Henry Miller beroemde citaten

Als er enige vrede moet zijn, zal het komen door het zijn, niet hebben.

Ieder mens heeft zijn eigen bestemming: de enige noodzaak is het te volgen, het te accepteren, ongeacht waar het hem naartoe leidt.

Ik moet alleen zijn. Ik moet mijn schaamte en mijn wanhoop in afzondering overdenken; ik heb de zon en de straatstenen nodig zonder metgezellen, zonder gesprek, van aangezicht tot aangezicht met mezelf, met alleen de muziek van mijn hart als gezelschap.

Een boek dat op een plank ligt, is verspilde munitie.

Elk moment is een gouden voor hem die de visie heeft om het als zodanig te herkennen.

Alle groei is een sprong in het duister, een spontane, onvoorbereide daad zonder voordeel van ervaring.

Het leven gaat door, of we nu lafaards of helden zijn. Het leven heeft geen andere discipline om op te leggen, als we het ons maar zouden realiseren, dan het leven zonder vragen te aanvaarden. Alles waar we onze ogen voor sluiten, alles waar we voor weglopen, alles wat we ontkennen, denigreren of verachten, dient om ons uiteindelijk te verslaan. Wat smerig, pijnlijk, kwaadaardig lijkt, kan een bron van schoonheid, vreugde en kracht worden, als je geconfronteerd wordt met een open geest. Elk moment is een gouden voor hem die de visie heeft om het als zodanig te herkennen

Wat er ook van vooruitgang in het leven is, komt niet door aanpassing, maar door durf.

Een kunstenaar is altijd alleen-als hij een kunstenaar is. Wat de kunstenaar nodig heeft is eenzaamheid.

Waarom zijn we zo vol terughoudendheid? Waarom geven we niet in alle richtingen? Is het angst om onszelf te verliezen? Totdat we onszelf verliezen, is er geen hoop om onszelf te vinden.

Op het moment dat men aandacht besteedt aan iets, zelfs een grasspriet, wordt het een mysterieuze, ontzagwekkende, onbeschrijfelijk prachtige wereld op zich.

Het doel van het leven is leven, en leven betekent bewust zijn, vreugdevol, dronken, sereen, goddelijk bewust.

Ontwikkel een interesse in het leven zoals je het ziet; de mensen, dingen, literatuur, muziek - de wereld is zo rijk, gewoon kloppend met rijke schatten, mooie zielen en interessante mensen. Vergeet jezelf.

De gewone man is betrokken bij actie, de held handelt. Een immens verschil.

Chaos is de partituur waarop de werkelijkheid is geschreven.

Om haar hier in bed met mij te hebben, op me ademend, haar haar in mijn mond-Ik beschouw dat als een wonder.

Ik heb verval altijd gezien als een even prachtige en rijke uitdrukking van het leven als groei.

Door ervoor te kiezen boven het gewone niveau te leven, creëren we buitengewone problemen voor onszelf.

Achter elke schepping, die het ondersteunt als een boog, is geloof. Enthousiasme is niets: het komt en gaat. Maar als iemand gelooft, dan gebeuren er wonderen.

We hebben altijd twee Amerikaanse vlaggen: een voor de rijken en een voor de armen. Wanneer de rijken vliegen, betekent dit dat de dingen onder controle zijn; wanneer de armen vliegen, betekent dit gevaar, revolutie, anarchie.

Hij zag dat wetenschap een even grote hoax was geworden als religie, dat nationalisme een farce was, patriottisme een fraude, onderwijs een vorm van lepra, en dat moraal voor kannibalen was.

Wat hebben we de wereld te bieden naast de overvloedige buit die we roekeloos van de aarde plunderen onder de maniakale illusie dat deze krankzinnige activiteit vooruitgang en verlichting vertegenwoordigt?

Het is nu de herfst van mijn tweede jaar in Parijs. Ik ben hierheen gestuurd om een reden die ik nog niet heb kunnen doorgronden. Ik heb geen geld, geen middelen, geen hoop. Ik ben de gelukkigste man ter wereld. Een jaar geleden, zes maanden geleden, dacht ik dat ik een kunstenaar was. Ik denk er niet meer aan. Dat ben ik. Er zijn geen boeken meer te schrijven, godzijdank.

Het belangrijkste is om te willen zingen. Dit is dan een lied. Ik zing.

We creëren ons lot elke dag

Naast het menselijk ras loopt er een ander ras van wezens, de onmenselijken, het ras van kunstenaars die, aangezet door onbekende impulsen, de levenloze massa van de mensheid nemen en door de koorts en fermentatie waarmee ze het doordrenken, dit doorweekte deeg in brood veranderen en het brood in wijn en de wijn in zang.

We creëren ons lot elke dag . . . de meeste kwalen waar we aan lijden zijn direct te herleiden naar ons eigen gedrag.

Wat smerig, pijnlijk en kwaadaardig lijkt, kan een bron van schoonheid, vreugde en kracht worden, als je met een open geest wordt geconfronteerd.

Ik besloot dat ik niets zou vasthouden, dat ik niets zou verwachten.

Ons eigen fysieke lichaam bezit een wijsheid die wij, die het lichaam bewonen, missen. We geven het bevelen die geen zin hebben.

of je gelooft in wonderen of je staat stil als een kolibrie.

Ik had een microscopisch oog voor de Smet, voor de lelijkheid die voor mij de enige schoonheid van het object vormde.

Ik wil je uitkleden, je een beetje vulgariseren.

Door de eindeloze nacht wervelt de aarde naar een onbekende schepping...

Men moet een lowbrow zijn, een beetje een moordenaar, om een politicus te zijn, klaar en bereid om mensen te zien geofferd, afgeslacht, ter wille van een idee, of het nu een goed of een slecht idee is.

Het leven voorziet ons voortdurend van nieuwe fondsen, nieuwe middelen, zelfs wanneer we tot onbeweeglijkheid worden gereduceerd. In het grootboek van het leven bestaat er niet zoiets als bevroren activa.

Het is met de ziel dat we de essentie van een ander mens begrijpen, niet met de geest, zelfs niet met het hart.

Ik wil me openstellen. Ik wil weten wat er in mij zit. Ik wil dat iedereen zich openstelt. Ik ben als een imbeciel met een blikopener in zijn hand, zich afvragend waar te beginnen-om de aarde te openen. Ik weet dat onder de rotzooi alles geweldig is. Daar ben ik zeker van.

Laat me zijn, was alles wat ik wilde. Wees wat ik ben, hoe ik ook ben.

Sereniteit is wanneer je boven dit alles komt, wanneer het niet uitmaakt wat ze denken, zeggen of willen, maar wanneer je doet zoals je bent, en God en duivel als één ziet.

Zeker, iedereen beseft op een bepaald moment onderweg dat hij in staat is om een veel beter leven te leiden dan degene die hij heeft gekozen.

De aarde is geen schuilplaats, noch een gevangenis. De aarde is een paradijs, het enige dat we ooit zullen kennen. We zullen het beseffen op het moment dat we onze ogen openen. We hoeven er geen paradijs van te maken-het is er een. We hoeven ons alleen maar geschikt te maken om het te bewonen. De man met het pistool, de man met moord in zijn hart, kan het paradijs onmogelijk herkennen, zelfs als hij het wordt getoond.

...als je ervan overtuigd bent dat alle uitgangen geblokkeerd zijn, ga je geloven in wonderen of sta je stil als een kolibrie. Het wonder is dat de honing er altijd is, recht onder je neus, alleen was je te druk met elders zoeken om het te beseffen. Het ergste is niet de dood, maar blind zijn, blind zijn voor het feit dat alles in het leven in de aard van het wonderbaarlijke ligt.

Een boek dat op een plank ligt, is verspilde munitie. Net als geld moeten boeken constant in omloop worden gehouden... Een boek is niet alleen een vriend, het maakt vrienden voor je. Wanneer je een boek met verstand en geest hebt bezeten, ben je verrijkt. Maar als je het doorgeeft, word je drievoudig verrijkt.

New York! De witte gevangenissen, de trottoirs vol maden, de breadlines, de opium gewrichten die zijn gebouwd als Paleizen, de kikes die er zijn, de melaatsen, de misdadigers, en vooral, de verveling, de eentonigheid van gezichten, straten, benen, huizen, wolkenkrabbers, maaltijden, posters, banen, misdaden, liefdes... Een hele stad gebouwd over een holle put van het niets. Zinloos. Absoluut zinloos.

Daarginds kunnen ze elkaar vervloeken, schelden en martelen, alle menselijke instincten verontreinigen, een puinhoop van de schepping maken (als het in hun macht was), maar hier, nee, hier is het ondenkbaar, hier is er blijvende vrede, de vrede van God, en de serene zekerheid gecreëerd door een handvol goede buren die één zijn met de schepselwereld.

Mensen zijn als luizen - ze kruipen onder je huid en begraven zichzelf daar. Je krabt en krabt tot het bloed komt, maar je kunt niet permanent ontluisd worden.

Geven en ontvangen zijn in wezen één ding, afhankelijk van of men open of gesloten leeft. Openlijk leven wordt een medium, een zender; zo leven, als een rivier, ervaart men het leven ten volle, stroomt mee met de stroom van het leven en sterft om weer als een oceaan te leven.

Doe alles, maar laat het vreugde voortbrengen. Doe alles, maar laat het extase opleveren.

Ze stijgt op uit een zee van gezichten en omhelst me, Omhelst me hartstochtelijk-duizend ogen, neuzen, vingers, benen, flessen, ramen, portemonnees, schotels die allemaal naar ons staren en we in elkaars arm onbewust. Ik ga naast haar zitten en ze praat ... een vloed van gepraat. Wilde consumptieve tonen van hysterie, perversie, lepra. Ik hoor geen woord omdat ze mooi is en ik van haar hou en nu ben ik gelukkig en bereid om te sterven.