Giacomo Leopardi beroemde citaten

Geen enkele menselijke eigenschap verdient minder tolerantie in het dagelijks leven, en krijgt minder, dan intolerantie.

Kinderen vinden alles in het niets; mannen vinden niets in alles.

Mensen zijn alleen belachelijk als ze proberen of lijken te zijn wat ze niet zijn.

Alles sinds Homerus is verbeterd, behalve poëzie.

Hij die de moed heeft om te lachen, is bijna net zo goed een meester van de wereld als hij die bereid is te sterven.

Het einde van pijn nemen we als geluk.

Echte misantropen zijn niet te vinden in eenzaamheid, maar in de wereld; want het is de ervaring van het leven, en niet de filosofie, die echte haat tegen de mensheid voortbrengt.

De alledaagse uitdrukking dat het leven niets anders is dan een spel wordt vooral hierin bevestigd: de wereld spreekt absoluut consequent op de ene manier en handelt absoluut consequent op een andere manier.

Er is geen groter teken van een arme filosoof en wijze man te zijn dan te willen dat al het leven wijs en filosofisch is.

Als hij tevreden is met zichzelf en de mensheid, is een mens nooit hard of kort.

Ik kan het mis hebben, maar het lijkt zeldzaam in onze tijd om een veel geprezen persoon te vinden wiens eigen mond niet de bron is van die lof.

Mannen handelen zelden vanuit een juist gevoel van wat schadelijk of nuttig voor hen kan zijn.

Het is interessant om te zien dat bijna alle echt waardige mannen eenvoudige manieren hebben, en dat eenvoudige manieren bijna altijd worden beschouwd als een teken van weinig waarde

We herinneren ons de kindertijd als de fantastische jaren van ons leven, en naties herinneren hun kindertijd als fantastische jaren.

De wereld lacht om dingen die ze echt liever zou bewonderen, en net als De Vos van Aesop bekritiseert ze dingen die ze begeert.

De mensen haten niet zozeer een boosdoener, of het kwaad zelf, als zij de man haten die het kwaad bij zijn echte naam noemt.

Daarom zijn alle grote mensen bescheiden: ze meten zichzelf consequent niet in vergelijking met andere mensen, maar met het idee van perfectie dat altijd in hun geest aanwezig is, een ideaal dat oneindig helderder en groter is dan enig gewoon volk, en ze beseffen ook hoe ver ze verwijderd zijn van het vervullen van hun ideaal.

Ik vind het vreselijk moeilijk vast te stellen of de gewoonte om uitvoerig over zichzelf te praten in strijd is met de basisregels van fatsoen, of dat de man die van deze ondeugd is vrijgesteld, in plaats daarvan zeldzaam is.

De mens is gedoemd ofwel zijn jeugd te verspillen, de enige tijd die hij heeft om voorraden op te slaan voor de komende jaren en voor zijn eigen welzijn te zorgen, ofwel zijn jeugd te besteden aan het verkrijgen van genoegens van tevoren voor die tijd van het leven wanneer hij te oud zal zijn om ervan te genieten.

Wie twijfelt, Weet-Weet zoveel als men kan weten.

De opvatting van de kunstenaar over zijn kunst of die van de wetenschapper over zijn wetenschap is gewoonlijk even groot als zijn opvatting over zijn eigen waarde klein is.

Niets in de wereld is zo zeldzaam als een persoon die je altijd kunt verdragen.

Niemand is zo volledig ontgoocheld van de wereld, of kent haar zo grondig, of is er zo volkomen walgelijk van, dat wanneer ze naar hem begint te glimlachen, hij er niet gedeeltelijk mee verzoend raakt.

Hij die veel reist heeft dit voordeel ten opzichte van anderen-dat de dingen die hij zich herinnert al snel ver weg raken, zodat ze in korte tijd de vage en poëtische kwaliteit verwerven die alleen door de tijd aan andere dingen wordt gegeven. Hij die helemaal niet heeft gereisd heeft dit nadeel-dat al zijn herinneringen zijn van dingen die ergens aanwezig zijn, omdat de plaatsen waar al zijn herinneringen betrekking op hebben aanwezig zijn.

Rust voor altijd, vermoeid hart. De laatste illusie is verdwenen. Degene waarvan we dachten dat het eeuwig was, is verdwenen. Zomaar. De deur uit verlangen volgt hoop. Rust voor altijd. Genoeg geklopt. Niets verdient je aandacht, noch is de aarde een zucht waard. Bitterheid en verveling is het leven, niets anders ooit, en de wereld is modder. Stil nu. Wanhoop voor de laatste keer. Het lot geeft ons sterven als een geschenk. Keer je nu af van de heuvels, de lelijke verborgen kracht die regeert voor het gemeenschappelijke kwaad en de oneindige ijdelheid van dit alles.

In alle klimaten, onder alle luchten, is het geluk van de mens altijd ergens anders.

Een woordenboek kan slechts een klein deel van het uitgestrekte tapijt van een taal omvatten.

Verveling is de meest sublieme van alle menselijke emoties omdat het het feit uitdrukt dat de menselijke geest in zekere zin groter is dan het hele universum. Verveling is een uitdrukking van een diepe wanhoop om niets te vinden dat de grenzeloze behoeften van de ziel kan bevredigen.

Het zijn niet onze nadelen of tekortkomingen die belachelijk zijn, maar eerder de leergierige manier waarop we ze proberen te verbergen, en ons verlangen om te handelen alsof ze niet bestaan.

Vrijheid is de droom die je droomt terwijl je gedachten weer in ketenen legt --

Wat doe je daar, maan, aan de hemel? Vertel me wat je doet, stille maan. Wanneer de avond komt, sta je op en ga je over woestenijen nadenken; dan ga je zitten.

Als het beste bedrijf datgene is wat we verlaten met het gevoel het meest tevreden te zijn met onszelf, volgt daaruit dat het het bedrijf is dat we het meest verveeld verlaten.

De dood is geen kwaad, want hij bevrijdt ons van alle kwaad, en terwijl hij goede dingen wegneemt, neemt hij ook het verlangen naar hen weg. Ouderdom is het hoogste kwaad, omdat het ons van alle genoegens berooft, ons alleen de begeerte naar hen laat, en het brengt alle lijden met zich mee. Toch vrezen we de dood en verlangen we naar ouderdom.

Besluiteloze mannen zijn soms zeer volhardend in hun ondernemingen, want als ze hun plannen opgeven, zouden ze een tweede besluit moeten nemen.

Je kunt inderdaad gelukkig zijn als je ademruimte hebt van pijn.

De gedachte die ons werkelijk verplettert is de gedachte van de nutteloosheid van het leven waarvan de dood de zichtbare manifestatie is.

Ieder mens herinnert zich zijn jeugd als een soort mythisch Tijdperk, net zoals de jeugd van elke natie zijn mythische tijdperk is.

De zekerste manier om de grenzen van iemands eigen kennis voor anderen te verbergen, is ze niet te overschrijden.

Mensen zijn bereid om iets te lijden van anderen of van de hemel zelf, op voorwaarde dat, als het gaat om woorden, ze onaangetast zijn.

De natuur heeft met haar gebruikelijke weldadigheid bepaald dat de mens niet zal leren leven totdat de redenen voor het leven van hem zijn gestolen, dat hij geen genot zal vinden totdat hij niet meer in staat is tot levendig genot.

De Oude man, vooral als hij in de samenleving is in de privacy van zijn gedachten, hoewel hij het tegenovergestelde kan protesteren, houdt nooit op te geloven dat hij, door een bijzondere uitzondering van de universele regel, op een onbekende en onverklaarbare manier nog steeds indruk kan maken op vrouwen.

Het grootste deel van de mensen die we toewijzen om onze zonen op te voeden, waarvan we zeker weten dat ze niet opgeleid zijn. Toch twijfelen we er niet aan dat ze kunnen geven wat ze niet hebben ontvangen, iets dat anders niet kan worden verkregen.

De ambachtsman of wetenschapper of de volgeling van welke discipline dan ook, die de gewoonte heeft zichzelf niet met andere volgelingen te vergelijken, maar met de discipline zelf, zal een lagere mening over zichzelf hebben, hoe voortreffelijker hij is.

Ouderdom is het hoogste kwaad, want het berooft de mens van alle genoegens terwijl het zijn begeerten laat blijven, en het brengt elk mogelijk verdriet met zich mee. Maar de mensen vrezen de dood en verlangen naar ouderdom.

Er zijn enkele eeuwen die-afgezien van al het andere - in de kunst en andere disciplines Alles opnieuw willen maken omdat ze weten hoe ze niets moeten maken.

De dood is niet slecht, want het bevrijdt de mens van alle kwalen en neemt zijn verlangens weg, samen met de beloningen van verlangen.