zijn van een leven van de meest extravagante passies en genoegens.

Er waren diepe redenen voor zijn gehechtheid aan de zee: hij hield ervan omdat hij als een hardwerkende kunstenaar rust nodig had, moest ontsnappen aan de veeleisende complexiteit van verschijnselen en verborgen moest liggen aan de boezem van het eenvoudige en geweldige; vanwege een verboden verlangen diep in hem dat geheel in strijd was met zijn levensopdracht en om die reden verleidelijk was, een verlangen naar het ongearticuleerde en onmetelijke, naar de eeuwigheid, naar het niets. Rusten in de armen van volmaaktheid is het verlangen van ieder mens die uitmuntendheid wil scheppen; en is het niets niet een vorm van volmaaktheid?

Een eenzaam, rustig persoon heeft waarnemingen en ervaringen die tegelijkertijd onduidelijker en indringender zijn dan die van iemand die meer gezelschapszuchtig is; zijn gedachten zijn zwaarder, vreemder en nooit zonder een vleugje verdriet. . . . Eenzaamheid bevordert dat wat origineel, gewaagd en verbijsterend mooi, poëtisch is. Maar eenzaamheid bevordert ook dat wat pervers, incongruent, absurd, verboden is.

Vaak heb ik gedacht aan de dag dat ik voor het eerst naar de zee keek. De zee is uitgestrekt, de zee is wijd, mijn ogen dwaalden wijd en zijd en verlangden vrij te zijn. Maar er was de horizon. Waarom een horizon, als ik het oneindige uit het leven wilde?