Eugene O'Neill beroemde citaten

God heeft ons monden gegeven die sluiten en oren die dat niet doen... dat zou ons iets moeten vertellen.

Er is geen heden of toekomst-alleen het verleden, dat steeds opnieuw gebeurt-nu.

De mens wordt gebroken geboren. Hij leeft door te herstellen. De genade van God is lijm.

We moeten vooral opnieuw leren geloven in de mogelijkheid van adel van geest in onszelf.

Niemand van ons kan helpen wat het leven ons heeft aangedaan. Ze zijn gedaan voordat je het beseft, en als ze eenmaal gedaan zijn, laten ze je andere dingen doen totdat uiteindelijk alles tussen je komt en wat je graag zou willen zijn, en je je ware zelf voor altijd hebt verloren.

Het leven is voor ieder mens een eenzame cel waarvan de muren spiegels zijn.

We praten over de Amerikaanse droom, en willen de wereld vertellen over de Amerikaanse droom, maar wat is die droom, in de meeste gevallen, anders dan de droom van materiële dingen? Ik denk soms dat de Verenigde Staten om deze reden de grootste mislukking is die de wereld ooit heeft gezien.

We vochten zo lang tegen kleine dingen dat we zelf klein werden.

Als iemand de zin van het leven wil begrijpen, moet hij leren de feiten over zichzelf leuk te vinden-hoe lelijk ze ook mogen lijken voor zijn sentimentele ijdelheid-voordat hij de waarheid achter de feiten kan leren. De waarheid is nooit lelijk.

We zijn waar eeuwen slechts tellen als seconden, en na duizend levens beginnen onze ogen te openen.

Nog een laatste woord van afscheid, beste meester en Meesteres. Wanneer jullie mijn graf bezoeken, zeg dan met spijt maar ook blijdschap in jullie hart bij de herinnering aan mijn lange gelukkige leven met jullie: "hier ligt iemand die ons liefheeft en die wij liefhadden."Hoe diep mijn slaap ook is, Ik zal je horen, en niet al de kracht van de dood kan mijn geest ervan weerhouden een dankbare staart te kwispelen.

Waarom ben ik bang om te dansen, ik die van muziek en ritme en gratie en lied en gelach houdt? Waarom ben ik bang om te leven, ik die van het leven en de schoonheid van het vlees en de levende kleuren van de aarde en de hemel en de zee houdt? Waarom ben ik bang om lief te hebben, ik die liefde liefhebt?

Als je 50 bent, begin je na te denken over dingen waar je nog niet eerder aan hebt gedacht. Vroeger dacht ik dat oud worden om ijdelheid ging, maar eigenlijk gaat het om het verliezen van mensen van wie je houdt. Rimpels krijgen is triviaal.

Schrijven is mijn vakantie van het leven.

Het was een grote fout, als ik als mens geboren was, zou ik veel succesvoller zijn geweest als meeuw of vis. Zoals het is, zal ik altijd een vreemdeling zijn die zich nooit thuis voelt, die niet echt wil en niet echt gewild is, die er nooit bij kan horen, die een beetje verliefd moet zijn op de dood!

Stel dat ik je zou vertellen dat het gewoon schoonheid is die me roept, de schoonheid van het Verre en onbekende, het mysterie en de betovering die me lokt, de behoefte aan vrijheid van grote wijde ruimtes, de vreugde om door en door te dwalen-op zoek naar het geheim dat daar verborgen is-voorbij de horizon?

Dogs...do niet verpesten hun slaap zorgen te maken over hoe de objecten die ze hebben te houden, en om de objecten die ze niet hebben te verkrijgen. Er is niets van waarde dat zij moeten nalaten, behalve hun liefde en hun geloof.

Het enige levende leven is in het verleden en de toekomst - het heden is een intermezzo - vreemd intermezzo waarin we verleden en toekomst oproepen om te getuigen dat we leven.

Het leven wordt misschien het best beschouwd als een nare droom tussen twee ontwakingen.

Het verleden is het heden, nietwaar? Het is ook de toekomst.

Het is een geweldig spel - het nastreven van geluk.

Ik word kunstenaar of niets!

De ouden - als kinderen-praten tegen zichzelf, want ze hebben die hopeloze wijsheid van ervaring bereikt die weet dat, hoewel men het op straat tot menigten zou uitroepen, of het in de kus tot zijn geliefde zou fluisteren, de enige oren die ooit iemands geheimen kunnen horen, de eigen zijn!

Ik wist het. Ik wist het. Geboren in een hotelkamer - en godverdomme - gestorven in een hotelkamer.

Neem wat hout en canvas en spijkers en zo. Bouw een theater, een podium, steek het aan, leer erover. Als je dat hebt gedaan, Weet je waarschijnlijk hoe je een toneelstuk moet schrijven.

De eenzaamheid van de mens is slechts zijn angst voor het leven.

Ik zat een jaar in de beroemde klas van Professor Baker op Harvard. Daar leerde ik ook een aantal dingen die nuttig voor mij waren-vooral wat niet te doen. Neem bijvoorbeeld geen tien regels om iets te zeggen dat in één regel gezegd kan worden.

Het leven is een langgerekte leugen, met een snuffelende zucht aan het einde ervan.

Dronken van wat? Met wijn, met poëzie, of met deugd, zoals je wilt. Maar wees dronken.

De vredesvoorwaarden van de tijd, na het lange tussenspel van oorlog met het leven, moeten nog worden afgesloten-de jeugd moet fatsoenlijk wegblijven-zo veel oude wonden moeten misschien losgemaakt worden en oude littekens met trots erop gewezen worden, om onszelf te bewijzen dat we dapper en nobel zijn geweest.

Ik heb mijn dans met dwaasheid gehad, noch ontwijk ik de schuld; Ik heb de zogenaamde wijn van het leven gedronken en de prijs van schaamte betaald; maar ik weet dat ik surcease zal vinden, de rest waar mijn geest naar verlangt, waar de regenbogen spelen in de vliegende nevel, 'midden in de scherpe zoutkus van de golven.

Alles leek en klonk onwerkelijk. Niets was wat het is. Dat is wat ik wilde - alleen zijn met mezelf in een andere wereld waar de waarheid onwaar is en het leven zich voor zichzelf kan verbergen.

Welke beestachtige incidenten onze herinneringen aandringen op het koesteren, het lelijke en het walgelijke; de mooie dingen die we moeten dagboeken bijhouden om te onthouden.

Terwijl je nog steeds mooi bent en het leven nog steeds verleidt, is het zo ' n fijn gebaar van minachtende trots om het te verpesten.

Nieuwsgierigheid doodde de kat, maar tevredenheid bracht hem terug.

Critici? Ik hou van elk Bot in hun hoofd.

Geobsedeerd door een sprookje, brengen we ons leven door op zoek naar een magische deur en een verloren Koninkrijk van vrede.

Degenen die slagen en niet doorgaan naar grotere mislukkingen zijn de geestelijke middenklasse.

Zoals de visie van een heilige op zaligheid. Als de sluier van de dingen zoals ze lijken terug getrokken door een onzichtbare hand. Voor een seconde zie je-en het zien van het geheim, zijn het geheim. Voor een seconde is er Betekenis! Dan laat de hand de sluier vallen en je bent weer alleen, verdwaald in de mist, en je struikelt nergens naartoe, zonder goede reden!

De leugen van een droom is wat leven geeft aan het hele misbegotten gekke lot van ons, dronken of nuchter.

Je zei dat ze het geheim van geluk hadden gevonden omdat ze nooit hadden gehoord dat liefde een zonde kan zijn.

Wanneer mensen goden maken, is er geen God!

Een spel van geheime, sluwe strategieën, waarin alleen de dwazen die voorbestemd zijn om te verliezen hun ware doelen of motieven onthullen - zelfs aan zichzelf.

Ik ben verre van pessimistisch...integendeel, ondanks mijn littekens, word ik dood gekieteld bij het leven.

We zouden zeilen in de dageraad, met een lichte bries, een lied zingen zonder er om te geven. En achteraan zou het land laag zinken en uitsterven, maar we zouden er geen acht op geven, maar een lach, en nooit achterom kijken. Want de dag die was, was genoeg, want we waren vrije mannen - en ik denk dat het alleen slaven zijn die aandacht schenken aan de dag die voorbij is of de dag die komt - totdat ze oud zijn zoals ik.

Geluk haat de timide. Wetenschap ook.

Het kind was ziek bij de geboorte, getroffen door een erfelijke ziekte die alleen de meest vitale mannen kunnen afschudden. Ik bedoel armoede - de dodelijkste en meest voorkomende van alle ziekten.

[Haar] liefde en tederheid ... gaf me het geloof in liefde dat me in staat stelde om mijn doden eindelijk onder ogen te zien en dit toneelstuk te schrijven-schrijf het met diep medelijden en begrip en vergeving voor alle vier de spookachtige Tyrones.

Waarom kan je je Shakespeare niet herinneren en de derderangs vergeten? Je zult vinden wat je probeert te zeggen in hem - zoals je al het andere zult vinden dat het waard is om te zeggen. We zijn zulke dingen als dromen zijn gemaakt op, en ons kleine leven is afgerond met slaap.- 'Prima! Dat is prachtig. Maar dat probeerde ik niet te zeggen. We zijn zo ' n spul als mest is gemaakt op, dus laten we drinken op en vergeet het. Dat is meer mijn idee.

Het is een mysterie - Het mysterie dat een man of vrouw kan voelen maar niet kan begrijpen als de Betekenis van een gebeurtenis - of ongeluk - in enig leven op aarde.