Linda Hogan beroemde citaten

Sommige mensen zien littekens en het is verwondend dat ze zich herinneren. Voor mij zijn ze het bewijs van het feit dat er genezing is.

Wandel. Ik luister naar een diepere weg. Ineens staan al mijn voorouders achter me. Wees stil, zeggen ze. Kijk en luister. Je bent het resultaat van de liefde van duizenden.

Als ik loop, hoor ik de sequoia ' s bijna kloppen. En de oceanen zijn hier boven mij, rollende wolken, zwaar en donker. Het is winter en er is rook van de vuren. Het is een wereld van elementaire aandacht, van alle dingen die samenwerken, luisteren naar wat in het bloed spreekt. Welke weg ik ook ga, ik wandel door het land van vele goden, en zij hebben elkaar lief en Eten elkaar op. Ineens staan al mijn voorouders achter me. Wees stil, zeggen ze. Kijk en luister. Je bent het resultaat van de liefde van duizenden.

Er is een manier waarop de natuur spreekt, dat land spreekt. Meestal zijn we gewoon niet geduldig genoeg, stil genoeg, om aandacht te besteden aan het verhaal.

Mysterie maakt deel uit van elk leven, en misschien is het gezonder om het te handhaven dan een leven lang op zoek te gaan naar half-gemaakte antwoorden.

Tussen de aarde en de atmosfeer van de aarde blijft de hoeveelheid water constant; er is nooit een druppel meer, nooit een druppel minder. Dit is een verhaal van cirkelvormige oneindigheid, van een planeet die zelf geboren wordt.

Het is een paradox in de hedendaagse wereld dat we ons in ons verlangen naar vrede vrijwillig moeten overgeven aan de strijd.

Een vrouw beschreef eens een vriendin van haar als zo ' n scherpzinnige luisteraar dat zelfs de bomen naar haar toe leunden, alsof ze hun diepste geheimen in haar luisterende oren spraken. In de loop der jaren heb ik me de stilte van die vrouw voorgesteld, een gehoor vol en open genoeg dat de wereld haar haar verhalen vertelde. De groene bladeren keerden zich naar haar toe en fluisterden verhalen over zachte briesjes en het geruis van blad tegen blad.

Een gesproken verhaal is groter dan een ongehoord, onuitgesproken verhaal. In bijna alle scheppingsverhalen zijn woorden of liederen hoe de wereld werd geschapen, de dieren die in het bestaan werden gezongen.

Er zijn wegen, reizen naar het centrum van het leven, door de tijd; door lucht, materie, droom en gedachte. De wegen zijn niet altijd in kaart gebracht of in kaart gebracht, maar soms verloren gaan, als er zoiets is, is de liefste plek om te zijn. En altijd, in deze zoektocht, zou een persoon kunnen ontdekken dat ze al daar is, in het centrum van de wereld. Het kan een gebroken wereld zijn, maar het is niettemin glorieus.

Er is een geografie van de menselijke geest, gemeenschappelijk voor alle volkeren.

Vertellen over ons leven is belangrijk voor degenen die na as komen, voor degenen die onze ervaring zullen zien als onderdeel van hun eigen historische strijd.

Er is een taal voorbij de menselijke taal, een elementaire taal, een taal die voortkomt uit het land zelf.

Er is een stille plaats, een kloof tussen de werelden, gesproken door de stamkennis van duizenden jaren. Daarin zijn stille vliegen die los staan van menselijke strijd en de ontwerpen van onze eigen creaties. Soms, wanneer we stil genoeg zijn, stil genoeg, nemen we een stap in zo ' n mysterie, de plaats van de geest, en mysterie, moeten we ons herinneren, wenst van nature niet gekend te worden.

tranen hebben een doel. ze zijn wat we dragen van de oceaan, en misschien moeten we de zee worden, onszelf eraan geven, als we willen worden getransformeerd.

Het leek me zo vreemd dat de grotere cultuur, met haar eigen afwezigheid van geest en gebrek aan gehechtheid aan het land, juist deze dingen over Indiase tradities respecteert, zonder die gerespecteerde manieren zelf aan te nemen.

Soms is er een bron of rivier van iets moois en mogelijk in de tedere zin dat naar en van de meest gebroken kinderen komt, en ik was een van deze, en wat er ook was, ik kan het niet noemen, Ik kan alleen maar bedanken. Misschien is het toch het water des levens dat ons redt.

Laten we knielen door alle werelden van het lichaam als geliefden. Ik weet dat ik een boom ben en vol leven en ik weet dat jij de vliegende bent en zal vertrekken. Maar kunnen we de zoetheid niet slikken en kunnen jullie niet zingen in mijn armen en slapen in het menselijke licht van de zon en maan die ik alleen heb gedronken.