Robert Penn Warren beroemde citaten

Het doel van de mens is kennis, maar er is één ding dat hij niet kan weten. Hij kan niet weten of kennis hem zal redden of doden. Hij zal wel gedood worden, maar hij kan niet weten of hij gedood wordt vanwege de kennis die hij heeft of vanwege de kennis die hij niet heeft en die, als hij die had, hem zou redden.

Alles lijkt een echo van iets anders.

Het gebrek aan gevoel voor geschiedenis is de verdoemenis van de moderne wereld.

Historische zin en poëtische zin moeten uiteindelijk niet tegenstrijdig zijn, want als poëzie de kleine mythe is die we maken, is de geschiedenis de grote mythe die we leven en in ons leven voortdurend opnieuw wordt gemaakt.

...een mens sterft niet voor woorden. Hij sterft voor zijn relatie met hen.

Echte schrijvers zijn degenen die willen schrijven, moeten schrijven, moeten schrijven.

Gedicht . . . is een kleine mythe over het vermogen van de mens om het leven zinvol te maken. En uiteindelijk is het gedicht niet iets wat we zien-het is eerder een licht waardoor we kunnen zien-en wat we zien is leven.

Ik wilde de naam van de wereld weten.

Ik denk dat de grootste vloek van de Amerikaanse samenleving het idee van een gemakkelijk millennialisme is geweest-dat een nieuw medicijn, of de volgende verkiezingen of de nieuwste in social engineering alles zal oplossen.

En wat wij studenten van de geschiedenis altijd leren is dat de mens is een zeer ingewikkeld ding en dat ze niet goed of slecht, maar zijn goed en slecht en het goede komt uit het slechte en het slechte uit het goede, en de duivel neemt de achterste.

Het beeld dat fictie presenteert, wordt gezuiverd van de afleidingen, verwarring en ongelukken van het gewone leven.

Het gedicht is een kleine mythe over het vermogen van de mens om het leven zinvol te maken.

Als je het verleden en de last ervan niet kon accepteren, was er geen toekomst, want zonder het ene kan het andere niet zijn.

De drang om poëzie te schrijven is als het hebben van een jeuk. Als de jeuk vervelend genoeg wordt, krab je het.

Maar de definitie die we van onszelf hebben gemaakt, is onszelf. Om er uit te breken, moeten we een nieuw zelf maken. Maar hoe kan het zelf een nieuw zelf maken als de onbaatzuchtigheid die het is, de enige substantie is waaruit het nieuwe zelf kan worden gemaakt?

Als je naar iets kijkt, verandert het feit dat je kijkt het...als je aan jezelf denkt, verandert dat feit je.

Want West is waar we allemaal op een dag naartoe willen. Het is waar je naartoe gaat als het land opraakt en de oude velddennen binnendringen. Het is waar je naartoe gaat als je de brief krijgt die zegt: vlucht, alles is ontdekt. Het is waar je naartoe gaat als je naar beneden kijkt naar het mes in je hand en het bloed erop. Het is waar je naartoe gaat als je wordt verteld dat je een zeepbel bent op het tij van empire. Het is waar je naartoe gaat als je hoort dat thar ' s goud in hen-thar hills. Het is waar je naartoe gaat om op te groeien met het land. Het is waar je naartoe gaat om je oude dag door te brengen. Of het is gewoon waar je naartoe gaat.

Vertel me een verhaal van diepe vreugde.

Het is een menselijk gebrek-om te proberen jezelf te kennen door het zelf van een ander.

Als je geboren wordt, zijn je vader en moeder iets uit zichzelf verloren, en ze gaan een ham breken om het terug te krijgen, en jij bent het. Ze weten dat ze het niet allemaal terug kunnen krijgen, maar ze zullen zo veel mogelijk uit je krijgen als ze kunnen.

In Amerika moeten ze weten wat je bent -- romanschrijver, dichter, toneelschrijver... Ik ben ze allemaal geweest... Ik denk dat gedichten, romans en verhalen uit hetzelfde zaadje voortkomen. Het is niet zoals polo Spelen en breien.

Zo weinig tijd leven we in de tijd, en we leren alles zo pijnlijk, dat we de termijn van dit uur kunnen sparen om voor de eeuwigheid te oefenen.

Wat is de mens anders dan zijn passie?

In zekere zin zijn romans verborgen autobiografie. Ik bedoel niet dat je feiten over jezelf vertelt, maar je probeert erachter te komen wat je echt denkt of wie je bent.

Geschiedenis is geen melodrama, ook al leest het meestal zo.

Ik ben op veel plaatsen geweest en heb veel dingen gedaan, maar schrijven was altijd de eerste. Het is een soort pijn waar ik niet zonder kan.

Want wat is een gedicht maar een gevaarlijke poging tot zelfbegrip: het is het diepste deel van de autobiografie.

Geschiedenis wordt verklaard door geografie.

Dit is niet opmerkelijk, want, zoals we weten, is de werkelijkheid geen functie van de gebeurtenis als gebeurtenis, maar van de relatie van die gebeurtenis tot gebeurtenissen uit het verleden en de toekomst. We lijken hier een paradox te hebben: dat de werkelijkheid van een gebeurtenis, die op zichzelf niet echt is, voortkomt uit de andere gebeurtenissen die op zichzelf ook niet echt zijn. Maar dit bevestigt alleen wat we moeten bevestigen: die richting is alles. En alleen als we dit beseffen, leven we, want onze eigen identiteit is afhankelijk van dit principe.

Als je een idealist bent, maakt het niet uit wat je doet of wat er om je heen gebeurt, want het is toch niet echt.

Je moet het goede van het slechte maken, want dat is alles waar je het van moet maken.

Een blik op het verleden herinnert ons eraan hoe groot de afstand is, en hoe kort, waarover we zijn gekomen. Het verleden laat ons vragen wat we met ons gedaan hebben. Het doet ons vragen of onze prestaties niet ironisch contrapunt en contrast zijn met onze fundamentele mislukkingen.

Het enige wat ik heb geprobeerd te doen (met mijn schrijven) is de essentie van mijn tijd vastleggen.

Want het leven is een vuur dat brandt langs een stuk touw-of is het een lont aan een kruitvat dat we God noemen?-en het touw is wat we niet weten, onze onwetendheid, en het spoor van AS, dat, als er geen windvlaag komt, de structuur van het touw houdt, is geschiedenis, de kennis van de mens, maar het is dood, en wanneer het vuur het hele touw heeft verbrand, dan zal de kennis van de mens gelijk zijn aan Gods kennis en zal er geen vuur zijn, wat leven is. Of als het touw naar een kruitvat leidt, dan zal er een verschrikkelijke vuurstoot zijn, en zelfs het spoor van AS zal volledig weggeblazen worden.

De werkelijkheid is geen functie van de gebeurtenis als gebeurtenis, maar van de relatie van die gebeurtenis tot gebeurtenissen uit het verleden en de toekomst.

Het verleden is altijd een berisping voor het heden.

...de lucht zo stil dat het pijn doet als de plaats waar de tand was op de ochtend nadat je naar de tandarts bent geweest of pijn als je hart in de boezem wanneer je op de hoek van de straat staat te wachten op het licht om te veranderen en toevallig te herinneren hoe de dingen ooit waren en hoe ze nog hadden kunnen zijn als wat er was gebeurd niet was gebeurd.

Het begon allemaal, zoals ik al zei, toen de baas, zittend in de zwarte Cadillac die door de nacht snelde, tegen mij zei (voor mij wie Jack Burden, de student geschiedenis, was opgegroeid) "er is altijd iets. En ik zei: "misschien niet op de rechter. En hij zei: "de mens is ontvangen in zonde en geboren in corruptie en hij gaat over van de stank van de didie naar de stank van de lijkwade. Er is altijd wel iets.

Niemand had me ooit verteld dat iets zo kon zijn.

Verhalen vertellen en copulatie zijn de twee belangrijkste vormen van vermaak in het zuiden. Ze zijn goedkoop en gemakkelijk te verkrijgen.

Na een lange tijd was Annie geen klein meisje meer. Ze was een grote meid en ik was zo verliefd op haar dat ik in een droom leefde. In de droom leek mijn hart klaar te zijn om te barsten, want het leek erop dat de hele wereld in zich opzwelde om eruit te komen en de wereld te zijn. Maar die zomer kwam tot een einde. De tijd verstreek en er gebeurde niets waarvan we op een gegeven moment zo zeker waren dat het zou gebeuren.

De mens is verwekt in zonde en geboren in verdorvenheid en hij gaat over van de stank van de didie naar de stank van de lijkwade. Er is altijd iets (All the King ' s Men)

Als iets te lang duurt, gebeurt er iets met je. Je wordt alles en alleen wat je wilt en niets anders, want je hebt er te veel voor betaald, te veel in willen en te veel in wachten en te veel in krijgen.

Zeg gewoon dat je de dikke jongens gaat laten weken en de rest van de belasting dingen vergeet...Willie, laat ze huilen, laat ze lachen, maak ze boos, zelfs boos op jou. Roer ze op en ze zullen het geweldig vinden en terugkomen voor meer, maar, in hemelsnaam, probeer hun geest niet te verbeteren.

En binnenkort zullen we het huis uit gaan en in de stuiptrekking van de wereld gaan, uit de geschiedenis in de geschiedenis en de vreselijke verantwoordelijkheid van de tijd.

Vertel me een verhaal. In deze eeuw, en het moment, van manie, vertel me een verhaal. Maak er een verhaal van grote afstanden en sterrenlicht van. De naam van het verhaal zal tijd zijn , maar je mag de naam niet uitspreken. Vertel me een verhaal van diepe verrukking.

..tegen de tijd dat we het patroon begrijpen waarin we ons bevinden, de definitie die we voor onszelf maken, is het te laat om uit de doos te breken. We kunnen alleen leven in termen van de definitie, zoals de gevangene in de kooi waarin hij niet kan liggen of staan of zitten, opgehangen in gerechtigheid om door de bevolking gezien te worden. Maar de definitie die we van onszelf hebben gemaakt, is onszelf. Om er uit te breken, moeten we een nieuw zelf maken. Maar hoe kan het zelf een nieuw zelf maken als de zelfheid die het is, de enige substantie is waaruit het nieuwe zelf kan worden gemaakt?

Dirt is a funny thing, ' zei de baas. Nu ik erover nadenk, er is niets anders dan vuil op deze groene godsbol, behalve wat onder water is, en dat is ook vuil. Het is vuil dat het gras laat groeien. Een diamant is geen ding in de wereld, maar een stuk vuil dat vreselijk heet werd. En God-A-Mighty pakte een handvol vuil op en blies erop en maakte jou en mij en George Washington en de mensheid gezegend in bekwaamheid en bezorgdheid. Het hangt allemaal af van wat je met het vuil doet. Klopt dat?

Ze zeggen dat je jezelf niet bent, behalve in relatie tot andere mensen. Als er geen andere mensen waren, zou er geen jij zijn, want wat je doet, wat je bent, heeft alleen betekenis in relatie tot andere mensen.

Politiek is een kwestie van keuzes, en een man maakt de keuzes niet zelf. En er is altijd een prijs om een keuze te maken. Dat Weet je. Je hebt een keuze gemaakt en je weet hoeveel het je heeft gekost. Er is altijd een prijs.