Joy Harjo beroemde citaten

Ik heb altijd een theorie gehad dat sommigen van ons worden geboren met zenuwuiteinden die langer zijn dan ons lichaam.

Mijn generatie is nu de deur naar het geheugen. Daarom herinner ik me.

Als je het lawaai en de urgentie van je geschenken niet beantwoordt, zullen ze zich tegen je keren. Of je naar beneden slepen met hun immense verdriet om verlaten te worden.

Het is het geheugen dat het hart van impuls voorziet, de hersenen voedt en de maïsplant van zaad tot vrucht voortstuwt.

Onthoud dat jullie allemaal mensen zijn en dat alle mensen jullie zijn.

Maar kom hier, angst. Ik leef! En je bent zo bang om te sterven.

Een matrix verbindt ons allemaal. Er zijn regels, processen en cirkels van verantwoordelijkheid in deze wereld. En het verhaal begint precies waar het zou moeten beginnen. We kunnen geen enkel deel overslaan.

Er is geen poëzie waar geen fouten zijn.

Het is belangrijk als schrijver om mijn kunst goed te doen en het op een manier te doen die krachtig en mooi en betekenisvol is, zodat mijn werk de mensen regenereert, zeker de Indiase mensen, en de aarde en de zon. En op die manier gaan we allemaal voor altijd door.

Ik kan het sissen van pasgeboren sterren horen, en weet iets van betekenis, van de Erce magie die hier opduikt. Ik ben getuige van de eeuwige eeuwigheid, het evoluerende verleden, en ik weet dat we voor altijd zullen leven, als stof of adem in het gezicht van sterren, in het veranderende patroon van Winden.

Denk aan de planten, bomen, dieren die allemaal hun familie hebben, ook hun geschiedenis. Praat met ze, luister naar ze. Het zijn levende gedichten.

Ik geloof dat dichters ergens in hun gedichten moeten zijn, anders werkt het gedicht niet.

Ik heb meer vragen dan antwoorden in deze wereld, zoals de meeste dichters en schrijvers. Het veld van het geheugen waarin we bestaan is absoluut omvattend en is zowel een vraag als een antwoord. Het is het geheugen dat het hart van impuls voorziet, de hersenen voedt en de maïsplant van zaad tot vrucht voortstuwt.

Misschien zal de wereld eindigen aan de keukentafel, terwijl we lachen en huilen, eten van de laatste zoete hap.

De saxofoon is zo menselijk. Het heeft de neiging om luidruchtig te zijn, gespannen, te luid te praten, tegen mensen aan te botsen, de verkeerde woorden op het verkeerde moment te zeggen, maar dan haal je adem helemaal vanuit het centrum van de aarde en blaas je. Al dat verdriet is vergeven. Al die liefde die wij mensen dragen maakt een zoet, diep geluid en we vliegen een beetje.

Ik sprak met de crows voordat ik naar Los Angeles vertrok. Zij waren de inwonende verhalenvertellers wiens scherpe en aanhoudende stemmen de nodige dissonantie voor kleur toevoegden. Ze hadden neven in Californië, en gaven me hun namen en adressen, vertelde me om ze op te zoeken. Ze waarschuwden me ook, wat ze hadden gehoord over de houding daar. En ze hadden gelijk. De houding was dik, hing aan de would-be ' s en has-beens en think-they-ares, zo dik dat ik dacht dat het de belangrijkste bron van de smog was.

Mijn vader vertelde me dat sommige stemmen zo waar zijn dat ze als wapens kunnen worden gebruikt, het weer kunnen manoeuvreren, de tijd kunnen veranderen. Hij zei dat een stem die zo krachtig is, van de zanger weg kan lopen als hij zich schaamt. Nadat mijn Vader ons verliet, leerde ik dat sommige stemmen je kunnen misleiden. Er is een bovenste laag en er is een bodem, en ze komen niet overeen.

Mijn zuster past mij aan, verwijt mij nooit met haar leer, probeert mij nooit te veranderen. Ze accepteert en houdt van me, ondanks onze verschillen.

Er is geen scheiding. We komen allemaal uit dezelfde plaats. Zolang er respect en erkenning van verbindingen is, blijven de dingen werken. Als dat stopt, sterven we allemaal.

De vrouw die aan het raam van de 13e verdieping aan de oostkant van Chicago hangt, is niet de enige...Ze zijn alle vrouwen van het appartementencomplex die naar haar staan te kijken, naar zichzelf kijken.

Ik heb daar tenminste in mijn leven toe moeten komen, om te beseffen dat dit spul dat mislukking wordt genoemd, dit spul, dit puin van Historisch trauma, familietrauma, Weet je, dingen die je geest kunnen doden, eigenlijk grondstoffen zijn om dingen mee te maken en een brug te bouwen. Je kunt die materialen gebruiken om een brug te bouwen over dat wat je zou vernietigen.

Als we meer tranen huilen, zullen we het land met zout verwoesten; laten we in plaats daarvan prijzen wat ons met wanhoop zou afleiden. Maak een lied voor de dood, Een lied voor gele tanden en slechte adem

Mijn huis is de rode aarde . . . .

Omdat muziek een taal is die in de spirituele rijken leeft, kunnen we het horen, we kunnen het noteren en creëren, maar we kunnen het niet in onze handen houden

Onthoud dat jij dit universum bent en dat dit universum jij bent.

Echte kracht vergaart zich niet door de pijn en het lijden van anderen.

In Isleta was de regenboog een scheur in het universum. We zagen het kleinste van alle leven dat mogelijk is. Heldere paarden rolden over en over de schemerende hemel.

Iemand begeleidt elke ziel van de andere kant wanneer deze Deze plaats binnengaat. Meestal is het een voorouder met wie dat kind eigenschappen en gaven deelt

Ik ben geboren met ogen die nooit kunnen sluiten...

Ik luister naar het geweervuur dat we niet kunnen horen, en begin deze reis met het licht van het kennen van de wortel van mijn eigen woedende liefde.