Truman Capote beroemde citaten

Ik hou van New York, ook al is het niet van mij, zoals iets moet zijn, een boom of een straat of een huis, iets, hoe dan ook, dat van mij is omdat ik erbij hoor.

Falen is het specerij dat succes zijn smaak geeft.

Na bepaalde tijdperken of bepaalde wijsheden is het heel moeilijk om met verwondering te kijken; het is het beste als je een kind bent; daarna, en als je geluk hebt, zul je een brug van de kindertijd vinden en er overheen lopen.

Je noemt jezelf een vrije geest, een "wild ding", en je bent doodsbang dat iemand je in een kooi stopt. Schat, je zit al in die kooi. Je hebt het zelf gebouwd. En het wordt niet Begrensd in het westen door Tulip, Texas, of in het oosten door Somalisch-land. Het is waar je ook gaat. Want waar je ook Rent, je komt jezelf tegen.

Het kan me niet schelen wat iemand over me zegt, zolang het maar niet waar is.

Sommige steden, zoals ingepakte dozen onder kerstbomen, verbergen onverwachte geschenken, geheime lekkernijen. Sommige steden zullen altijd ingepakte dozen blijven, containers met raadsels die nooit worden opgelost, noch zelfs worden gezien door vakantiegangers, of, wat dat betreft, de meest nieuwsgierige, hardnekkige reizigers.

Voor mij is het grootste plezier van schrijven niet waar het om gaat, maar de innerlijke muziek die woorden maken.

De hersenen kunnen advies aannemen, maar niet het hart, en liefde heeft geen geografie, kent geen grenzen: gewicht en zinken het diep, maakt niet uit, het zal stijgen en het oppervlak te vinden: en waarom niet? Elke liefde is natuurlijk en mooi die in de natuur van een persoon ligt; alleen huichelaars zouden een man verantwoordelijk houden voor wat hij liefheeft, emotionele analfabeten en mensen van rechtvaardige afgunst, die in hun geagiteerde bezorgdheid zo vaak de pijl die naar de hemel wijst, verwarren met degene die naar de hel leidt.

Een gesprek is een dialoog, geen monoloog. Daarom zijn er zo weinig goede gesprekken: door schaarste ontmoeten twee intelligente praters elkaar zelden.

Iedereen die je ooit vertrouwen heeft gegeven, Je bent ze veel verschuldigd.

Schrijven heeft wetten van perspectief, van licht en schaduw, net als schilderen, of muziek. Als je ze kent, prima. Zo niet, leer ze dan. Vervolgens herschik je de regels naar jezelf.

Ik ben dol op koken. Het maakt me zo hersenloos op een waardevolle manier.

Schrijven hield op leuk te zijn toen ik het verschil ontdekte tussen goed schrijven en slecht en, nog angstaanjagender, het verschil tussen het en ware kunst. En daarna kwam de zweep naar beneden.

Veel succes en geloof me, liefste Doc-het is beter om naar de hemel te kijken dan daar te wonen. Zo ' n lege plek, zo vaag. Gewoon een land waar de donder gaat en dingen verdwijnen.

Ze was een triomf over lelijkheid, zo vaak meer verleidelijk dan echte schoonheid, al was het maar omdat het paradox bevat. In dit geval, in tegenstelling tot de nauwgezette methode van goede smaak en wetenschappelijke verzorging, was de truc uitgewerkt door gebreken te overdrijven; ze had ze sierlijk gemaakt door ze moedig toe te geven.

New York is de enige echte stad.

Een man die niet droomt is als een man die niet zweet. Hij slaat veel vergif op.

De wind is ons-het verzamelt en onthoudt al onze stemmen, en stuurt ze dan praten en vertellen door de bladeren en de velden.

Je kunt een schrijver niet de schuld geven van wat de personages zeggen.

Nancy clutter heeft altijd haast, maar ze heeft altijd tijd. Dat is de definitie van een dame.

Soms als ik denk hoe goed mijn boek kan zijn, kan ik nauwelijks ademen.

Maar het is zondag, Mr Bell. De klokken zijn op zondag traag.

Er moet iets mis zijn met ons. Om te doen wat wij deden.

we horen niet bij elkaar: hij is onafhankelijk, en ik ook.

Ik wil niets bezitten totdat ik een plek heb gevonden waar ik en dingen samen gaan.

Zijn de doden net zo eenzaam als de levenden?

En op dit moment, als een snelle inademing, kwam de regen.

In mijn tuin, na een regenbui, kun je vaag, ja, het breken van nieuwe bloemen horen.

Het is beter om naar de hemel te kijken dan er te wonen

Ik ben een horizontale auteur. Ik kan niet denken tenzij ik lig, in bed of uitgerekt op een bank.

De hersenen kunnen advies aannemen, maar niet het hart, en liefde, die geen geografie heeft, kent geen grenzen: gewicht en zinken het diep, maakt niet uit, het zal stijgen en de oppervlakte vinden.

Een kunstwerk is er een van mysterie, de ene extreme magie; al het andere is ofwel rekenkunde of biologie.

Als het verhaal serieus wordt onderzocht, lijkt het me de moeilijkste en meest disciplinaire vorm van proza schrijven die er is. Welke controle en techniek ik ook heb, ik heb het volledig te danken aan mijn opleiding in dit medium.

Het grootste deel van het leven is zo saai dat het niet de moeite waard is om erover te praten, en het is saai op alle leeftijden. Wanneer we ons sigarettenmerk veranderen, naar een nieuwe buurt verhuizen, ons abonneren op een andere krant, in en uit liefde vallen, protesteren we op zowel frivole als diepe manieren tegen de niet te verdunnen saaiheid van het dagelijks leven.

Voor de geboorte; ja, hoe laat was het toen? Een tijd als nu, en toen ze dood waren, zou het nog steeds zijn als nu: deze bomen, die hemel, deze aarde, die eikelzaden, zon en wind, allemaal hetzelfde, terwijl ze, met stofgedraaide harten, alleen maar veranderen.

Hij hield van haar, hij hield van haar, en totdat hij van haar hield had ze het nooit erg gevonden om alleen te zijn....

Dat heb ik geprobeerd. Ik heb ook aspirine geprobeerd. Rusty vindt dat ik Marihuana moet roken, en dat heb ik een tijdje gedaan, maar het laat me alleen maar giechelen. Wat ik heb gevonden doet het beste is gewoon om in een taxi en ga naar Tiffany ' s.het kalmeert me meteen, de rust en de trotse blik ervan; er kan niets erg ergs met je gebeuren, niet met die vriendelijke mannen in hun mooie pakken, en die heerlijke geur van zilver en alligator portefeuilles. Als ik een echte plek kon vinden waar ik me als Tiffany ' s voelde, dan zou ik meubels kopen en de kat een naam geven.

Toch moet men ergens thuishoren: zelfs de vliegende Valk keert terug naar de pols van zijn meester.

Heb je nooit gehoord wat de wijze man zegt: de hele toekomst bestaat in het verleden.

Verbeelding kan natuurlijk elke deur openen-draai de sleutel om en laat de terreur binnenlopen.

Het is het willen weten van het einde dat ons doet geloven in God, of hekserij, tenminste in iets geloven.

Ik geef de voorkeur aan onderschrijven. Eenvoudig, helder als een land kreek.

Mick Jagger is net zo sexy als een pissende pad.

Heb je ooit, in die wonderland wildernis van de adolescentie, heel onverwacht iets gezien, een schemerhemel, een wilde vogel, een landschap, zo ' n prachtige terreur raakte je op het bot? En je bent bang, vreselijk bang dat de kleinste beweging, een blad, bijvoorbeeld, draaiend in de wind, alles zal verbrijzelen? Dat is, denk ik, de manier waarop liefde is, of zou moeten zijn: men leeft in prachtige verschrikking.

Hou nooit van een wild ding, Mr. Bell, Holly adviseerde hem. dat was de fout van de dokter. Hij sleept altijd wilde dingen mee naar huis. Een havik met een gewonde vleugel. Ooit was het een volgroeide bobcat met een gebroken been. Maar je kunt je hart niet geven aan een wild ding; hoe meer je doet, hoe sterker ze worden. Totdat ze sterk genoeg zijn om het bos in te rennen. Of in een boom vliegen. Dan een hogere boom. Dan de hemel. Dat is hoe je uiteindelijk Mr Bell wordt. Als je jezelf laat houden van een wild ding. Je zult uiteindelijk naar de hemel kijken.

Een boek afmaken is net alsof je een kind in de achtertuin hebt genomen en het hebt neergeschoten.

Wanneer God je een geschenk geeft, geeft hij je ook een zweep; en de zweep is uitsluitend bedoeld voor zelfflagellatie.

Roem is maar goed voor één ding - ze zullen je cheque inwisselen in een klein stadje.

Ik geloof meer in de schaar dan in het potlood.

Ik kan elk monster zien als ze binnenkomen.