Ralph Fiennes beroemde citaten

Een van de dingen die ons als gezin bindt, is een gedeeld gevoel voor humor.

Zoals alles met vertrouwen te maken heeft, komt het in elke relatie naar voren en alleen de chemie, de sfeer tussen twee mensen [een acteur en een regisseur]. Je weet gewoon of dit iemand is met wie ik graag in interactie met mij geloof.

Er zijn van die momenten waarop je iemands hand schudt, een gesprek met iemand hebt en plotseling je allemaal aan elkaar gebonden bent omdat je je menselijkheid in één eenvoudig moment Deelt.

Spot is ook een wapen tegen de krachten van het kwaad. Echt slimme, intelligente Spot.

Success...Is alles over het kunnen uitbreiden van liefde naar mensen...niet in de zin van grote hoofdletters, maar in het alledaagse; beetje bij beetje, taak na taak, gebaar na gebaar, woord voor woord

Ik vond het [Shakespeare ' s Coriolanus] een soort onderzoek van onze disfunctie als nationalistische, tribale entiteiten. Ik denk dat de wereld schommelt en barst open in rare en verontrustende plaatsen. En ik denk dat Coriolanus, het toneelstuk, dat weerspiegelde.

...de wereld is nu een gigantische gemeenschap. Dit excuus van afstand, tijd, werkt niet...We zijn allemaal zo verbonden. We kunnen ons niet elke seconde van ons leven zorgen maken over een andere familie kilometers verderop, maar we moeten het op de een of andere manier in rekening brengen waar we kunnen.

Na het bewerkingsproces te hebben doorlopen, kan ik zien dat er in de gezichten van acteurs een punt is waarop ze hun prestaties niet beheren en dat is, denk ik, de beste plek om te zijn. Je hebt het huiswerk gedaan, je hebt de regels geleerd, op dat moment liet je het gewoon los.

Je moet gewoon over de rand duiken. Je hebt geen tijd om te rotzooien.

Ik moet zeggen, een advies dat me al heel vroeg werd gegeven door het principe van RADA (Royal Academy of Dramatic Art) waar ik naartoe ging. Toen hij me auditie deed, zei hij: "je toespraak, monoloog, is prima. Het is goed. Ja, ik denk dat je talent hebt, maar je laat het gebeuren. Laat het niet gebeuren, laat het gebeuren."En dat is een soort subtiele verschuiving denk ik, als acteur.

Als ik een pistool tegen mijn hoofd had en moest kiezen tussen theater en film, zou ik theater kiezen.

De voorstelling wordt gemaakt in de bewerkingsruimte, en ik ben de waarheid gaan inzien - het idee dat ze zeggen dat voorstellingen meestal in de bewerkingsruimte worden gemaakt omdat wat je filmt de grondstof is. Ik denk dat ik gewoon door het proces ga om te zeggen: "welke take gebruiken we? Waarom willen we dat? Ik wil dat nemen kun je nog een keer bewerken, ik weet niet zeker of dat de ene is, Ik denk dat het deze is."En gewoon omdat je door dat proces gaat, denk ik dat het me op de een of andere manier meer open heeft gemaakt over de mogelijkheden van de [acteur].

God is niets menselijks. God is een kracht, God Is chaos, God is onbekend. God is verschrikking en verlichting tegelijk.

De acteur moet zichzelf niet bewerken of angstig zijn. En de acteurs die ik bewonder zijn altijd degenen die inventief zijn en hun fantasierijke leven in vrije wil. Het is de taak van een regisseur om te zeggen: "nee hier, doe dat niet, ga daarheen."

Tuiniers zijn goed in het voeden, en ze hebben een grote kwaliteit van geduld, ze zijn teder. Ze moeten volhardend zijn.

Het [de scène] kan iets zijn dat je wordt gegeven en je gaat, "Ah Dit is een goed idee, Ik kan hiermee werken."Soms snijdt het dwars door je instinct en dat is wanneer ik me zou kunnen verzetten. Zelfs als de regisseur misschien aandringt, denk ik dat het heel belangrijk is om te zeggen: "kijk, ik voel dit niet. Ik zal proberen het te laten werken, maar ik moet het je laten weten."

Onderwijs, bewustwording en preventie zijn de sleutel, maar stigmatisering en uitsluiting uit het gezin is wat mensen het meest laat lijden

Het is niet geweldig als iemand je een soort van zachte lof geeft zonder je een duidelijke richting te geven en zegt: "Dit is goed, laten we het zo proberen. Ik heb met iemand gewerkt die nogal onduidelijk leek en gewoon zei: "dat is goed, dat is goed."Dat is erg frustrerend, want het is leuk om te weten dat iets goed is, maar je weet dat het altijd kan veranderen.

Ik probeer niet te begrijpen waarom ik handel. Ik weet gewoon dat ik het moet doen.

Ik heb een geweldige redacteur en ik geniet ervan, op een masochistische manier, meedogenloos te zijn over mijn eigen prestaties. Er is een beginpunt in de montage, als je jezelf regisseert, vooral in mijn geval, waar je gaat, "Ouch, ouch, ouch, ik kan dit niet kijken. En dan is er een punt waarop je koppig wordt en gewoon je neurose wegneemt en zegt: "wat werkt? Dat geeft niet. Dat geeft niet. We kunnen dat verliezen, en dat verliezen."Je wordt er objectief over.

We leven in een wereld van afgekorte zinnen, soundbites en Twitter... [Taal] wordt uitgehold -- het verandert. Onze expressiviteit en ons gemak met sommige woorden wordt verdund, zodat de zin met meer dan één zin een probleem voor ons is, en het woord met meer dan twee lettergrepen een probleem voor ons is.

Het is een uitdaging om deze fantasiefiguren te spelen omdat het fantasiefiguren zijn. Je moet dit soort fantasierijke wereld van de schrijver binnengaan.

Ik reageer gewoon intuïtief op een deel als ik een script lees.

Ik plan geen carrière. Dat werkt niet voor mij. Ik moet gewoon mijn gevoel volgen.

Als je vrouwen ontmoet, doe dan niet alsof je iets bent wat je niet bent.

Ik voel me niet bijzonder comfortabel over acteurs die de macht gebruiken die ze hebben om hun overtuigingen te duwen, tenzij ze extreem goed geïnformeerd zijn.

Ik heb niet het gevoel dat ik de hele tijd schurken speel.

Naar de film gaan was een grote gebeurtenis in mijn jeugd. Mijn vader zou de initiatiefnemer zijn ... hij zou me een jas laten aantrekken om een film te zien.

De film hangt af van het geloof van het publiek in deze relatie.

Tijdens het filmen komen er onverwachte situaties voor.

Ik zou graag verrast worden door iets waar ik nog nooit aan had gedacht.

Ik weet zeker dat acteren een diep neurotisch ding is om te doen.

Ik bewonder de wereld van de boeken en de personages die ze heeft gecreëerd, maar ik ben geen verslaafde van Harry Potter. Ik voel me er niet bezitterig over.

Kleine momenten kunnen een gevoel en een textuur hebben die heel echt is.

Er is een humanitaire impuls waar men naar streeft en er zijn dagen dat men het niet erg goed doet.

De spanningen tussen autoriteit en de mensen moeten gehoord worden, vooral als ze lijden en niet kunnen eten.

We willen allemaal geloven dat mensen misschien kunnen stoppen met elkaar te vermoorden.

Hij is echt een soort van de duivel. Hij is emotioneel volledig onthecht. Hij heeft geen empathie. Dat zie je bij psychopaten. Het gaat om macht met Voldemort. Het is een afrodisiacum voor hem. Macht geeft hem het gevoel dat hij leeft.

Je voelt dat je werkt om iets te laten zien. Ik heb geleerd dat gevoel te wantrouwen.

Als acteur is er een deel van jou dat heeft besloten dat je bekeken en bekeken wilt worden, maar er is een paradoxaal deel dat weg wil lopen.

In het studiosysteem worden dingen verwacht van een film. In de eerste, tweede, derde akte is er een generieke taal die uit het meer commerciële systeem komt.

In Shakespeare, keep it simple. Niet overbuigen. De toespraak moet naturalistisch en eenvoudig zijn en zoveel mogelijk toegankelijk.

Mensen zijn bang dat ze niet krijgen wat ze willen.

Ik was dankbaar dat ik twee weken de tijd had om deze ene scène in Harry Potter te filmen. Het is een grote, grote scène, maar ze moeten leveren. En ze hebben hoge verwachtingen.

Ik heb veel dingen waar ik over wil praten en aanbieden. Het zou vreemd zijn om geen ideeën over iets te hebben.

Ik heb nooit iets geleerd over filmtechniek op school. Uiteindelijk realiseerde ik me dat cinema en theater niet zo verschillend zijn: van de buik naar het hart naar het hoofd van een personage is dezelfde reis voor beide.

Er zijn veel mensen die denken dat er een roddeljournalist is die het verdiend heeft.

Kenia heeft niet veel infrastructuur voor het hosten van een film van deze omvang. Onze producent besloot dat de film in Kenia moest zijn om echt te werken.

Shakespeare is een soort dialect. Als ik een breed Schots accent hoorde, zou ik waarschijnlijk eerst worstelen, maar dan zou ik beginnen te zoeken naar woorden die ik herken en ik zou de kern begrijpen. Ik denk dat Shakespeare zo is.

Toen ik dingen voor het eerst filmde, waren ze altijd een beetje ongemakkelijk.