Gunter Grass beroemde citaten

Wat ik doe, is soms - althans in Duitsland - verwondingscampagnes. Ik sta altijd voor de vraag: moet ik mezelf een dikke huid laten groeien en het negeren, of moet ik mezelf laten verwonden? Ik heb besloten gewond te raken, want als ik een dikke huid zou krijgen, zijn er andere dingen die ik niet meer zou voelen.

Het is de taak van een burger om zijn mond open te houden.

Ik verwachtte meer van literatuur dan van het echte, naakte leven.

Het doet me beseffen dat de fantasie van de natuur veel groter is dan mijn eigen fantasie. Ik moet nog dingen leren.

Als kind was ik een grote leugenaar. Gelukkig hield mijn moeder van mijn leugens. Ik heb haar prachtige dingen beloofd.

Toegegeven: ik ben een gevangene van een psychiatrisch ziekenhuis; mijn bewaker Houdt me in de gaten, hij laat me nooit uit zijn zicht; er is een kijkgat in de deur en het oog van mijn bewaker is de bruine tint die nooit door een blauwogig type als ik kan zien.

Zelfs slechte boeken zijn boeken en daarom heilig.

Het menselijk hoofd is groter dan de wereldbol. Het ziet zichzelf als meer bevatten. Het kan zichzelf en onszelf denken en heroverwegen vanuit elk gewenst punt buiten de zwaartekracht van de aarde. Het begint met het schrijven van een ding en leest zichzelf later als iets anders. Het menselijk hoofd is monsterlijk.

We hebben al de statistieken voor de toekomst: de groeipercentages van vervuiling, overbevolking, woestijnvorming. De toekomst is er al.

Na de ineenstorting van het socialisme bleef het kapitalisme zonder rivaal. Deze ongewone situatie ontketende zijn hebzuchtige en - vooral-zijn zelfmoordkracht. Het geloof is nu dat alles - en iedereen-een eerlijk spel is.

Kunst is zo wonderbaarlijk irrationeel, uitbundig zinloos, maar toch noodzakelijk. Zinloos en toch noodzakelijk, dat is moeilijk te begrijpen voor een puritein.

Ik heb ontdekt dat woorden die vol pathos zitten en een verleidelijke euforie creëren, geneigd zijn om onzin te promoten.

Ik behoorde tot de generatie die opgroeide onder het Nationaal - Socialisme, en werd verblind en op een dwaalspoor gebracht-en liet zich op een dwaalspoor brengen.

Ik was geen vrijwilliger bij de Waffen SS, maar werd, net als duizenden van mijn jaargroep, opgeroepen. Ik wist toen als 17-jarige niet dat het een criminele eenheid was. Ik dacht dat het een elite-eenheid was.

Ik geloof niet in schrijven ' s nachts omdat het te gemakkelijk komt. Als ik het ' s morgens lees, is het niet goed. Ik heb daglicht nodig om te beginnen. Tussen negen en tien uur heb ik een lang ontbijt met lezen en muziek.

Wat draagt een rivier als de Wisła met zich mee? Alles wat kapot gaat: hout, glas, potloden, pacten ... stoelen, botten en zonsondergangen ook. Wat lang vergeten was, kwam in herinnering, zweefde op zijn rug of buik, met behulp van de Wisła.

Kunst is beschuldiging, expressie, Passie. Kunst is zwart houtskool verpletterend wit papier.

Het is gevaarlijk om duizelingwekkende vlinders te zien. Ze hebben een plan, maar het heeft geen betekenis.

Hoe gemakkelijk vestigt de routine van de zonde zich.

Vandaag Weet ik dat alle dingen toekijken, dat niets ongezien blijft, dat zelfs behang een beter geheugen heeft dan mensen. Het is niet God in de hemel die alles ziet. Een keukenstoel, een kledinghanger, een halfgevulde asbak of de houten replica van een vrouw genaamd Niobe kunnen perfect dienen als een onvergetelijke getuige van onze daden.

Vertaling is dat wat alles transformeert zodat niets verandert.

Geloven: het betekent geloven in onze eigen leugens. En ik kan zeggen dat ik dankbaar ben dat ik deze les heel vroeg heb gekregen.

Kunst is compromisloos en het leven zit vol compromissen.

Mensen hebben altijd verhalen verteld. Lang voordat de mensheid leerde schrijven en geleidelijk geletterd werd, vertelde iedereen verhalen aan iedereen en luisterde iedereen naar de verhalen van iedereen. Al snel werd duidelijk dat sommige van de nog analfabeet verhalenvertellers meer en betere verhalen vertelden dan anderen, dat wil zeggen dat ze meer mensen hun leugens konden laten geloven.

Waar de mens was geweest, op elke plaats die hij verliet, bleef afval. Zelfs in zijn streven naar de ultieme waarheid en zoektocht naar zijn God, produceerde hij afval. Door zijn vuilnis, dat laag op laag lag, kon hij altijd - men hoefde alleen maar te graven-bekend worden. Want meer langlevend dan de mens is zijn afval. Garbage alleen leeft achter hem aan.

Alles wat groter is dan het leven trekt een menigte aan.

Melancholie en utopie zijn kop en staart van dezelfde munt.

In de statistiek verdwijnt achter rijen getallen de dood.

Amerika is het land waar mensen vinden wat ze verloren hebben.

Ik was toegewezen aan de Waffen-SS, maar was nooit betrokken bij een misdaad. Bovendien heb ik altijd de behoefte gevoeld om op een dag over mijn ervaringen in een grotere context te schrijven. Dit heeft zich pas onlangs ontwikkeld, nu ik mijn innerlijke afkeer van het schrijven van een autobiografie in de eerste plaats heb overwonnen, specifiek een die te maken heeft met mijn jongere jaren.

Ik had een oom die postbeambte was bij het Poolse postkantoor in Gdansk. Hij was een van de verdedigers van de Poolse postdienst en werd, nadat deze had gecapituleerd, door de Duitsers neergeschoten onder de bepalingen van de krijgswet. Plotseling was hij geen lid meer van de familie en mochten we niet meer met zijn kinderen spelen.

Ik betrap me erop dat ik mezelf Beoordeel als die 13-jarige jongen, die er natuurlijk terecht op wijst dat hij nog maar een kind is. En mijn lidmaatschap-Nou, ik werd opgeroepen voor de Waffen-SS en deed niet echt vrijwilligerswerk, wat net zo idioot was. Ik wilde op de onderzeeërs zitten en belandde toen bij de Waffen-SS.

Ik heb mijn vullingen van kwetsende woorden gehoord. Ik vind het vooral schandalig als burgers zoals ik, die wijzen op misstanden in hun land, worden aangeduid als 'weldoeners'. Zo wordt een uitdrukking die gebruikt kan worden om een argument dood te stoppen, onderdeel van het algemeen gebruik.

Als werk en vrije tijd binnenkort ondergeschikt worden gemaakt aan dit ene utopische Principe - absolute drukte - dan zullen utopie en melancholie samenvallen: een tijdperk zonder conflict zal aanbreken, voortdurend bezig - en zonder bewustzijn.

Een lege bus raast door de Sterrennacht misschien zingt de chauffeur en is hij blij omdat hij zingt.

Ik zal het hebben over hoe melancholie en utopie elkaar uitsluiten. Hoe zij elkaar bemesten... van de afkeer die volgt op het ene inzicht en voorafgaat aan het volgende... van overvloed en overvloed. Stasis in progress. En van mezelf, voor wie melancholie en utopie kop en staart van dezelfde munt zijn.

Iedereen weet hoe feilbaar geheugen soms kan zijn. Je herinnert je bepaalde fragmenten precies, maar zodra je probeert de fragmenten samen te voegen, voor een verhaal, is er een zekere - geen vervalsing, maar een verschuiving.

...als mij gevraagd zou worden een nieuwe naam voor verleiding te bedenken, zou ik het woord 'deurknop' aanraden, want wat zijn deze uitsteeksels die op deuren worden geplaatst om ons zo niet te verleiden...

...Ik blijf rusteloos en ontevreden; wat ik knoop met mijn rechterhand, maak ik ongedaan met mijn linkerhand, wat mijn linkerhand creëert, mijn rechter vuist verbrijzelt

Vandaag Weet ik dat alle dingen toekijken, dat niets ongezien blijft, dat zelfs behang een beter geheugen heeft dan mensen.

Als Satan niet in de stemming is, triomfeert de deugd. Heeft zelfs Satan niet het recht om af en toe niet in de stemming te zijn?

Je bent ijdel en slecht - zoals een genie zou moeten zijn.

Wanneer de jonge vrouw over de hemel leunt, op het punt om de bloemen en het onkruid water te geven, splijt haar witte voorkant open totdat haar melk loopt.

Als Jezus een gebochelde was geweest, hadden ze hem nauwelijks aan het kruis kunnen nagelen.

Op verdriet drijft gelach.

Love Thatâ € ™s it: de cashless commerce. De deken is altijd te kort. De losse verbinding. Zoeken achter de horizon. Om gevallen bladeren te poetsen met vier schoenen en in één geest om blote voeten te wrijven. Om harten te verhuren en te huren; of in een kamer met douche en spiegel, in een gehuurde auto, motorkap naar de maan, waar onschuld stopt en zijn programma verbrandt, klinkt het woord in falsetto elke keer anders en nieuw. Vandaag, voor een kassa nog niet open, hand in hand gekraakt de hangdog Oude man en de sierlijke oude vrouw. De film beloofde liefde.

En als de zon ondergaat en de stemming over mij komt, zal ik het spel van de kleuren op het water zien, toegeven aan de Vluchtig oplossende beelden, en veranderen in puur gevoel, allemaal zacht en mooi....

Iedereen wordt in een bepaald tijdperk geboren. Ik zou niet willen dat iemand geconfronteerd wordt met de omstandigheden die toen heersten, toen er weinig of geen alternatieven waren.

Wie kan ontkennen dat het milieu is verwoest?

Een van de fouten die de Duitsers hebben gemaakt ... was dat ze niet dapper genoeg waren om bang te zijn.