Sharon Olds beroemde citaten

Ik was een laatbloeier. Maar iedereen die ooit bloeit, heeft veel geluk.

Neem je vitamines. Oefening. Werk gewoon om zoveel mogelijk van jezelf te houden - niet meer dan de mensen om je heen, maar niet zoveel minder.

Hoe ouder Ik word, hoe meer ik de kracht zie van die jonge vrouw, mijn moeder.

Het schrijven of maken van iets-een gedicht, een vogelvoeder, een chocoladetaart-heeft zelfrespect in zich. Je bent aan het werk. Je probeert het. Je ligt niet op de grond, Je hebt het opgegeven.

Honkbal is geruststellend. Het geeft me het gevoel dat de wereld niet gaat ontploffen.

Hoe ouder Ik word, hoe meer ik me voel

De beslissing voor mij was of 'de vader' een boek moest zijn dat een verhaal vertelde - vanuit het oogpunt van deze spreker, de dochter - zonder, zoals in de eerdere boeken, dan een sectie over iets anders en een sectie over iets anders te hebben.

Ik kende hem niet, ik kende mijn idee van hem.

Jezelf zien als verantwoordelijk voor de kwaliteit van je relatie, als een primaire motor in je leven, vind ik een gedurfde, geweldige stap.

Ik heb gehoord over de beschaafde, de huwelijken lopen op praat, elegant en eerlijk, rationeel. Maar ik ben wilden.

Een gezin is een mysterie.

Ik heb nooit gedacht dat ik het kon nemen, zelfs niet voor de kinderen. Het is alles wat ik wilde doen, tussen hen en pijn staan. Maar ik kom uit een lange lijn van vrouwen die zichzelf op de eerste plaats zetten.

Elke dichter die ik ken - hoewel er misschien sommigen zijn die ik niet ken die heel verschillende levens leiden, die misschien op het platteland wonen en niet lesgeven - heeft de neiging om net als de rest van ons te zijn: gewoon erg druk, echt over toegewijd.

Iedereen is zo anders. Soms zou ik willen dat ik op een andere manier schreef. Weet je, dat gevoel van: zo-en-zo schrijft langzaam, als ik maar langzaam schreef.

Het kan een slechte zaak zijn om niet te weten wat er in de wereld gebeurt. Ik kan niet zeggen dat ik het echt goedkeurt.

Als iemand ontsnapt, springt mijn hart op. Zelfs als ik ontsnapt ben, sta ik half aan de kant van de verliezer.

Dus ik stopte met koffie en ik stopte met roken. Maar dat lukt me niet met drinken!

Ze maakte een grap scherp als een blikdeksel heet van de tanden van de blikopener, en kakelde haar crack-maïs lach.

... soms kan ik het voelen, de manier waarop we langzaam naar een bocht stromen en eromheen door iets donker en zacht, en we zijn aan elkaar gebonden.

Er is misschien iets in mij dat op een dag geschreven moet worden; nu is het gevouwen en gevouwen en gevouwen, zoals een briefje op school.

Als je iemand verliest, is het nooit meer dezelfde persoon die terugkomt.

Ik vraag een gedicht niet om veel stenen in zijn zakken te dragen. Gewoon een gewone waarnemer zijn en lever en voeler en de ervaring door je heen laten komen op het notitieboek met de pen, door de arm, uit het lichaam, op de pagina, zonder vervorming.

.. voor een dichter is de menselijke gemeenschap als de gemeenschap van vogels voor een vogel, die voor elkaar zingt. Liefde is een van de redenen waarom we voor elkaar zingen, liefde voor taal zelf, liefde voor geluid, liefde voor zingen zelf en liefde voor de andere vogels.

Hun geesten en hun visioenen zijn belichaamd in hun ambacht. En de mijne ook. Het is niet Jane Saw Puff. Maar de helderheid van Jane Saw Puff is kostbaar voor mij.

Misschien moet men, om seks volledig te begrijpen, het risico lopen erdoor vernietigd te worden.