Willa Cather beroemde citaten

Succes is nooit zo interessant als strijd

De test van iemands fatsoen is hoeveel strijd men kan leveren nadat men is gestopt met geven, en nadat men heeft ontdekt dat men nooit de mensen kan behagen die ze wilden behagen.

Sommige dingen leer je het beste in rust en andere in storm.

Het feit dat ik een meisje was, heeft mijn ambities om paus of keizer te worden nooit geschaad.

Ik hou van bomen omdat ze zich meer neerleggen bij de manier waarop ze moeten leven dan andere dingen.

Er was niets dan land, helemaal geen land, maar het materiaal waaruit landen zijn gemaakt.

Het meeste basismateriaal waarmee een schrijver werkt, wordt vóór zijn vijftiende verworven.

Het idee van jou is een deel van mijn geest; je beïnvloedt mijn voorkeuren en antipathieën, al mijn smaak, honderden keren als ik het niet besef. Je bent echt een deel van mij. In de loop van twintig drukke jaren breekt men met vele illusies af. Ik wilde de eerste niet verliezen. Sommige herinneringen zijn realiteiten en zijn beter dan alles wat ooit weer kan gebeuren.

Het leven was zo kort dat het helemaal niets betekende, tenzij het voortdurend werd versterkt door iets dat bleef bestaan; tenzij de schaduwen van het individuele bestaan kwamen en gingen tegen een achtergrond die bij elkaar bleef.

Mannen Reizen nu sneller, maar ik weet niet of ze naar betere dingen gaan.

De zon was als een grote bezoekende aanwezigheid die stimuleerde en zijn recht nam van alle dierlijke energie. Toen hij zijn mantel wijd gooide en ' s avonds over de rand van de velden stapte, liet hij een uitgeputte en uitgeputte wereld achter.

Het is allemaal heel goed om ons te vertellen onze vijanden te vergeven; onze vijanden kunnen ons nooit veel pijn doen. Maar hoe zit het met het vergeven van onze vrienden?

Waar grote liefde is, zijn er altijd wensen.

Verlangen is creatie, is het magische element in dat proces. Als er een instrument was om verlangen te meten, kon men prestaties voorspellen.

Sommige herinneringen zijn realiteiten en zijn beter dan alles wat er ooit weer met iemand kan gebeuren.

Ik veronderstel dat er maanloze nachten en donkere nachten waren met slechts een zilveren scheermes en bleke sterren aan de hemel, maar ik herinner me ze allemaal als overspoeld met de rijke luiheid van een volle maan.

De Winter duurt te lang in plattelandssteden; blijft hangen tot het verouderd en slordig, Oud en somber is.

De wereld is klein, de mensen zijn klein, het menselijk leven is klein. Er is maar één groot ding-verlangen.

Hij was bij mevrouw Erlich geweest vlak voor hij naar huis ging voor de feestdagen, en vond haar Duitse Kerstkoeken maken. Ze nam hem mee naar de keuken en legde de bijna heilige tradities uit die deze ingewikkelde keuken beheersten. Haar opwinding en ernst terwijl ze sloeg en roerde waren erg mooi, dacht Claude. Ze vertelde op haar vingers de vele ingrediënten, maar hij geloofde dat er dingen waren die ze niet noemde: de geur van oude vriendschappen, de gloed van vroege herinneringen, het geloof in wonderbaarlijke rijmen en liederen.

Elke kunstenaar maakt zichzelf geboren. Het is veel moeilijker dan de andere keer, en langer.

Het hart van een ander is een donker bos, altijd, hoe dicht het ook bij het eigen bos is geweest.

In New Mexico maakte hij altijd een jonge man wakker, pas toen hij opstond en zich begon te scheren, besefte hij dat hij ouder werd. Zijn eerste bewustzijn was een gevoel van de lichte droge wind die door de ramen waaide, met de geur van hete zon en salieborstel en zoete klaver; een wind die iemands lichaam licht liet voelen en iemands hart 'vandaag, vandaag' liet huilen, als dat van een kind.

Dertig of veertig jaar geleden, in een van die grijze steden langs de Burlington railroad die vandaag zoveel grijzer zijn dan toen, was er een huis dat van Omaha tot Denver bekend stond om zijn gastvrijheid en een zekere charme van sfeer.

Laat op een schitterende aprilmiddag stond Professor Lucius Wilson aan het hoofd van Chestnut Street, om hem heen kijkend met de blije uitstraling van een man van smaak die niet vaak naar Boston komt.

Zelfs de slechteriken worden erger dan ze verdienen.

Ik hou van bomen omdat ze zich meer neerleggen bij de manier waarop ze moeten leven dan andere dingen. Ik heb het gevoel dat deze boom alles weet waar ik ooit aan denk als ik hier zit. Als ik er op terugkom, hoef ik het nooit aan iets te herinneren; Ik begin precies waar ik was gestopt.

Het is gecremeerde jeugd. Het is helemaal van jou-niemand heeft het je gegeven.

Het leven begon voor mij, toen ik ophield te bewonderen en begon te herinneren.

De beperkingen van een kunstenaar opmerken is slechts zijn talent definiëren. Een verslaggever kan even goed schrijven over alles wat hem wordt voorgelegd, maar een creatieve schrijver kan alleen zijn best doen met wat binnen het bereik en het karakter van zijn diepste sympathieën ligt.

Als we terugkijken, zijn de enige dingen die we koesteren die op de een of andere manier tegemoet kwamen aan onze oorspronkelijke behoefte; het verlangen dat in ons werd gevormd in de vroege jeugd, ongericht en uit eigen beweging.

Alle intelligentie en talent in de wereld kunnen geen zanger maken. De stem is een wild ding. Het kan niet gefokt worden in gevangenschap. Het is een sport, zoals de zilveren vos. Het gebeurt.

Geef de mensen een nieuw woord en ze denken dat ze een nieuw feit hebben.

Er zijn maar twee of drie menselijke verhalen, en ze blijven zichzelf zo fel herhalen alsof ze nog nooit eerder waren gebeurd.

Soms laat een buurman die we een leven lang hebben gehaat vanwege zijn arrogantie en verwaandheid een enkele alledaagse opmerking vallen die ons een andere kant laat zien, een andere man, echt; een man onzeker, en verbijsterd, en in het donker zoals wij.

Er bestaat zoiets als creatieve haat.

Wanneer vriendelijkheid mensen heeft verlaten, zelfs voor een paar ogenblikken, worden we bang voor hen alsof hun rede hen heeft verlaten. Wanneer het een plaats heeft verlaten waar we het altijd hebben gevonden, is het als een schipbreuk; we vallen uit de veiligheid in iets kwaadaardigs en bodemloos.

Natuurlijk is Nebraska een opslagplaats van literair materiaal. Overal is een opslagplaats van literair materiaal. Als een echte kunstenaar in een varkensstal werd geboren en in een stal werd opgevoed, zou hij nog steeds veel inspiratie vinden voor zijn werk. Het enige wat nodig is, is het oog om te zien.

Bij grote tegenslagen willen mensen alleen zijn. Ze hebben er recht op. En de tegenslagen die zich in één persoon voordoen, zijn de grootste. Het droevigste in de wereld is zeker uit de liefde vallen-als men er ooit in is gevallen.

Alleen een goddelijke vrouw kan alles weten wat een vrouw kan lijden.

Het einde is niets, de weg is alles.

Schrijven moet ofwel de vervaardiging zijn van verhalen waarvoor er een marktvraag is - een bedrijf dat net zo veilig en prijzenswaardig is als het maken van zeep of ontbijtvoedsel - of het moet een kunst zijn, die altijd een zoektocht is naar iets waarvoor er geen marktvraag is, iets nieuws en onbeproefd, waar de waarden intrinsiek zijn en niets te maken hebben met gestandaardiseerde waarden.

Mensen leven maar één keer door zo ' n pijn. Pijn komt weer-maar het vindt een harder oppervlak.

Wat was een kunst anders dan een vorm om het stralende ongrijpbare element dat het leven zelf is, voor een moment gevangen te zetten - het leven dat langs ons haastte en wegliep, te sterk om te stoppen, te zoet om te verliezen.

Niemand kan zijn veiligheid bouwen op de edelheid van een ander.

De wonderen van de kerk lijken mij niet zozeer te berusten op gezichten of stemmen of genezende kracht die plotseling van verre dichtbij ons komen, maar op het fijner maken van onze waarnemingen, zodat onze ogen even kunnen zien en onze oren kunnen horen wat er altijd om ons heen is.

Ik zal niet sterven van een verkoudheid. Ik zal sterven omdat ik geleefd heb.

De doden kunnen net zo goed proberen tot de levenden te spreken als de ouderen tot de jongeren.

Om de dromen van je jeugd te vervullen; dat is het beste wat een man kan overkomen. Geen enkel werelds succes kan daar de plaats van innemen.

Laat je fictie groeien uit het land onder je voeten.

Dat is geluk; opgelost worden in iets compleet en groots.