Peter Sellers beroemde citaten

Vocale muziek is een poging om de hele mens in de ruimte te projecteren. Het is het ultieme gebaar om uit jezelf te komen. Je neemt een deel van jezelf dat het meest privé is, het meest persoonlijk, het meest naar binnen en je gooit het de ruimte in - je projecteert het zo ver als je kunt. Dat gebaar van het openen van dit hele gebied van het lichaam resulteert in een enorme spirituele bevrijding, en wordt gevoeld door andere mensen met een enorme impact.

Vrouwen zijn moeilijker te hanteren dan mannen. Het zijn hun gedachten.

Er is geen Ik. Ik besta niet. Er was vroeger een ik, maar ik liet hem operatief verwijderen.

We willen geen nucleaire oorlog beginnen, tenzij het echt moet, Of wel Jack?

Heren, jullie kunnen hier niet vechten! Dit is de Oorlogskamer.

Tot slot wil ik nog dit zeggen.

Als ik niet echt een manier kan vinden om met mezelf te leven, kan ik niet verwachten dat iemand anders met mij samenwoont.

Ik ben een klassiek voorbeeld van alle humoristen - alleen grappig als ik werk.

Nu dan, wat weten we? Professor Fassbinder en zijn dochter zijn ontvoerd. Twee, dat iemand ze ontvoerd heeft. Drie, dat mijn hand in brand staat.

Ik voel me spookachtig onwerkelijk totdat ik weer iemand anders op het scherm word.

Om mij te zien als een persoon op het scherm zou een van de saaiste ervaringen die je ooit zou willen ervaren.

Het zal niet gemakkelijk zijn, daarom heb ik altijd gefaald waar anderen zijn geslaagd.

Kritiek moet worden gedaan door critici, en een criticus moet enige training en enige liefde hebben voor het medium dat hij bespreekt. Maar tegenwoordig lijkt de opleiding van roddelcolumnisten voldoende kwalificatie te zijn. Ik veronderstel dat een vermogen om op je voeten te staan door eindeloze cocktailparty 's en eindeloze gins te slikken tussen verslindende massa' s gebakken garnalen je misschien kan helpen begrijpen en waarderen waar een regisseur aan toe is, maar voor het leven van mij kan ik niet zien hoe.

Als je me vraagt om mezelf te spelen, Weet ik niet wat ik moet doen. Ik weet niet wie of wat ik ben.

Verstopt zich daar iemand in het donker?

Ik ben hier om het probleem met yer pheaun op te lossen.

Extatisch over de totale vernietiging van de aarde, "herrijst" Dr.Strangelove zichzelf, en herwint op wonderbaarlijke wijze zijn vermogen om te lopen. Zijn mechanische, robotachtige lichaam komt uit zijn rolstoel en huilt verheugd: "Meneer! Ik heb een plan. Heh.(Hij beseft dat hij opstaat."Mijn Führer, ik kan lopen!"

François: Weet je wat voor soort bom het was? Clouseau: Ja, de exploderende soort.

Clouseau: bijt yer dewg? Herberg Keeper: geen Clouseau: mooi hondje (buigt naar beneden om een teckel te aaien - het gromt en bijt hem) Ik dacht dat je zei dat je dauw niet bijt! Inn Keeper: Zat . . . ik ben mijn hond niet!

Als je net zo vaak bent vermoord als Ik, raak je eraan gewend.

Om een onderwerp ongeschikt te noemen voor komedie is om nederlaag toe te geven.

Sommige vormen van realiteit zijn zo verschrikkelijk dat we weigeren ze onder ogen te zien, tenzij we erin gevangen zitten door komedie. Om een onderwerp ongeschikt te noemen voor komedie is om nederlaag toe te geven.

Gesprek als televisie op huwelijksreis... onnodig.

Je zult je dood van de kou opvangen. Clouseau: ja, ja, waarschijnlijk zal ik maar . . . het maakt allemaal deel uit van de rijke praal van het leven, kneau.

Rustig, ik pak het wel. (zei tegen Kato nadat Clouseau hem bewusteloos sloeg)

Feiten-achter hen ligt het hele weefsel van deductieve waarheid.