Allen Tate beroemde citaten

Mannen verwachten te veel, doen te weinig.

Dichters zijn mysterieus, maar een dichter is niet veel mysterieuzer dan een bankier.

De missie van de dag is om studenten aan te moedigen verder te denken dan traditionele carrièremogelijkheden, zich voor te bereiden op toekomstige carrières en toegang tot de werkplek.

Maar in onze tijd is het beroep op Autoriteit zwak, en ik ben van mijn leeftijd.

Het onschuldige herenhuis van het hart van een panter!

Ik geloof dat de term modulatie in muziek de ononderbroken verschuiving van de ene toets naar de andere aangeeft: ik ken de term voor verandering van ritme zonder verandering van maat niet.

Volgens de artsen is mijn enige onverzettelijke wens om een Confederate generaal te zijn geweest, en omdat ik niets anders kon of wilde worden, heb ik een dichter opgericht en gesmeekt om ficties te verzinnen over de persoonlijke ambities waar mijn samenleving geen zin in heeft.

Ik maak geen verbale mechanismen, dromen of repressie belachelijk als oorsprong van poëzie; alle drie en meer kunnen er veel mee te maken hebben.

Denk nu aan moed, ga naar de deur, doe hem Open en kijk of een wilde beestje met gouden haar, met diepe ogen als een baardrijke spin op een zonovergoten vloer, opgerold op het bed of kronkelend aan de muur, zal grommen-en de mens kan nooit alleen zijn.

Narcisme en de Geconfedereerde doden kunnen niet logisch of zelfs historisch met elkaar verbonden zijn; zelfs als de verbinding een historisch feit was, zouden ze niet verbonden zijn als kunst, want niemand ervaart ruwe geschiedenis.

Op mijn twaalfde was ik vastbesloten om alleen voor de eer te schieten; op mijn twintigste helemaal niet te schieten; op mijn drieëndertigste Weet ik dat men zo vaak moet schieten als men de zeldzame kans krijgt-bij het doden is er meer dan commentaar.

Dramatische ervaring is niet logisch; het kan worden onderworpen aan het soort samenhang dat we aangeven wanneer we spreken, in kritiek, van vorm.

Andere psychologische theorieën zeggen veel over compensatie.

Ervaring betekent conflict, onze natuur is wat ze zijn, en conflict betekent drama.

Hoe schrijf je een gedicht: waar komt het vandaan? Dat is de vraag van de psychologen of de genetici van de poëzie.

Cultuur is de studie van perfectie, en de voortdurende inspanning om het te bereiken.

Een gedicht kan een voorbeeld zijn van moraliteit, van sociale omstandigheden, van psychologische geschiedenis; het kan al zijn kwaliteiten bevatten, maar nooit één van hen alleen, noch twee of drie; nooit minder dan alle.

We kennen het specifieke gedicht, niet wat het zegt dat we kunnen herhalen.

Er is waarschijnlijk niets mis met kunst omwille van de kunst als we de uitdrukking serieus nemen, en niet het soort poëzie bedoelen dat veertig jaar geleden in Engeland werd geschreven.

Het enige echte bewijs dat een criticus voor zijn blik kan brengen is het voltooide gedicht.

De lente die ik zoek is alleen in een nieuw gezicht.

Maar wij zullen de wereld niet kennen door ernaar te kijken; wij kennen haar door naar de zwevende vlieg te kijken.

Wat is het vlees en bloed samengesteld uit een paar ogenblikken in het leven van de tijd?Dit rondsluipen van de cellen,litigieuze liefde, draagt de lange klauw van vlees-argumenterende misdaad.

Wat is het gedicht, nadat het geschreven is? Dat is de vraag. Niet waar het vandaan komt of waarom.

Dus de dichter, die iets wil zijn wat hij niet kan zijn, en een mislukking is in het gewone leven, verzint fictieve versies van zijn hachelijke situatie die zelfs voor andere personen interessant zijn omdat niemand een perfecte autoverkoper is.

Serieuze poëzie gaat over de fundamentele conflicten die niet logisch kunnen worden opgelost: we kunnen de conflicten rationeel verklaren, maar de rede ontslaat ons er niet van.

Dichters zijn op hun manier praktische mensen; ze zijn geïnteresseerd in resultaten.

Genetische theorieën, zo neem ik aan, zijn academisch gekoesterd met onthechting.

Om de een of andere reden hebben de meeste critici het moeilijk om hun geest direct onder hun neus te fixeren, en voordat ze het object zien dat er is, gebruiken ze een telescoop aan de horizon om te zien waar het vandaan kwam.

Onder vrienden heeft men het voorrecht niets te zeggen; de beleefdheid bestaat uit de veronderstelling dat iemands stilte beleefd zal worden begrepen. Ik kan me een kleine bijeenkomst van vrienden voorstellen die de hele avond niets zeggen: ze terugdeinzen om iets te zeggen dat de anderen niet willen horen; en hun zwijgen zou de subtielste beleefdheid zijn.

In zekere zin is het gedicht zijn eigen kenner, noch dichter noch lezer weet iets dat het gedicht zegt, afgezien van de woorden van het gedicht.

Religie is de enige techniek voor het valideren van waarden.