Walker Percy beroemde citaten

Bewust worden van de mogelijkheid van het zoeken is iets op het spoor zijn.

Ik eet graag rivierkreeften en drink graag bier. Is dat wanhoop?

Fictie vertelt ons niet iets wat we niet weten, het vertelt ons iets wat we weten maar niet weten dat we weten.

Haat treft mij als een van de weinige tekenen van leven die in de wereld overblijven. Dit is een ander ding over de wereld dat is upsidedown: alle vriendelijke en sympathieke mensen lijken dood voor mij; alleen de haters lijken te leven.

Gelukkig is de man die niet stiekem gelooft dat elke mogelijkheid voor hem open staat.

Je kunt alle A ' S krijgen en nog steeds het leven verliezen.

Kortom, de consument van massacultuur is eenzaam, niet alleen eenzaam, maar geestelijk verarmd.

Jullie leven in een gestoorde tijd, meer gestoord dan gewoonlijk, want ondanks de grote wetenschappelijke en technologische vooruitgang heeft de mens geen flauw idee van wie hij is of wat hij doet.

Vrije mensen hebben een ernstig probleem met plaats, op een plaats zijn, een plaats opgebruiken, beslissen naar welke nieuwe plaats ze moeten roteren. Amerikanen ricochetteren rond de Verenigde Staten als biljartballen.

Vroeger dwaalde ik als afleiding. Nu dwaal ik serieus en zit en lees als een afleiding.

De zoektocht is wat iedereen zou ondernemen als hij niet verzonken was in de alledag van zijn eigen leven. Bewust worden van de mogelijkheid van het zoeken is iets op het spoor zijn. Niet op iets zijn is in wanhoop zijn.

Kinderen merken dingen eerst op, mensen later.

Een van de eigenaardige ironieën van het zijn van een menselijk zelf in de kosmos: een vreemdeling die je op straat nadert, zal je in een oogopslag heel zien, je op maat maken, je op een manier plaatsen waarop je niet kunt en nooit zult, ook al heb je een leven lang met jezelf doorgebracht, in de eeuw van het zelf leven en daarom jezelf het beste van alles zou moeten kennen.

Uw ontdekking, zo goed als ik kan bepalen, is dat er een alternatief is dat niemand heeft gevonden. Het is dat iemand die zich in een van de kritieke situaties van het leven bevindt, uiteindelijk niet op een van de traditionele manieren hoeft te reageren. Geen. Men kan gewoon in gebreke blijven. Passeren. Doe wat je wilt, haal je schouders op, draai je om en ga weg. Afsluiten. Waarom is er tenslotte een menselijke handeling nodig?

Waarom kan men naar een leeuw of een planeet of een uil of naar iemands vinger kijken zolang men wil, maar in de ogen van een ander kijken is, als het langer duurt dan een seconde, een gevaarlijke zaak?

Een goede titel moet een goede metafoor zijn. Het moet intrigeren zonder te verbijsterend of te voor de hand liggend te zijn.

Heer, geef dat mijn werk kennis vergroot en andere mensen helpt. Als dat niet lukt, Heer, geef dan toe dat het niet zal leiden tot de vernietiging van de mens. Als dat niet lukt, Heer, Sta toe dat mijn artikel in Brain wordt gepubliceerd voordat de vernietiging plaatsvindt.

Sinds enige tijd groeit de indruk bij mij dat iedereen dood is. Dat gebeurt als ik met mensen praat. In het midden van een zin zal het over mij komen: ja, zonder twijfel is dit de dood. Er is weinig te doen dan kreunen en een excuus verzinnen en zo snel mogelijk wegglippen.

Is het je opgevallen dat alleen in tijden van ziekte, ramp of dood mensen echt zijn?

Misschien zijn er momenten waarop een eerlijke haat ons beter dient dan liefde die is verdorven door sentimentaliteit, meretriciousness, sententiousness, schattigheid.

In deze wereld is goedheid voorbestemd om te worden verslagen.

Joden wachten op de Heer, protestanten zingen hymnen voor hem, katholieken zeggen de mis en eten hem op.

Het mysterie ligt in het hier en nu. Het mysterie is: wat heeft iemand met zichzelf te maken? Naarmate je ouder wordt, begin je je te realiseren welke truc de tijd speelt, en dat, tenzij je er iets aan doet, het verstrijken van de tijd niets anders is dan de inbreuk van de verschrikkelijke banaliteit van het verleden op de zuivere toekomst. Het verleden verslindt de toekomst als een bandrecorder, die pure mogelijkheid omzet in banaliteit. Het heden is de bandkop, de mond van de tijd. Waar is dan het mysterie en waarom de moeite nemen om door de as te schoppen? Want er is een aanwijzing in het verleden.

Want de wereld is gebroken, gescheiden, in het midden gebroken, het zelf is van het zelf gerukt en de mens is weer aan elkaar geplakt als mythisch monster, half engel, half beest, maar geen mens...Op een dag zal een man mijn kantoor binnenlopen als een geest of beest of spook-beest en weglopen als een man, dat wil zeggen soevereine zwerver, heerlijke balling, arbeider en Ober en wachter.

Het feit is dat ik heel gelukkig ben in een film, zelfs een slechte film. Andere mensen, zo heb ik gelezen, koesteren memorabele momenten in hun leven...

Als dichters vaak zelfmoord plegen, is dat niet omdat hun gedichten slecht zijn, maar omdat ze goed zijn. Wie heeft er ooit gehoord van een slechte dichter die zelfmoord pleegt? De lezer is alleen een beetje beter af. De opwinding van een goed gedicht duurt twintig minuten, hoogstens een uur. In tegenstelling tot de wetenschapper, heeft de kunstenaar terugkerende problemen die vaak en catastrofaal zijn.

Ik kon er niet tegen. Ik kan er nog steeds niet tegen. Ik kan de dingen niet uitstaan. Ik kan deze leeftijd niet verdragen.

Lessen? Categorieën? Was dat waar we toe gekomen waren?

Waarom vervelen geen andere soorten dan de mens zich? Onder de omstandigheden waarin een man zich verveelt, gaat een hond slapen.

Tegenwoordig, wanneer een persoon ergens woont, in een buurt, is de plaats niet voor hem gecertificeerd. Meer dan waarschijnlijk zal hij daar droevig wonen en de leegte die in hem is zal uitbreiden totdat het de hele buurt evacueert. Maar als hij een film ziet die zijn eigen buurt laat zien, wordt het voor hem mogelijk om, althans voor een tijdje, te leven als een persoon die ergens is en niet ergens.

Waarom is er zo ' n kloof tussen niet-sprekende dieren en sprekende mensen, terwijl er geen andere kloof in de natuur is?

Het is niet alleen de waarheid van de wetenschap die haar mooi maakt, maar haar eenvoud.

Vrede is alleen beter dan oorlog als het niet ook de hel is. Oorlog als hel is logisch.

Een roman is wat je iets noemt dat niet verkoopt als je het gedichten of korte verhalen noemt.

Vreugde en verdriet komen om de beurt.

Het maakt mensen nerveus om uit hun rol te stappen.

De huidige leeftijd is dement. Het wordt bezeten door een gevoel van ontwrichting, een verlies van persoonlijke identiteit, een afwisselende sentimentaliteit en woede die bij een individuele patiënt kan worden gekarakteriseerd als dementie.

Cultiveer bewust het gewone.

Ik denk soms dat romanschrijvers over seks schrijven om te voorkomen dat ze zich dood vervelen.

Ik schaam me er niet voor om het woord klasse te gebruiken. Ik zal ook schuldig pleiten aan een andere aanklacht. De beschuldiging is dat mensen die tot mijn klas behoren denken dat ze beter zijn dan andere mensen. Je hebt verdomme gelijk dat we beter zijn. We zijn beter omdat we onze verplichtingen jegens onszelf of anderen niet ontlopen. . . .we leven bij onze lichten, we sterven bij onze lichten, en wie de hoge goden ook zijn, we zullen ze in de ogen kijken zonder excuses.

Onwetendheid, indien erkend, is vaak Vruchtbaarder dan het verschijnen van kennis.

Ik word niet graag beschreven als een zuidelijke schrijver. Het gevaar is dat als je wordt beschreven als een zuidelijke schrijver, je misschien wordt gezien als iemand die schrijft over een pittoreske lokale scène zoals Uncle Tom ' s Cabin, Gone With The Wind, zoiets.

Wat is de aard van de zoektocht? jij vraagt het. Het is echt heel eenvoudig, althans voor een kerel als ik; zo eenvoudig dat het gemakkelijk over het hoofd wordt gezien. De zoektocht is wat iedereen zou ondernemen als hij niet verzonken was in de alledag van zijn eigen leven. Vanmorgen had ik bijvoorbeeld het gevoel dat ik op een vreemd eiland tot mezelf was gekomen. En wat doet zo ' n verstoten persoon? Waarom hij in de buurt rondkijkt en geen trucje mist. Bewust worden van de zoektocht is iets op het spoor zijn. Niet op iets zijn is in wanhoop zijn.

In deze wereld is goedheid voorbestemd om te worden verslagen. Maar een man moet vechten. Dat is de overwinning. Minder doen is minder zijn dan een man.

Is het je opgevallen dat alleen in tijden van ziekte, ramp of dood mensen echt zijn? Ik herinner me ten tijde van het wrak ... de mensen waren zo vriendelijk en behulpzaam en solide. Iedereen deed alsof ons leven tot dat moment net zo echt was geweest als het moment zelf en dat de toekomst ook echt moest zijn, terwijl de waarheid was dat onze realiteit alleen door Lyells dood was gekocht. In een uur of zo waren we allemaal weer verdwenen en gingen onze zwakke wegen.

Niemand anders dan een Zuiderling kent de pijnlijke spoelende droefheid van de steden in het noorden.

Hoe kon het dat hij nu alles zo duidelijk kon zien? Iets had hem toestemming gegeven om in het heden te leven. Niet één keer in zijn hele leven was hij tot rust gekomen in het rustige centrum van zichzelf, maar had hij zichzelf voor altijd uit een duister verleden geworpen dat hij zich niet kon herinneren naar een toekomst die niet bestond. Niet één keer was hij aanwezig voor zijn leven. Zijn leven ging voorbij als een droom. Is het mogelijk dat mensen hun leven missen zoals men een vliegtuig kan missen?

Thuis is misschien waar het hart is, maar het is geen plek om woensdagmiddag door te brengen.

Ik heb ontdekt dat de meeste mensen niemand hebben om mee te praten, niemand, dat wil zeggen, die echt wil luisteren. Wanneer het eindelijk dageraad op een man dat je echt wilt horen over zijn zaken, de blik die komt over zijn gezicht is iets te zien.

Ooooh, " Kate kreunt, Kate zelf nu. "Ik ben zo bang."Ik weet het."Wat ga ik doen?"Bedoel je nu?" "Bevestigend."We gaan naar mijn auto. Daarna rijden we naar de Franse markt om koffie te halen. Dan gaan we naar huis."Komt alles goed?" "Bevestigend."Vertel het me. Zeg het."Alles komt goed.