Jonathan Franzen beroemde citaten

Als je in je kamer blijft en je woede of spot of je schouders ophaalt, zoals ik al vele jaren deed, zijn de wereld en haar problemen onmogelijk ontmoedigend. Maar wanneer je naar buiten gaat en jezelf in een echte relatie brengt met echte mensen, of zelfs alleen maar echte dieren, is er een zeer reëel gevaar dat je uiteindelijk van sommige van hen houdt. En wie weet wat er dan met je kan gebeuren?

Ik probeer dingen te schrijven die niet verfilmd kunnen worden. Mijn romans hebben vele pogingen om ze te filmen gedwarsboomd en ik denk dat dat ook Waar was voor het essay. Als je echt had geprobeerd om trouw te zijn aan het essay, zou het misschien saai zijn geweest. Dus het nemen van die kleine cast van personages en het uitbreiden ervan, dat was wat opwindend was aan het project voor mij.

Ik denk dat mijn leven niet altijd gelukkig is geweest, of gemakkelijk, of precies wat ik wil. Op een gegeven moment moet ik gewoon proberen niet te veel na te denken over bepaalde dingen, anders breken ze mijn hart.

Ik denk dat we in een tijdperk van problemen leven die, als je een stap terug doet en ze wereldwijd bekijkt, niet kunnen worden opgelost. Een reactie daarop is: "ach, het is allemaal hopeloos. De natuurlijke wereld wordt verwoest, vogels verdwijnen, de planeet warmt op en dus is alles wat we op kleinere schaal zouden kunnen doen zinloos."

De plaats van stilte waar je naartoe moet om te schrijven, maar ook om serieus te lezen, is het punt waar je daadwerkelijk verantwoorde beslissingen kunt nemen, waar je daadwerkelijk productief kunt omgaan met een anders enge en onhandelbare wereld.

Als je naar het Nieuwe Testament kijkt, is het een evangelie van liefde. Ja, Er wordt gesproken over oordeel en er wordt gesproken over de hemel en er wordt gesproken over mensen die niet in de hemel komen, maar het lijkt me niet dat de fundamentele boodschap van de evangeliën er een was van schuld en vergelding, zozeer als liefde.

Het is twijfelachtig of iemand met een internetverbinding op zijn werkplek goede fictie schrijft.

Aardige mensen worden niet per se verliefd op aardige mensen.

Goede romans worden geproduceerd door mensen die zich vrijwillig isoleren en diep gaan, en vanuit de diepte rapporteren over wat ze vinden.

De menselijke soort kreeg heerschappij over de aarde en greep de gelegenheid aan om andere soorten uit te roeien en de atmosfeer te verwarmen en in het algemeen dingen naar zijn eigen beeld te ruïneren, maar het betaalde deze prijs voor zijn privileges: dat het eindige en Specifieke dierlijke lichaam van deze soort een brein bevatte dat in staat was het oneindige te begrijpen en zelf oneindig wilde zijn.

Lezen stelt me in staat om een gevoel van iets substantiefs te behouden-mijn ethische integriteit, mijn intellectuele integriteit.

Omdat onze technologie eigenlijk slechts een verlengstuk van onszelf is, hoeven we geen minachting te hebben voor de manipuleerbaarheid ervan op de manier die we met echte mensen zouden kunnen hebben. Het is allemaal één grote eindeloze lus. We houden van de spiegel en de spiegel houdt van ons. Een persoon tot vriend brengen is slechts de persoon opnemen in onze privézaal van vleiende spiegels.

Brooklyn was net als Philadelphia beter gemaakt door de nabijheid van Manhattan.

Fictie is een oplossing, de beste oplossing, voor het probleem van existentiële eenzaamheid.

We kunnen wereldwijd flippen, maar we lijden lokaal.

Hoe verkeerd om zo negatief te zijn geweest, hoe verkeerd om zo somber te zijn geweest, hoe verkeerd om weg te lopen van het leven, hoe verkeerd om nee te hebben gezegd, keer op keer, in plaats van ja.

Als multiculturalisme erin slaagt om van ons een natie van onafhankelijk gemachtigde stammen te maken, zal elke stam het comfort van slachtofferschap worden ontnomen en gedwongen worden om de menselijke beperking te confronteren voor wat het is: een vaste waarde van het leven.

Maar de eerste les die lezen leert is hoe je alleen kunt zijn.

Er is een gevaarlijk verdriet bij de eerste geluiden van het werk van iemand anders in de ochtend; het is alsof stilte pijn ervaart door gebroken te worden.

De persoonlijkheid die vatbaar is voor de droom van grenzeloze vrijheid is een persoonlijkheid die ook vatbaar is, mocht de droom ooit zuur worden, voor misantropie en woede.

Je leest een boek of je leest het niet.

Niets kwam in het hoofd zonder foto ' s te worden.

Het beledigde zijn gevoel van zichzelf, omdat hij een individu was uit een tijdperk van individuen, en een reeks lichten was, net als hij, een individueel ding. Hoe weinig het ding ook had gekost, het weggooien was zijn waarde ontkennen...

Ik kan geen idee verdragen dat serieuze fictie goed voor ons is, omdat ik niet geloof dat alles wat mis is met de wereld een remedie heeft.

Zijn vermoeidheid deed zoveel pijn dat het hem wakker hield.

Hij werd een ander gegevenspunt in het Amerikaanse experiment van zelfbestuur, een experiment dat vanaf het begin statistisch scheef was, omdat het niet de mensen met sociale genen waren die de drukke oude wereld ontvluchtten voor het nieuwe continent; het waren de mensen die niet goed met anderen konden opschieten.

Toen wachtte ze, met gespleten lippen en een brutale uitdaging in haar ogen, om te zien hoe haar aanwezigheid-het drama van haar zijn-zich registreerde. Op de manier van zulke kuikens leek ze overtuigd van de originaliteit van haar provocatie.

Alles wat hij deed was op zijn minst gedeeltelijk en vaak totale bullshit ' (402).

Vogels waren als dinosaurussen ' betere zelf. Ze hadden een kort leven en lange zomers. We zouden allemaal zo gelukkig moeten zijn om zulke erfgenamen achter te laten.

Integriteit is een neutrale waarde. Hyena ' s hebben ook integriteit. Het zijn pure hyena ' s.

Het betreuren van andere mensen-hun gebrek aan perfectie-was altijd onze sport geweest.

Hij kon niet achterhalen of ze enorm goed was aangepast of ernstig in de war was.

ze was zo ' n persoonlijkheid en zo weinig anders dat zelfs recht naar haar staren hij geen idee had hoe ze er echt uitzag.

Elk nieuw ding dat hij in het leven tegenkwam, dreef hem in een richting die hem volledig overtuigde van de juistheid ervan, maar toen dook het volgende nieuwe ding op en dreef hem in de tegenovergestelde richting, wat ook goed voelde. Er was geen controlerend verhaal: hij leek zichzelf een puur reactieve Flipper in een spel waarvan het enige doel was om in leven te blijven om in leven te blijven.

Het klonk alsof hij een vrij goed idee had wat hij zei," antwoordde Van, verrassend weinig woede. "Het is jammer dat hij zo overintellectualiseerde. Hij deed zo ' n goed werk, en toen moest hij het intellectualiseren.

De pijn was buitengewoon. En toch ook vreemd welkom en herstellend, hem nieuws brengen van zijn levendigheid en zijn caughtness in een verhaal groter dan hijzelf.

Dit was niet de persoon die hij had gedacht te zijn, of zou hebben gekozen om te zijn als hij vrij was geweest om te kiezen, maar er was iets troostend en bevrijdend aan het zijn van een daadwerkelijk bepaald iemand, in plaats van een verzameling tegenstrijdige potentiële iemand.

Hij wilde dat iemand zag hoeveel pijn hij deed.