Wes Anderson beroemde citaten

Parijs is een plek waar, voor mij, gewoon door een straat lopen waar ik nog nooit eerder ben geweest, is als naar een film gaan...

Het enige dat het wegneemt is als ze muziek stelen uit een van mijn films en het in een TV-reclame zetten. Ik ben niet gek op het beïnvloeden van TV-commercials. Maar als ik iemand die een film maakt legitiem beïnvloed, vind ik dat echt vleiend.

Elke keer als ik een film maak, heb ik echt geen idee hoe het zal verlopen. Ik heb verschillende soorten reacties gehad.

India is een plek waar een van de grote geneugten voor een buitenlander is dat je constant verrast bent. Overal waar je kijkt is iets dat grappig is, of heel ontroerend, maar er is altijd zoveel dat zo onverwacht is. Dat is een deel van de reden waarom mensen die het leuk vinden de neiging hebben om ervan te houden.

Er is geen verhaal als er geen conflict is. De memorabele dingen zijn meestal niet hoe samengetrokken iedereen is. Ik denk dat iedereen zich soms eenzaam en gevangen voelt. Ik denk dat dat min of meer de norm is.

Als ik ideeën heb, wil ik ze in de film zetten. Het is helemaal geen minimalistische benadering, maar ik heb het gevoel dat het voor het publiek is. Het gaat erom te zien hoeveel textuur we het kunnen geven en te zien hoeveel dingen er zijn waar mensen zich aan kunnen vastklampen... Ik wil het gewoon doen zoals Ik wil en ik heb het gevoel dat het niet nuttig voor mij zal zijn als ik me daar zorgen over maak. Ik moet gewoon mijn instinct volgen. Iedereen zal er anders op reageren en iedereen heeft gelijk - dat is hun standpunt. Zo kruist het verhaal met hun leven.

Ik heb een manier om dingen te filmen en te ensceneren en sets te ontwerpen. Er waren momenten dat ik dacht dat ik mijn aanpak moest veranderen, maar in feite is dit wat ik graag doe. Het is net als mijn handschrift als filmregisseur. En ergens onderweg denk ik dat ik de beslissing heb genomen: ik ga schrijven in mijn eigen handschrift.

Mensen bellen vaak en zeggen: "kun je me helpen om Bill Murray in onze film te krijgen? Maar ik dacht altijd: "Ik weet niet hoe ik dat moet doen!"Ik heb soms geprobeerd en niet in staat geweest om hem te krijgen, maar dan zal ik plotseling zeer verrast zijn door wat hij plotseling zal besluiten te doen.

Ik wil proberen mezelf niet te herhalen. Maar dat doe ik continu in Mijn films. Het is niet iets waar ik moeite voor doe. Ik wil gewoon films maken die persoonlijk zijn, maar interessant voor een publiek. Ik heb het gevoel dat ik bekritiseerd word voor stijl boven inhoud, en voor details die de personages in de weg staan. Maar elke beslissing die ik maak is hoe ik die personages naar voren kan brengen.

De dingen die meer mijn eigen stijl zijn, zijn iets waar ik niet echt over hoef na te denken. De enige keer dat ik aan hen moet denken is als ik mezelf wil dwingen om het niet te doen zoals ik het doe.

De kinderen zijn degenen die duidelijkheid hebben over wat ze willen. Ze hebben geen wijsheid, maar ze hebben wel een duidelijk begrip van wat ze willen dat er gebeurt.

En ik wilde een film maken over een kinderromance - een zeer krachtige ervaring van kinderromance. Over hoe het is om gewoon verblind te worden, als je in de vijfde of zesde klas zit, door dit soort gevoelens. Onderweg raakte ik een beetje geïnteresseerd in het schrijven van "Young adult fantasy".

Sommige ideeën zijn geïnspireerd door de liedjes, en Ik wil altijd muziek gebruiken om het verhaal te vertellen en de film een bepaalde sfeer te geven. Dat is altijd essentieel voor mij.

Als je klaar bent met werken, gaat vrijwel iedereen in die plaats ' s avonds toch naar een film kijken. Ze zijn moe. Ze eten. Ze gaan naar hun kamer. Ze kijken TV.

het enige wat ik in de loop der jaren heb gezien, is dat de beste manier om een acteur een bepaalde rol niet te willen spelen, is door hem aan te bieden. Dan zeggen ze: "Nou, misschien is het niet zo goed. Ze willen niet dat ik dit doe..."

Weet je hoe schrijvers vaak zeggen dat de personages het overnemen?.. Maar dat is min of meer hoe het voor mij altijd voelt. Hoewel dat gewoon een manier is om te beschrijven hoe je hersenen werken, is het nog steeds wat je de neiging hebt om te voelen.

Animeren is een zeer langzaam, pijnlijk proces en de animatoren worden de acteurs op dat moment.

Soms als de mensen iets willen proberen waar ik in geïnteresseerd ben, kan het een geweldige ervaring zijn.

Je doet geen achtergrondmuziek zoals veel meer conventionele films dat doen. De muziek is vaak een soort personage in je films in die mate dat je soms stopt en iemand een liedje ziet uitvoeren.

Bij elke film heb ik een andere inspiratiebron.

Werken met kinderen is meestal erg leuk. Ze zijn zo in de film en ze zijn in voor alles. Meestal hebben ze zo ' n spannende ervaring, dat voelt iedereen.

Ik wil niet echt aan thema ' s denken. Ik wil gewoon nadenken over de ervaring van de film. Ik heb het gevoel dat, zodra ik het tot een thema reduceer, zodra ik die zin schrijf, het niet zo geweldig zal zijn. Ik heb het gevoel dat er meer potentieel is om iets interessants te betekenen als ik het niet forceer om iets te betekenen dat ik al heb besloten.

Ik werk graag met acteurs. Dat is wat de set echt is, voor mij. Het is mijn tijd met de acteurs.

Ik heb altijd al in het theater willen werken. Ik heb altijd de glamour gevoeld van backstage zijn en die opwinding, maar ik heb het nooit echt gedaan - niet sinds ik in de 5e klas zat, echt. Maar ik heb veel toneelstukken in Mijn films gehad. Ik heb het gevoel dat theater misschien een deel van mijn filmwerk is.

Ik heb meestal veel tijd gereserveerd voor een film met belangrijke rollen voor kinderen om te zoeken, maar als je geweldige hebt, kunnen ze een echte aas in het gat zijn.

Ik zal zeggen dat Edward Norton, die de scout master speelt, een eersteklas Eagle Scout zou zijn. Hij heeft al die technieken. Als je vliegtuig ergens in de jungle neerstort, zou hij de man zijn die je bij je wilt hebben.

Wat is er met je hand gebeurd? Hij werd geraakt door een spiegel. Hoe is dat gebeurd? Ik verloor mijn geduld bij mezelf.

Ik denk dat als ik erover nadenk, een van de dingen die ik graag dramatiseer, en wat soms grappig is, is dat iemand ongekleurd komt. Ik beschouw mezelf niet als iemand die het argument maakt dat ik deze keuzes steun. Ik denk dat het grappig kan zijn.

Ik weet niet beter dan wie dan ook wat de filmindustrie te wachten staat, maar het lijkt erop dat mijn soort films een beetje lastiger zijn dan vroeger - of misschien veel lastiger.

Ik denk niet dat we normale mensen zijn.

Ik heb nog nooit een film gehad die goede recensies kreeg. Ik heb films gehad die verschillende niveaus van goede en slechte recensies kregen, maar je kunt min of meer rekenen op veel slechte recensies.

Mijn ervaring met het casten van kinderen is dat... de hele film zal op hun schouders rusten, dus je moet tijd opzij zetten en wachten tot de perfecte mensen verschijnen.

Als ik de eerste dagbladen op een film zie, heb ik meestal het gevoel dat ik geen idee had hoe deze combinatie van ingrediënten zou worden gemengd, wat het zou produceren.

Ik zou niet zeggen dat ik bijzonder gehinderd of geobsedeerd ben door details.

Kinderen staan altijd open voor alles. Het is heel zeldzaam dat een kind niet erg enthousiast is om je gelukkig te maken.

Op Fantastic Mr. Fox raakte ik gewend aan het werken met geanimeerde storyboards als een manier om de shoot te plannen. We hebben veel sequenties op die manier gedaan met deze film. Mede daardoor besloot ik om meer sets te bouwen om bepaalde opnames te kunnen maken.

Dat is het soort film dat ik graag maak, waar er een verzonnen realiteit is en het publiek gaat ergens heen waar ze hopelijk nog nooit eerder zijn geweest. De details, daar is de wereld van gemaakt.

Soms als je een film aan het bewerken bent, heb je iets dat je niet verwacht - namelijk dat je het steeds langer maakt naarmate je verder gaat.

Meestal als ik een film maak, heb ik eerst in gedachten, voor de visuals, hoe we de scènes kunnen opvoeren om ze op de meest interessante manier tot leven te brengen, en dan hoe we een wereld kunnen maken voor het verhaal waar het publiek nog niet eerder in is geweest.

Ik koos voor filosofie omdat het klonk als iets waar ik in geïnteresseerd zou moeten zijn. Ik wist er niets van, Ik wist niet eens waar het over ging. Wat ik in die jaren echt deed, was korte verhalen schrijven. Er waren allerlei interessante cursussen, maar wat ik echt wilde doen was op de een of andere manier verhalen maken.

Een van de dingen die ik het leukst vond, is gewoon werken als acteur.

Het onderwerp van een buitenstaander die geobsedeerd raakt.

Ik dacht niet zo veel van hem in het begin. Maar nu snap ik het: hij is alles wat ik niet ben.

Ik wil gewoon films maken die persoonlijk zijn, maar interessant voor een publiek.

Het spijt me heel erg voor je verlies. Je moeder was een erg aantrekkelijke vrouw.

Romantische gevoelens voor een 12-jarige zijn als het betreden van een fantasiewereld.

Ik heb Robert Altman nu neergezet met een gebroken hart, maar gelukkig en diep geïnspireerd. . . . Prachtig.