Rainer Maria Rilke beroemde citaten

Wees geduldig met alles wat onopgelost is in je hart en probeer de vragen zelf lief te hebben, als afgesloten kamers en als boeken die nu in een zeer vreemde taal zijn geschreven. Zoek nu niet naar de antwoorden die je niet gegeven kunnen worden omdat je ze niet zou kunnen leven. En het punt is, om alles te leven. Leef de vragen nu. Misschien zul je dan geleidelijk, zonder het te merken, op een verre dag in het antwoord leven.

En nu verwelkomen we het nieuwe jaar, vol met dingen die nog nooit zijn geweest

Heb geduld met alles wat onopgelost blijft in je hart. ...leef in de vraag.

De hoogste vorm van liefde is de beschermer te zijn van de eenzaamheid van een ander.

Geloof in een liefde die voor je wordt opgeslagen als een erfenis, en geloof dat er in deze liefde een kracht en een zegen is die zo groot is dat je zo ver kunt reizen als je wilt zonder er buiten te hoeven stappen.

Dat de ene mens de andere liefheeft, dat is misschien wel de moeilijkste van al onze taken, de ultieme, de laatste test en het bewijs, het werk waarvoor al het andere werk slechts voorbereiding is.

Laat het leven je overkomen. Geloof me: het leven heeft altijd gelijk.

Maar je eenzaamheid zal een steun en een thuis voor je zijn, zelfs te midden van zeer onbekende omstandigheden, en daaruit zul je al je wegen vinden.

Jij duisternis, waar ik vandaan kom, ik hou meer van je dan alle vuren die in de wereld omheinen.

Dit is wat de dingen ons kunnen leren: vallen, geduldig vertrouwen op onze zwaarte. Zelfs een vogel moet dat doen voordat hij kan vliegen.

De enige reis is die van binnen.

Misschien zijn alle draken in ons leven prinsessen die alleen maar wachten om ons te zien handelen, slechts één keer, met schoonheid en moed. Misschien is alles wat ons bang maakt, in zijn diepste essentie, iets hulpeloos dat onze liefde wil.

Hoe goed is het om te zijn onder de mensen die lezen!

Misschien is iets creëren niets anders dan een daad van diepe herinnering.

En je twijfel kan een goede kwaliteit worden als je het traint. Het moet weten worden, het moet kritiek worden. Vraag het, wanneer het iets voor je wil bederven, waarom iets lelijk is, eis er bewijzen van, test het, en je zult het misschien verbijsterd en beschaamd vinden, misschien ook protesterend. Maar geef niet toe, blijf aandringen op argumenten en handel elke keer op deze manier, aandachtig en volhardend, en de dag zal komen dat het, in plaats van een vernietiger te zijn, een van je beste werkers zal worden-misschien wel de meest intelligente van al degenen die je leven opbouwen.

Aarde, mijn liefste, Oh geloof me, je hebt je lente niet langer nodig om mij voor je te winnen...Onuitsprekelijk, ik ben van jou geweest, van de flush.

Het werk van de ogen is gedaan. Ga nu en doe het hartwerk aan de beelden die in jou gevangen zitten.

Ga er niet vanuit dat hij die je nu probeert te troosten, ongestoord leeft tussen de eenvoudige en stille woorden die je soms goed doen. Zijn leven kan ook veel verdriet en moeilijkheden hebben, die veel verder gaan dan die van jou. Anders had hij deze woorden nooit kunnen vinden.

En is de hele wereld niet van jou? Want hoe vaak heb je het met je liefde in brand gestoken en het zien branden en verbranden en het in het geheim vervangen door een andere wereld terwijl iedereen sliep. Je voelde je in zo ' n volledige harmonie met God, toen je hem elke ochtend vroeg om een nieuwe aarde, zodat iedereen die hij had gemaakt hun beurt kon hebben. Je dacht dat het slecht zou zijn om ze te redden en te repareren; je gebruikte ze en stak je handen uit, steeds weer, voor meer Wereld. Want uw liefde was gelijk aan alles.

Dit is het wonder dat elke keer gebeurt met degenen die echt liefhebben: hoe meer ze geven, hoe meer ze bezitten.

Wees geduldig met alles wat onopgelost is in je hart...

Maak je ego poreus. Wil is van weinig belang, klagen is niets, roem is niets. Openheid, geduld, ontvankelijkheid, eenzaamheid is alles.

Verbrijzelde mensen worden het best vertegenwoordigd door stukjes en beetjes.

Waarom zou je het wijze niet-begrijpen van een kind willen opgeven in ruil voor defensiviteit en minachting, omdat niet-begrijpen tenslotte een manier is om alleen te zijn, terwijl defensiviteit en minachting een deelname zijn aan precies waar je je op deze manier van wilt scheiden.

Op een dag zul je me een naam geven en dan zachtjes die brandende Heilige rozen in mijn haar plaatsen.

Juist in het moeilijke moeten we onze vreugden, ons geluk, onze dromen hebben: daar tegen de diepte van deze achtergrond, vallen ze op, daar zien we voor het eerst hoe mooi ze zijn.

een goed huwelijk is dat waarin elk de andere bewaker van zijn eenzaamheid benoemt

Ik beschouw dit als de hoogste taak voor een band tussen twee mensen: dat elk de eenzaamheid van de ander beschermt.

Verzen zijn niet, zoals mensen denken, gevoelens (die men vroeg genoeg heeft) - het zijn ervaringen. Ter wille van een vers moet men vele steden, mensen en dingen zien, men moet weten dat de dieren voelen hoe vogels vliegen, en het gebaar kennen waarmee de kleine bloemen ' s morgens opengaan.

Ik wil met mensen zijn die geheime dingen weten of anders alleen.

Leef je vragen nu, en misschien zelfs zonder het te weten, zul je op een verre dag leven in je antwoorden.

Wees niet te snel om conclusies te trekken uit wat er met je gebeurt; laat het gewoon gebeuren. Anders zal het te gemakkelijk voor je zijn om met schuld te kijken... op je verleden, dat natuurlijk een aandeel heeft met alles wat je nu ontmoet.

Misschien zijn alle draken van ons leven prinsessen die alleen maar wachten om ons eens mooi en dapper te zien.

Laat alles met je gebeuren schoonheid en terreur gewoon doorgaan geen gevoel is definitief

Het doel van het leven is om verslagen te worden door grotere en grotere dingen.

Ontdek de reden die je gebiedt te schrijven; kijk of het zijn wortels heeft verspreid tot in de diepte van je hart; beken aan jezelf dat je zou moeten sterven als je verboden was te schrijven.

Zodra het besef wordt aanvaard dat zelfs tussen de dichtstbijzijnde mensen oneindige afstanden voortduren, kan een prachtig leven naast elkaar groeien, als ze erin slagen de afstand tussen hen lief te hebben die het voor elk mogelijk maakt om het andere geheel tegen de hemel te zien.

Dingen zijn niet allemaal zo tastbaar en zegbaar als mensen ons gewoonlijk willen laten geloven; de meeste ervaringen zijn onzegbaar, ze gebeuren in een ruimte waar geen woord ooit is binnengekomen, en meer onzegbaar dan alle andere dingen zijn kunstwerken, die mysterieuze bestaansvormen, waarvan het leven naast ons eigen kleine, voorbijgaande leven voortduurt

Als we ons overgaven aan de intelligentie van de aarde, konden we met wortels opstaan, zoals bomen.

Als je dicht bij de natuur blijft, bij haar eenvoud, bij de kleine dingen die nauwelijks merkbaar zijn, kunnen die dingen onverwacht groot en onmetelijk worden.

Alles bloeit zeer roekeloos; als het stemmen waren in plaats van kleuren, zou er een ongelooflijk geschreeuw in het hart van de nacht zijn.

Alles wat meer van je maakt dan je ooit bent geweest, zelfs in je beste uren, is juist. Elke intensivering is goed.

We zijn in wezen onuitsprekelijk alleen, vooral in de dingen die het meest intiem en belangrijk zijn.

Nee, nee, je kunt je niets in de wereld voorstellen, niet het minste. Alles bestaat uit zoveel geïsoleerde details die niet te voorzien zijn. In iemands verbeelding gaat men over hen heen en haastig als men is, merkt men niet dat ze ontbreken. Maar de realiteit is traag en onbeschrijfelijk gedetailleerd.

Liefde bestaat hierin, dat twee eenheden elkaar beschermen en aanraken en begroeten.

Ik wil me ontvouwen. Laat geen plaats in mij zichzelf gesloten houden, want waar ik gesloten ben, ben ik vals...

Wanneer angstige, ongemakkelijke en slechte gedachten komen, ga ik naar de zee, en de zee overstemt ze met haar grote brede geluiden, reinigt me met haar lawaai en legt een ritme op aan alles in mij dat verbijsterd en verward is.

Wie heeft niet voor het gordijn van zijn eigen hart gezeten? Het tilt op: en het landschap valt uit elkaar.

Ik ben zo blij dat je hier bent. Het helpt me te beseffen hoe mooi mijn wereld is.

We zien de helderheid van een nieuwe pagina waar alles nog kan gebeuren.