-
We zijn, ieder van ons, onze eigen gevangene. We zitten opgesloten in ons eigen verhaal.
-
Hier op de tekentafel lekken vingers en neuzen uit de luchtborstel maden liggen onder als ik eerder zou sterven als ik zou sterven in de achterkamer gestapeld in gladde dozen zoals zeepvlokken of tonijn wachten de undreamt van.
-
Liefs, we zijn een kleine vijver.
-
Alles betaalt om tam te worden.
-
Koester je wildernis.
-
Vrouwen mogen geen baarmoeder hebben, vooral niet in gedichten.
-
Ik schreef mijn gedichten niet omdat ik dat wilde, ze werden van me afgewrongen. Ik moest ze schrijven.
-
Een manier om het gedicht te beëindigen is het terug te keren naar zichzelf, als een slang met zijn staart in zijn mond.
-
Schrijven over het monsterlijke gevoel van vervreemding dat de dichter voelt in deze cultuur van gepolariseerde haat is een manier om gezond te blijven. Met het gedicht bereik ik een publiek dat evenzeer in strijd is met het officiële beleid, en ik Vier onze wederzijdse menselijkheid in een onmenselijke wereld.
-
Mijn schrijftijd moet zich omringen met lege stukken, of op zijn minst onbewoonde stukken, want het schrijven vindt plaats in een gebied van ophanging zoals in een hangend nest dat bijna volledig is ingekapseld.
-
Het is belangrijk om te doen alsof getuigen belangrijk zijn.
-
God dient de kieskeurige. Ze weten wat ze moeten willen ...
-
Bouwen is wonen.
-
Soms is traditie een manier om door te gaan.
-
... mensen worden om middernacht vertrouwelijk.
-
Als Doornroosje wakker wordt, is ze bijna vijftig jaar oud.
-
De tijd aan beide kanten van nu staat snel.
-
De natuur is een stroomgebied van verdriet.
-
En de stilte van de vijver, die als door regen wordt geteisterd, is in plaats daarvan gevuld met leven.
-
Kan het zijn dat ik de enige Jood ben die woont in Danville, Kentuchy, op zoek naar matzoh in de Safeway en de A & P?
-
Poëzie laat niets gebeuren. Het overleeft in de vallei van zijn gezegde.
