Arthur Miller beroemde citaten

Ik denk dat de taak van de kunstenaar is om mensen te herinneren aan wat ze hebben gekozen om te vergeten.

De cultuur van de Verenigde Staten heeft de wereld overspoeld. Het is het onvermijdelijke resultaat van een krachtige cultuur, kunst. We hebben een instinctieve aanraking als het gaat om de populaire geest omdat we geen aristocratie hebben gehad. Het is een democratisch land. En we weten zonder het te weten, zonder de moeite te nemen om het te begrijpen, hoe we gewone mensen kunnen bereiken, soms met de meest vulgaire, waardeloze rommel op aarde, maar we weten hoe we het moeten doen [gelach].

Ik ben een schrijver en alles wat ik schrijf is zowel een bekentenis als een strijd om dingen over mezelf en deze wereld waarin ik leef te begrijpen. Dit is wat het werk van iedereen zou moeten zijn-of je nu danst, schildert of zingt. Het is een bekentenis, een ontmaskering van je ziel, je fouten, die dingen die je gewoon niet kunt of wilt begrijpen of accepteren. Je struikelt naar voren, verward, en je deelt. Als je geluk hebt, leer je iets.

Als schrijver heb ik altijd geloofd dat hoewel mijn werk en ikzelf ingebed zijn in welke periode ik ook schrijf, ik duidelijk gevoelig ben voor de winden die in de cultuur waaien. Tegelijkertijd heb ik altijd het gevoel gehad dat het er niet om ging het probleem abstract aan te pakken, maar om de mensen die in dat probleem zitten aan te pakken. De nadruk ligt op de mensen. Het algemene probleem begint zichzelf op te lossen, zelfs voordat het stuk is afgelopen.

Misschien kan je alleen maar hopen dat je de juiste spijt krijgt.

De Grieken gebruikten dezelfde verhalen, dezelfde mythologie, keer op keer, verschillende auteurs. Er was geen premie op een origineel verhaal, en inderdaad, Shakespeare evenzo. Veel mensen schreven toneelstukken over grote koningen. Ze hadden geen gloednieuw verhaal verwacht. Dat was wat die nieuwe auteur van het oude verhaal maakte. Het is waarschijnlijk hetzelfde nu. We verhullen het door nieuwe verhalen te verzinnen, maar ze zijn in principe toch hetzelfde verhaal.

Laat je niet verleiden door te denken dat datgene wat geen winst maakt, zonder waarde is.

In een droom worden we gewoon geconfronteerd met verschillende geladen symbolen, en waar de ene uitgeput is, geeft het plaats aan de andere.

Men kan zeggen dat een tijdperk eindigt wanneer zijn fundamentele illusies zijn uitgeput.

Een vriend van mij zei ooit dat er maar twee echt nationale gebeurtenissen in de geschiedenis van de Verenigde Staten waren. De ene was de Burgeroorlog en de andere de depressie.

De structuur van een toneelstuk is altijd het verhaal van hoe de vogels thuis kwamen om te rusten.

De twee beste toneelstukken ooit geschreven waren Hamlet en Oedipus Rex, en ze gaan allebei over Vader-Zoon relaties.

Degenen die formeel regeren, nemen hun signalen en bevelen niet van het electoraat als een lichaam, maar van een kleine groep mannen. Deze groep zal het Establishment worden genoemd. Het bestaat ook al wordt dat bestaan stoutmoedig ontkend. Het is een van de geheimen van de Amerikaanse sociale orde... Een tweede geheim is het feit dat het bestaan van het Establishment - de heersende klasse - niet besproken mag worden.

Er is een probleem op het zogenaamde commerciële toneel in New York. De prijs van een kaartje is exorbitant en er zijn blijkbaar geen originele producties meer mogelijk op het commerciële toneel. Het zijn allemaal toneelstukken die zijn overgenomen uit Engeland of kleinere theaters, off-Broadway theaters, enzovoort. De enige rechtvaardiging die er was voor het commerciële theater was dat het alles voortbracht wat we hadden,en nu is het niets. Maar de machten die er zijn lijken volkomen tevreden te zijn om het op die manier te hebben. Ze riskeren niets meer en ze plukken gewoon de crème af.

Het theater is zo eindeloos fascinerend omdat het zo toevallig is. Het lijkt zoveel op het leven.

Theater is een zeer veranderlijke kunst. Het reageert op het moment in de geschiedenis zoals de krant doet, en er is geen voorspelling wat te bedenken.

Het probleem was om tegen elke prijs het gevoel te behouden dat je in het theater had dat je naar een echt persoon keek, Ja, maar een intense condensatie van zijn ervaring, niet alleen een realistische reeks afleveringen.

Mensen kijken naar anderen voor wat leiderschap, en het is niet slecht voor hen om het te leveren wanneer ze zich zo voelen.

Als een persoon zijn spirituele vervulling meet in termen van kosmische visioenen, die gemoedsrust of extase overtreffen, dan is het niet waarschijnlijk dat hij veel spirituele vervulling kent. Als hij het echter meet in termen van genieten van een zonsopgang, opgewarmd worden door de glimlach van een kind of iemand kunnen helpen een betere dag te hebben, dan zal hij waarschijnlijk veel spirituele vervulling kennen.

Tot een uur voordat de duivel viel, vond God hem mooi in de hemel.

Hij wil door iets heen leven - en in zijn geval is zijn meesterwerk zijn zoon. We willen dat allemaal, en het wordt aangrijpender naarmate we anoniemer worden in deze wereld.

Omdat het mijn naam is! Omdat ik geen ander in mijn leven kan hebben! Omdat ik lieg en mezelf teken bij leugens! Want ik ben het stof niet waard aan de voeten van hen die hangen! Hoe kan ik leven zonder mijn naam? Ik heb u mijn ziel gegeven; laat mij mijn naam!

Het komt zelden voor dat mensen de vraag worden gesteld die hen rechtstreeks voor zichzelf plaatst

... als je van je land houdt, waarom is het dan nodig om andere landen te haten?

De appel kan niet aan de boom van kennis worden vastgezet; als we eenmaal beginnen te zien, zijn we gedoemd en uitgedaagd om de kracht te zoeken om meer te zien, niet minder.

Een toneelschrijver woont in een bezet land. En als je niet zo kunt leven, blijf je niet.

Kan iemand zich de liefde herinneren? Het is alsof je de geur van rozen in een kelder probeert op te roepen. Je ziet misschien een roos, maar nooit het parfum.

Verraad is de enige waarheid die blijft hangen.

Vecht nooit eerlijk met een vreemde, jongen. Zo kom je nooit uit de jungle.

Iedereen houdt van een kind, maar niemand leent hem geld.

Ik heb meer vrienden gemaakt voor de Amerikaanse cultuur dan het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Ik heb zeker minder vijanden gemaakt, maar dat is niet erg moeilijk.

Een goede krant, denk ik, is een natie die tegen zichzelf praat.

Als ik enige rechtvaardiging heb om geleefd te hebben, is het gewoon, Ik ben niets anders dan fouten, mislukkingen enzovoort, maar ik heb geprobeerd een goed paar schoenen te maken. Daar zit wat waarde in.

Wanneer vandaag de rechtvaardiging voor hoop niet biedt, wordt morgen de enige Graal die het nastreven waard is.

Ik geloof in werk. Als iemand iets niet creëert, hoe klein het ook is, wordt hij ziek. Heel veel mensen hebben het gevoel dat ze water betreden -- dat als ze in rook zouden verdwijnen, het helemaal niets zou betekenen in deze wereld. En dat is een wanhopig en destructief gevoel. Het zal je doden.

Het beste werk dat iemand ooit schrijft is het werk dat op het punt staat hem in verlegenheid te brengen, altijd.

Weinigen van ons kunnen gemakkelijk onze overtuiging opgeven dat de samenleving op de een of andere manier zinvol moet zijn. De gedachte dat de staat gek is geworden en zoveel onschuldige mensen straft, is ondraaglijk. En dus moet het bewijs intern worden ontkend.

Groot drama is grote vragen of het is niets anders dan techniek. Ik kon me geen theater voorstellen dat mijn tijd waard was en de wereld niet wilde veranderen.

Ik denk dat het een vergissing is om ooit te zoeken naar hoop buiten jezelf.

Vergeet niet, jongen, je kunt sneller een gestolen miljoen dollar terugkrijgen dan een woord dat je weggaf.

Ik zeg niet dat hij een groot man is. Willie Loman heeft nooit veel geld verdiend. Zijn naam stond nooit in de krant. Hij is niet het beste personage dat ooit geleefd heeft. Maar hij is een mens en er gebeurt iets vreselijks met hem. Er moet dus aandacht worden besteed. Hij mag niet in zijn graf vallen als een oude hond. Aandacht, aandacht moet eindelijk aan zo ' n persoon worden besteed.

Als je iets analyseert, vernietig je het.

De schrijver moet erin zijn; hij kan er nooit aan één kant van staan. Hij moet erdoor bedreigd worden. Zijn eigen houding moet daarin getest worden. Het beste werk dat iemand ooit schrijft is het werk dat op het punt staat zichzelf in verlegenheid te brengen, altijd.

De mens moet zijn werktuigen vormen, opdat zij hem niet vormen.

Ik spreek mijn eigen zonden, ik kan een ander niet oordelen. Ik heb er geen tong voor.

God neemt ons werk echt serieus: het is verkeerd, het is een zonde, om een positie te accepteren of te blijven waarvan je weet dat het een mismatch voor je is. Misschien is dat een vorm van zonde die je nooit hebt overwogen - de zonde om in de verkeerde baan te blijven. Maar God heeft u niet op de aarde geplaatst om uw jaren te verspillen aan arbeid die zijn ontwerp of doel niet voor uw leven gebruikt, ongeacht hoeveel u ervoor betaald krijgt.

Het is de taak om vragen te stellen-dat was het altijd-en ze zo onverbiddelijk mogelijk te stellen. En om de afwezigheid van precieze antwoorden met een zekere nederigheid onder ogen te zien.

Men had het recht om te schrijven omdat andere mensen nieuws van de innerlijke wereld nodig hadden, en als ze te lang zonder dergelijk nieuws zouden gaan, zouden ze gek worden van de chaos van hun leven.

Ik beschouw het theater als een serieuze zaak, een die de mens menselijker maakt of zou moeten maken, dat wil zeggen minder alleen.

Toneelschrijver... ligt... het lakmoespapier van de Kunsten. Dat moet wel, want als hij niet op dezelfde golflengte werkt als het publiek, zou niemand weten waar hij het over had.