Gwendolyn Brooks beroemde citaten

Ik hou niet van het idee dat het zwarte ras uit het bestaan wordt verdund. Ik vind het leuk dat we hier allemaal zijn.

Ik denk dat er dingen zijn die we allemaal moeten doen zolang we hier zijn en gezond zijn.

Laat niemand je een minderheid noemen als je zwart of Spaans bent of tot een andere etnische groep behoort. Je bent niet minder dan wie dan ook.

Als je van een man houdt, wordt hij meer dan een lichaam. Zijn fysieke ledematen breiden zich uit en zijn omtrek trekt zich terug, verdwijnt. Hij is rijk, lief en rechtvaardig. Hij maakt deel uit van de wereld, de atmosfeer, de blauwe lucht en het blauwe water.

Kunst doet pijn. Kunst spoort reizen aan-en het is gemakkelijker om thuis te blijven.

Schrijven is een heerlijke pijn.

Als ik een gedicht begin te schrijven, denk ik niet aan modellen of aan wat iemand anders in de wereld heeft gedaan.

Eerste gevecht. Dan viool.

Wanneer je de term minderheid of minderheden gebruikt met betrekking tot mensen, vertel je hen dat ze minder zijn dan iemand anders.

We zijn elkaars grootheid en band.

Wens niet in te passen. Verlangen om jezelf te verplichten om te leiden.

Ik ben een schrijver, misschien omdat ik geen prater ben.

Put het kleine moment uit. Spoedig sterft het. En of het nu snee of goud is, het zal niet terugkomen in deze identieke gedaante.

Elk lichaam heeft zijn kunst...

Ze leerde van momenten te houden. Om momenten voor zichzelf te houden.

Naarmate je ouder wordt, merk je dat vaak de tarwe, die zich losmaakt van het kaf, naar buiten komt om je te ontmoeten.

Abortus laat je niet vergeten. Je herinnert je de kinderen die je hebt gekregen die je niet hebt gekregen.

Een schrijver moet zoveel mogelijk onderwijs krijgen, maar alleen naar school gaan is niet genoeg; als dat zo was, zouden alle eigenaren van doctoraten geïnspireerde schrijvers zijn.

Wees voorzichtig met wat je slikt. Kauw!

Dit is de urgentie: Live! en laat je bloeien in het lawaai van de wervelwind.

Ik voelde dat ik moest schrijven. Zelfs als ik nooit gepubliceerd was, wist ik dat ik zou blijven schrijven, ervan zou genieten en de uitdaging zou ervaren.

Een goede gezondheid is een plicht tegenover jezelf, tegenover je tijdgenoten, tegenover je erfgenamen, tegenover de vooruitgang van de wereld.

Ik ben geïnteresseerd in het vertellen van mijn specifieke waarheid zoals ik die heb gezien.

Het is moedig om betrokken te zijn. Wees niet bang om onopgelost te zijn.

Een van de redenen dat katten gelukkiger zijn dan mensen, is dat ze geen kranten hebben.

Poëzie is het gedistilleerde leven.

Waar ik nu voor vecht in mijn werk... voor een uitdrukking die relevant is voor alle soorten zwarten, gedichten die ik mee kon nemen naar een taverne, naar de straat, naar de zalen van een woningbouwproject.

Lezen is belangrijk-lees tussen de regels door. Slik niet alles door.

Ik denk dat het eenzaam moet zijn om God te zijn. Niemand houdt van een meester. Geen.

Het leven moet aromatisch zijn. Er moet geur zijn, op een of andere manier moet er wat zijn.

Mensen hebben hulp nodig, ze hebben hulp nodig. Mensen willen zoveel dat ze niet weten.

De muziek is in de minoren.

Het leven voor mijn kind is eenvoudig en goed.

We zijn echt cool. We zijn van school. We loeren laat. We slaan rechtdoor. We zingen zonde. We verdunnen gin. We Jazz June. We sterven snel.

Goedheid begint eenvoudig met het feit van het leven zelf.

Niets kan de Mississippi tegenhouden.

Het is moedig om betrokken te zijn

Leef niet voor gewonnen gevechten. Leef niet voor het-einde-van-het-lied. Leef in de along.

Kunst is een verfijnde en suggestieve vertaling van de materialen van de wereld.

De burgerrechtensituatie is als een zwangerschap. Het zal erger worden, denk ik, voordat het beter wordt. Wat de gebruikelijke zwangerschap betreft, is een fatsoenlijke baby. Dat is wat we allemaal hopen dat het eindproduct van deze stress zal zijn. Het is gebruikelijk, aan het einde van een zwangerschap, om voor je pijn een fatsoenlijke baby te hebben.

Het beangstigt me te beseffen dat als ik voor mijn vijftigste was gestorven, ik een 'zwarte' fractie zou zijn gestorven ...

Wanneer wit en zwart elkaar vandaag ontmoeten, is er soms een klaar begrip dat er een ontmoeting is geweest tussen twee mensen. Maar vaak is er alleen, of voornamelijk, een besef dat er twee kleuren in de kamer zijn.

Wat zal ik mijn kinderen geven? die arm zijn, / die worden beoordeeld als de huur van het land ...

Ik ben een gewoon mens die gedwongen wordt om gedichten te schrijven. ... Ik heb nog steeds het gevoel dat een dichter een plicht heeft tegenover woorden, en dat woorden prachtige dingen kunnen doen, en het is jammer om ze daar gewoon te laten liggen zonder iets met en voor hen te doen.

Put het kleine moment uit / binnenkort sterft het.

Ik zeg dichters dat als een regel in je hoofd zweeft, let dan niet op, want het is waarschijnlijk in het hoofd van iemand anders zweven.

op een bepaald moment in sociale procedures sta ik in brand om te vertrekken: Ik heb een leaving-FIT.

Er zijn geen magie of elfen / of tijdige peetmoeders om ons te leiden. We zijn verloren, moet / tovenaar een spoor door onze eigen schreeuwende wiet.

Niemand kan me iets anders zeggen dan wachten ...

Woorden kunnen prachtige dingen doen. Ze slaan, spinnen. Ze kunnen aandringen, ze kunnen wheedle, zweep, zeuren. Ze kunnen zingen, sass, singe. Ze kunnen karnen, controleren, kanaliseren. Ze kunnen een " Hup twee drie vier."Ze kunnen een vurig leger van honderd slappe mannen smeden.