Jose Saramago beroemde citaten

In ons is er iets dat geen naam heeft, dat iets is wat we zijn.

Wat voor wereld is dit die machines naar Mars kan sturen en niets doet om het doden van een mens te stoppen?

Mensen zijn engelen zonder vleugels geboren, niets is mooier dan zonder vleugels geboren te worden en ze te laten groeien.

De wereld wordt bestuurd door instellingen die niet democratisch zijn - de Wereldbank, het IMF, de WTO.

... dat is hoe het leven zou moeten zijn, als de ene persoon de moed verliest, moet de andere genoeg moed en moed hebben voor beide.

...slaap is een bekwame goochelaar, het verandert de verhoudingen van dingen, de afstanden tussen hen, het scheidt mensen en ze liggen naast elkaar, brengt ze bij elkaar en ze kunnen elkaar nauwelijks zien...

Sommige mensen brengen hun hele leven door met lezen, maar komen nooit verder dan het lezen van de woorden op de pagina, ze begrijpen niet dat de woorden slechts stapstenen zijn die over een snel stromende rivier worden geplaatst, en de reden dat ze er zijn is zodat we de verre kust kunnen bereiken, het is de andere kant die telt.

Een reis eindigt nooit. Alleen de reizigers eindigen.

Als je je boeken niet schrijft, zal niemand anders het voor je doen. Niemand anders heeft jouw leven geleefd.

Uiteindelijk ben ik heel normaal. Ik heb geen vreemde gewoontes. Ik dramatiseer niet. Bovenal romantiseer ik het schrijven niet. Ik praat niet over de angst die ik lijd bij het creëren. Ik ben niet bang voor de blanco pagina, writer ' s block, al die dingen die we over schrijvers horen.

We hebben geen gebrek aan bewegingen die beweren dat een andere wereld mogelijk is, maar tenzij we ze kunnen coördineren tot een internationale beweging, lacht het kapitalisme gewoon om al deze kleine organisaties.

Als burgers hebben we allemaal de plicht om in te grijpen en betrokken te raken - het is de burger die dingen verandert.

Het is moeilijk om deze mensen te begrijpen die democratisch deelnemen aan verkiezingen en een referendum, maar dan niet in staat zijn om democratisch de wil van het volk te accepteren.

De menselijke woordenschat is nog steeds niet in staat, en zal waarschijnlijk nooit zijn, om alles te weten, te herkennen en te communiceren wat menselijk kan worden ervaren en gevoeld.

Een mens is een wezen dat voortdurend 'in opbouw' is, maar ook, op een parallelle manier, altijd in een staat van voortdurende vernietiging.

Nee, er zijn drie mensen in een huwelijk, er is de vrouw, er is de man, en er is wat ik de derde persoon noem, de belangrijkste, de persoon die bestaat uit de man en de vrouw samen.

Zonder de minste mogelijkheid om een baan te vinden, besloot ik me te wijden aan literatuur: het werd tijd om erachter te komen wat ik als schrijver waard was.

Ik ben geboren in een familie van landloze boeren, in Azinhaga, een klein dorpje in de provincie Ribatejo, aan de rechteroever van de rivier de Almonda, ongeveer honderd kilometer ten noordoosten van Lissabon.

Ik was een goede leerling op de basisschool: in de tweede klas schreef ik zonder spelfouten, en de derde en vierde klas werden in één jaar gedaan.

Houden van is waarschijnlijk de beste vorm van eigendom, en eigendom de slechtste vorm van houden.

Chaos is slechts orde die wacht om ontcijferd te worden

Met het verstrijken van de tijd, evenals de sociale evolutie en genetische uitwisseling, hebben we uiteindelijk ons geweten in de kleur van bloed en in het zout van tranen geplaatst en alsof dat nog niet genoeg was, hebben we onze ogen tot een soort spiegel gemaakt die naar binnen is gekeerd, met als gevolg dat ze vaak zonder voorbehoud laten zien wat we mondeling proberen te ontkennen.

Het is de economische macht die de politieke macht bepaalt, en regeringen worden de politieke functionarissen van de economische macht.

Ik heb nooit 'positieve helden' in de literatuur gewaardeerd. Het zijn bijna altijd clichés, kopieën van kopieën, totdat het model uitgeput is. Ik geef de voorkeur aan verwarring, twijfel, onzekerheid, niet alleen omdat het een meer 'productieve' literaire grondstof biedt, maar omdat dat de manier is waarop wij mensen echt zijn.

...je moet het eiland verlaten om het eiland te zien, dat we onszelf niet kunnen zien tenzij we vrij worden van onszelf, tenzij we ontsnappen aan onszelf. je bedoelt, Nee, Dat is niet hetzelfde.

Men kan niet voorzichtig genoeg zijn met woorden, ze veranderen van gedachten net zoals mensen dat doen.

...want menselijke woorden zijn als schaduwen, en schaduwen zijn niet in staat om licht te verklaren en tussen schaduw en licht is er het ondoorzichtige lichaam waaruit woorden worden geboren..

Woorden die uit het hart komen, worden nooit gesproken, ze raken gevangen in de keel en kunnen alleen in iemands ogen worden gelezen.

blindheid is een privé-aangelegenheid tussen een persoon en de ogen waarmee hij of zij is geboren.

...de gewoonte om te vallen verhardt het lichaam, het bereiken van de grond, op zich, is een opluchting.

Je weet de naam die je hebt gekregen, Je weet niet de naam die je hebt

Woorden hebben hun eigen hiërarchie, hun eigen protocol, hun eigen artistieke titels, hun eigen plebeïsche stigma ' s.

Met het verstrijken van de tijd, evenals de sociale evolutie en genetische uitwisseling, eindigden we met het plaatsen van ons geweten in de kleur van ons bloed en het zout van onze tranen.

We denken nooit dat de dingen die honden over ons weten, dingen zijn waarvan we geen flauw idee hebben.

De deugd van kaarten, Ze laten zien wat er kan worden gedaan met beperkte ruimte, ze voorzien dat er alles kan gebeuren.

Dit is het effect van paniek, een natuurlijk effect, je zou kunnen zeggen dat de dierlijke natuur zo is, het plantenleven zou zich ook op precies dezelfde manier gedragen, als het niet al die wortels had om het in de grond te houden, en hoe mooi zou het zijn om de bomen van het bos te zien vluchten voor de vlammen.

we zouden veel meer begrijpen over de complexiteit van het leven als we ons toeleggen op een ijverige studie van de tegenstrijdigheden ervan, in plaats van tijd te verspillen aan identiteiten en coherenties, aangezien deze de plicht hebben om hun eigen verklaringen te geven.

Net zoals de gewoonte de monnik niet maakt, maakt de scepter de koning niet.

Een boom huilt als hij wordt omgehakt, een hond huilt als hij wordt geslagen, maar een man wordt volwassen als hij beledigd wordt.

We hebben allemaal onze momenten van zwakte gehad, en als we erin slagen om vandaag door te komen zonder een, zullen we er zeker van zijn dat we er morgen een paar hebben.

Dat is onze behoefte om de schuld te geven aan een of andere verre entiteit, terwijl het ons ontbreekt aan de moed om het hoofd te bieden aan wat er voor ons ligt.

Zoals zo vaak gebeurt, het ding links undone banden je het meest van alles, je voelt je alleen uitgerust als het is volbracht.

...de mens die die tweede huid mist die we egoïsme noemen, is nog niet geboren, het duurt veel langer dan de andere, die zo gemakkelijk bloedt.

We zijn zo bang voor het idee om te moeten sterven-dat we altijd proberen excuses te vinden voor de doden, alsof we van tevoren vragen om verontschuldigd te worden wanneer het onze beurt is -

Als ik vandaag oprecht ben, wat maakt het dan uit als ik er morgen spijt van heb?

Je weet nooit van tevoren waar mensen toe in staat zijn, je moet wachten, het tijd geven, het is tijd die regeert, tijd is onze gokpartner aan de andere kant van de tafel en het houdt alle kaarten van het deck in zijn hand, we moeten de winnende kaarten van het leven raden, ons leven.

iedereen die vroeg opstaat door neiging of gedwongen is om vroeg op te staan uit noodzaak, vindt het ondraaglijk dat anderen gezond blijven slapen

Het is vreemd hoe de ouderen zwijgen als ze moeten blijven spreken, en de jongeren verplichten alles van nul te leren.

Ik denk dat ik het type persoon ben dat zijn leven niet ingewikkeld maakt. Ik heb altijd mijn leven geleefd zonder dingen te dramatiseren, of het nu de goede dingen zijn die me zijn overkomen of de slechte. Ik leef gewoon die momenten.

In een koning zou bescheidenheid een teken van zwakte zijn.