Carl Sandburg beroemde citaten

Heb je naaste lief als jezelf, maar haal het hek niet weg.

Ik wil het juiste doen, maar vaak Weet ik niet precies wat het juiste is. Elke dag Weet ik dat ik tekort ben gekomen in wat ik had willen doen. Maar naarmate de jaren verstrijken en ik de wereld zelf, met zijn oceanen en bergen en vlakten, als iets onvoltooid zie, jaagt een eigenaardig klein genoegen uit de hoeken van mijn hart. Zonsondergangen en avondschaduwen vinden me betreurenswaardig bij het ongedaan maken van de taak, maar slaap en de dageraad en de lucht van de ochtend raken me met verfrissende hoop. Vreemde dingen waaien door mijn raam op de vleugels van de nachtwind en ik maak me geen zorgen over mijn lot.

Er gebeurt niets tenzij we eerst dromen.

Slang is een taal die zijn mouwen oprolt, op zijn handen spuugt en aan het werk gaat.

Ik ben een idealist. Ik weet niet waar ik heen ga, maar ik ben onderweg.

Tijd is de munt van je leven. Het is de enige munt die je hebt, en alleen jij kunt bepalen hoe het zal worden uitgegeven. Wees voorzichtig dat je andere mensen het voor je laat uitgeven.

Poëzie is een echo, een schaduw vragen om te dansen.

In deze tijden moet je een optimist zijn om je ogen te openen als je ' s ochtends wakker wordt.

Laat een vreugde je vasthouden. Steek je handen uit en neem het mee als het voorbij loopt.

Elke blunder achter ons geeft een juich voor ons, en alleen voor degenen die bereid waren te falen zijn de gevaren en pracht van het leven.

Poëzie is het openen en sluiten van een deur, waardoor degenen die doorkijken, kunnen raden wat er op dat moment wordt gezien.

Het leven is als een ui. Je pelt het een laag per keer af en soms huil je.

Het is noodzakelijk ... voor een man om alleen weg te gaan ... om op een rots te zitten ... en vraag: 'Wie ben ik, Waar ben ik geweest en waar ga ik heen?

Shakespeare, Leonardo da Vinci, Benjamin Franklin en Abraham Lincoln hebben nooit een film gezien, een radio gehoord of naar televisie gekeken. Ze hadden 'eenzaamheid' en wisten wat ze ermee moesten doen. Ze waren niet bang om eenzaam te zijn, omdat ze wisten dat dat was wanneer de creatieve stemming in hen zou werken.

Ik zie Amerika, niet in de ondergaande zon van een zwarte nacht van wanhoop voor ons, Ik zie Amerika in het karmozijnrode licht van een opkomende zon vers uit de brandende, creatieve hand van God. Ik zie grote dagen in het verschiet, grote dagen mogelijk voor mannen en vrouwen met Wil en visie

Het geheim van geluk is bewonderen zonder te verlangen.

Een goede verliezer zijn is leren winnen.

Alles wat we nodig hebben om te beginnen is een #‎ droom die we beter dan voorheen kunnen doen. Alles wat we nodig hebben is geloof, en die droom zal uitkomen. Het enige wat we moeten doen is handelen, en de tijd voor actie is nu.

Geld is macht, vrijheid, een kussen, de wortel van alle kwaad, de som van zegeningen.

Ik heb nooit een fout gemaakt in de grammatica, maar één in mijn leven en zodra ik het deed, zag ik het.

Ik zal mijn religie niet afnemen van een man die nooit werkt behalve met zijn mond.

'S nachts doemt de wolkenkrabber op in de rook en de sterren en heeft een ziel.

Ik heb gedichten geschreven die ik zelf niet begrijp.

De zee spreekt een taal beleefd mensen nooit herhalen. Het is een kolossale aaseter slang en heeft geen respect.

Ons leven is als een kaars in de wind.

Ik schreef gedichten op mijn hoek van het Brooks Street station. Ik stuurde ze naar twee redacteuren die ze meteen afwees. Ik las die afwijzingsbrieven jaren later en ik was het eens met die redacteuren.

Tijd is de munt van ons leven. We moeten opletten hoe we het uitgeven.

Toen ik nogal slechte gedichten schreef, zei een meisje met middernachtzwart haar dat ik door moest gaan.

Rekenkunde is getallen die je van je hoofd naar je hand knijpt naar je potlood naar je papier totdat je het antwoord krijgt.

Tijd is de munt van je leven. Je geeft het uit. Sta niet toe dat anderen het voor jou uitgeven.

In de nacht vangen de kool op de maan, de bladeren druppelen zilver, de rijen kool zijn een reeks kleine zilveren watervallen in de maan.

Tijd is de munt van het leven. Alleen u kunt bepalen hoe het zal worden besteed.

Een man bevelen een gedicht te schrijven is als een zwangere vrouw bevelen een roodharig kind ter wereld te brengen.

Woede is de meest impotente van alle passies. Het heeft geen invloed op wat het doet, en het schaadt degene die erdoor bezeten is meer dan degene tegen wie het gericht is.

Wanneer een natie ten onder gaat, of een samenleving ten onder gaat, kan er altijd één voorwaarde worden gevonden: ze vergaten waar ze vandaan kwamen. Zij waren uit het oog verloren wat hen had gebracht.

Een politicus moet drie hoeden hebben. Eén om in de ring te gooien, één om door te praten, en één om konijnen eruit te trekken als ze gekozen worden.

De maan is een vriend voor de eenzame om mee te praten.

Er is maar één kind op de wereld en de naam van het kind is alle kinderen.

Soms geven ze een oorlog en komt er niemand.

Een van de grootste benodigdheden in Amerika is om creatieve eenzaamheid te ontdekken.

Bijna alle beste dingen die in mijn leven kwamen, waren onverwacht, ongepland door mij.

Laat de zachte struik zijn wortel diep graven en naar boven verspreiden om de rots te splitsen.

Twee bubbels vonden ze hadden regenbogen op hun bochten. Ze flikkerden en zeiden: "Het was de moeite waard om een bubbel te zijn, alleen al om die regenboog dertig seconden te hebben vastgehouden.

Vertel hem dat eenzaamheid creatief is als hij sterk is en de uiteindelijke beslissingen worden genomen in stille kamers. Vertel hem anders te zijn dan andere mensen als het natuurlijk en gemakkelijk is om anders te zijn. Laat hem luie dagen hebben om zijn diepere motieven te zoeken. Laat hem diep zoeken naar waar hij een geboren natuur is. Dan kan hij Shakespeare en de gebroeders Wright begrijpen, Pasteur, Pavlov, Michael Faraday en free imaginations die veranderingen brengen in een wereld die verandering haat. Hij zal eenzaam genoeg zijn om tijd te hebben voor het werk dat hij als zijn eigen werk kent.

Rekenkunde is waar getallen als duiven in en uit je hoofd vliegen.

Als [Amerika] vergeet waar ze vandaan kwam, als de mensen uit het oog verliezen wat hen meebracht, als ze luistert naar de ontkenners en spotters, dan zal het rotten en ontbinden beginnen.

Wat als ze een oorlog gaven en niemand kwam?

Er zijn mensen die overal tegelijk willen zijn, en ze komen nergens

Poëzie is een pakje onzichtbare souvenirs.

Poëzie is een zoektocht naar lettergrepen om te schieten op de barrières van het onbekende en het onkenbare.