Thomas Pynchon beroemde citaten

Als ze je de verkeerde vragen kunnen laten stellen, hoeven ze zich geen zorgen te maken over antwoorden.

Waarom zouden dingen gemakkelijk te begrijpen zijn?

Oh, dit bier hier is koud, koud en hopbitter, het heeft geen zin om naar boven te komen voor lucht, gulp, totdat het allemaal ...

Er is een theorie die rondgaat dat de V. S. A. Een gigantisch Vrijmetselaars complot was en nog steeds is onder de ultieme controle van de groep die bekend staat als de Illuminati. Het is moeilijk om lang te kijken naar het vreemde enkele oog dat de piramide bekroont die op elk dollarbiljet wordt gevonden en het verhaal niet een beetje te geloven. Te veel anarchisten in het 19e-eeuwse Europa-Bakoenin, Proudhon, Salverio Friscia-waren Vrijmetselaars om het puur toeval te laten zijn. Liefhebbers van wereldwijde samenzwering, niet allemaal Katholiek, kunnen rekenen op de Vrijmetselaars voor een paar goede rillingen en leegtes als al het andere faalt.

Tijd wordt nooit verspild als je vergeet om iets mee te nemen om te lezen.

Het verliezen van vertrouwen is een ingewikkelde zaak en kost tijd. Er zijn geen openbaringen, geen momenten van waarheid. Het vergt veel nadenken en concentratie in de latere fasen, die zelf tot stand komen door een opeenhoping van kleine ongelukken: voorbeelden van algemeen onrecht, ongeluk dat op de goddelijke gebeden van de eigen onbeantwoord valt.

Elke gek in de wereld zit op mijn golflengte.

Een schreeuw komt door de lucht.

Murphy 's Law, die brutale proletarische heruitdrukking van Godel' s stelling ...

Als patronen van enen en nullen 'als' patronen van mensenlevens en-dood waren, als alles over een individu in een computerrecord kon worden weergegeven door een lange reeks van enen en nullen, wat voor soort schepsel zou dan worden weergegeven door een lange reeks levens en sterfgevallen?

Er is hier geen echte richting, geen machtslijnen of samenwerking. Beslissingen worden nooit echt genomen-in het beste geval slagen ze erin om te komen, uit een chaos van peeves, grillen, hallucinaties en rondom klootzakken.

Ik kwam", zei ze, "in de hoop dat je me uit een fantasie kon praten."Koester het!"schreeuwde hilarisch, fel. "Wat heeft iemand van jullie nog meer? Houd het stevig vast bij zijn kleine tentakel, laat de freudianen het niet weghalen of de apothekers vergiftigen het uit je. Wat het ook is, houd het dierbaar, want als je het verliest, ga je door naar de anderen. Je begint op te houden te zijn.

Laat de vrede van deze dag hier morgen zijn als ik wakker word.

Idle dreaming is vaak de essentie van wat we doen.

Ik geloof dat 'kluizenaar' een codewoord is dat door journalisten wordt gegenereerd ... dat betekent:'praat niet graag met verslaggevers'.

Echte vlucht en dromen van vliegen gaan samen. Beide zijn onderdeel van dezelfde beweging. Niet A Voor B, maar allemaal samen.

Er zijn verhalen, zoals kaarten die overeenkomen... te consistent tussen te veel talen en geschiedenissen om alleen maar wishful thinking te zijn.... Het is altijd een verborgen plaats, de weg naar binnen is niet duidelijk, de geografie is even spiritueel als fysiek. Als je het tegenkomt, is je sterkste zekerheid niet dat je het hebt ontdekt, maar dat je ernaar bent teruggekeerd. In een enkele grote episode van licht, herinner je je alles.

Alle dieren, de planten, de mineralen, zelfs andere soorten mensen, worden elke dag gebroken en weer in elkaar gezet, om een paar elite te behouden, die het luidste zijn om over vrijheid te theoretiseren, maar het minst vrij van allemaal.

Wat is dit? Wat doen de antagonisten hier-hun eigen publiek infiltreren? Nou, ze zijn niet echt. Het is het publiek van iemand anders op dit moment, en deze nachtelijke spektakels zijn een merkbaar deel van de donkere uren van het leven van de rocket capital. De kans op een paradox is hier echt kleiner dan je denkt.

Dus de stad werd de materiële uitdrukking van een bepaald verlies van onschuld-niet seksuele of politieke onschuld, maar op de een of andere manier een gedeelde droom van wat een stad op zijn best zou kunnen blijken te zijn-de inwoners werden en zijn gebleven, een verbitterd en amnesiac ras, gewond maar niet in staat om verbinding te maken door middel van het geheugen naar het moment van verwonding, niet in staat om het gezicht van hun overtreder op te roepen.

Er was geen verschil tussen het gedrag van een god en de handelingen van puur toeval...

Voor elke soort vampier is er een soort kruis.

Het is een algemeen begrip. Gevallen vonken. Fragmenten van vaten die bij de schepping zijn gebroken. En op een dag, op de een of andere manier, voor het einde, een bijeenkomst terug naar huis. Een boodschapper uit het Koninkrijk, die op het laatste moment arriveert. Maar ik zeg jullie dat er geen dergelijke boodschap is, geen dergelijk thuis-alleen de miljoenen laatste momenten . . . meer niet. Onze geschiedenis is een verzameling van laatste momenten.

De heilige wiens water lampen kan aansteken, de helderziende wiens verzuim in herinnering de adem van God is, de ware paranoïde voor wie alles is georganiseerd in sferen vreugdevol of bedreigend over de centrale pols van zichzelf, de dromer wiens woordspelingen oude stinkende schachten en tunnels van waarheid onderzoeken, handelen allemaal in dezelfde speciale relevantie voor het woord, of wat het ook is, het woord is er, bufferend, om ons te beschermen. De daad van metafoor dan was een stuwkracht op waarheid en een leugen, afhankelijk van waar je was: binnen, veilig of buiten, verloren.

Om humanisme te hebben moeten we eerst overtuigd zijn van onze menselijkheid. Naarmate we verder in decadentie komen, wordt dit moeilijker.

Sommigen van ons zijn bang om te sterven, anderen voor menselijke eenzaamheid. Profane was bang voor land of zeegezichten als deze, waar niets anders leefde dan zichzelf.

Achter de hiërogliefen zou er ofwel een transcendente betekenis zijn, ofwel alleen de aarde.

Hij besloot dat we lijden aan grote tijdelijke heimwee voor het decennium waarin we geboren zijn.

Je weet wat een wonder is. Niet wat Bakoenin zei. Maar een andere wereld binnendringt in deze. Meestal leven we vreedzaam naast elkaar, maar als we dat doen, is er een ramp.

Lengte is meestal intensiteit. Geen tijd.

Laat ik ondubbelzinnig zijn. Ik laat me liever niet fotograferen.

Ooit zal het allemaal met een machine gebeuren. Informatiemachines.

Informatie. Wat is er mis met drugs en vrouwen? Is het een wonder dat de wereld gek is geworden, met informatie die het enige echte medium van uitwisseling is geworden?

De anarchist is helemaal in het zwart gekleed. In het donker zie je alleen zijn ogen. Het dateert uit de jaren 1930. Porky Pig is een kleine jongen. De kinderen vertelden me dat hij nu een neefje heeft, Cicero. Weet je nog, tijdens de oorlog, toen Porky in een defensie fabriek werkte? Hij en Bugs Bunny. Dat was ook een goede.

In de achttiende eeuw was het vaak handig om de mens als een uurwerkautomaat te beschouwen. In de negentiende eeuw, met de Newtoniaanse fysica vrij goed geassimileerd en veel werk in de thermodynamica gaande, werd de mens gezien als een warmtemotor, ongeveer 40 procent efficiënt. Nu in de twintigste eeuw, met nucleaire en subatomaire fysica een gang van zaken, was de mens iets geworden dat röntgenstralen, gammastralen en neutronen absorbeert.

Rechts en links; de kas en de straat. Rechts kan alleen hermetisch leven en werken, in de kas van het verleden, terwijl buiten links hun zaken vervolgen in de straten die worden gemanipuleerd door het geweld van de menigte. En kan niet anders leven dan in het droomlandschap van de toekomst.

Een aantal zwakke meisjes... gevangenen in de bovenste kamer van een ronde toren, die een soort wandtapijt borduurden dat door de gespleten ramen naar een leegte vloeide, hopeloos op zoek naar het vullen van de leegte: voor alle andere gebouwen en wezens, alle golven, schepen en bossen van de aarde waren in dit wandtapijt opgenomen, en het wandtapijt was de wereld.

De realiteit zit in dit hoofd. Mijne. Ik ben de projector in het planetarium, al het gesloten kleine universum dat zichtbaar is in de cirkel van dat podium komt uit mijn mond, ogen en soms ook andere openingen.

Als Amerika een persoon was, en het ging zitten, zou Lancaster town in een Onadembare duisternis worden gedompeld.

Als de wereld niets bood, nergens om te ondersteunen of draaglijk te maken wat haar privé verdriet ook was, dan is het die wereld, en niet zij, die de schuld heeft.

Je gaat van droom naar droom in mij. Je hebt een doorgang naar mijn laatste armoedige hoek, en daar, tussen het puin, heb je leven gevonden. Ik weet niet meer zeker welke van alle woorden, beelden, dromen of spoken van jou zijn en welke van mij.het is verleden tijd om uit te zoeken.

Wat voor soort tijdperk is dit waar een man zijn vijand alleen wordt als hij zijn rug toekeert?

Kan het niet vaak genoeg zeggen-verander je haar, verander je leven.

Word te conceptueel, te schattig en afgelegen, en je personages sterven op de pagina.

Ik droomde... over mijn grootvader. Een heel oude man, minstens zo oud als ik nu ben, 91. Ik dacht, toen ik een jongen was, dat hij zijn hele leven 91 was geweest. Het voelt alsof ik mijn hele leven 91 ben geweest.

Onze geschiedenis is een verzameling van laatste momenten

Ze dacht aan zonsopgang boven de bibliotheekhelling van de Cornell universiteit die niemand had gezien omdat de helling naar het westen kijkt.

Iedereen die dezelfde woorden zegt is dezelfde persoon als de spectra hetzelfde zijn, alleen gebeuren ze anders in de tijd, snap je? Maar de tijd is willekeurig. Je kiest je nulpunt waar je maar wilt, op die manier kun je de tijdlijn van elke persoon zijwaarts schudden totdat ze allemaal samenvallen.

MARG: je bent zo dichtbij.STEN: aan wie? Margravine, zelfs niet voor zichzelf. Deze plek, dit eiland: zijn hele leven heeft hij niets anders gedaan dan van eiland naar eiland springen. Is dat een reden? Moet er een reden zijn? Zal hij u zeggen: hij werkt voor geen Whitehall, niet denkbaar, tenzij, ha, ha, het netwerk van witte zalen in zijn eigen hersenen: deze karakterloze gangen houdt hij geveegd en gecorrigeerd voor af en toe bezoekende agenten.

Misschien maakte zijn vertrouwdheid het tijdelijk onzichtbaar voor je.