Anne Sexton beroemde citaten

Zoals gezegd: liefde en hoest kunnen niet verborgen worden gehouden. Zelfs een kleine hoest. Zelfs een kleine liefde.

Ik ben een verzameling ontmantelde almosts.

Heiligen hebben geen matigheid, noch dichters, alleen uitbundigheid.

Ik ben verloren. En het is mijn eigen schuld. Het wordt tijd dat ik erachter kom dat ik mensen niet kan vragen om me gevonden te houden.

Leg je oor dicht bij je ziel en luister goed.

Pas op voor het intellect, want het Weet zoveel dat het niets weet en laat je ondersteboven hangen, terwijl je kennis uitspreekt terwijl je hart uit je mond valt.

Het maakt niet uit wie mijn vader was, het maakt uit wie ik me herinner dat hij was.

Ondertussen in mijn hoofd, ik ondergaan open-hart operatie.

Misschien ben ik niemand. Ik heb een lichaam en ik kan er niet aan ontsnappen. Ik zou graag uit mijn hoofd willen vliegen, maar dat is uit den boze.

Ik ben elk jaar jonger bij de eerste sneeuw. Als ik het zie, plotseling, in de lucht, allemaal klein en wit en bewegen; dan ben ik weer verliefd en heel jong en ik geloof alles.

Als ik schrijf, Weet ik dat ik doe waarvoor ik geboren ben.

Alleen mijn boeken zalven mij, en een paar vrienden, degenen die in mijn aderen reiken.

Het gezondste in deze wereld is liefde.

Iemand die geboren had moeten worden is weg.

In een droom ben je nooit tachtig.

Ik ben hier alleen in mijn eigen gedachten. Er is geen kaart en er is geen weg. Het is een van een soort net als de jouwe is.

Ik ben gek als de hel, maar ik weet het. En weten dat het een soort gezond verstand is dat de ziekte erger maakt.

Je kunt geen witte hekken bouwen om nachtmerries buiten te houden.

Gisteren wilde ik niet geleend worden, maar dit is de schrijfmachine die voor me zit en de liefde is waar gisteren is.

Smaragd zo zwaar als een golfbaan, robijn zo donker als een nageboorte, diamant zo wit als de zon op de zee...

Een vrouw die schrijft voelt te veel.

De vreugde die niet gedeeld wordt sterft jong.

Liefde? Zij het man. Zij het een vrouw. Het moet een golf zijn waarop je wilt glijden, je lichaam eraan wilt geven, je lach eraan wilt geven, je tranen aan het land wilt geven als het grindzand je meeneemt. Een ander liefhebben is zoiets als bidden en kan niet worden gepland, je valt gewoon in zijn armen omdat je geloof je ongeloof ongedaan maakt.

Het enige wat ik ben is de truc van woorden die zichzelf schrijven.

God heeft een bruine stem, zo zacht en vol als bier.

Ik wilde alleen maar een stukje leven, trouwen, kinderen krijgen.... Ik probeerde mijn best om een conventioneel leven te leiden, want dat was hoe ik werd opgevoed, en het was wat mijn man van me wilde. Maar je kunt geen witte hekken bouwen om de nachtmerries buiten te houden.

Zelfmoord is het tegenovergestelde van het gedicht.

Schrijvers zijn zulke bedriegers: ze hebben soms wijze inzichten, maar ze leven er helemaal niet naar. Zo zijn schrijvers...je denkt dat ze iets weten, maar meestal zijn het gewoon rotzooi.

Ik verzamel boeken. Het zijn mensen die niet weggaan.

O Sterrennacht, zo wil ik sterven