Eduardo Galeano beroemde citaten

We zijn allemaal sterfelijk tot de eerste kus en het tweede glas wijn.

Ieder mens straalt met zijn of haar eigen licht. Geen twee vlammen zijn hetzelfde. Er zijn grote vlammen en kleine vlammen, vlammen van elke kleur. Sommige mensen zijn zo stil dat ze niet eens flikkeren in de wind, terwijl anderen wilde vlammen hebben die de lucht vullen met vonken. Sommige dwaze vlammen branden niet of werpen geen licht, maar andere stralen zo fel van leven dat je ze niet kunt bekijken zonder te knipperen, en als je nadert, schijn je in het vuur.

In 1492 ontdekten de inboorlingen dat ze Indianen waren, ontdekten dat ze in Amerika woonden, ontdekten dat ze naakt waren, ontdekten dat de zonde bestond, ontdekten dat ze trouw verschuldigd waren aan een koning en Koninkrijk uit een andere wereld en een God uit een andere hemel, en dat deze God de schuldigen en de kleding had uitgevonden, en had gestuurd om levend verbrand te worden die de zon aanbidt, de maan, de aarde en de regen die het nat maakt.

De kerk zegt: het lichaam is een zonde. De wetenschap zegt: het lichaam is een machine. Reclame zegt: het lichaam is een bedrijf. Het lichaam zegt: Ik ben een fiesta.

Veel kleine mensen, op kleine plaatsen, die kleine dingen doen, kunnen de wereld veranderen.

Wetenschappers zeggen dat mensen gemaakt zijn van atomen, maar een vogeltje vertelde me dat we ook gemaakt zijn van verhalen

Altijd in al mijn boeken probeer ik de verborgen grootheid van het kleine, van het kleine, van het onbekende te onthullen of te helpen onthullen-en de kleinzieligheid van het grote,

Ik geloof niet in liefdadigheid. Ik geloof in solidariteit. Liefdadigheid is zo verticaal. Het gaat van boven naar beneden. Solidariteit is horizontaal. Het respecteert de andere persoon. Ik heb veel te leren van andere mensen.

Ik ben niet erg geïnteresseerd in tijd besparen; Ik geniet er liever van.

De muren zijn de uitgevers van de armen.

Ik kan niet slapen. Er zit een vrouw tussen mijn oogleden. Ik zou haar zeggen weg te gaan als ik kon. Maar er zit een vrouw in mijn keel

Utopia staat aan de horizon. Ik kom twee stappen dichterbij, het gaat twee stappen verder weg. Ik loop nog tien treden en de horizon loopt nog tien treden verder weg. Hoe ver ik ook loop, ik zal het nooit bereiken. Wat is het nut van utopia? Het punt is: blijven lopen.

Bijna alle oorlogen, misschien alle, zijn handelsoorlogen die verband houden met een of ander materieel belang. Ze zijn altijd vermomd als heilige oorlogen, gemaakt in de naam van God, of beschaving of vooruitgang. Maar alle oorlogen, of bijna alle oorlogen, waren handelsoorlogen.

Mijn taal is een gevoel-denkende taal, voelen en denken tegelijk, daarom is het een viering van het leven, en tegelijkertijd is het een veroordeling van alles wat niet is toegestaan in het leven om het echte leven te zijn, het is volheid.

Chaplin en Keaton zijn nog steeds de beste. Ze weten dat er niets ernstiger is dan lachen, een kunst die oneindig veel werk vereist, en dat zolang de wereld ronddraait, anderen aan het lachen maken de mooiste bezigheid is.

In zijn leven kan een man van vrouw, politieke partij of religie veranderen, maar hij kan zijn favoriete voetbalteam niet veranderen.

Ik ben een schrijver geobsedeerd door het herinneren, met het herinneren van het verleden van Amerika en vooral dat van Latijns-Amerika, intiem land veroordeeld tot geheugenverlies.

Het is zeer onwaarschijnlijk dat de bureaucraat zijn leven op het spel zal zetten. Het is absoluut onmogelijk dat hij zijn baan op het spel zet.

Want ieder van ons heeft iets te zeggen tegen de anderen, iets dat het verdient om gevierd of vergeven te worden door anderen.

In tegenstelling tot solidariteit, die horizontaal is en plaatsvindt tussen gelijken, is liefdadigheid top-down, vernedert degenen die het ontvangen en daagt nooit de impliciete machtsverhoudingen uit.

Recordar: om te onthouden; uit de Latijnse verslagen, om terug te gaan door het hart

Scholen leren onwetendheid.

Onze nederlaag was altijd impliciet in de overwinning van anderen; onze rijkdom heeft altijd onze armoede gegenereerd door de welvaart van anderen te voeden - de rijken en hun inheemse opzieners. In de koloniale en neokoloniale alchemie verandert goud in schroot en voedsel in vergif.

Utopia ligt aan de horizon. Als ik twee stappen dichterbij kom, trekt het zich twee stappen terug. Als ik tien stappen vooruit ga, glijdt het snel tien stappen vooruit. Hoe ver ik ook ga, ik kan het nooit bereiken. Wat is dan het doel van utopia? Het is om ons vooruit te brengen.

Elke keer dat een nieuwe oorlog wordt onthuld in de naam van de strijd van het goede tegen het kwade, zijn degenen die worden gedood allemaal arm. Het is altijd hetzelfde verhaal dat zich keer op keer herhaalt.

De boom des levens weet dat, wat er ook gebeurt, de warme muziek die eromheen draait nooit zal stoppen. Hoeveel dood er ook komt, hoeveel bloed er ook vloeit, de muziek zal mannen en vrouwen dansen zolang de lucht hen ademt en het land hen ploegt en liefheeft.

Het doel van marteling is niet om informatie te krijgen. Het verspreidt angst.

Er zijn zichtbare en onzichtbare dictators. De machtsstructuur van het wereldvoetbal is monarchisch. Het is het meest geheime Koninkrijk ter wereld.

De wereld wordt georganiseerd door de oorlogseconomie en de oorlogscultuur.

De menselijke regenboog was verminkt door machismo, racisme, militarisme en een heleboel andere ismen, die onze grootheid, onze mogelijke grootheid, onze mogelijke schoonheid vreselijk hebben gedood.

We zijn wat we doen, vooral wat we doen om te veranderen wat we zijn.

De geschiedenis neemt nooit echt afscheid. De geschiedenis zegt, tot later.

Er zijn schrijvers die denken dat ze door God gekozen zijn. Dat ben ik niet. Ik ben gekozen door de duivel, dat is duidelijk.

Als de druif van wijn is gemaakt, dan zijn we misschien de woorden die vertellen wie we zijn

De wereld wordt een immense militaire basis, en die basis wordt een psychiatrisch ziekenhuis ter grootte van de wereld. In het gekkenhuis, welke zijn gek?

Elk open net was een onvergeeflijke misdaad die onmiddellijke straf verdiende, en [Di Stefano] voerde de straf uit door er als een ondeugende elf op te steken.

Het feest van het voetbal, een feest voor de benen die spelen en de ogen die kijken, is veel meer dan een groot bedrijf gerund door overlords uit Zwitserland. De meest populaire sport ter wereld wil de mensen dienen die het omarmen.

Als het verleden niets te zeggen heeft tegen het heden, kan de geschiedenis ongestoord blijven slapen in de kast waar het systeem zijn oude vermommingen bewaart.

Ik voel me aangetrokken tot het vermogen van voetbal voor schoonheid. Als het spel goed wordt gespeeld, is het een dans met een bal.

We leven in een wereld die de doden beter behandelt dan de levenden. Wij, de levenden, vragen vragen en geven antwoorden, en we hebben andere ernstige gebreken die onvergeeflijk zijn door een systeem dat gelooft dat de dood, net als geld, mensen verbetert.

Hoe meer vrijheid wordt uitgebreid naar het bedrijfsleven, hoe meer gevangenissen er moeten worden gebouwd voor degenen die lijden onder die zaken.

Vanuit economisch oogpunt is de verkoop van wapens niet te onderscheiden van de verkoop van voedsel. Als een gebouw instort of een vliegtuig neerstort, toch?het is nogal ongemakkelijk vanuit het oogpunt van de mensen binnen, maar het?het is heel handig voor de groei van het bruto nationaal product, dat soms het "bruto criminele product" zou moeten worden genoemd."

Niets kan worden gedefinieerd of bespot op basis van zijn oorsprong. Het belangrijkste is wat er mee gedaan wordt en in hoeverre een gemeenschap zich identificeert met iets dat haar favoriete manier van dromen, leven, dansen, spelen of liefhebben symboliseert. Dit is de positieve kant van de wereld: een constante vermenging die nieuwe antwoorden op nieuwe uitdagingen oplevert. Maar door gedwongen globalisering is er tegenwoordig een duidelijke trend naar uniformiteit. Deze trend komt grotendeels voort uit de steeds grotere concentratie van macht in handen van grote mediagroepen.

Ik herkende mezelf in elk van zijn vertalingen en hij voelde zich verraden en geïrriteerd wanneer ik iets niet schreef zoals hij dat zou hebben gedaan. Een deel van mij stierf met hem, een deel van hem leeft met mij.

In de strijd van goed tegen kwaad zijn het altijd de mensen die gedood worden.

Ik heb nog nooit iemand vermoord, het is waar, maar het is omdat ik de moed of de tijd miste, niet omdat ik het verlangen miste

De dichter, afgeleid door politiek, vraagt van poëzie dat het zichzelf nuttig maakt als metaal of meel, dat het zich voorbereidt om zijn gezicht te bevlekken met kolenstof en lichaam tot lichaam te vechten.

Geheugen. Mijn GIF, mijn eten.

De grote bankiers van de wereld, die het terrorisme van geld beoefenen, zijn machtiger dan koningen en veldmaarschalk ' s, zelfs meer dan de paus van Rome zelf. Ze maken nooit hun handen vuil. Ze doden niemand: ze beperken zich tot het applaudisseren van de show.

De werkelijkheid is zeer, zeer tegenstrijdig, en dus probeer ik te schrijven om gewoon te perfectioneren wat ik zie, wat ik lees, wat ik voel, op een gevoel-denkende manier. Niet alleen ideeën geven, of ideeën ontvangen, of iets proberen uit te leggen, maar vooral voelen-denken, een gevoel-denkende taal die het hart en de geest, die gescheiden zijn, kan verbinden.