William Stafford beroemde citaten

Kinderen: ze dansen voordat ze leren dat er iets is dat geen muziek is.

Ik heb een parachute geweven uit alles wat gebroken is.

Ik omarm opkomende ervaring, Ik neem deel aan ontdekking. Ik ben een vlinder. Ik ben geen vlinderverzamelaar. Ik wil de ervaring van de vlinder.

Wijsheid is dingen goed hebben in je leven en weten waarom.

Als je niet weet wat voor soort persoon Ik ben en ik weet niet wat voor soort persoon jij bent een patroon dat anderen hebben gemaakt kan zegevieren in de wereld en de verkeerde god naar huis volgen, kunnen we onze ster missen.

Als we eenmaal verre beekjes hebben geproefd, het goud hebben aangeraakt, een grens voorbij de waterval hebben gevonden, verandert er een seizoen en komen we veranderd terug, maar veilig, rustig, dankbaar.

Zelfs het bovenste deel van de rivier gelooft in de oceaan.

Een gedicht is een serieuze grap, een waarheid die jujitsu heeft geleerd.

Denk hier alsjeblieft over na terwijl je verder gaat. Adem in de wereld. Steek je handen er naar uit. Als 's morgens en' s avonds rollen, kijk dan hoe ze openen en sluiten, hoe ze je uitnodigen voor het lange feest dat je leven is.

De grootste eigendom van alles is om rond te kijken en te begrijpen.

Ik blijf dit soort verborgen rivier van mijn leven volgen, Weet je, ongeacht het onderwerp of de impuls die komt, Ik volg het met vertrouwen. En ik heb geen gevoel dat het tot een soort crescendo komt, of dat het ook uitsterft. Het gaat gewoon gestaag door.

Hoe meer je jezelf laat afleiden van waar je naartoe gaat, hoe meer je de persoon bent die je bent. Het is niet zozeer als verdwalen als het is als gevonden worden.

...Wat je vreest zal niet verdwijnen; het zal je in jezelf opnemen en je zegenen en je bewaren. Dat is de wereld en daar wonen we allemaal.

Iedereen wordt geboren als dichter - een persoon die de manier ontdekt waarop woorden klinken en werken, zorgzaam en verrukkelijk in woorden. Ik bleef gewoon doen wat iedereen begon te doen. De echte vraag is: waarom zijn andere mensen gestopt?

Een schrijver is niet zozeer iemand die iets te zeggen heeft, maar iemand die een proces heeft gevonden dat nieuwe dingen tot stand brengt waar hij niet aan zou hebben gedacht als hij ze niet had begonnen te zeggen.

Er bestaat niet zoiets als writer ' s block Voor schrijvers wiens normen laag genoeg zijn.

Het is alsof de gewone taal die we dagelijks gebruiken een verborgen set signalen heeft, een soort geheime code.

Het is deze impuls om de kwaliteit van de ervaring te veranderen die ik herken als centraal in de schepping. . . . Van alles wat je kunt doen, kies je één ding. Wat dat ene ding is, kan niets anders je vertellen - je komt op het over ongemarkeerde sneeuw.

Sommige mensen zijn verblind door hun ervaring. Soldaten weten hoe belangrijk oorlog is. Slavenhouders leren elke dag hoe inferieur onderdanen zijn.

Dus, de wereld gebeurt twee keer-een keer wat we zien het als; ten tweede het legendes zelf diep, de manier waarop het is.

Literatuur is geen beeld van het leven, maar een aparte ervaring met een eigen soort stroom en verbetering.

Je zou geen normen moeten hebben die je belemmeren om te schrijven het maakt echt geen verschil of je vandaag goed of slecht bent. De beoordeling van het product is iets dat gebeurt nadat je het hebt gedaan.

Wanneer jullie mij toestaan met jullie te leven, zal elke blik op de wereld om jullie heen een soort redding zijn.

Anderen kunnen normen van een ander accepteren, maar een kunstenaar is iemand die beslist.

Als je eenmaal besluit om het juiste te doen, is het leven gemakkelijk, er zijn geen afleidingen.

De aarde zegt: heb een plaats, wees wat die plaats vereist; hoor het geluid dat de vogels impliceren en zie zo diep als ruggen achter elkaar gaan.

Ik ben Pavlov, jij bent de hond.

Ik hoorde een vogel zichzelf de hele dag feliciteren omdat hij een jay was. Niemand gaf erom. Maar het was weer helemaal blij, en zei het opnieuw.

Vraag me wat tijd als de rivier ijs is vraag me fouten die ik heb gemaakt. Vraag me of wat ik heb gedaan mijn leven is. Anderen zijn langzaam in mijn gedachten gekomen, en sommigen hebben geprobeerd te helpen of te kwetsen: vraag me wat voor verschil hun sterkste liefde of haat heeft gemaakt. Ik zal luisteren naar wat je zegt. Jij en ik kunnen naar de Stille rivier kijken en wachten. We weten dat de stroom daar is, verborgen; en er zijn komen en gaan van mijlenver weg die de stilte precies voor ons houden. Wat de rivier zegt, dat is wat ik zeg.

Een toespraak is iets wat je zegt om de aandacht af te leiden van wat je niet zegt.

Een uil geluid dwaalde langs de weg met mij. Ik hoorde het niet, ik ademde het in mijn oren.

Houd een dagboek bij en ga er niet van uit dat je werk iets waardevols moet bereiken: kunstenaars en vredeswerkers zijn er voor de lange termijn in, en niet om te worden beoordeeld op onmiddellijke resultaten.

De manier waarop het is er is een draad die je volgt. Het gaat om dingen die veranderen. Maar het verandert niet. Mensen vragen zich af wat je nastreeft. Je moet de thread uitleggen. Maar het is moeilijk voor anderen om te zien. Terwijl je het vasthoudt, kun je niet verdwalen. Tragedies gebeuren; mensen raken gewond of sterven; en je lijdt en wordt oud. Niets wat je doet kan de ontvouwing van de tijd stoppen. Je laat de draad nooit los. ~ William Stafford ~

Ze missen het gefluister dat elke dag in je hoofd rondloopt: "Wie ben je echt, zwerver?en het antwoord dat je moet geven, hoe donker en koud de wereld om je heen ook is: "misschien ben ik een koning.

Een student brengt iets mee om te bespreken en zegt: "Ik weet niet of dit echt goed is, of dat ik het in de prullenbak moet gooien."De veronderstelling is dat de ene of de andere keuze de juiste zet is. Geen. Bijna alles wat we zeggen of denken of doen - of schrijven - komt in dat ruime menselijke gebied dat wordt begrensd door iets aan deze kant van het sublieme en iets boven het onvergeeflijke.

Mensen dwalen over wat je nastreeft. Je moet de thread uitleggen.

Ik heb het gevoel dat kunst iets is dat je voor jezelf doet, en dat elke keer als je je beslissingen aan iemand anders overdraagt, je op zijn best je eigen ontwikkeling uitstelt. De sfeer van de workshop moet die zijn van het uitproberen van het eigen werk en het accepteren van de signalen van anderen, maar niet het accepteren van het dictaat van anderen, want dat is een schending van de geest van de kunst. Kunst kan niet door iemand anders gedaan worden, het moet door de kunstenaar gedaan worden.

Ik heb het gevoel mijn weg te bewandelen of door een mysterieuze jungle van mogelijkheden te plunderen als ik schrijf. Deze jungle is niet onderzocht door eerdere schrijvers. Het zal nooit onderzocht worden. Het varieert eindeloos naarmate we door de ervaring van de tijd vorderen. Deze woorden die bij mij opkomen, komen voort uit mijn relatie tot de taal die zich ontwikkelt, zelfs als ik haar gebruik.

Toen de slang besloot rechtdoor te gaan, kwam hij nergens.

Het is liefde, ' zeggen ze. Je raakt de juiste en een hele helft van het universum ontwaakt, een nieuwe helft.

Laat de emmer met geheugen naar beneden in de put, breng het naar boven. Cool, cool minuten. Niemand roert, geen plannen. Gewoon daar zijn.

Je bent vanaf je geboorte gericht: je zult nooit alleen zijn... De hele wereld stort neer.

Een student komt naar me toe met een stuk schrijven, houdt het uit en zegt: 'Is dit goed?'Een hele reeks noodsituaties gaat in mijn gedachten af. Dat is geen vraag om aan iemand anders te stellen dan aan jezelf.

Een manier om je huis te vinden is als de regen, een miljoen verzoeken om onderdak, een die wint, vindt je wang: je vindt je huis.

Jij en ik kunnen naar de Stille rivier kijken en wachten. We weten dat de stroom daar is, verborgen; en er zijn komen en gaan van mijlenver weg die de stilte precies voor ons houden. Wat de rivier zegt, dat is wat ik zeg.

Ik leer geen definities zoals die zelfs in de nieuwste woordenboeken zijn vastgelegd. Ik ben geen woordenboekmaker. Ik ben een persoon waar een woordenboek-maker mee te maken heeft. Ik ben een levend bewijs in de ontwikkeling van taal.

De oceaan en ik hebben veel kiezels te vinden en af te wassen en in vorm te rollen.

De signalen die we geven-ja of nee, of misschien-/moeten duidelijk zijn/de duisternis om ons heen is diep.

Alles nog steeds als de zomer voorbij is staan schokken in het veld, niets meer te fluisteren, zelfs niet tot ziens, aan de wind. Na de zomer wisten we dat de winter zou komen: we wisten dat de Stilte zou wachten, lang, geduldig kalm.

Een schrijver is iemand die een proces heeft gevonden dat nieuwe dingen teweeg zal brengen.