Carson McCullers beroemde citaten

De schrijver is van nature een dromer - een bewuste dromer.

Het hart is een eenzame jager met maar één verlangen! Om blijvende troost te vinden in de armen van anothers vuur...gedreven door een wanhopige honger naar de armen van een neonlicht, is het hart een eenzame jager wanneer er geen teken van liefde in zicht is!

Naast muziek bier was het beste.

Ik verklaar dit niet goed. Wat er gebeurde was dit. Er waren van die mooie gevoelens en losse kleine genoegens in mij. En deze vrouw was een soort assemblagelijn voor mijn ziel. Ik laat deze kleine stukjes van mezelf door haar heen lopen en ik kom er compleet uit. Volg je me nu?

We zijn verscheurd tussen nostalgie voor het vertrouwde en een drang naar het vreemde en vreemde. Zo vaak als niet, hebben we heimwee naar de plaatsen die we nooit hebben gekend.

Liefde is de brug die leidt van het Ik-gevoel naar het wij, en er is een paradox over persoonlijke liefde. Liefde voor een ander individu opent een nieuwe relatie tussen de persoonlijkheid en de wereld. De minnaar reageert op een nieuwe manier op de natuur en kan zelfs gedichten schrijven. Liefde is affirmatie; het motiveert de Ja-antwoorden en het gevoel van bredere communicatie. Liefde verdrijft angst, en in de zekerheid van deze saamhorigheid vinden we tevredenheid, moed. We zijn niet langer bang voor de eeuwenoude spookachtige vragen: "Wie ben ik?"Waarom ben ik?"Waar ga ik heen?"en als we angst hebben uitgeworpen, kunnen we eerlijk en liefdadig zijn.

Ze wenste dat er een plek was waar ze het hardop kon neuriën. Een soort van muziek was te PRIVÉ om te zingen in een huis cram val van mensen. Het was ook grappig hoe eenzaam iemand kon zijn in een overvol huis.

Het meest fatale wat een mens kan doen is proberen alleen te staan.

Het dichtst bij verzorgd worden is om voor iemand anders te zorgen.

Hoe kunnen de doden werkelijk dood zijn als ze nog steeds leven in de zielen van degenen die achterblijven?

We hebben het meest heimwee naar de plaatsen die we nooit hebben gekend.

Ik leef met de mensen die ik creëer en het heeft mijn essentiële eenzaamheid altijd minder scherp gemaakt.

De mensen droomden en vochten en sliepen zoveel als altijd. En door gewoonte verkortten ze hun gedachten, zodat ze niet zouden afdwalen in de duisternis na morgen.

Schrijven is voor mij een zoektocht naar God.

De geest is als een rijk geweven tapijt waarin de kleuren worden gedistilleerd uit de ervaringen van de zintuigen, en het ontwerp wordt getrokken uit de kronkels van het intellect.

Misschien wanneer mensen verlangden naar iets dat zo erg was, liet het verlangen hen vertrouwen in alles wat het hen zou kunnen geven.

Verbeelding vereist nederigheid, liefde en grote moed.

de manier waarop ik je nodig heb is een eenzaamheid die ik niet kan verdragen.

Er is niets dat je zo bewust maakt van de improvisatie van het menselijk bestaan als een onvoltooid lied. Of een oud adresboek.

De denkende geest wordt het best beheerst door de verbeelding.

Ik denk dat we op zoek gaan naar de verschillen in mensen omdat het ons minder eenzaam maakt.

Ik heb meer te zeggen dan Hemingway, en God Weet, ik zeg het beter dan Faulkner.

Het enige wat we kunnen doen is de waarheid vertellen.

Maar kijk wat de kerk Jezus de afgelopen tweeduizend jaar heeft aangedaan. Wat zij van Hem gemaakt hebben. Hoe zij elk woord dat hij sprak voor hun eigen verachtelijke doeleinden hebben veranderd. Jezus zou erin geluisd worden en in de gevangenis zitten als hij vandaag zou leven.

Ik ben niet bedoeld om alleen te zijn en zonder jou die het begrijpt.

Artsen, bij God; handen wassen, uit de ramen kijken, rommelen met vreselijke dingen terwijl je uitgestrekt bent op een tafel of half uitgekleed op een stoel.

Maar je hebt nooit van God gehouden, zelfs niet van een ander mens. Je bent zo hard en stoer als koeienhuid. Maar ik ken jou ook. Vanmiddag ga je overal rondzwerven zonder nooit tevreden te zijn. Je gaat overal rondzwerven alsof je iets kwijt bent. Je gaat jezelf opwerken met opwinding. Je hart zal hard genoeg kloppen om je te doden omdat je niet liefhebt en geen vrede hebt. En dan ga je op een dag losbreken en geruïneerd worden.

gerechtigheid zelf is een chimera, een waanidee. Rechtvaardigheid is geen vlakke maatstaf, die in gelijke mate wordt toegepast op een gelijke situatie.

Het vergelijken van het Brooklyn dat ik ken met Manhattan is als het vergelijken van een comfortabele en zelfgenoegzame duenna met haar meer briljante en neurotische zus.

Ik was als een kat die altijd de verkeerde boom beklom.

De afmetingen van een kunstwerk worden zelden door de auteur gerealiseerd totdat het werk is voltooid. Het is als een bloeiende droom. Ideeën groeien, ontluikend in stilte, en er komen duizend verlichtingen van dag tot dag naarmate het werk vordert. Een zaadje groeit op schrift zoals in de natuur. Het zaad van het idee wordt ontwikkeld door zowel de arbeid als het onbewuste, en de strijd die tussen hen plaatsvindt.

Zuiderlingen zijn de eenzamer en geestelijk vervreemd, denk ik, omdat we zo lang in een kunstmatig sociaal systeem hebben geleefd dat we volhielden dat het natuurlijk en juist en rechtvaardig was - terwijl we al die tijd wisten dat het dat niet was.

Deze angst is een van de verschrikkingen van het leven van een auteur. Waar komt werk vandaan? Welke kans, welke kleine episode zal de keten van de schepping beginnen? Ik schreef ooit een verhaal over een schrijver die niet meer kon schrijven, en mijn vriend Tennessee Williams zei: 'Hoe durf je dat verhaal te schrijven, het is het meest angstaanjagende werk dat ik ooit heb gelezen. Ik was behoorlijk goed gezonken toen ik het schreef.

Zondagmiddag is de langste middag van allemaal ...

Wat zijn de bronnen van een verlichting? Voor mij komen ze na uren zoeken en mijn ziel klaar te houden. Toch komen ze in een flits, als een religieus fenomeen. Het hart is een eenzame jager had zo ' n verlichting, het begin van mijn lange zoektocht naar de waarheid van het verhaal en knipperend licht in de lange twee jaar die voor ons liggen.

Verafschuw je het niet als artsen het woord 'Wij' gebruiken als het alleen en alleen op jezelf van toepassing is?

Het probleem met mij is dat ik al heel lang Een Ik-persoon ben. Alle mensen behoren tot een wij, behalve ik. Niet behoren tot een wij maakt je te eenzaam.

Mensen, tenzij ze nietszeggend of erg ziek zijn, kunnen niet in handen worden genomen en van de ene op de andere dag worden veranderd in iets dat meer waard en winstgevend is.

Alle mannen zijn eenzaam. Maar soms lijkt het mij dat wij Amerikanen de eenzaamste van allemaal zijn. Onze honger naar vreemde plaatsen en nieuwe wegen is bijna als een nationale ziekte bij ons geweest. Onze literatuur is gestempeld met een kwaliteit van verlangen en onrust, en onze schrijvers zijn grote zwervers geweest.

Ik moet regelmatig naar huis om mijn gevoel van verschrikking te vernieuwen.

We leven in het rijkste land ter wereld. Er is genoeg en te sparen voor geen man, vrouw of kind om in nood te zijn. En bovendien was ons land gebaseerd op wat een groot, waar principe had moeten zijn - de vrijheid, gelijkheid en rechten van elk individu. Huh! En wat is er van dat begin gekomen? Er zijn bedrijven die miljarden dollars waard zijn - en honderdduizenden mensen die niet kunnen eten.

Het was beter om in een gevangenis te zijn waar je tegen de muren kon slaan dan in een gevangenis die je niet kon zien.

Niets is zo muzikaal als het geluid van het gieten van bourbon voor het eerste drankje op een zondagochtend. Niet Bach of Schubert of een van die meesters.

Ik moet de hele tijd oogkleppen dragen, zodat ik niet zijwaarts of in het verleden zal denken.

Passie is belangrijker dan rechtvaardigheid.

De dood is de grote gamer met een mouw van trucs.

De herinneringen aan de kindertijd hebben een vreemde pendelkwaliteit, en gebieden van duisternis omringen de ruimtes van licht. De herinneringen aan de kindertijd zijn als heldere kaarsen in een hectare nacht, die vaste scènes uit de omringende duisternis verlichten.

Ik zie een groene boom. Voor mij is het groen. En je zou de boom ook groen noemen. En daar zijn we het over eens. Maar is de kleur die jij als groen ziet dezelfde kleur die ik als groen zie?

Een schrijver ontdekt al snel dat hij geen enkele identiteit heeft, maar leeft het leven van alle mensen die hij creëert en zijn weersomstandigheden zijn onafhankelijk van de werkelijke dag om hem heen. Ik leef met de mensen die ik creëer en het heeft mijn essentiële eenzaamheid altijd minder scherp gemaakt.

Nu hoppin '- john was F. Jasmine ' s favoriete eten. Ze had hen altijd gewaarschuwd om een bord rijst en erwten voor haar neus te zwaaien als ze in haar kist lag, om er zeker van te zijn dat er geen fout was; want als er een levensadem in haar bleef, ging ze rechtop zitten en AT, maar als ze de springende john rook en niet roerde, dan konden ze gewoon de kist vastnagelen en er zeker van zijn dat ze echt dood was.