Richard Wilbur beroemde citaten

Buiten het open raam is de ochtendlucht overspoeld met engelen.

Ik zou me dood voelen als ik niet de mogelijkheid had om mijn wereld periodiek op orde te brengen met een gedicht. Ik denk dat ongearticuleerd zijn een groot lijden is, en dat is vooral zo voor iedereen die een zekere gave voor poëzie heeft.

Om te beweren, op een dood feest, dat je een grackle hebt gezien, terwijl je in feite niet te laat bent, kan geen kwaad.

We weten wat verveling is: het is een saai ongeduld of een felle velleity, een champing wens, gestagneerd door onze vermoeidheid, te maken of te doen. In de strikte zin van het woord verzinnen We natuurlijk niets, alleen maar getuigen van wat elke ochtend weer aan het licht brengt

Compositie is voor mij, uiterlijk althans, nauwelijks te onderscheiden van catatonie.

Wat is het tegenovergestelde van twee? Een eenzame ik, een eenzame jij.

Er is een pijnlijkheid in alle dingen duidelijk, in de blik van het hert, in de ring van een hamer in de ochtend. Als we een emmer met perfect helder water zien, vallen we in de veronderstelling dat we geweldige honesties bedenken.

Wat licht verborgen is, wordt het diepst begrepen,

O, laat er niets op aarde zijn dan wasgoed, niets dan roze handen in de stijgende stoom en heldere dansen gedaan in het zicht van de hemel.

Schrijven is?wachten op het woord dat er misschien pas volgende week dinsdag is.

De meeste vrouwen weten dat seks goed is voor hoofdpijn.

Probeer dit te onthouden: wat je projecteert Is wat je zult waarnemen; wat je waarneemt met elke passie, of het nu liefde of terreur is, kan eigen grillen en krachten aannemen. Daarom zal een verdoofde en onwrikbare omzichtigheid je het beste dienen-tenzij je het overdrijft, je stap te nauwlettend in de gaten houdt, weigert een wereld te specificeren, je gezichtsveld verkleint tot een strak zicht op je ingeklemde schoenen, die, zodra je erover nadenkt, een onzichtbare kloof oversteken op een rotte brug.

Wat je hoopt is dat op een bepaald punt van de zinloze reis, binnen of buiten, en wanneer je het het minst verwacht, precies in het midden van je stap, zo netjes dat je nooit iets voelt, de vriendelijke sluipmoordenaar slaap een kraal zal trekken en je hersenen eruit zal blazen.

Een droes, omdat ik het mis had, barstte terecht in een lied in een wereld die niet vaag was, niet eenzaam, niet alleen door mij geregeerd.

Je handen houden rozen altijd vast op een manier die zegt dat ze niet alleen van jou zijn; de mooie veranderingen op zulke vriendelijke manieren, wensen altijd dingen en dingen zelf te scheiden voor een tweede bevinding, om voor een moment alles te verliezen wat het aanraakt terug naar verwondering.

Leer mij, net als jij, om de hele schepping te drinken/ en mezelf uit te werpen, een ziel te worden.

Vreemd dat een ding het meest zichzelf is als het wordt vergeleken

Het zijn geen trucjes van de zin, maar de angst van de tijd in mij die de minste fantasieën afleidt tot geweld.

Columbus en zijn mannen, zeggen ze, brachten het virus hierheen waardoor mijn gelaatstrekken wegrotten en vitale krachten verwelken; maar als ze niet de zeeën hadden overgestoken en besmet waren teruggekomen, denk dan aan alle luxe die het moderne leven zou missen.

Alles wat we doen is geraakt door de oceaan, en toch blijven we aan de kust van wat we weten

Dat is de hoofdzaak van het gedicht!- om te zien of je geen taal kunt verzinnen die al je zelven tegelijk laat praten-ze zijn allemaal eerlijk tegen elkaar.

Het is waar dat de dichter zich niet rechtstreeks tot zijn buren richt; maar hij richt zich wel tot een groot congres van personen die in zijn achterhoofd wonen, een congres van allen die hem hebben onderwezen en die hij heeft bewonderd; zij vormen zijn ideale publiek en zijn betere zelf.

Stap zeker uit in de leegte van je geest. Er komt iets naar je toe.

Gelukkig in al die rafelige, losse instorting van water, de fontein, zijn moeiteloze afdaling en vleierij van spray...

Poëzie schrijven is praten met jezelf; toch is het een manier van praten met jezelf waarin het zelf verdwijnt; en het product is iets dat, hoewel het misschien niet voor iedereen is, over iedereen gaat.

Het oog is blij als de natuur zich buigt voor kunst.

Gevangen zomer is altijd een ingebeelde tijd. De tijd gaf het, ja, maar de tijd was uit het hoofd. Er moet prime in het hart zijn om dat seizoen te verwekken, om voorbij regen te komen en het rijden op de bleekste dagen zijn perfecte vlam te vinden.

Wat pijn ziekte kan brengen zijn maar de pittige kruiden Om houdt van heerlijke gerechten.