Flannery O'Connor beroemde citaten

De hele menselijke natuur verzet zich krachtig tegen genade omdat genade ons verandert en de verandering pijnlijk is.

Ik schrijf omdat ik niet weet wat ik denk totdat ik lees wat ik zeg.

Jullie zullen de waarheid kennen en het zal jullie vreemd maken.

De waarheid verandert niet naargelang ons vermogen om het te verdragen.

Je zult Christus gevonden hebben als je je zorgen maakt over het lijden van anderen en niet over dat van jezelf.

...je moet de wereld koesteren op hetzelfde moment dat je worstelt om het te verdragen.

Een verhaal is een manier om iets te zeggen dat niet op een andere manier kan worden gezegd, en het vereist elk woord in het verhaal om te zeggen wat de betekenis is. Je vertelt een verhaal omdat een verklaring ontoereikend zou zijn. Als iemand vraagt waar een verhaal over gaat, is het enige juiste om hen te vertellen het verhaal te lezen. De Betekenis van fictie is geen abstracte betekenis, maar ervaren betekenis.

Op dit moment lijkt de hele wereld door een donkere nacht van de ziel te gaan.

Een van de gevolgen van het moderne liberale protestantisme is geweest dat de religie geleidelijk in poëzie en therapie werd veranderd, dat de waarheid steeds vager en meer en meer relatief werd, dat intellectuele verschillen werden verbannen, dat men afhankelijk werd van gevoel in plaats van gedachte, en dat men geleidelijk tot de overtuiging kwam dat God geen macht heeft, dat hij niet met ons kan communiceren, zich niet aan ons kan openbaren, dat hij dat inderdaad niet heeft gedaan, en dat religie onze eigen zoete uitvinding is.

[Zichzelf] kennen is vooral weten wat iemand mist. Het is om jezelf te meten tegen de waarheid, en niet andersom. Het eerste product van zelfkennis is nederigheid . . .

Wanneer ik vroeg waarom Zuidelijke schrijvers in het bijzonder een voorliefde hebben voor het schrijven over freaks, zeg ik dat het is omdat we er nog steeds een kunnen herkennen.

Wat mensen zich niet realiseren is hoeveel religie kost. Ze denken dat geloof een grote elektrische deken is, terwijl het natuurlijk het kruis is.

Zelfs in het leven van een christen stijgt en daalt het geloof als de getijden van een onzichtbare zee. Het is er, zelfs als hij het niet kan zien of voelen, als hij wil dat het er is. Je beseft, denk ik, dat het waardevoller, mysterieuzer, alles bij elkaar genomen immenser is dan alles wat je kunt leren of beslissen, het zal je vrij houden - niet vrij om te doen wat je wilt, maar vrij om gevormd te worden door iets dat groter is dan je eigen intellect of het intellect om je heen.

Het is de taak van de kunstenaar om de vreemdheid van de waarheid te ontdekken

Iedereen die een zuidelijke jeugd overleeft, heeft genoeg materiaal om een leven lang mee te gaan.

Als we ons verleden vergeten, zullen we ons onze toekomst niet herinneren en dat zal ook zo zijn omdat we er geen zullen hebben.

De waarheid verandert niet naargelang ons vermogen om het emotioneel te verdragen. Een hogere paradox verwart zowel emotie als rede en er zijn lange perioden in het leven van ons allemaal, en van de heiligen, wanneer de waarheid zoals geopenbaard door het geloof afschuwelijk, emotioneel verontrustend, ronduit weerzinwekkend is. Wees getuige van de donkere nacht van de ziel in individuele heiligen. Op dit moment lijkt de hele wereld door een donkere nacht van de ziel te gaan.

Jezelf accepteren sluit een poging om beter te worden niet uit.

Een God die je begrijpt zou minder zijn dan jezelf.

Vergeet niet dat je een verhaal niet schrijft omdat je een idee hebt, maar omdat je een geloofwaardig personage hebt.

Over het feminisme denk ik nooit na...eigenschappen die specifiek vrouwelijk of mannelijk zijn. Ik denk dat ik mensen in twee klassen opdeel: de irritante en de niet-irritante, zonder rekening te houden met seks. Ja en er zijn de Medium ergernis en de zeldzame ergernis.

Het schrijven van een roman is een vreselijke ervaring, waarbij het haar vaak uitvalt en de tanden bederven. Ik ben altijd geïrriteerd door mensen die impliceren dat het schrijven van fictie een ontsnapping is aan de realiteit. Het is een duik in de realiteit en het is erg schokkend voor het systeem.

De fictie van Ayn Rand is zo laag als je re fictie kunt krijgen. Ik hoop dat je het van de vloer van de metro hebt gehaald en het in de dichtstbijzijnde vuilnisemmer hebt gegooid. Ze laat Mickey Spillane eruit zien als Dostojevski.

...het enige dat de kerk draaglijk maakt, is dat ze op de een of andere manier het lichaam van Christus is en dat we hiermee gevoed worden. Het lijkt een feit dat je net zo veel moet lijden van de kerk als voor haar, maar als je gelooft in de goddelijkheid van Christus, moet je de wereld koesteren op hetzelfde moment dat je worstelt om het te verdragen.

Een praktische kennis van de duivel kan heel goed verkregen worden door zich tegen hem te verzetten.

In jezelf op dit moment is alles wat je hebt.

Schrijven is als de geboorte van een piano zijwaarts. Iedereen die volhardt is getalenteerd of gek.

Als je kunt aannemen dat je publiek dezelfde overtuigingen heeft als jij, kun je ontspannen en meer normale manieren gebruiken om ermee te praten; als je moet aannemen dat dat niet zo is, dan moet je je visie zichtbaar maken door schok-voor de slechthorenden schreeuw je, en voor de bijna blinden teken je grote en verrassende figuren.

Er zijn sommigen van ons die elke stap van de weg voor ons geloof moeten betalen en die dramatisch moeten uitwerken hoe het zou zijn zonder het en of het uiteindelijk mogelijk zou zijn zonder het te zijn of niet.

Er zijn twee kwaliteiten die fictie maken. Het ene is het gevoel van mysterie en het andere is het gevoel van manieren. Je krijgt de manieren van de textuur van het bestaan dat je omringt. Het grote voordeel van een zuidelijke schrijver is dat we nergens heen hoeven te gaan om manieren te zoeken; slecht of goed, we hebben ze in overvloed. Wij in het zuiden leven in een samenleving die rijk is aan tegenstrijdigheid, rijk aan ironie, rijk aan contrast en bijzonder rijk aan spraak.

Er is iets in ons, als verhalenvertellers en als luisteraars van verhalen, dat de verlossingsdaad eist, dat wat valt op zijn minst de kans wordt geboden om te worden hersteld.

Geloof komt en gaat. Het stijgt en daalt als de getijden van een onzichtbare Oceaan. Als het aanmatigend is om te denken dat geloof voor altijd bij je zal blijven, is het net zo aanmatigend om te denken dat ongeloof dat zal doen.

Totale niet-retentie heeft mijn opleiding ervan weerhouden een last voor mij te zijn.

Ik ben geen ongelovige in spirituele doelen en geen vage gelovige. Ik zie het vanuit het standpunt van de christelijke orthodoxie. Dit betekent dat Voor mij de zin van het leven is gecentreerd in onze verlossing door Christus en wat ik zie in de wereld zie ik in relatie daarmee.

In zekere zin is ziekte een plaats, leerzamer dan een lange reis naar Europa, en het is altijd een plaats waar geen gezelschap is, waar niemand kan volgen. Ziekte voor de dood is een zeer passende zaak en ik denk dat degenen die het niet hebben, een van Gods barmhartigheden missen.

Geloof is wat iemand weet waar te zijn, of ze het nu geloven of niet.

Ik verdien geen krediet voor het omdraaien van de andere wang, omdat mijn tong er altijd in zit.

In de meeste goede verhalen is het de persoonlijkheid van het personage die de actie van het verhaal creëert. Als je begint met een echte persoonlijkheid, een echt karakter, dan is er iets onvermijdelijk.

Mensen zonder hoop schrijven niet alleen geen romans, maar wat meer to the point is, ze lezen ze niet. Ze kijken nergens lang naar, omdat ze de moed missen. De manier om te wanhopen is om te weigeren om enige vorm van ervaring te hebben, en de roman is natuurlijk een manier om ervaring te hebben.

Ik heb, kortom, door het lezen van mijn eigen geschriften, ontdekt dat mijn onderwerp in fictie de actie van genade is in een gebied dat grotendeels in handen is van de duivel.

Waar je vandaan komt is weg, waar je dacht dat je nooit zou zijn, en waar je bent is niet goed tenzij je er van weg kunt komen

Degenen die geen absolute waarden hebben, kunnen het relatieve niet louter relatief laten blijven; ze verhogen het altijd tot het niveau van het absolute.

Overal waar ik kom, wordt me gevraagd of ik denk dat de universiteiten schrijvers verstikken. Mijn mening is dat ze niet genoeg van hen verstikken. Er zijn veel bestsellers die voorkomen hadden kunnen worden door een goede leraar.

We worden niet beoordeeld op wat we eigenlijk zijn. We worden beoordeeld op hoe hard we gebruiken wat ons gegeven is. Succes betekent niets voor de Heer.

Je kunt geen lezer raken terwijl hij kijkt. Je leidt zijn aandacht af, dan klop je hem en hij weet nooit wat hem overkomt.

Ik denk dat er geen groter lijden is dan wat wordt veroorzaakt door de twijfels van degenen die willen geloven.

Te veel verwachten is een sentimentele kijk op het leven hebben en dit is een zachtheid die eindigt in bitterheid.

We horen tegenwoordig veel klagen over schrijvers die zich allemaal naar de hogescholen en universiteiten hebben gebracht waar ze fatsoenlijk leven in plaats van uit te gaan en uit de eerste hand informatie over het leven te krijgen. Het is een feit dat iedereen die zijn jeugd heeft overleefd genoeg informatie over het leven heeft om de rest van zijn leven mee te gaan. Als je niet iets kunt maken van een kleine ervaring, zul je waarschijnlijk niet in staat zijn om het te maken van veel. De taak van de schrijver is om ervaring te overwegen, niet om erin te worden samengevoegd.

Ik kan, met één oog geknepen, het allemaal als een zegen nemen.

Ik gebruik het groteske zoals ik dat doe omdat mensen doof en stom zijn en hulp nodig hebben om te zien en te horen.