John Updike beroemde citaten

Inspiratie komt als een pakket materiaal dat moet worden afgeleverd.

Wat boeken lijkt te verkopen is goede mond-tot-mondreclame, geen promotie tours. Ik ben te oud om te geloven dat mediapromotie van een boek echt belangrijk is. Het gaat erom hoe het er over 100 jaar uitziet, niet hoeveel exemplaren er verkocht worden.

Perfectionisme is de vijand van de schepping, zoals extreme eenzaamheid de vijand is van welzijn.

Fictie schrijven is als muziek. Je moet het in beweging houden. Je kunt langzame bewegingen hebben, maar er moet een gevoel van momentum zijn, van ergens heen gaan. Je hoort een stukje Beethoven en het heeft een gevoel van momentum dat onmiskenbaar van hem is. Dat is een mooie kwaliteit als je het in fictie kunt doen.

Het bestaan zelf voelt niet verschrikkelijk; het voelt eerder als een extase, die we alleen nog hoeven te ervaren.

De illusie is een overeenkomst tussen de lezer en de schrijver dat dit [verhaal] als het leven zal zijn. De emotionele temperatuur daalt als je voetnoten hebt.

Er is deze eigenschap, in de dingen, van de juiste manier die in het begin verkeerd lijkt.

Als je de bestsellerlijst bekijkt, zijn het vooral thrillers. Er zijn maar weinig boeken die proberen een beeld te creëren van het leven dat we leven. Ik wist dat er schrijvers waren die tweed jassen droegen en in Connecticut woonden en op de een of andere manier hun brood verdienden, en dat was wat ik wilde doen. Ik heb geprobeerd zo goed mogelijk te schrijven met boeken die iets zeggen tegen elke lezer.

In de hoop een spiegel te maken, poetst de minnaar het gezicht van zijn geliefde totdat hij een schedel produceert.

Het educatieve aspect van kunsttentoonstellingen is overheersend geworden: sommige tentoonstellingen kunnen je somber maken van het proberen de muren te lezen. Vermoedelijk is een kunstwerk tijdloos en kan het ons iets zeggen. Je ontneemt de kunst het recht om voor zichzelf te spreken.

Als je in een spiegel kijkt, zie je niet jezelf, maar een soort apische fout die in angstige symmetrie wordt gesteld kool uoy nehW rorrim a otni ton si ti Ë " ees uoy flesruoy dnik a tub rorre hsipa fo lufraef ni desop yrtemmys

Ik ben niet tegen TV; ik ga niet naar de ochtend talkshows omdat ik niet uitgenodigd ben. Als ik dat was, zou ik kunnen gaan.

Seks is als geld, maar te veel is genoeg.

Dus, Weet je, ik denk dat elk leven genoeg materiaal bevat, genoeg uitgangspunten, om de carrière van een schrijver te voeden en dat we ons geen zorgen moeten maken over wat we niet zijn, maar om te proberen ons te concentreren op wat we zijn en wat we wel weten.

Schrijven wordt een soort schild, een manier om je te verstoppen, een manier om pijn in honing te veranderen.

Ik had het gevoel dat een aantal critici zichzelf hadden aangewezen, toen ze met een nieuw boek van mij gingen zitten, om te corrigeren wat ze voelden dat mijn opgeblazen reputatie was en zodat het boek in de hand niet echt een kans kreeg maar een soort wapen maakte in de Algemene poging om me op maat te brengen.

De wereld eindigt steeds, maar nieuwe mensen die te dom zijn om het te weten, blijven verschijnen alsof het plezier net is begonnen.

Ik denk dat het de zin-tot-zin genoegens zijn, de kleine verrassingen van een verrassende stijl van een acute stijl, en ook de manier waarop dingen na elkaar gebeuren, dat een boek interessant maakt om pagina tot pagina te lezen

Ik wil boeken schrijven die de file in ieders hoofd ontsluiten.

Je stelt je een lezer voor en probeert de lezer geïnteresseerd te houden. Dat is storytelling. Je hoopt ook de lezer te belonen met een gevoel van een voltooid ontwerp, dat iemand de leiding heeft, en dat terwijl het leven zinloos is, het boek niet zinloos is. De auteur weet waar hij naartoe gaat. Dat is vorm.

Als je het lef hebt om jezelf te zijn, zullen andere mensen je prijs betalen.

Er is altijd een kans op mislukking, om iets totaal onnodig te produceren. Maar ik denk dat die kans op mislukking is wat maakt koord lopen, race-auto rijden...

Het schrapen en knallen van Keds op losse steegjes lijkt hun stemmen hoog in de vochtige Mars luchtblauw boven de draden te katapulteren.

Een mens zijn is in een staat van spanning zijn tussen je begeerten en je dromen, en de sociale realiteit om je heen en je verplichtingen jegens je medemens.

Dromen komen uit; zonder die mogelijkheid zou de natuur ons niet aanzetten om ze te hebben.

Celebrity is een masker dat in het gezicht eet.

Muzikanten zijn erg mysterieuze en geweldige mensen voor mij; Ik weet niet hoe ze het doen.

Regen is genade; regen Is de hemel die neerdaalt naar de aarde; zonder regen zou er geen leven zijn.

Het schrijven is een soort daad van agressie, en een persoon die niet agressief is in zijn normale, mag ik zeggen, omgang met de mensheid zou heel goed een agressieve schrijver kunnen zijn.

Schrijven en herschrijven is een constante zoektocht naar wat men zegt.

Het leek me belangrijk om over mensen te schrijven om de seksuele transacties tussen hen te kunnen beschrijven. Het is-voor veel mensen is het de hoogte van, wat ze zien, van extase en poëzie is in hun seksuele ontmoetingen. En bovendien eindigt persoonlijkheid - menselijke persoonlijkheid niet in de slaapkamer, maar blijft bestaan.

Een gezonde mannelijke volwassene verbruikt elk jaar anderhalf keer zijn eigen gewicht in het geduld van andere mensen.

Ik denk dat mensen naar schrijvers kijken om de waarheid te vertellen op een manier die niemand anders wil, niet politici of ministers of sociologen. De taak van een schrijver is om, door middel van fictie, op de een of andere manier de manier waarop we leven te beschrijven. En voor mij lijkt dit een belangrijke taak, zeer de moeite waard om te doen, en ik denk ook, voor het lezen publiek, het lijkt, hoewel ze het misschien niet verwoorden, het lijkt hen iets de moeite waard om ook te doen.

Het essentiële zelf is onschuldig, en wanneer het zijn eigen onschuld proeft, weet het dat het voor altijd leeft.

Ik schrijf over, min of meer, alles wat ik kan bedenken, dat is dat ik mijn verbeelding zo ver mogelijk rek. Ik zit een beetje vast in het midden voor zover mijn leven gaat, en daarom neigt mijn verbeelding naar nul in dingen die inderdaad in het midden zijn. Dat wil zeggen, Ik schrijf niet over de zeer rijken, die ik nauwelijks ken, of de zeer armen die ik ook niet goed ken.

Een leider is iemand die, uit waanzin of goedheid, vrijwillig de wee van het volk op zich neemt. Er zijn maar weinig mannen zo dwaas, vandaar de grillige kwaliteit van leiderschap in de wereld.

De echte New Yorker gelooft in het geheim dat mensen die ergens anders wonen, in zekere zin een grapje moeten maken.

Elke dag worden we licht veranderd wakker, en de persoon die we gisteren waren is dood. Dus waarom, zou men kunnen zeggen, bang zijn voor de dood, als de dood de hele tijd komt?

Kunst is als babyschoenen. Als je ze met goud bedekt, kunnen ze niet meer worden gedragen.

Kleiner dan een brooddoos, groter dan een tv-afstandsbediening, past het gemiddelde boek in de menselijke hand met een verleidelijke nesteling, een kus van textuur, of het nu gaat om een omslagdoek, een geglazuurd jasje of een flexibele paperback.

Elk huwelijk bestaat meestal uit een aristocraat en een boer. Van een leraar en een leerling.

Ik ben bereid om goede smaak te tonen, als ik kan, in de woonkamer van iemand anders, maar ons leesleven is te kort voor een schrijver om op enige manier beleefd te zijn. Omdat zijn woorden in stilte en intimiteit de hersenen van een ander binnendringen, moet hij net zo eerlijk en expliciet zijn als wij met onszelf.

We overleven tenslotte elk moment, behalve het laatste.

Elke activiteit wordt creatief wanneer de doener geeft om het goed of beter te doen.

Vier jaar was genoeg van Harvard. Ik had nog veel te leren, maar had het bevrijdende idee gekregen dat ik mezelf nu kon leren.

Het literaire toneel is een soort vlot van Medusa, klein en zinkend, en het instinct van een nieuwkomer om aan boord te klauteren is om op zijn vingers te stappen.

Naakt zijn benadert revolutionair; blootsvoets gaan is louter populisme.

Er is de angst dat je op de een of andere manier verzuimde te zeggen wat echt van jou was om te zeggen.

Het leven is een nacho. Het kan lekker-knapperig of squishy-yucky zijn. Het hangt ervan af hoe lang het duurt voordat je begint te eten.

Ik wil vooral de Muze van de poëzie opnieuw hof maken, die vier jaar geleden met de postbode wegliep en me af en toe alleen een gekrabbelde ansichtkaart liet vallen.