Rita Dove beroemde citaten

Er zijn momenten in het leven dat je, in plaats van te klagen, iets aan je klachten doet.

Niets is te klein. Niets is ook, quote-unquote, gewoon of onbelangrijk. Dat zijn de dingen die de maat van onze dagen vormen, en het zijn de dingen die ons ondersteunen. En het zijn de dingen die zeker poëzie waardig kunnen worden.

Je moet je voorstellen dat het mogelijk is voordat je iets kunt zien. Je kunt het bewijs recht voor je hebben, maar als je je iets niet kunt voorstellen dat nooit eerder heeft bestaan, is het onmogelijk.

Als ze niet lezen, als ze niet van lezen houden; als ze niet dwangmatig lezen, denk ik niet dat ze echt een schrijver zijn

Rap is slechts één uiteinde van een heel spectrum van verbaal spel en virtuositeit. Rap is gericht op auditief plezier.

Zonder verbeelding kunnen we nergens heen. En verbeelding is niet beperkt tot de Kunsten. Elke wetenschapper die ik heb ontmoet die een succes is geweest, heeft zich moeten voorstellen.

Iedereen die iemand is, verlangt ernaar een boom te zijn.

Bibliotheken zijn waar het allemaal begint.

Als we echt vol en vrijgevig van geest willen zijn, hebben we geen andere keuze dan op een bepaald niveau te vertrouwen.

Trouw zijn aan jezelf betekent echt trouw zijn aan alle complexiteit van de menselijke geest.

Toen ik jong was, was ik ouder dan ik nu ben.

We hebben allemaal momenten in onze kindertijd waar we voor het eerst tot leven komen. En we gaan terug naar die momenten en denken, Dit is toen ik mezelf werd.

Poëzie is Taal op zijn meest Gedistilleerde en krachtigste.

De poëzie die me ondersteunt is wanneer ik voel dat, Voor een minuut, de wolken zijn gescheiden en ik extase heb gezien of zoiets.

Mijn kinderbibliotheek was klein genoeg om niet intimiderend te zijn. En toch voelde ik dat de hele wereld in die twee kamers was opgesloten. Ik kon elk gangpad lopen en wijsheid ruiken.

Creatief schrijven en geletterdheid gaan hand en hand.

Voor mij is een gedicht bijna als iemand die fluistert tegen een andere persoon, of je hoort het fluisteren in je hoofd. Ik hoop met mijn eigen gedichten dat de lezer een verbinding voelt, ziel tot ziel, die ons allemaal zal helpen zich een beetje minder alleen op de planeet te voelen. En het heeft de macht om verandering te sturen. Een schrijver kan het woord 'donker' iets positiefs maken. Je kunt een woord als 'hysterisch' verlichten van zijn vrouwenhatende implicaties. Je kunt de taal je eigen maken. Daar gaat poëzie over.

Ik groeide op in Ohio, waar de prestaties op het gebied van burgerrechten al begonnen te versnellen voordat Martin Luther King verscheen. Achteraf gezien weten we dat veel mensen, Zwart en wit, een belangrijke rol speelden in het veranderen van de Jim Crow status quo op alle niveaus.

In plaats van te proberen te komen en te pontificeren over wat literatuur is, moet je met kinderen praten, met leraren, en ervoor zorgen dat ze poëzie vroeg in het curriculum krijgen.

Als alleen de zonovergoten Beroemdheden worden opgemerkt en aanbeden, dan zullen onze kinderen het moeilijk hebben om de waarde in de schaduw te zien, waar de denkers, onderzoekers en wetenschappers de samenleving bij elkaar houden.

Ik verander van baan, zoals water drinken ... En als ik gewend raak aan de nieuwe smaak van een drankje beschouw ik als heerlijk, Ja, vitaal, iets vervaagt, life balks. Dus breek ik het kamp, ik werp huiden af.

Wat is een woord, een talisman, om tegen de wereld te houden?

Kan het zijn dat zelfs als men groeit om te passen in de ruimte waarin men leeft, men niet kan groeien totdat er ruimte is om te groeien?

Als ik aan een gedicht werk, houd ik ervan om te herzien. Veel jongere dichters vinden dit niet leuk, maar in het proces van herziening ontdek ik dingen

Er zijn verschillende taken van een dichter laureaat. Ik plan een leesreeks in de Library of Congress en adviseer de bibliothecaris. De rest is hoe ik poëzie wil promoten

Moed heeft niets te maken met onze vastberadenheid om groot te zijn. Het heeft te maken met wat we beslissen op dat moment wanneer we worden opgeroepen om meer te zijn.

Luister hoe ze je naam zeggen. Als ze dat niet goed kunnen zeggen, weten ze ook niet hoe ze je goed moeten behandelen.

Ik ben altijd geïntrigeerd geweest door de manier waarop de geschiedenis werkt, de manier waarop we beslissen wat er wordt genoemd.

Ik denk dat kinderen talent en inzicht hebben, maar het wordt uit hen geslagen.

Ik zie een heropleving van de belangstelling voor poëzie. Ik ben minder optimistisch over de vooruitzichten voor de kunsten als het gaat om federale financiering.

Ik geloof dat mensen een aanleg hebben voor artistieke creativiteit. Het betekent niet dat ze het gaan halen.

Ik hield van lezen, maar ik dacht altijd dat de droom te ver weg was. De persoon die het boek had geschreven was een god, het was geen persoon.

Ik bewaar de ontwerpen van elk gedicht in kleurgecodeerde mappen. Ik pak de mappen op volgens hoe ik me die dag over die kleur voel.

Als Poet Laureate realiseerde ik me dat ik in staat was tot een grotere stem. Er is een meer publieke uitspraak die ik als dichter kan doen.

Ik heb een hoog schuldquotiënt. Een gedicht kan wel 50 of 60 ontwerpen bevatten. Het kan van een dag tot twee jaar duren-of langer.

Ik wist niet dat schrijvers echte levende mensen konden zijn, omdat ik nooit schrijvers kende.

Jarenlang dacht ik dat een gedicht een gefluister was, geen aria.

Ik heb overal een notitieboekje bij me. Maar dat is nog maar de eerste stap.

Ik heb altijd van wetenschap gehouden. En in feite kreeg ik een wetenschapsprijs op de middelbare school. Ik hield van wetenschap, maar ik hield meer van literatuur.

Mijn favoriete dichters zijn misschien niet jouw brood en boter. Ik heb meer favoriete gedichten dan favoriete dichters.

Ik verkent liever de meest intieme momenten, de kleinere, gekristalliseerde details waar we allemaal ons leven aan hangen.

Ik probeer te laten zien wat taal en muziek boeien, want ik denk dat dat de twee elementen van poëzie zijn.

Ik dacht, na de Pulitzer, dat tenminste niets me zo zou verbazen in mijn leven. En er gebeurde er nog een. Het was echt geweldig.

Ik was ongerust. Ik vreesde dat elke keer als ik over poëzie sprak, het gefilterd zou worden door de lens van ras, geslacht en leeftijd.

Ik schrijf korte verhalen en ik schreef een toneelstuk.

Ik hield van schrijven toen ik een kind was. Ik schreef, maar ik dacht altijd dat het iets was dat je als kind deed, en dan stopte je kinderachtige dingen weg.

Ik denk dat het lezen van Shakespeare ' s toneelstukken toen ik jong was heel belangrijk was. Hij had het vermogen om vreemden tot leven te laten komen.

Als we door iets worden aangeraakt, is het alsof we worden geborsteld door de vleugels van een engel.

Poëzie verbindt je met jezelf, met het zelf dat niet weet hoe te praten of onderhandelen.

We moeten altijd iets doen waardoor we ons weer als een kind voelen. Blijf leren, wat het ook is.