Heinrich Heine beroemde citaten

In de donkere Middeleeuwen worden mensen het best geleid door religie, zoals in een pikdonkere nacht een blinde de beste gids is; hij kent de wegen en paden beter dan een man die kan zien. Als het daglicht komt, is het echter dwaas om blinde, oude mannen als gidsen te gebruiken.

Waar ze boeken verbranden, zullen ze uiteindelijk ook mensen verbranden.

Op de golven van de Beek danst ze langs, het licht, de lieflijke drakenvlieg; ze danst hier, ze danst daar, de glinsterende, glinsterende fladderende schoonheid. En menig dwaze jonge kever is onder de indruk van de blauwe gaasjurk waarin ze gekleed is; ze bewonderen het glazuur dat haar helder bedekt, en haar elegante taille zo slank en licht...

Als je wilt streven naar vrede van ziel en plezier, geloof dan.

Er zijn meer dwazen in de wereld dan er mensen zijn.

Vraag me niet wat ik heb, maar wat ik ben.

Huwelijk; de volle zee waarvoor nog geen kompas is uitgevonden.

Stuur geen dichter naar Londen.

Het moet ook een buitensporig deel van ijdelheid en aanmatiging vereisen, na zoveel te hebben genoten dat goed en mooi is op aarde, om de Heer te vragen om onsterfelijkheid in aanvulling op dit alles.

Parfums zijn de gevoelens van bloemen.

Ervaring is een goede school. Maar de kosten zijn hoog.

Overal waar boeken worden verbrand, zijn mensen voorbestemd om ook te worden verbrand.

Je kunt de hongerigen niet voeden met statistieken.

De diepste waarheid bloeit alleen uit de diepste liefde.

Wanneer boeken worden verbrand, worden ook mensen uiteindelijk verbrand.

Ik viel in slaap terwijl ik een saai boek las en droomde dat ik bleef lezen, dus werd ik wakker van pure verveling.

Armoede ligt aan de wieg van al onze grote mannen en wiegt ze allemaal tot volwassenheid.

Hij profiteert alleen van lof die kritiek waardeert.

Ware welsprekendheid bestaat uit het zeggen van alles wat nodig is, en niets dan wat nodig is.

Wilde, donkere tijden rommelen naar ons toe, en de profeet die een nieuwe apocalyps wil schrijven zal geheel nieuwe beesten moeten uitvinden, en beesten die zo verschrikkelijk zijn dat de oude dierlijke symbolen van St.John in vergelijking zullen lijken op koerende duiven en cupiden.

Slaap is goed, de dood is beter;maar natuurlijk, het beste zou nooit geboren zijn.

Ik zal niet zeggen dat vrouwen geen karakter hebben; integendeel, ze hebben elke dag een nieuw karakter.

Een dennenboom staat eenzaam in het noorden op een kaal Hoogland; hij staat Wit gehuld in sneeuw en slaapt daar. Het droomt van een palmboom die ver in het Oosten alleen, in de treurige stilte staat op zijn richel van brandende steen.

Wat ligt op de loer in kussen.

Slaap is heerlijk, de dood is nog beter, niet geboren zijn is natuurlijk het wonder.

God zal me vergeven. Het is zijn werk.

Stilte is de essentiële voorwaarde voor geluk.

De duivel neemt deze mensen en hun taal! Ze nemen een dozijn eenzijdige woorden in hun kaken, kauwen ze, knarsen ze en spuwen ze weer uit, en noemen dat spreken. Gelukkig zijn ze van nature vrij stil, en hoewel ze ons met open mond aankijken, besparen ze ons lange gesprekken.

Als de Romeinen Latijn hadden moeten leren, hadden ze nooit tijd gevonden om de wereld te veroveren.

Hoewel we onverschillig staan tegenover onze goede eigenschappen, blijven we onszelf bedriegen met betrekking tot onze fouten, totdat we ze als deugden gaan beschouwen.

Geld is de god van onze tijd en Rothschild is zijn profeet.

We moeten onze vijanden vergeven, maar niet voordat ze opgehangen zijn.

Of een revolutie nu slaagt of faalt, mensen met een groot hart zullen er altijd aan geofferd worden.

Welke tranen men ook mag vergieten, uiteindelijk blaast men altijd zijn neus.

Zoete mag ons liefhebben, bloemen, bomen, hun bloesems don; en door de blauwe hemel boven ons bewegen de wolken verder.

De stenen hier spreken tot Mij, en ik ken hun stomme taal. Ook lijken ze diep te voelen wat ik denk. Dus een gebroken zuil uit de oude Romeinse tijd, een oude toren van Lombardije, een door het weer verslagen Gotisch stuk van een zuil begrijpt me goed. Maar ik ben zelf een ruïne, zwervend tussen ruïnes.

De vrouw is tegelijk appel en slang.

Wie begint met het verbranden van boeken, zal eindigen met het verbranden van mensen.

Je moet alleen proberen te lenen van degenen die maar weinig van de goederen van deze wereld hebben, omdat hun borsten niet van ijzer zijn en ze bovendien ernaar verlangen rijker te lijken dan ze werkelijk zijn.

Ik riep de duivel, en hij kwam, en met verwondering heb ik Zijn gedaante nauwkeurig onderzocht; hij is niet lelijk, en niet kreupel, maar werkelijk een knappe en charmante man. Een man in de bloei van het leven is de duivel, dienend, een man van de wereld, en burgerlijk; een diplomaat ook, goed bekwaam in debat, hij spreekt vrij glibberig van Kerk en staat.

Hij die trouwt is als de honden die getrouwd zijn met de Adriatische Zee. Hij weet niet wat er in dat wat hij trouwt is; mayhap schatten en parels, mayhap monsters en stormen, wachten op hem.

Vrijheid is een nieuwe religie, de religie van onze tijd.

Zoals het mooie beeld van de maan trilt In de razende golven van de oceaan, terwijl zij, in het gewelf van de hemel, beweegt met stille, vreedzame beweging.

Hetzelfde feit dat Boccaccio ter ondersteuning van de religie aanbiedt, zou ten behoeve van een republiek kunnen worden aangevoerd: "het bestaat ondanks haar ministers.

Vertel me wie de eerste kusjes suggereerden? Het was een mond die helemaal gloeide en gezegend was; hij kuste en dacht aan niets anders. De mooie maand Mei was toen in zijn trots, de bloemen waren allemaal uit de aarde snel springend, de zon lachte, de vogels zongen.

Een godslasterende Fransman is een schouwspel dat de Heer meer behaagt dan een biddende Engelsman.

Gloeiwormen op de grond bewegen, alsof ze in de fakkeldans rondcirkelen.

En het dansen is nu begonnen, en de dansen draaien vrolijk rond in de duizelingwekkende doolhoven van de wals, en de grond eronder trilt.

Onze liefste hoop bloeit op. En dan weer weg zijn, ze bloeien en vervagen afwisselend, en zo gaat het verder rollen. Ik weet het, en het verontrust mijn leven, mijn liefde, mijn rust, mijn hart is wijs en geestig, en het bloedt in mijn borst.

De grote pulsering van de natuur slaat ook in mijn borst, en als ik hardop carol, word ik beantwoord door een duizendvoudige echo. Ik hoor duizend nachtegalen. De lente heeft hen gezonden om de aarde uit haar ochtendslaap te wekken, en de aarde beeft van extase, haar bloemen zijn hymnen, die ze zingt als inspiratie voor de zon...