D. H. Lawrence beroemde citaten

Degenen die naar liefde zoeken, manifesteren alleen hun eigen liefdeloosheid, en de liefdelozen vinden nooit liefde, alleen de liefhebbende vinden liefde, en ze hoeven er nooit naar te zoeken.

We moeten leven, ongeacht hoeveel luchten Er zijn gevallen.

Misschien hebben alleen mensen die in staat zijn tot echte saamhorigheid die blik van alleen zijn in het universum. De anderen hebben een zekere kleverigheid, ze houden vast aan de massa.

Geld vergiftigt je als je het hebt, en verhongert je als je het niet hebt.

Onze tijd is in wezen een tragisch tijdperk, dus we weigeren het tragisch te nemen. De ramp is gebeurd, we zijn tussen de ruïnes, we beginnen nieuwe kleine habitats op te bouwen, nieuwe kleine hoop te hebben. Het is nogal hard werken: er is nu geen gladde weg naar de toekomst: maar we gaan rond, of klauteren over de obstakels. We moeten leven, ongeacht hoeveel luchten Er zijn gevallen.

We moeten dansen met vervoering zodat we kunnen leven... en een deel van de levende, geïncarneerde kosmos.

Het menselijk ras is aan het sterven. Het is als een grote ontwortelde boom, met zijn wortels in de lucht. We moeten onszelf opnieuw planten in het universum.

O, wat een catastrofe, wat een verminking van de liefde toen het persoonlijk werd gemaakt, louter persoonlijk gevoel. Dit is wat er met ons aan de hand is: we bloeden aan de wortels omdat we afgesneden zijn van de aarde en de zon en de sterren. Liefde is een grijnzende Spot geworden omdat, arme bloesem, we het van zijn stengel aan de boom des levens hebben geplukt en verwachtten dat het in onze beschaafde vaas op tafel zou blijven bloeien.

In elk levend wezen schuilt het verlangen naar liefde.

Ik wil mijn leven leiden zodat mijn nachten niet vol spijt zijn.

Het levende zelf heeft slechts één doel: tot zijn eigen volheid van zijn komen, zoals een boom tot volle bloei komt, of een vogel tot lenteschoonheid, of een tijger tot glans.

Roekeloosheid is bijna de wraak van een man op zijn vrouw. Hij voelt dat hij niet gewaardeerd wordt, dus hij riskeert zichzelf te vernietigen om haar helemaal te beroven.

Wees stil als je niets te zeggen hebt; als oprechte passie je beweegt, zeg dan wat je te zeggen hebt en zeg het heet.

De wereld van de mensen droomt, het is gek geworden in zijn slaap, en een slang wurgt het, maar het kan niet wakker worden.

Liefde is nooit een vervulling. Het leven is nooit een ding van voortdurende gelukzaligheid. Er is geen paradijs. Vecht en lach en voel bitter en voel gelukzaligheid: en vecht opnieuw. Vecht, Vecht. Dat is het leven.

Liefde is de bloem van het leven, en bloeit onverwacht en zonder wet, en moet worden geplukt waar het wordt gevonden, en genoten voor het korte uur van haar duur.

De doden sterven niet. Ze kijken toe en helpen.

De mens heeft weinig behoeften en diepere behoeften. We zijn in de fout gevallen om van onze kleine behoeften te leven totdat we onze diepere behoeften bijna verloren hebben in een soort waanzin.

Ik heb nog nooit een wild ding gezien dat spijt heeft van zichzelf. Een kleine vogel zal bevroren dood van een tak vallen zonder ooit medelijden met zichzelf te hebben gehad.

Ik heb nog nooit een wild ding gezien.

Mannen vechten voor vrijheid en winnen die met harde klappen. Hun kinderen, gemakkelijk opgevoed, laten het weer wegglippen, arme dwazen. En hun kleinkinderen zijn weer slaven.

Maar zo zijn mannen! Ondankbaar en nooit tevreden. Als je ze niet hebt, haten ze je omdat je dat niet wilt; en als je ze hebt, haten ze je opnieuw, om een andere reden. Of om geen enkele reden, behalve dat het ontevreden kinderen zijn, en niet tevreden kunnen zijn wat ze ook krijgen, laat een vrouw doen wat ze kan.

Als je over de rand springt, moet je ergens landen.

Er is altijd de hyena van de moraal bij de tuinpoort, en de echte wolf aan het einde van de straat.

Elke echte kunstenaar is de redding van elk ander. Alleen kunstenaars produceren voor elkaar een wereld die geschikt is om in te leven.

geen enkele vorm van liefde is verkeerd, zolang het maar liefde is en jij zelf eert wat je doet. Liefde heeft een buitengewone verscheidenheid aan vormen! En dat is alles wat er in het leven is, lijkt me. Maar ik geef je, als je de verscheidenheid van liefde ontkent, ontken je liefde helemaal. Als je liefde probeert te specialiseren in één set geaccepteerde gevoelens, verwond je de ziel van liefde. Liefde moet multi-vorm zijn, anders is het gewoon tirannie, gewoon dood

Water is H2O, waterstof twee delen, zuurstof één, maar er is ook een derde ding, dat het water maakt en niemand weet wat dat is.

De grote deugd in het leven is echte moed die weet hoe je feiten onder ogen moet zien en er voorbij moet leven.

Een ontevreden vrouw moet luxe hebben. Maar een vrouw die van een man houdt, slaapt op een plank

De essentiële Amerikaanse ziel is hard, geïsoleerd, stoïcijns en een moordenaar. Het is nog nooit gesmolten.

Ik ben verliefd-en, mijn God, het is het grootste dat een man kan overkomen. Ik zeg je, Zoek een vrouw waar je verliefd op kunt worden. Doe het. Laat jezelf verliefd worden. Als je dat nog niet gedaan hebt, verspil je je leven.

Het is goed om je eigen religie in je hart te vestigen, niet afhankelijk te zijn van traditie en tweedehands idealen. Het leven zal je later niet minder, maar groter lijken.

De geest kan alles beweren en doen alsof hij het heeft bewezen. Mijn overtuigingen test ik op mijn lichaam, op mijn intuïtieve bewustzijn, en als ik daar een reactie krijg, accepteer ik dat.

Hoe meer ik van democratie zie, hoe meer ik er een hekel aan heb. Het brengt alles gewoon terug tot het loutere vulgaire niveau van lonen en prijzen, elektrisch licht en waterkasten, en niets anders.

Je moet altijd waggelen met liefde.

Dit is wat ik geloof: dat ik Ik ben. dat mijn ziel een donker bos is. Dat mijn bekende zelf nooit meer zal zijn dan een kleine open plek in het bos. Die goden, vreemde goden, komen uit het bos naar de open plek van mijn bekende zelf, en gaan dan terug. Dat ik de moed moet hebben om ze te laten komen en gaan. Dat ik nooit zal toestaan dat de mensheid iets over mij heen zet, maar dat ik altijd zal proberen de goden in mij en de goden in andere mannen en vrouwen te herkennen en te onderwerpen. Daar is mijn credo.

Om Italië binnen te dringen is als een zeer fascinerende daad van zelfontdekking-terug, terug naar de oude manieren van de tijd. Vreemde en prachtige akkoorden ontwaken in ons, en trillen weer na vele honderden jaren van volledige vergeetachtigheid.

Wanneer we uit de glazen flessen van ons ego komen, en wanneer we ontsnappen als eekhoorns die de kooien van onze persoonlijkheid indraaien en weer in de bossen komen, zullen we rillen van kou en angst, maar er zullen dingen met ons gebeuren zodat we onszelf niet kennen. Koel, onlosmakelijk leven zal binnenstromen, en passie zal ons lichaam strak maken van kracht, We zullen onze voeten stampen met nieuwe kracht en oude dingen zullen naar beneden vallen, we zullen lachen, en instellingen zullen opkrullen als verbrand papier.

Als Ik moderne mensen hoor klagen dat ze eenzaam zijn, dan Weet ik wat er is gebeurd. Ze zijn de kosmos kwijt.

Dingen die mensen met wakker geworden handen hebben gemaakt en waarin ze zacht leven hebben gebracht, zijn door jaren heen wakker met overgedragen aanraking en blijven lange jaren gloeien. En om deze reden zijn sommige oude dingen nog steeds heerlijk warm met het leven van vergeten mannen die ze hebben gemaakt.

Een mens heeft geen religie die er niet langzaam en pijnlijk een heeft verzameld, eraan heeft toegevoegd, gevormd; en iemands religie is nooit compleet en definitief, zo lijkt het, maar moet altijd worden gewijzigd.

Schoonheid is een ervaring, niets anders. Het is geen vast patroon of een rangschikking van kenmerken. Het is iets gevoeld, een gloed of een gecommuniceerd gevoel van fijnheid.

Het levende moment is alles.

Wat is * * * * * voor de ene man is de lach van genialiteit voor de andere.

Er zijn enorme gebieden van bewustzijn die nog niet zijn gedroomd-enorme ervaringsgebieden, zoals het neuriën van onzichtbare harpen, waarvan we niets weten, in ons.

Ik wil dat we samen zijn zonder ons druk te maken over onszelf - om echt samen te zijn omdat we samen zijn, alsof het een fenomeen is, niet iets dat we door onze eigen inspanning moeten onderhouden.

Vind je het niet een mooie schone gedachte, een wereld leeg van mensen, gewoon ononderbroken gras, en een haas die rechtop zit?

Ik zou liever stilzitten in een staat van vrede op een steen dan in de auto van een multimiljonair te rijden en de vredeloosheid van de multimiljonair mij te voelen vergiftigen.

Hoe zeker voel ik me, hoe warm en sterk en gelukkig voor de toekomst! Hoe zeker is de toekomst in mij; Ik ben als een zaadje met een volmaakte bloem omsloten....

Als we echt voor iets beters willen gaan, zullen we het oude verpletteren. Tot die tijd is elk soort voorstel, of het doen van voorstellen, niet meer dan een vermoeiend spel voor zelfbelangrijke mensen.