Stefan Zweig beroemde citaten

In de geschiedenis, net als in het menselijk leven, brengt spijt geen verloren moment terug en duizend jaar zal niet iets terughalen dat verloren is in een enkel uur.

Alleen datgene wat de menselijke geest buiten zijn eigen beperkingen plaatst in wat universeel menselijk is, geeft de individuele kracht die superieur is aan de zijne. Alleen in bovenmenselijke eisen die nauwelijks kunnen worden vervuld, voelen mensen en volkeren hun ware en heilige maat.

Het grootste deel van onze beste jaren is doorgegeven aan onze generatie in deze twee grote wereldconvulsies. Alles zal veranderd worden na deze oorlog, die in één maand meer uitgeeft dan landen die daarvoor in jaar tijd verdiend hebben, er is in onze tijd niet meer zekerheid dan in die van de Reformatie of de val van Rome.

Alleen ambitie wordt aangewakkerd door de toevalligheden van succes en gemakkelijke verwezenlijking, maar niets is zo prachtig verheffend voor het hart als de nederlaag van een mens die vecht tegen de onoverwinnelijke superioriteit van het lot. Dit is altijd de meest grandioze van alle tragedies, soms gecreëerd door een toneelschrijver maar duizenden keren gecreëerd door het leven.

Tijd om nu te vertrekken, uit deze kamer te komen, ergens heen te gaan, waar dan ook; dit gevoel van geluk en vrijheid aan te scherpen, je ledematen te strekken, je ogen te vullen, wakker te zijn, wijder wakker, levendig wakker in elke zin en elke porie.

De kracht van een liefde wordt altijd verkeerd beoordeeld als we haar beoordelen op haar directe oorzaak en niet op de stress die haar voorafging, de donkere en holle ruimte vol teleurstelling en eenzaamheid die aan alle grote gebeurtenissen in de geschiedenis van het hart voorafgaat.

Voor deze rustige, onopvallende, passieve man die geen tuin heeft voor zijn gesubsidieerde flat, zijn boeken als bloemen. Hij houdt ervan om ze in veelkleurige rijen op de plank te zetten: hij waakt over elk van hen met een ouderwetse tuinmanslust, houdt ze als breekbare voorwerpen in zijn dunne, bloedloze handen.

Op dit moment, tot in haar diepten geschokt, heeft deze extatische mens een eerste vermoeden dat de ziel is gemaakt van dingen die zo mysterieus elastisch zijn dat een enkele gebeurtenis het groot genoeg kan maken om het oneindige te bevatten.

Er is een inherente limiet aan de stress die elk materiaal kan dragen. Water heeft zijn kookpunt, metalen hun smeltpunt. De elementen van de geest gedragen zich op dezelfde manier. Geluk kan een zo grote toonhoogte bereiken dat verder geluk niet gevoeld kan worden. Pijn, wanhoop, Vernedering, walging en angst zijn niet anders. Als het schip vol is, kan de wereld er niets aan toevoegen.

Vaak bepaalt de aanwezigheid van geest en energie van een persoon die ver van de schijnwerpers staat, de loop van de geschiedenis voor de komende eeuwen.

Er zijn twee soorten medelijden. De ene, de zwakke en sentimentele soort, die in werkelijkheid niet meer is dan het ongeduld van het hart om zo snel mogelijk bevrijd te worden van de pijnlijke emotie die wordt gewekt door het zien van het ongeluk van een ander, dat medelijden dat geen mededogen is, maar alleen een instinctief verlangen om de eigen ziel te versterken tegen het lijden van een ander; en de andere, de enige in het algemeen, de niet-sentimentele maar creatieve soort, die weet waar het over gaat en vastbesloten is om, in geduld en verdraagzaamheid, tot aan de limiet van zijn kracht en zelfs verder uit te houden.

Ik had vier maanden geen boek in mijn handen gehad, en het idee alleen al van een boek waarin ik woorden na elkaar kon zien drukken, regels, bladzijden, bladeren, een boek waarin ik Nieuwe, andere, frisse gedachten kon nastreven om me af te leiden, ze in mijn hersenen kon nemen, had iets dat zowel bedwelmend als verbijsterend was.

Hoe verschrikkelijk was deze duisternis, hoe verbijsterend en toch mysterieus mooi!

Geen schuld wordt vergeten zolang het geweten er nog van weet.

Het is nooit totdat men zich realiseert dat men iets voor anderen betekent dat men voelt dat er enig punt of doel is in zijn eigen bestaan.

Want ik beschouw het geheugen niet als een fenomeen dat het ene bewaart en het andere verliest door toeval, maar als een kracht die opzettelijk gebeurtenissen in orde brengt of ze wijselijk weglaat. Alles wat we vergeten over ons eigen leven werd echt veroordeeld tot vergetelheid door een innerlijk instinct lang geleden.

Elke golf, hoe hoog en krachtig hij ook is, moet uiteindelijk in zichzelf instorten.

Nooit kan de aangeboren kracht van een werk verborgen of opgesloten worden. Een kunstwerk kan door de tijd vergeten worden; het kan verboden en verworpen worden, maar het elementale zal altijd zegevieren over het vluchtige.

Ik had te veel geschiedenis geleerd en geschreven om niet te weten dat de grote massa ' s altijd en onmiddellijk reageren op de zwaartekracht in de richting van de machten die er zijn. Ik wist dat dezelfde stemmen die vandaag "Heil Schuschnigg" riepen, morgen "Heil Hitler" zouden donderden.

De transformatie van het onmogelijke in werkelijkheid is altijd het kenmerk van een demonische wil. De enige manier om een militair genie te herkennen is door het feit dat hij tijdens de oorlog de regels van de oorlog zal bespotten en creatieve improvisatie zal gebruiken in plaats van beproefde methoden en dat zal hij op het juiste moment doen.

Als het naar grote prestaties kijkt, kijkt de wereld, vastbesloten om haar beelden te vereenvoudigen, het liefst naar de dramatische, schilderachtige momenten die haar helden ervaren.... Maar de niet minder creatieve jaren van voorbereiding blijven in de schaduw.

Je leert het karakter van een persoon nooit beter kennen dan door te kijken naar zijn gedrag tijdens beslissende momenten.... Het is altijd alleen gevaar dat de diepst verborgen krachten en vermogens van een mens dwingt naar voren te komen.

Vroeger had de mens slechts EEN Lichaam en een ziel. Nu heeft hij ook een paspoort nodig, want zonder dat zal hij niet als een mens worden behandeld.

Terwijl het hele land was omringd met borstelende armen en vlammen onze wereld verwoestten, was alles wat me overbleef een kleine tuin en jij daarin, mijn geliefde, mijn kameraad.

Natuurlijk heeft in de realiteit van de geschiedenis de machiavellistische visie, die het principe van geweld verheerlijkt, de overhand gehad.Niet de compromitterende verzoenende politiek van de menselijkheid, niet de Erasmiaanse, maar de politiek van de gevestigde macht die elke gelegenheid stevig uitbuit, de politiek in de zin van het "Principe", heeft sindsdien de ontwikkeling van de Europese geschiedenis bepaald.

We kunnen niet voor altijd ons leven besteden aan het betalen voor politieke dwaasheden die ons nooit iets hebben gegeven maar altijd van ons hebben afgenomen, en ik ben tevreden met de smalste maten en grenzen, mits ik rust en stilte heb voor het werk.

Maar in de intellectuele wereld is er ruimte voor alle tegengestelde krachten: zelfs wat in de werkelijke wereld nooit zegevierend lijkt, blijft effectief als een dynamische kracht (in de intellectuele wereld) en juist de onvervulde idealen blijken de meest onoverwinnelijke te zijn.

Tegen mijn wil werd ik getuige van de meest verschrikkelijke nederlaag van de rede en van de meest wrede triomf van de wreedheid die ooit is beschreven, nog nooit eerder heeft een generatie zo ' n morele tegenslag geleden nadat ze zulke intellectuele hoogten had bereikt.

Dit is de eerste keer in de geschiedenis dat een oorlog de hele wereld heeft betrokken, en het kan ook nog vele jaren duren; deze gedachte is zielsvernietigend voor ons allemaal als mensen. Het is afschuwelijk om te denken dat de misdaden die door deze ene man Hitler zijn gepleegd, al die jaren het leven van honderdduizenden en miljoenen hebben verwoest, en men zou volledig wanhopen als het niet zeker was dat de meerderheid, de ontelbare meerderheid die zich openlijk of in het geheim tegen hem verzet, erin zal slagen hem en de zijnen voor eens en altijd uit te roeien.